Vorig jaar op 6 november schreef ik:
"Elke week worden we overstelpt door reclamefoldertjes waaraan we bijna nooit wat hebben. Ik zeg heel expliciet ‘bijna’, want dankzij een advertentie in een van die blaadjes vond ik eindelijk wat ik al jaren nodig had. Waar ik ga of waar ik ook sta, ’t liefste heb ik altijd iets mee waarin ik wat kan noteren – er bestaat een naar mijn zin veel te eenvoudig woord voor zoiets belangrijk: notitieboekje – plus een agenda omdat ik die echt nodig heb om afspraken te onthouden. Ik zeul die twee dan ook steeds mee in eender welke handtas, waarbij allerlei modellen die ‘k al heb uitgeprobeerd op een of andere manier er nooit in geslaagd zijn, om aan mijn verwachtingen te voldoen.
‘k Heb zo’n leren agenda met een vulling die je elk jaar vernieuwt. Het papierformaat 95x150mm is prima, maar er zitten twee ringen in die hem zo’n vier à vijf centimeter dik maken en dus te log om in eender welke tas te passen. Soms is mijn tas amper groter dan het ding zelf. ‘k Heb eens een piepkleine gehad, maximum 70x110mm met een soepel kaftje. Hij deed zijn werk, maar net als bij de vele verschillende notitieboekjes die ‘k heb uitgeprobeerd, leek het of de volledige inhoud van mijn tas tussen de pagina’s van een van beide wou kruipen, met overal gekreukte pagina’s tot gevolg.
Net als de praktische maar logge agenda was er ook een log notitieboek met als enig praktisch voordeel dat het wél gesloten bleef. Er zat een elastiek aan vast die je van achter om de voorflap trekt en die zo de boel dichthoudt. A5-formaat en ook weer zo’n vier centimeter dik. Zie je me al vertrekken naar een theatervoorstelling, een terrasje met een vriendin of om boodschappen naar het grootwarenhuis geladen met mijn mega agenda en het giga notitieboek? De keuze op handtassenvlak is al meteen flink beperkt en nadat je de inhoud hebt aangevuld met al die andere dingen die een vrouw altijd mee moét hebben, heb je gegarandeerd zo’n kilo tot een anderhalve aan je arm of schouder hangen. Een tas die groot genoeg is en van een degelijke kwaliteit weegt op zich vast al vijfhonderd gram!
En toen was er de advertentie... In promotie: een agenda met een overzichtelijke weekplanner op de linkerpagina aangevuld met telkens een notitiebladzijde rechts, in pocket size 90x140mm met een elastieksluiting (net als bij mijn eenzijdig praktisch, gigantisch notitieboek dus), zachte cover, slechts een centimeter dik. Per uitzondering bleef ik even stilstaan bij de typische aanprijzing. Ik bladerde verder door het advertentieblad en pas later na het surfen op internet op zoek naar verkooppunten en meer details realiseerde ik me dat dit concept werkelijk geniaal is.
Dankzij een van de vele websites hierover kwam ik te weten dat op de eerste pagina zelfs standaard ruimte voorzien wordt om een beloning te noteren voor teruggave in geval van verlies. De firma die dit fantastisch ding maakt, verkoopt ook gelijnde, geruite en blanco notitieboekjes, schetsboekjes, ... Er hangt een hele resem verhalen aan vast. Legio bekende creatievelingen (Ernest Hemingway, Vincent Van Gogh, ...) hebben de boekjes gebruikt om hun indrukken, bedenkingen, ideeën, ... in vast te leggen. De elite onder de notitieboekjes wordt vaak gebruikt in films en de huidige gebruikers delen hun ervaringen met elkaar op speciaal daarvoor opgerichte websites. Deze boekjes zijn hot items!
Waarom had ik dit sterk staaltje design nog nooit zelf opgemerkt in de winkels? Omdat het gamma van dit merk zo’n gevestigde waarde is, zo bekend dat er geen moeite meer wordt gedaan om het in de kijker te plaatsen? De agenda’s, notitie- en schetsboekjes, ... liggen rustig, onopvallend tussen alle andere te wachten, zeker van hun stuk, zeker dat ze sowieso gevonden en goed gebruikt zullen worden.
Ik vermoed dat al die andere gebruikers die het ding als een cult object zien en er mee voor zorgen dat het trendy is om er een te hebben, de weg niet via een blaadje hebben gevonden. Maar dankzij dat domme blad voel ik me nu toch weer iets meer deel van de ‘It People’. Ik kocht een agenda en een blanco reporter notitieboekje, zonder mijn gezond verstand het zwijgen te hebben moeten opleggen en heb nu twee dingen in mijn tas die het echt verdienen om trendy te zijn. Achteraf bekeken, moet ik tijdens het foldertjes kijken wel bijzonder traag van begrip geweest zijn. Of is dat nog maar een bewijs, dat het doorbladeren van advertentiebladen een tijdverdrijf is, waarbij we niet al te helder van geest zijn? Wie weet hoeveel wegwijzers naar stijl, klasse, status, respect, comfort, welbehagen en al die andere dingen die we – geef toe – toch in minder of meerder mate belangrijk vinden, heb ik al gemist? Zou het aandachtig doornemen van reclamefoldertjes niet het beste hip worden?"
Voorbije dinsdag kocht ik er twee voor 2008: één voor mezelf en één voor thuis. Ja, ik ben er nog altijd even enthousiast over!
Surf naar de site van Moleskine en overtuig uzelf (als u dat niet al lang geleden deed).
