gisteravond nam je de lucht mee

gisteravond nam je de lucht mee
en het licht
en de grond werd ongeschikt om over te lopen
dus ging ik liggen

toen je wegging, wachtte ik
jij viel stil

we zijn blij bijeen

‘k Heb altijd geloofd dat er mooie, mooie, mooie mensen bestaan. Als ik toch bang ben van afhankelijkheid, is het niet omdat ik niet geloof in de goede bedoelingen van anderen. ’t Heeft veeleer te maken met de onzekerheid over ‘mijn’ goedheid.
Jaren en jaren van diegene die je grootbrengt te horen krijgen dat je niet deugt, zorgt jaren en jaren later voor twijfels. Het zorgt voor zoveel twijfels dat je zonder het te beseffen vertwijfeld tussen anderen doolt. Je kijkt toe en stelt je de vraag waarom anderen wel behouden, gekoesterd, … worden.

jouw honger naar geven is groot genoeg
voor mijn honger naar geven

laatst gaf ik je de lucht mee
en het licht, geschikte grond
je bracht een andere wereld
waar zorgen mogen en mag

ik mag

geen lucht, licht of grond meer
een buik draagt me
geborgen
niet meer geboren