Spoorwegmaatschappij maakt autoloze vrouwen uithuizig.

De Lijn heeft Gentenaars geleerd om te vertrouwen op het openbaar vervoer. In het weekend rijden er quasi non-stop trams en bussen.

Ging ik vorige zaterdag naar het optreden van Arsenal in Mechelen. Geraakte ik met de trein niet meer terug naar Gent of ik moest rond langs Brussel Zuid en daar om half één 's nachts 37 minuten wachten. De laatste verbinding zonder toertje rond vertrok om 22u05!!!!
Oplossing: overnachting bij een vriend die ook naar 't optreden ging.


Ging ik voorbije vrijdagavond naar een toneelvoorstelling kijken in Dendermonde. Laatste rechtstreekse verbinding terug naar Gent om 23u02!!
En met de bus? Ja er is een verbinding ... Bruikbaar? Mwoehahahahaaa!!!! De laatste bus vertrok om enkele minuten na 20u!!!!!
Oplossing: overnachting bij oma die in Dendermonde woont.


Maar hey ... Ik heb de keuze. Ik MOET niet weg uit Gent.

inkijk - deel 4 - schermpje van papier

'k Wou per se een rek aan de muur afschermen met behangpapier waarop ik kan schrijven, tekenen, schilderen, foto's en gebruikte tickets plakken, ...
EN!! Het moest ook nog met zo min mogelijk middelen!! Ja, dat was de challenge. Als ik van alles en nog wat mocht kopen om dat te regelen, had ik er geen zak aan gevonden.

't Leek me logisch om te werken met stukken van ongeveer 190 cm hoog op de breedte van een rol behangpapier, die ik zou ophangen aan een gordijnrail. Maar dat was dan ook het enige wat vast stond.

Eerste poging:
Zijkanten van de rol over de volledige lengte versterkt met bamboostokken en opgehangen aan twee hoekjes van zo'n reep.
Niet goed, want papier hing bovenaan te veel door.

Tweede poging:
Zij- en bovenkanten versterkt met ijzerdraad.
Hing nog altijd te veel door.

Derde poging:
Zoom gemaakt aan onder- en bovenkant van de reep. Door die lussen per band een metalen buisje onder en boven. Bovenaan door het metalen buisje een ijzerdraad die aan de twee uiteinden wordt vastgemaakt aan de rail.
En nu is 't in orde!!
Elke lengte overlapt de linkse zodat er geen inkijk is. Maar ze kunnen elk afzonderlijk een stuk opzij geschoven worden.



De metalen buisjes had ik nog in de kelder staan. Ze waren onderdeel van een gammel schoenenrek dat ik ooit kocht.
Als er een stuk vol gekriebeld is, kan ik dat gewoon losmaken en vervangen door een blanco. Yes!!!




Omdat ik systematisch materiaal wil gebruiken, dat op 't eerste zicht niet meer kan dienen, heb ik daar zelfs een ronkende term opgeplakt: Trash Chic.
Daarbij gaat 't dan niet om 'chic' in de traditionele betekenis, maar om 't feit dat er inventief naar oplossingen wordt gezocht en zoveel mogelijk op recyclage wordt gemikt. Het idee en de uitwerking zijn chic in plaats van (enkel) het resultaat.

Eén van de volgende stukken trash die ik onder handen ga nemen, is het metalen frame van een versleten, eenvoudige ligzetel. Zo'n ding om op te zonnen, dat je dicht kunt plooien.
'k Heb al ergens een idee, maar nog niet uitgewerkt genoeg om te beschrijven.

Met de bamboostokken - een vijftal van zo'n twee meter - wil ik een lichtarmatuur maken.
De stokken zijn hol. Daardoor wil ik draad trekken en bovenaan een lampje hebben de sterkte van de lichtjes in een kerstboom of een zaklampje.
Rond de stokken kunnen dan - naar het licht toe ;-) - klimplanten groeien.
Foto's volgen wel weer.


Ja, dat is plezant om mee bezig te zijn!
En als er mensen zijn die een afgedankt voorwerp in de kelder of zolder hebben, waarvan ze zich afvragen of daar zo niets mee aan te vangen valt, u weet mij te vinden!!

Flexi Squeegee

Om met van die wegwerpdoekjes te poetsen, bestaan er al een tijd van die flexibele systemen. Een simpele vloertrekker met zo'n wendbare steel had ik nog niet gezien. Nog geen zeven euro en er zat zelfs een microvezeldweil bij!
Ziet er handig uit.

een hoofd met een deurtje

Ik ben Olga niet. En dat is goed. Goed dat ik dat na zo'n twintig jaar eindelijk lijk door te hebben.
Ik speel te graag mee, ben vast niet genoeg 'onderwerp'.
Maar moest het nu echt? Moest ik dat nu echt voor een heel groot stuk beseffen door na te denken over een verlies?!

Het is zo ... Turks Fruit zou Turks Fruit niet zijn zonder het einde. En sommige van Eric zijn fantasieën zouden hem als een eerste klas klootzak achterlaten zonder dat einde. Maar moest ik nu echt op die manier beseffen hoe alles behalve romantisch en of passioneel zoiets in de realiteit is?

Goed ... Ik verloor meer dan een vriendin.
Ik verloor ook een drang.
Ik hoef geen Eric meer.

En zo haal ik voordeel uit wat me flink door elkaar heeft geschud.
'k Neem het mezelf niet kwalijk, maar 'blij' is anders.





Tsss ... We hadden ooit afgesproken, áls we een dochter kregen, haar naar elkaar te noemen.
Dat was lastig, omdat ik dat achteraf eigenlijk niet zo graag wou.
Zou zij daar ooit nog aan teruggedacht hebben? Op momenten dat ze leeftijdsgenoten kinderen zag krijgen?


nr. 10

Kriebel kakt!!

Bij elke applicatie die je op FB gebruikt, verleen je toegang tot van alles en nog wat. Veel kan mij dat niet schelen, omdat er ten slotte toch niets op staat waarvan ik niet wil dat 't geweten is.
Met een van die (vele, vele, vele, vele, vééééle) spelletjes die daar te vinden zijn, kan je met een zelfgemaakt huisdier op bezoek bij anderen die ook zo'n virtuele tijdspons hebben. Door een vriendin van mij - die ondanks ze niet tuk is op computerspellen toch óók zo'n mormeltje heeft - eerst heel goed omschreven als 'debiel' en nu nog beter als 'toch heel verslavend voor zo'n debiel spel'. 'k Gaf toe dat ik er geen gedacht van heb WAT de makers van zulk soort brol over de werking van 't menselijk brein weten dat ik niet weet, maar ze toch IETS moesten weten.
En dan ... Dan gebeurde er plots dat:



Placeerde ze daar toch wel ineens nen drol zekers!!!

'k Dacht:"Heuh?! Hebben die gasten mijn blogbeschrijving gelezen of wat?!" Dát noem ik nog eens een klantgericht aanbod!!
Zzze marketingboyzz zijn vast niet Nederlandstalig, niet waar? Dus vergeef ik 't hen dat ze 't niet helemaal goed begrepen hebben en vermoeden dat ik kick op kaka. 't Is de geste die telt!!

cultuur met gaten

Enkel en alleen een vermeldinske dat zowel Otango als Arsenal magnifiek waren, dat staat hier op een blog gelijk de mijne niet veel te doen. Vandaar, een paar kleinigheden uit de kantlijn.

De avond van Otango.
Tijdens den entre act, met vieren buiten op de stoep.
M:"C'est toujours si triste ce qu'ils chantent."
S, A, dP:"Hmhm ..."
dP:"C'est souvent le cas avec les chansons du sud, j'ai l'impression. Comme cette musique Portugaise ... Comment ce genre s'appelle de nouveau? ... Sado? Non!!!"
M:"Fado!!"
dP:"Oui! Fado ... Sado?!! ... Bèh, c'est aussi triste ..."


De avond van Arsenal.
Nadien op café met de man die mij een slaapplaats aanbood en een hele goeie vriendin van hem. Een toffe madame die 'k nog maar pas in 't echt had leren kennen.
De toffe madame:"Morgen naar Brugge?"
dP:"Dat zal ervan afhangen hoeveel hij geslapen heeft zeker?!"
Hééél even stilte ... Waardoor 't MIJ duidelijk werd, dat 't NIET duidelijk was dat ik dat had gezegd ZONDER er erg in te hebben, dat het grotendeels aan mij zou gaan liggen als mijnheer niet veel zou slapen.
Om u maar te zeggen dat ik niet altijd iets leutig weet te vinden nadat ik een stommiteit uit mijn botten heb geslagen!!


Laatste faciliteiten gerelateerde ontdekking over mijzelven:
Als ge mij voor heel even als logé over de vloer krijgt ... Warm water, een handdoek gewassen zonder wasverzachter, bed en nen Brita* will do!!

*Vraag niet wat een 'Brita' is, want mijn gastheer zei:
"Allez?! Wie kent dat nu niet? Dat is iets gelijk ne Kodak!!"

Daar zit het.

Daar zit het., originally uploaded by dP spot.

Sociaal vet verteren.

't Is mij nu wel duidelijk. Ik vind sociaal contact fantastisch!! Facebook is een feest, waarop ik zowel mensen van toen terugzie als nieuwe mensen leer kennen. Smalltalk, wat moeilijker babbels, puur gezwets en gezwans, ... Er is allemaal plaats voor. Internet is zowel de plek waar de party plaats vindt als waar wordt afgesproken om er naartoe te gaan. Maar ...

Ik ben niet 't soort mens dat graag lang aan een stuk op zwier gaat. Deze week en de week die komt, heb ik voor mijn normaal doen en laten nog veel dingen gepland om samen met andere mensen te doen - sociale activiteiten dus. Stuk voor stuk gelegenheden waarvan ik blij ben dat ik niet alleen maar heb overwogen om er naartoe te gaan. Maar na 28 november zal 't goed geweest zijn. Dan zal ik er voor kiezen om weer even op mijnen allenen te zijn.
Geen bals, geen optredens, amper bezoek, amper zelf op bezoek, Facebook op een laag pitje, Twitter updaten zonder al te veel te reageren op anderen, ... Kortom, een herfstdutje in een internethol, om nog eens thuis te komen en misschien getekend weer te keren.

Discover Sting!

tamboerijn

tamboerijn, originally uploaded by dP spot.

't Was goed.
Ik ben drie nummers lang blijven staan.

geschifte soep en kolleblommen

Allez ... 11 november en dan weten we opeens allemaal weer hoe lelijk, spijtig, triestig, gruwelijk dat 't is?
Ik ben te laat en kan het dus maar beter laten?
De rest van 't jaar moet ik niet meer luisteren naar hoe goed en raak dat Willem Vermandere het bezingt?


"Die mensen liepen met honderden in bressen door ons straat en die kapten gulzig kommen vol soep binnen die dan nog geschift was door 't onweer!!
En ons 'X' was daar tussen geraakt hé manneken. Aan den Hoeksen Bos is ze 'r uiteindelijk maar vantussen geraakt."
Mijn grootmoeder over de krijgsgevangen die tijdens de tweede wereldoorlog gelijk runderen door de straten van Zele gedreven werden.
De blik in haar ogen toont mij persoonlijk dan meer dan de honderden beelden die elke dag op tv getoond worden.

"Ge hebt geen tijd om na te denken. 't Is 't hij of 't zijden 't gij."
"Wie dat zegt dat 'em niet benauwd was, is ne leugenaar! Ik durf dat zeggen: ik heb in mijn broek gescheten van benauwdheid!"
Wijlen mijn grootvader over de tijd dat hij als oorlogsvrijwilliger op zestienjarige leeftijd aan 't front mee vocht.
't Deed vies om een man uit één stuk zo'n dingen op die toon te horen zeggen. 'k Heb nooit geweten, wat die dingen eigenlijk voor sporen bij hem achtergelaten hebben.


Uit pure angst reed hij in Utrecht met een tank de vijandelijke linies in en zijn compagnie heeft het daar gehaald.
Achteraf werd er nog dikwijls om gelachen:"Hij heeft in zijn eentje Utrecht bevrijd!"
Want zo is dat: we lachen erom om het te verwerken, om te tonen dat we er tegen kunnen of dat we er alweer mee rond zijn.
En zo moet dat: want er zal altijd oorlog zijn. Vrees ik ...



'k Weet ook niet of hij de vertaling kende van 'In Flanders fields'. Hij noemde dat (ook) kolleblommen. En hij zag die graag. En ik ook. En ik hem ... mijn oorlogsheld die geen held was. Evenmin als al de rest.

Fucking standbeelden!!
Voor marionetten van de mensheid zijn veroveringszucht!!!
Hoe lang gaat 't nog duren voor we wat minder op beesten lijken?!

Kolleblommen zijn een schoon symbool. Die blijven enkel overeind waar ze gegroeid zijn. Pluk ze om ze ergens anders neer te poten en ze vallen slap.
Mensen zouden beter wat meer op kolleblommen lijken ...




dank aan een virtuële vriend voor de foto

stratigrafische benadering van een outfit

stratigrafische benadering van een outfit, originally uploaded by dP spot.

Zo'n voorstelling geeft een verrassend duidelijk beeld van de mate van bedekking.
Als het nog kouder wordt, zal het eerste dal - van links gezien - zeker en vast gevuld worden!

de vrijgezellen

de vrijgezellen, originally uploaded by dP spot.

mijn meiske

De dag is om en vandaag heb ik je iets meer gemist dan doorgaans. Er zijn zelfs meer dagen dat ik niet aan je denk dan andere, dan dagen als deze dus.

't Is misschien niet schoon, maar 't is vooral op de dagen dat er mij maar weinig inspireert, dat ik mij 't meeste afvraag hoe 't zou geweest zijn, had jij er wel geweest.
Ja, er zijn heel wat keren dat ik zeg dat 't al bij al waarschijnlijk een chance is. En toch ... vandaag mis ik je dus weer.

Misschien omdat ik de titel van een artikel verkeerd geïnterpreteerd had en aan het sprongetje dat mijn hart maakte, heb gemerkt dat 't me toch ergens nog altijd wel kan schelen.
Er stond in de rubriek 'kinderen':"Het is nooit te laat." Maar 't ging over 'om te starten met beweging nemen'.

Let's face it ... Alles op zijn tijd en ik zal iets anders moeten (blijven) doen, om mijzelf nuttig te vinden.

Yes, we can!

Yes, we can!, originally uploaded by dP spot.

En er zijn al direct mensen die menen te weten, dat na zoveel positiviteit alleen teleurstelling kan volgen.
Ik snap het soms toch niet goed hoor ...

Hoe ... Neen, waarom ... Neen, wat is er nu zo fout aan geloven dat wat slecht is niet per se slecht moet blijven?
Die mens zegt toch niet dat hij 't allemaal een keer rap zal oplossen? Hij geeft toch toe dat niet 't onderschatten is en dat 't enkel een kans van slagen heeft als iedereen op de kar wil blijven zitten waar ze nu opgesprongen zijn, of misschien beter gezegd, die kar wil blijven trekken? Hij heeft toch gelijk als hij naar 't verleden verwijst om te tonen dat verandering mogelijk is? Wat is mij dat nu?!!!

Beleidsmensen als Bush en entourage hadden ervoor gezorgd dat ik persoonlijk niet moest hebben van de V.S. van Amerika. Barack Obama heeft daar verandering ingebracht. En ik keur dat niet goed bij mezelf, want ik werd er jaren geleden al op gewezen dat iets meer dan(!) de helft van de bevolking van de V.S. niet voor Bush had gestemd. Maar ik kon die hekel niet van mij afzetten, omdat we er met z'n allen toch maar mooi mee opgescheept zaten.
Bij Barack Obama is dat anders. Als die mens niet effectief kan verwezenlijken wat hij voor ogen heeft, dan zal ik hem, zijn medewerkers en al wie hem daarbij wil helpen dat niet kwalijk nemen. Door hetgeen ze willen en waarvoor ze staan, hebben ze mijn respect al verdiend.

En dat er mij niemand komt zeggen dat ik een naïef wicht ben, om te geloven dat hij beter is dan de rest. Ja, hij is ook op macht uit. Ja, hij heeft ook een groot ego dat hij wil soigneren. Ja, hij zal vast niet altijd even propertjes tewerk gaan. Maar dat moet, om op zo'n positie te kunnen functioneren!! Zo is dat. Als je van jezelf geen goeie dunk hebt en zelf niet in uw capaciteiten gelooft, zelf niet uitgaat van 't gedacht dat jij een massa kunt meekrijgen en op die manier verschil kunt maken voor zo'n gigantische natie, dan begin je daar niet aan.
Voor mijn part mag hij in zijn binnenste "Yes, I can!!" roepen. Waar hij naartoe wil is goed. Goed voor hem, maar niet alleen voor hem. En dat telt voor mij. Een leider mag goed voor zichzelf zorgen, als hij dat maar doet op een manier waardoor zoveel mogelijk anderen kunnen meegenieten. En dat doet hij.

Was pessimisme beter geweest? Was dat dé goede houding geweest om de bergen moeilijkheden die er altijd zijn aan te pakken? Moest hij mensen intomen als ze ervan uitgingen dat 't inderdaad ook anders kan, om toch maar niet op een sokkel terecht te komen waar hij dan eventueel vanaf zou kunnen tuimelen? Neen! En chapeau dat hij op die sokkel wil gaan staan. Want als mensen mij zegden, dat ze eigenlijk een beetje vreesden dat hij zou uit de weg geruimd worden, dan vond ik dat niet eens absurd. En hij, de nieuwe president - Yes!! - is zich daar ook bewust van.
Maar zelfs dat zie ik dan als een bewijs dat zijn kracht niet onderschat moet worden. Als hij diegenen die niet aan zijn kant staan ergens bang maakt, dan zie ik dat als teken dat zij effectief iets hebben om bang voor te zijn.

Neent jong!! Zijt er gerust in ... 't Liedje van de cynici, van de fatalisten, van de principiële dwarsliggers is ginder uit!!! De tijd dat de Amerikanen hun angst werd bespeeld is gepasseerd. Nu wordt hun bereidheid aangesproken, om te vechten voor wat tegen 't zot zijn is. En als je kijkt naar wat voor onmogelijke opdrachten ze in 't verleden al aanvaard hebben, dan zie 'k het hen nog klaarspelen ook.
Yes, we can? 't Zal wel zijn!! Omdat ze verdomme zot genoeg zijn om het op zijn minst te willen proberen. In tegenstelling tot de kakkers hier die dan in een nabeschouwing komen zeggen dat ... Ach!! Fuck them!! Voor 't eerst in heel lang, ben ik blij dat ik 't Amerikaans vlaggetje dat E en ik van vrienden uit Vegas cadeau kregen toch in een bui van kwaadheid niet had weggegooid.

Een link met de volledige overwinningsspeech waarbij je de tekst kunt volgen.

vogelkes zonder kop

Ik zit wel eens in een omgeving die lacht en lolt met mijn onnozelteiten. En dat gaat mij dan goed af. Tot opeens dat "HELP!!!"-gevoel mij even overvalt omdat ik altijd bang ben als ik wat te lang met oppervlakkigheden bezig ben, ondertussen 'de belangrijke' zaken te zullen missen. Dom!! Want ik voel me goed als ik lach.
Is het nog altijd de zegswijze die ik als kind naar mijn hoofd geslingerd kreeg, die me achtervolgd?

"Vogelkes die van 's morgens vroeg zingen, worden overdag door de katten gepakt!"

Allez!!! Wat voor iets is dat nu om een kind als 'boodschap' mee te geven?!!! Dat kan mij zo kwaad maken!! DIE dingen die 't me nu lastig maken om onbevreesd te genieten van de leute die er zomaar kan zijn. Alsof ik nog altijd onder 't juk loop, dat 't niet ongestrafd kan blijven.
Ik denk dat ik van geluk mag spreken dat ik over dat beetje inzicht in de mens zijn denken en doen beschik. Anders was genieten er helemaal niet bij. Van niets niet. Want al wat leuk was, werd voor slecht afgedaan. En 't werd buiten enige context geplaatst. Er werd niet verteld dat dit op dit of dat moment niet verstandig was. Neen, gewoon: slecht! zonder meer ...
Of misschien ben ik slachtoffer van mijn vaardigheid in het denken. Misschien zou 'k moest ik niet zo kunnen denken, daar allemaal totaal niet bij stilstaan en zou 't van mij afglijden omdat 't geen vat zou krijgen.

We zitten op een tak.

Als ik die - zoals ze bij Wiki zeggen - pijnlijk echte personages bij In De Gloria terugzie, vermoed ik dat er vast ook een laag van de bevolking meewarig naar mij kijkt.
Dus bedenk ik wijs:
Er is bijna altijd nog een tak boven die waarop we zelf zitten. En ook daarop zitten vogeltjes ...

Mareike Auer - Natural Wonder 1

naturalwonder1_on.jpg (JPEG-afbeelding, 500x500 pixels) - Geschaald (97%)

dank aan melancholia voor de tip

Voetpadbabbels

Hier in Gent staan de Noord-Afrikaanse mannen 's avonds op 't voetpad met elkaar te praten. Niet heel even zoals wij autochtone Belgen dat zouden doen. Neen, ze zijn daar in gesprek als ik vertrek en als ik drie kwartier later terugkom zijn ze dat nog steeds.
Een verschil in cultuur? 't Is toch zo dat ons mannen als ze iemand tegenkomen het doorgaans niet langer trekken als:"Hoe is 't?", "En met de kinderen alles goed?", om zich dan haastig uit de voeten te maken of in 't beste geval af te spreken om 'een keer af te spreken, om een keer iets te doen tezamen'?
Wel ... Ik denk dat we 't veel te ver gaan zoeken. Volgens mij is 't verschil veel minder groot dan we zo direct zouden zeggen.
In de zomer, ja. Maar nu dat 't koud wordt, doen ze dat nog. Daar moet toch een simpele maar dwingende reden voor zijn?
Kijk ...

Wie kiest de meubels? Gelijk waar. Bij ons, bij Noord-Afrikanen, maakt niet uit.
Juist! De vrouw ...
En al een keer goed gekeken naar de meubels die verkocht worden in winkels die druk door Noord-Afrikanen bezocht worden?
Voilá ...
Dat kan niet missen hé, dat die mannen op straat blijven staan?! Zout gij uwe maat aandoen, wat dat ge zelf niet kunt verdragen?
Ik ben er zeker van! Die mannen vinden dat écht niet schoon, die eetkamers en salons en kaders en beelden en toestanden van bij hun thuis.
Al een keer gekeken naar de meubels in zo'n typisch stamcafé van Noord-Afrikanen?
Voilá ...
Dat zijn de extremisten qua meubelsmaak die dat inrichten. De anti-vrouwen-meubelsmaak-groepering ...
Dus ... die mannen die buiten staan, dat zijn gematigden. Die kiezen de gulden middenweg ... van 't voetpad.

De laatste dans @ Boombal Gent.

De laatste dans - Boombal Gent 31/10/08 from Herman Horsten on Vimeo.

De mazurka is een romantische koppeldans. Wondermooi zowel om naar te luisteren als om op te dansen. Maar niet eenvoudig in begin. Eens dat je die dans echter kent en je kunt laten meevoeren op de muziek is hij zaaaaalig!!!

't Laatste nummer dat de muzikanten op 't Boombal in De Centrale voorbije vrijdag brachten was zo'n mazurka en een meneer met wie ik eerder die avond al danste, kwam mij halen. Op betrekkelijk voorzichtige afstand begonnen en terwijl de dans vorderde, ons laten meevoeren: ogen sluiten, kin lichtjes tegen zijn schouder laten rusten, meneer die de zijkant van zijn hoofd het mijne laat raken, eerst nog af en toe heel lichtjes botsend door de remming om contact te maken en dan het afgeven van de terughoudendheid en het contact toestaan en instand houden zonder druk te voelen, de handen die de ene kant omhoog gehouden worden, laten zakken waarna hij nu en dan heel even zacht mijn hand kneedde.
Ik hield mijn ogen gesloten en had op de duur geen flauw benul meer of er nu nog veel of weinig volk om ons heen aan 't dansen was of niet en was daar ook niet langer dan enkele seconden mee begaan - net de tijd om mij te realiseren dat ik meegegaan was ...
Na de dans straalde die meneer dolgelukkig en pakte me vol appreciatie om die mooie dans heel even stevig vast.
Dát is zo mooi! Zo heel, heel even uit de vaart kunnen stappen die je leven met je neemt en stoppen met je dingen afvragen en gewoon helemaal opgaan in zoiets prachtig dat twee mensen met elkaar delen.

We praatten nog even met vieren over de verschillende folk bals en namen content afscheid.


Voor wie graag andere filmpjes of wat uitleg over mazurka wil:
pagina over mazurka op danswiki
met dank aan Eva voor de tip