Yes, we can!

Yes, we can!, originally uploaded by dP spot.

En er zijn al direct mensen die menen te weten, dat na zoveel positiviteit alleen teleurstelling kan volgen.
Ik snap het soms toch niet goed hoor ...

Hoe ... Neen, waarom ... Neen, wat is er nu zo fout aan geloven dat wat slecht is niet per se slecht moet blijven?
Die mens zegt toch niet dat hij 't allemaal een keer rap zal oplossen? Hij geeft toch toe dat niet 't onderschatten is en dat 't enkel een kans van slagen heeft als iedereen op de kar wil blijven zitten waar ze nu opgesprongen zijn, of misschien beter gezegd, die kar wil blijven trekken? Hij heeft toch gelijk als hij naar 't verleden verwijst om te tonen dat verandering mogelijk is? Wat is mij dat nu?!!!

Beleidsmensen als Bush en entourage hadden ervoor gezorgd dat ik persoonlijk niet moest hebben van de V.S. van Amerika. Barack Obama heeft daar verandering ingebracht. En ik keur dat niet goed bij mezelf, want ik werd er jaren geleden al op gewezen dat iets meer dan(!) de helft van de bevolking van de V.S. niet voor Bush had gestemd. Maar ik kon die hekel niet van mij afzetten, omdat we er met z'n allen toch maar mooi mee opgescheept zaten.
Bij Barack Obama is dat anders. Als die mens niet effectief kan verwezenlijken wat hij voor ogen heeft, dan zal ik hem, zijn medewerkers en al wie hem daarbij wil helpen dat niet kwalijk nemen. Door hetgeen ze willen en waarvoor ze staan, hebben ze mijn respect al verdiend.

En dat er mij niemand komt zeggen dat ik een naïef wicht ben, om te geloven dat hij beter is dan de rest. Ja, hij is ook op macht uit. Ja, hij heeft ook een groot ego dat hij wil soigneren. Ja, hij zal vast niet altijd even propertjes tewerk gaan. Maar dat moet, om op zo'n positie te kunnen functioneren!! Zo is dat. Als je van jezelf geen goeie dunk hebt en zelf niet in uw capaciteiten gelooft, zelf niet uitgaat van 't gedacht dat jij een massa kunt meekrijgen en op die manier verschil kunt maken voor zo'n gigantische natie, dan begin je daar niet aan.
Voor mijn part mag hij in zijn binnenste "Yes, I can!!" roepen. Waar hij naartoe wil is goed. Goed voor hem, maar niet alleen voor hem. En dat telt voor mij. Een leider mag goed voor zichzelf zorgen, als hij dat maar doet op een manier waardoor zoveel mogelijk anderen kunnen meegenieten. En dat doet hij.

Was pessimisme beter geweest? Was dat dé goede houding geweest om de bergen moeilijkheden die er altijd zijn aan te pakken? Moest hij mensen intomen als ze ervan uitgingen dat 't inderdaad ook anders kan, om toch maar niet op een sokkel terecht te komen waar hij dan eventueel vanaf zou kunnen tuimelen? Neen! En chapeau dat hij op die sokkel wil gaan staan. Want als mensen mij zegden, dat ze eigenlijk een beetje vreesden dat hij zou uit de weg geruimd worden, dan vond ik dat niet eens absurd. En hij, de nieuwe president - Yes!! - is zich daar ook bewust van.
Maar zelfs dat zie ik dan als een bewijs dat zijn kracht niet onderschat moet worden. Als hij diegenen die niet aan zijn kant staan ergens bang maakt, dan zie ik dat als teken dat zij effectief iets hebben om bang voor te zijn.

Neent jong!! Zijt er gerust in ... 't Liedje van de cynici, van de fatalisten, van de principiële dwarsliggers is ginder uit!!! De tijd dat de Amerikanen hun angst werd bespeeld is gepasseerd. Nu wordt hun bereidheid aangesproken, om te vechten voor wat tegen 't zot zijn is. En als je kijkt naar wat voor onmogelijke opdrachten ze in 't verleden al aanvaard hebben, dan zie 'k het hen nog klaarspelen ook.
Yes, we can? 't Zal wel zijn!! Omdat ze verdomme zot genoeg zijn om het op zijn minst te willen proberen. In tegenstelling tot de kakkers hier die dan in een nabeschouwing komen zeggen dat ... Ach!! Fuck them!! Voor 't eerst in heel lang, ben ik blij dat ik 't Amerikaans vlaggetje dat E en ik van vrienden uit Vegas cadeau kregen toch in een bui van kwaadheid niet had weggegooid.

Een link met de volledige overwinningsspeech waarbij je de tekst kunt volgen.