woensdag 5 november 2008
vogelkes zonder kop
Ik zit wel eens in een omgeving die lacht en lolt met mijn onnozelteiten. En dat gaat mij dan goed af. Tot opeens dat "HELP!!!"-gevoel mij even overvalt omdat ik altijd bang ben als ik wat te lang met oppervlakkigheden bezig ben, ondertussen 'de belangrijke' zaken te zullen missen. Dom!! Want ik voel me goed als ik lach.
Is het nog altijd de zegswijze die ik als kind naar mijn hoofd geslingerd kreeg, die me achtervolgd?
"Vogelkes die van 's morgens vroeg zingen, worden overdag door de katten gepakt!"
Allez!!! Wat voor iets is dat nu om een kind als 'boodschap' mee te geven?!!! Dat kan mij zo kwaad maken!! DIE dingen die 't me nu lastig maken om onbevreesd te genieten van de leute die er zomaar kan zijn. Alsof ik nog altijd onder 't juk loop, dat 't niet ongestrafd kan blijven.
Ik denk dat ik van geluk mag spreken dat ik over dat beetje inzicht in de mens zijn denken en doen beschik. Anders was genieten er helemaal niet bij. Van niets niet. Want al wat leuk was, werd voor slecht afgedaan. En 't werd buiten enige context geplaatst. Er werd niet verteld dat dit op dit of dat moment niet verstandig was. Neen, gewoon: slecht! zonder meer ...
Of misschien ben ik slachtoffer van mijn vaardigheid in het denken. Misschien zou 'k moest ik niet zo kunnen denken, daar allemaal totaal niet bij stilstaan en zou 't van mij afglijden omdat 't geen vat zou krijgen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Mij maken zo'n boodschappen ook nog altijd kwaad. Mijn vader gaf me ook zo eentje mee: alle mannen zijn slecht. Hij heeft er nooit bij verteld waarom, alleen dat ik er voorzichtig mee moest zijn.
BeantwoordenVerwijderenJammer dat ze bij jou nog altijd een rem op je spontaneïteit kunnen zetten, al denk ik dat het eerder om kortstondige momenten gaat.
Ouders zouden wat voorzichtiger moeten zijn op hun uitspraken naar jonge kinderen. Ze achtervolgen je een heel leven en hebben nu nog altijd invloed op hoe je je voelt of wat je doet. Ze zijn een beperking.
Voor mij past dat in 't kader van mijn stelling dat 't eigenlijk vreemd is dat een mens voor allerhande een vergunning moet hebben, maar zonder enige controle op geschiktheid kinderen mag opvoeden.
BeantwoordenVerwijderenEn ik weet dat 't dictatoriaal zou zijn om te stellen dat men daarvoor een soort examen zou moeten doen, want wie gaat bepalen wie slaagt en wie niet en waar legt men de grens.
Maar in mijn kwaadheid over dit en nog veel ergere dingen, durf ik nu en dan wel eens zo extreem denken.
Op gemoedelijker momenten, denk ik dan heel soft:"Moesten mensen maar al in staat zijn om wat gemakkelijker graag te zien. Dat zou al heel wat zijn." En dan denk ik niet aan de min of meer evidente liefde voor eigen kinderen, maar naar hun hele omgeving toe. 't Is dat soort van poging om 'graag te zien' die mij dan alvast gemoedelijker en minder kwaad maakt.
Ivm 'mannen zijn slecht en je moet er voorzichtig mee zijn' ... Inderdaad een zinloze opmerking als ze gegeven wordt zonder bijkomende uitleg waarvóór men dan precies moet opletten en waarom!
Je hoeft niet bang te zijn voor oppervlakkigheden, ik ben er vrij zeker van dat het niet oppervlakkig zijn er zo danig is ingebakken dat het toch altijd weer naar boven zal komen. Als het schoentje niet past gaat het wringen... of loszitten, bekijk het zoals toen je klein was, en je uit de kast van je ouders de veels te grote schoenen ging stelen om daarmee door het huis te paraderen. Je had enorm veel lol door die zottigheid, maar dat wou nog niet zeggen dat je die schoenen tot het einde van je dagen zou dragen. 's Avonds stonden ze gewoon weer in de kast.
BeantwoordenVerwijderen"De meeste gevangenen zitten niet achter tralies, maar gekneld in de waandenkbeelden, angsten en vooroordelen van een oppervlakkig bestaan." - Simon Vinkenoog
Mooi om te lezen hoe kinderen daarmee enorm veel lol hebben.
BeantwoordenVerwijderenDie hoge hakken droeg ik als kind uit ongeduld. Samen met de zakdoekjes in de bikini-bh moesten ze me dichter brengen bij wie ik nu ben. Of verder weg van wie ik was. Ja, ik kon amper wachten. ;-)
Misschien omdat ik pas voor 't eerst echt kind - als in: ongekunsteld, zo dicht als kan bij wie ik ben - kon zijn, nadat ik op eigen benen stond.
Oooh ... ocharme? Neen ... Want mijn kindertijd duurt lekker véééél langer!!