dinsdag 22 januari 2008

Zottekes spotten


Alle zitplaatsen zijn bezet en de middengang staat vol. De kleren rondom mij zijn klam. Het haar vlakbij mijn gezicht ruikt naar regen.
Vanachter een dampig scherm jonge gasten klinkt ineens een luide geeuw die veel weg heeft van een oerkreet. Uit de glimlach van de jongens voor me kan ik niet opmaken of een van hen dat geluid maakte of niet. Ik tuur tussen hun smalle lijven naar de eenpersoonszeteltjes aan de rechterkant. De enige die ik kan zien, is een wat dikke man van middelbare leeftijd die zijn armen beschermend om de tas op zijn schoot gelegd heeft en dromerig met licht getuite lippen naar de grond zit te staren.
Ineens is het er weer. Iets wat lijkt op een opzettelijk heel luide geeuw. De wat dikke man draaide zijn hoofd als de leeuw van de MGM filmstudio's.
Aan de volgende halte stappen veel mensen af. Ik kan vlakbij de man gaan zitten en houd hem vanuit mijn ooghoeken in de gaten. “Oeoeoeoe!!!!” roept hij en kijkt een volle seconde verschrikt voor zich uit. Niemand anders heeft de aanleiding opgemerkt of men weet zich bijzonder goed te beheersen.
Ik vermijd elk oogcontact uit schrik dat hij met zijn tas op me zal gaan meppen.
Voor we allebei afstappen, draait hij zijn hoofd nog eens rond en stoot zijn geeuw uit.
De tram rijdt weg en ik kijk waar hij gebleven is. 'k Merk hem meteen op tussen de andere voetgangers. Een andere man van zijn leeftijd staat klaar om de straat over te steken. Als hij aanzet merk ik de gelijkenis van deze man zijn tred met die van de geeuwer. Terwijl ik hen observeer sta ik er bij stil hoe ontzettend gemakkelijk je een mens zijn geestesgezondheid kunt afleiden van zijn gang. Het lijkt wel of hun zwaartepunt ergens tussen hun dijen in de weg hangt.




woensdag 16 januari 2008

You win some. You loose some.


Als iemand sukkelt, wat achterop geraakt is, er een beetje door zit of zelfs niet meer mee blijkt te kunnen, reageert een vrouw doorgaans anders dan een man. Een vrouw biedt spontaan hulp aan. Een man maakt grapjes over de ongelukkige.
Waarom is dat zo? Hoe is dat zo gegroeid? Of zou 'k beter vragen waarom dat er nog altijd niet uit is?

Even een stapje terug in de tijd?
De vrouw verzamelt voeding door het plukken van vruchten, kruiden, ... Zij denkt instinctief:”Vele handen maken licht werk en plukken meer.” Ze wilt de groep daarom zo groot mogelijk houden. Sukkeltjes die wat extra aandacht nodig hebben, kunnen de extra moeite nadien dik terug verdienen.
De man daarentegen denkt er vooral aan dat hij zijn voeding met meer mondjes moet delen. Hij jaagt op wilde beesten. Of hij het beest nu alleen of met vijf man vangt, het blijft maar even groot. Dus wil hij het liefst ongelooflijk snel en sterk zijn en het helemaal alleen te pakken krijgen, om het enkel te delen met zijn partner en nageslacht. Sukkeltjes die niks kunnen vangen of plukken zijn een voordeel, op voorwaarde dat je ze niet helpt.


dinsdag 15 januari 2008

So?

.
Vroeger was ik mogelijks even kwetsbaar als nu. Alleen weet ik nu dat ik kwetsbaar ben. En ik heb geen idee of dat voor mij een voor- of een nadeel is.


Hoe verslijt ik een berg?

.
Alles in de natuur heeft zijn nut. Wind moet dus ook ergens goed voor zijn. Dat we er energie mee kunnen opwekken, is op zijn minst goed meegenomen. Toch zal dat bij het ontstaan niet in de plannen gestaan hebben. Ja, hij drijft bijvoorbeeld al een tijdje wolken voort en slimme zaadjes kunnen mee naar waar ze alleen niet geraken.

Maar waarom moet het soms toch zo hard waaien? 'k Zie niet meteen het nut in van stormwind. Of ging het zo van ...
Moeder Natuur:"Choh, die bergen staan hier nu en eigenlijk weet ik niet direct wat ik daar nu verder nog mee kan doen. 'k Zal ze dan maar weer wegslijten. Hoe zou 'k dat aanpakken? Met water en met wind. En met de combinatie van die twee lukt het nog het beste van al!!"?

vrijdag 4 januari 2008

Mama spelen

.
Moest ik alle (fantasie)juwelen die ik heb tegelijkertijd dragen, ik zou met gemak de kerstboom kunnen vervangen.
Het gekke is, dat ik tot nu toe bijna nooit wat droeg. Nu is het al twee jaar dat er ook geen kerstboom werd gezet. En eigenlijk om dezelfde simpele reden: het kwam er niet van.

Eerst dacht ik, dat ik sieraden vergat te dragen, omdat ze uit het zicht zijn. 'k Heb nageltjes in de muur geklopt en er al mijn halskettinkjes aan gehangen. Denk je dat ik ze nu draag?
Voor ik me realiseerde, dat dit (alleen) geen zin heeft, wilde ik een manier vinden om ook mijn oorringen uit te stallen. Een plaat met gaatjes in die ik aan de muur kan hangen? Dat was zo mijn eerste gedacht. Maar omdat 't is gebleken, dat 't toch geen avance is, moest ik nog wel wat verder zoeken naar de échte oorzaak.

Nu vermoed ik, dat het allemaal met planning te maken heeft. Wat ik niet plan, heeft (als 't niet noodzakelijk is) geen enkele garantie om gedaan te garaken.
Er zit maar één ding op: de dag voordien mijn outfit én alle accessoires kiezen en misschien zelfs al bij elkaar klaar leggen (of hangen, enfin eh ...). Nu kies ik de ochtend zelf wat ik zal aantrekken en pas als ik het huis al uit ben, denk ik aan de decoratieve elementen. Ah!! Zelfs een ceintuur moet ik op voorhand klaarleggen of ik draag ze niet.

'k Zou de rol moeten aannemen van mama van het kindje dat ik in feite nog altijd ben. Ik had ook kunnen schrijven de rol 'spelen' van mama. Dat zou beter zijn. Want dat is de reden waarom de dingen die niet gepland zijn ook niet worden uitgevoerd. Ik wil spelen. Als ik de dingen die ik meemaak als een spel opvat, lukt het allemaal best. Ik wil mijn leven spelen, alsof het niet echt is. Omdat ik er dan op elk moment een heel ander leven van kan maken? Omdat ik alles veel te snel moe ben om het net zo lang als grote mensen te willen doen. Grote mensen gaan altijd zo ontzettend lang door met hetzelfde. Ook als 't al lang niet meer leuk is!

Kleren kiezen om morgen aan te doen, lijkt me bijvoorbeeld ook veel te voorbarig. Ik verlies 's ochtends geen kostbare tijd doordat ik twijfelend bij de kleerkast sta. Ik weet nagenoeg direct wat ik wil dragen, omdat ik weet hoe ik me voel en wat ik aantrek daarbij moet passen. 'Morgen', dat is nog zo ver weg. Hoe kan ik in hemelsnaam nu al weten wat ik morgen zal willen aantrekken?! Ik weet toch vandaag niet hoe ik me morgen zal voelen?!
Maar als ik 'mama' zou spelen, zou 'k mezelf kunnen opleggen om dat aan te doen wat ik de dag voordien gekozen heb. Moest iemand me daar echt toe verplichten, dan zou ik me er héél slecht bij voelen als ik dan zou moeten rondlopen in iets wat niet bij mijn humeur past. Als ik mama 'speel', dan is het niet echt en moet ik me er dus niks van aantrekken. Ik zou dan toch direct een ander spel kunnen spelen als ik het niet leuk meer vind.

't Is een gek initiatief. Maar als 't werkt?

Ik zou trouwens nooit of te nimmer een moeder willen zijn die haar kind verplicht om haar of zijn kleren de dag voordien te kiezen. Het is tegennatuurlijk!!
'k Zou dus een domme, tirannieke moeder moeten spelen.


donderdag 3 januari 2008

Wat doet Anaïs met jou?







“We don’t see things as they are,
We see things as we are.”
Anaïs Nin

dat deed me uitkijken naar meer ...

en wat ik vrijwel meteen kon vinden, kwam zo onvoorstelbaar herkenbaar over, dat ik ofwel

  • een geweldige dikkenek moet zijn, om te denken dat ikzelf denk zoals zij
  • gelijkenissen vertoon met een geweldige madame

Gelijk hoe past 't hier voor mijn part.


"There were always in me, two women at least, one woman desperate and bewildered, who felt she was drowning and another who would leap into a scene, as upon a stage, conceal her true emotions because they were weaknesses, helplessness, despair, and present to the world only a smile, an eagerness, curiosity, enthusiasm, interest."

Anais Nin citations are from the Introduction to The Diary of Anais Nin, 1931-1934, Edited and introduced by Gunther Stuhlmann. © 1966 by Anais Nin.


"I saw things as a chain and felt that everything is continuous and never really ends. I had a sense of continuity and relatedness relatedness between the past and the present and the future, between races and between the sexes, between everything."
Conversations with Anais Nin ( Wendy M. Dubow editor)


"What I like best about myself ..is my audacity, my courage. The ways I have found to be true to myself without causing too much pain or damage... What I hate so much is my vanity, my need to shine, my need of applause and my sentimentality. I would like to be harder. I cannot make a joke, make fun of anyone, without feeling regrets."

"The diary was once a disease. I do not take it up now for the same reasons. Before it was because I was lonely , or because I did not know how to communicate with others. I needed the communion. Now it is to write , not for solace but for the pleasure of describing others, out of abundance."

"I have not been unaware of the political drama going on, but I have not taken any sides because politics to me, all of them seem rotten to the core and all based on economics , not humanitarianism. The suffering of the word seemed to me without remedy except by what we could give individually. I did not trust any movement or system..."

"...nothing changes the nature of man. I know too well that man can only change himself psychologically, and that fear and greed make him inhuman, and it is only a change of roles we attain with each revolution, just a change of men in power, that is all, the evil remains."

"The personal life deeply lived always expands into truths beyond itself."

Volume Two (1934-1939) The Diary of Anais Nin (These quotes taken from Gunther Stuhlmann's preface)


One changes, doen't one

dP als kindje van een jaar of zes, zeven in gesprek met grootmoeder ...

dP:”Iemand die niet kan zien, is blind.”
Gr-m:”Ja”
dP:”En iemand die niet kan horen, is doof.”
Gr-m:”Ja”
dP:”En iemand die niet kan spreken, is stom?”
Gr-m:”Ja, en iemand die niet kan horen of spreken, noemen ze nen doof-stommen.”
...
dP:”En iemand die niet kan zien, horen of spreken? Hoe noemt dat dan?”
Gr-m:”Dat bestaat immers niet.”
dP:”Hoe? Waarom niet? Waarom kan dat niet? Als nen doof-stommen nu blind wordt?”

En de tijd die daarop volgde, probeerde ik me keihard in te denken hoe het moest zijn om een blinde doof-stomme te zijn.
Ik was zó'n tof kindje!!

In de zoveelste Top-100 werd op kerstavond de videoclip uitgezonden bij 'One' van Metallica. Zeker en vast - én volkomen terecht - bekend als een ontzettend beklijvende song met in de clip de scènes uit “Johnny got his gun.”. Nu doe 'k al sinds ik dat heb gezien mijn best om me niet te kunnen indenken hoe 't moet zijn, om daar zo te liggen. Ga ik dat beeld en idee nog uit mijn hoofd krijgen en wanneer?

Een mens kan veranderen, niet waar?




woensdag 2 januari 2008

Got some shopping to do!!

.
Redelijke dingen bij Lidl.
Van de lak en vernis ben ik trouwens nog niet zeker.




En some totally dorky stuff bij Kruidvat.




Dat laatste hieronder 'moet' ik dan ook maar kopen van E, enkel en alleen omdat ik het vorige wil!!!

Pijp


Vlak bij de Vrijdagmarkt is er een klein tabakswinkeltje en ik vraag me af of ze daar ook pijpen verkopen. Ik kan bij Caron gaan in de Veldstraat, maar dat is zo'n chique winkel dat ik daar liever niet als debutant (lees: prutser) wil binnen stappen.

Yep! Je raadt het goed. Het lijkt me een fijne gewoonte om zo nu en dan eens een pijpje te roken.
Sinds ik Merry en Pippin in The Lord of the Rings hun kleine pijp zag roken, sprak ik er voor het eerst van. Dat leek me nu zo leutig als ik die twee guitigaards bezig zag. Het is er bij gebleven.
Maar hoe ouder ik word, hoe meer de 'Merry en Pippin'-aard in mij de kop op steekt. Dus ging ik op 't net zoeken naar informatie over 'pijpen' - dat is (ook): het roken van een pijp!!!

Aah ... Het moet iets rustgevend zijn, iets waarvoor je even de tijd neemt. In tegenstelling tot een sigaret, rook je haar zuiver voor de smaak en de handeling van het roken.
Ja, da's iets waar een mens best in de winter mee kan starten, lijkt me.
Als ik daardoor anders zou gaan roken en het aantal sigaretten dat ik rook zou verminderen, dan is dat ook nog eens goed meegenomen.

Toen ik er destijds over sprak, leek E het maar niks te vinden.
Hij rookt graag af en toe een goede sigaar. Het komt er niet vaak van, omdat ik de geur niet prettig vind. En toch deed ik er hem - ondertussen al een flinke tijd terug - een paar cadeau.
We hebben ook nog een uitstekende waterpijp staan. Maar de tabak die we daarvoor hebben, ruikt zo zoet en sterk, dat het iets is om in de zomer buiten te roken.
Zou dat geen zicht zijn? Hij met zijn sigaar (of waterpijp op warme dagen) en ik met mijn pijp. Twee zotte blaren die met een héél serieuze zaak bezig zijn.


dinsdag 1 januari 2008

A colourful mind, a comfortable body and a foam soul.


Er zijn van die mensen met 'doorsnee' op hun voorhoofd geschreven als het op marketingstrategieën aankomt. Reken mij daar zéker en vast bij.
Zet mij in een file aan de kassa van een supermarkt en ik koop zowel frisdrank uit de koelkast vlakbij, een chocoladereep en een doosje pastilles uit het rekje. Moesten die marketingspecialisten beseffen dat het niet enkel op de domsten onder ons effect heeft, dan zouden ze daar ook goede tijdschriften zetten en zou 'k zelfs dat meenemen. Nu houdt het op bij Familie, Story, Dag Allemaal waarvoor ik me te slim voel, Flair waarvoor ik me niet huppelkut genoeg acht en Libelle waarvoor ik me op mijn vierenderdig nog altijd niet voldoende volwassen vind.
Maak op tv een reclame die net door de beugel kan en hij maakt me op zijn minst nieuwsgierig. Als je het kunt laten om over een docter L. Chirotas te lullen, een vent uit de was te laten springen of “feesten als de beesten” te laten uitspreken door de reïncarnatie van de heilige maagd Maria in een lompe, dwaze, mottige kalle, dan boek je bij mij al resultaat.

Langs de andere kant, ben ik aartsmoeilijk. Vanaf het moment dat te veel mensen op een bepaalde kar springen, dan hoeft het voor mij al te vaak niet meer.
Rond mijn zestiende had ik een van de eersten een neuspiercing. Er was buiten mij maar één meisje dat ik kende, dat het ook had. En dat was dan nog een hele toffe. Eens er meer en meer waren die een piepklein steentje in hun neus foeterden, deed ik het er uit. Er was niets bijzonders meer aan en het hele opzet – anders zijn – was volkomen verloren gegaan.

'k Ben dus een goeie om nieuwe trends mee te lanceren, omdat ik heel gemakkelijk te overtuigen ben en sowieso bereid ben om voor gek te lopen als ik er daarmee maar verschillend van de massa uitzie. Dat ik er eens de trend is gezet, tussenuit glip daar zal geen enkele fabrikant wakker van liggen. Ondertussen is er alweer iets nieuws om door mij te laten uitproberen.
Zo moest ik als schoenen-liefhebber van het eerste uur dus wel bij de foam footwear terecht komen.
Ondanks ik een van de weinige vrouwen ben die écht goed op stelten van naaldhakken kan lopen, ik er amper last van heb en ze ontzettend graag draag, wilde ik die lompe gevallen toch uitproberen. Het was genoeg dat ze er 'anders' uit zien. Dat is toch wel het minste wat je kunt zeggen?




Publiciteitsgevoelig als ik ben, weet ik dat
er niet veel producten zijn die waar maken wat de reclamecampagnes beloven. Foam footwear is een van de uitzonderingen.

  • Comfortabel – absoluut ongeëvenaard
  • Lichtgewicht – absoluut ongeëvenaard
  • Betaalbaar – inderdaad
  • Je krijgt er geen stinkvoeten in. – juist!
  • Gemakkelijk in onderhoud – klopt


Al vinden heel wat mensen ze belachelijk en lelijk. Ik ben duidelijk verkocht.
Dat ze lomp zijn vind ik lekker anti-elegant. De You by Crocs collectie vind ik minder aantrekkelijk, net omdat ze wél weer naar dat elegante toe willen. Ok, die groene enkellaarsjes zien er bijvoorbeeld niet slecht uit. Maar als ik dat soort schoen zoek, ga ik niet bij Crocs kijken. Nu toch nog niet.
Dat ze - de traditionele foam schoenen - gekke kleuren hebben, maakt ze heerlijk guitig. Alle andere voordelen kan je rechtstreeks uit de beweringen op de websites
halen.

Plus (!!!!) ze verslijten en je kan er geen nieuwe zolen op laten leggen. Meteen een goeie reden om jezelf af en toe een nieuw paar te kopen. En ook daarover liegen ze niet eens op hun websites.
Er is misschien één nadeel. Die gasten zijn hun gamma goed aan 't uitbreiden en als schoenen-fanaat zorgt dat voor een steeds verder toenemende kooplust. Maar ik zei niet voor niets 'misschien', want daardoor hoeven we niet allemaal precies dezelfde te dragen.


De bekendste zijn Holey Soles


en Crocs.


De enige verschillen zitten in de modellen in aanbod en de prijs.
Holey Soles zijn een stuk goedkoper. Ze zijn te koop in doe-het-zelf zaken. (En daarom minder trendy?)

'k Ben voorzichtig begonnen met de Holey Soles – Explorer. Niet om hoe ze eruit zien, maar omdat ik niet wist of die nu echt wel zo aangenaam om dragen waren als wordt beweerd.

Daarna kocht ik de Crocs – Alice. (Minder comfortabel dan de grove klompen, maar ze staan nog altijd garant voor een hele avond lang kunnen dansen zonder ook maar een beetje pijnlijke of vermoeide voeten te krijgen.)

Met kerst kreeg ik vanop mijn lijstje de Crocs – Georgie. Want als iedereen al met die 'gewone' gummie klompen loopt, dan kies ik het gekste, meest speelse, uitbundigste model dat in het aanbod zit. E zei toen ik ze uitpakte tegen zijn mama - de schat die ze mij cadeau deed - "En gij hebt dat gekocht voor haar?!". Ze deden hem denken aan een uitvergrote versie van de laarsjes van een playmobile mannetje ofzo. Ikke:"Jaaaa!! Leutig hé?!!!" Hij heeft dat niet bevestigd en zijn mama snapt eigenlijk evenmin wat ik er nou zo 'te gek' aan vind.

Ze gaf me ook - alweer van op mijn lijstje - de Crocs – Ithaca. Zeg zelf, die zien er toch héél normaal uit. Die heb ik gekozen, omdat ik zot ben van flip-flops en als die in dat gamma voorkwamen, ze in mijn collectie niet mochten ontbreken.



Nu 't hek toch al van de dam is, plan ik op middellange termijn de aankoop van ...


De Holey Soles – Provider. De hele tijd rubberen laarzen dragen, ook als 't niet regent, vind ik al té fanatiek. Die met de gaatjes zijn in de winter te koud en de Crocs - Mammoth vind ik niet praktisch, omdat je die voering niet apart kunt kopen.


Het is de tegenhanger van de Crocs – Endeavor.


Ook (eens het terug beter weer wordt) de Holey Soles – Getaway. Omdat ze er wat anders uitzien en dus ook zullen voelen. Ze hebben verstevigde zolen die wat minder snel slijten. Da's een voor- en een nadeel.


En dan nog de Crocs – Mary Jane. Omdat een mens niet altijd dezelfde wilt aandoen.


Wist je dat Crocs binnenkort zijn eigen winkels bij ons gaat openen?! Neen, neen ... 't Zal niet zomaar bij de zoveelste vlaag van zinsverbijstering blijven.
En dankzij mensen als ik, kunnen jullie dan met een gerust hart die winkels binnenstormen en er een klein fortuin uitgeven door van elk model uit het aanbod een paar te kopen.