Er zijn van die mensen met 'doorsnee' op hun voorhoofd geschreven als het op marketingstrategieën aankomt. Reken mij daar zéker en vast bij.
Zet mij in een file aan de kassa van een supermarkt en ik koop zowel frisdrank uit de koelkast vlakbij, een chocoladereep en een doosje pastilles uit het rekje. Moesten die marketingspecialisten beseffen dat het niet enkel op de domsten onder ons effect heeft, dan zouden ze daar ook goede tijdschriften zetten en zou 'k zelfs dat meenemen. Nu houdt het op bij Familie, Story, Dag Allemaal waarvoor ik me te slim voel, Flair waarvoor ik me niet huppelkut genoeg acht en Libelle waarvoor ik me op mijn vierenderdig nog altijd niet voldoende volwassen vind.
Maak op tv een reclame die net door de beugel kan en hij maakt me op zijn minst nieuwsgierig. Als je het kunt laten om over een docter L. Chirotas te lullen, een vent uit de was te laten springen of “feesten als de beesten” te laten uitspreken door de reïncarnatie van de heilige maagd Maria in een lompe, dwaze, mottige kalle, dan boek je bij mij al resultaat.
Langs de andere kant, ben ik aartsmoeilijk. Vanaf het moment dat te veel mensen op een bepaalde kar springen, dan hoeft het voor mij al te vaak niet meer.
Rond mijn zestiende had ik een van de eersten een neuspiercing. Er was buiten mij maar één meisje dat ik kende, dat het ook had. En dat was dan nog een hele toffe. Eens er meer en meer waren die een piepklein steentje in hun neus foeterden, deed ik het er uit. Er was niets bijzonders meer aan en het hele opzet – anders zijn – was volkomen verloren gegaan.
'k Ben dus een goeie om nieuwe trends mee te lanceren, omdat ik heel gemakkelijk te overtuigen ben en sowieso bereid ben om voor gek te lopen als ik er daarmee maar verschillend van de massa uitzie. Dat ik er eens de trend is gezet, tussenuit glip daar zal geen enkele fabrikant wakker van liggen. Ondertussen is er alweer iets nieuws om door mij te laten uitproberen.
Zo moest ik als schoenen-liefhebber van het eerste uur dus wel bij de foam footwear terecht komen.
Ondanks ik een van de weinige vrouwen ben die écht goed op stelten van naaldhakken kan lopen, ik er amper last van heb en ze ontzettend graag draag, wilde ik die lompe gevallen toch uitproberen. Het was genoeg dat ze er 'anders' uit zien. Dat is toch wel het minste wat je kunt zeggen?
Publiciteitsgevoelig als ik ben, weet ik dat er niet veel producten zijn die waar maken wat de reclamecampagnes beloven. Foam footwear is een van de uitzonderingen.
- Comfortabel – absoluut ongeëvenaard
- Lichtgewicht – absoluut ongeëvenaard
- Betaalbaar – inderdaad
- Je krijgt er geen stinkvoeten in. – juist!
- Gemakkelijk in onderhoud – klopt
Al vinden heel wat mensen ze belachelijk en lelijk. Ik ben duidelijk verkocht.
Dat ze lomp zijn vind ik lekker anti-elegant. De You by Crocs collectie vind ik minder aantrekkelijk, net omdat ze wél weer naar dat elegante toe willen. Ok, die groene enkellaarsjes zien er bijvoorbeeld niet slecht uit. Maar als ik dat soort schoen zoek, ga ik niet bij Crocs kijken. Nu toch nog niet.
Dat ze - de traditionele foam schoenen - gekke kleuren hebben, maakt ze heerlijk guitig. Alle andere voordelen kan je rechtstreeks uit de beweringen op de websites halen.
Plus (!!!!) ze verslijten en je kan er geen nieuwe zolen op laten leggen. Meteen een goeie reden om jezelf af en toe een nieuw paar te kopen. En ook daarover liegen ze niet eens op hun websites.
Er is misschien één nadeel. Die gasten zijn hun gamma goed aan 't uitbreiden en als schoenen-fanaat zorgt dat voor een steeds verder toenemende kooplust. Maar ik zei niet voor niets 'misschien', want daardoor hoeven we niet allemaal precies dezelfde te dragen.
De bekendste zijn Holey Soles
en Crocs.
De enige verschillen zitten in de modellen in aanbod en de prijs.
Holey Soles zijn een stuk goedkoper. Ze zijn te koop in doe-het-zelf zaken. (En daarom minder trendy?)
'k Ben voorzichtig begonnen met de Holey Soles – Explorer. Niet om hoe ze eruit zien, maar omdat ik niet wist of die nu echt wel zo aangenaam om dragen waren als wordt beweerd.
Daarna kocht ik de Crocs – Alice. (Minder comfortabel dan de grove klompen, maar ze staan nog altijd garant voor een hele avond lang kunnen dansen zonder ook maar een beetje pijnlijke of vermoeide voeten te krijgen.)
Met kerst kreeg ik vanop mijn lijstje de Crocs – Georgie. Want als iedereen al met die 'gewone' gummie klompen loopt, dan kies ik het gekste, meest speelse, uitbundigste model dat in het aanbod zit. E zei toen ik ze uitpakte tegen zijn mama - de schat die ze mij cadeau deed - "En gij hebt dat gekocht voor haar?!". Ze deden hem denken aan een uitvergrote versie van de laarsjes van een playmobile mannetje ofzo. Ikke:"Jaaaa!! Leutig hé?!!!" Hij heeft dat niet bevestigd en zijn mama snapt eigenlijk evenmin wat ik er nou zo 'te gek' aan vind.
Ze gaf me ook - alweer van op mijn lijstje - de Crocs – Ithaca. Zeg zelf, die zien er toch héél normaal uit. Die heb ik gekozen, omdat ik zot ben van flip-flops en als die in dat gamma voorkwamen, ze in mijn collectie niet mochten ontbreken.
Nu 't hek toch al van de dam is, plan ik op middellange termijn de aankoop van ...
De Holey Soles – Provider. De hele tijd rubberen laarzen dragen, ook als 't niet regent, vind ik al té fanatiek. Die met de gaatjes zijn in de winter te koud en de Crocs - Mammoth vind ik niet praktisch, omdat je die voering niet apart kunt kopen.
Ook (eens het terug beter weer wordt) de Holey Soles – Getaway. Omdat ze er wat anders uitzien en dus ook zullen voelen. Ze hebben verstevigde zolen die wat minder snel slijten. Da's een voor- en een nadeel.
En dan nog de Crocs – Mary Jane. Omdat een mens niet altijd dezelfde wilt aandoen.
Wist je dat Crocs binnenkort zijn eigen winkels bij ons gaat openen?! Neen, neen ... 't Zal niet zomaar bij de zoveelste vlaag van zinsverbijstering blijven.
En dankzij mensen als ik, kunnen jullie dan met een gerust hart die winkels binnenstormen en er een klein fortuin uitgeven door van elk model uit het aanbod een paar te kopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten