Heel binnenkort loop ik stage als monitor/begeleider in de sociale economie en koos daarvoor – dezen tijd van ’t jaar astemblieft!! – een sociale werkplaats met ‘buiten’-activiteiten.
Wat kan hiervoor de reden zijn?
Wat kan hiervoor de reden zijn?
Misschien ’t beste eerst even meegeven wie ik daar dan zal gaan begeleiden.
Voorwaarden tewerkstelling voor de doelgroep:
• sinds minstens vijf jaar inactief zijn op de arbeidsmarkt
• hoogste diploma ≤ lager secundair onderwijs
• psycho-sociale problematiek(en) zoals
o alcohol- of drugsverslaving
o (ex)gedetineerden
o karakterstoornis(sen) die het vinden/houden van een job in de reguliere economie verhinderen
o werkstraf
Daarnaast wordt ook een job geboden aan mensen die door het OCMW worden tewerkgesteld in het kader van de OCMW-wet artikel 60
Kortom, in een sociale werkplaats gaat men aan de slag met personen met een grote afstand tot de reguliere arbeidsmarkt
dP-ken hier kent de wetten van de economie, maar beseft evengoed dat niet iedereen op elk moment van zijn leven past in dat reguliere systeem en wil dit vangnet, de sociale economie daarom mee in stand houden. Mijn realistisch stukje kijk op de maatschappij zegt dat steeds meer mensen dit vangnet nodig hebben. Mijn idealisme doet me geloven dat niet iedereen die valt, moet blijven liggen.
“Ok, goed dP. Maar waarom nu buiten? Buiten dP! Nu Sinterklaas alvast aan ’t checken is of Sintemaarten zijne Piet den tabbaard en cape goed gewassen en schoon gestreken heeft.” denkt ge. Dus nogmaals: wat kan hiervoor de reden zijn?
Wel …
• dP bedacht, als ge al buiten zijt, zijt ge minder geneigd om “Ja maar! Gaan we eens buiten?! Hé?! Gaan we buiten?!! Ja maar!!” te zeggen. Wat niet onbelangrijk is in een werkomgeving waar agressie wat vaker voorkomt als in de reguliere economie.
• dP is een ‘buiten’beentje
• dP dacht dat ’t – dezen tijd van ’t jaar – buiten ’t gemakkelijkst is to keep your cool
• dP wil de goesting om werknemers ‘buiten te smijten’ preventief afremmen
• dP hoorde dat muren oren hebben en blijft daarom liever bij hen uit de buurt
• dP denkt buiten minder snel tegen ’t plafond te gaan
Yep! Ik ga naar een organisatie actief in ’t segment ‘Groenvoorziening en natuurbeheer’ en ik neem mee:
- Al rond mijn lijf gedrapeerd zijnde, een lange onderbroek in thermo-dinges-stof-spul, een topje, fleece pull, fleece hoody, dikke jas met kap, dikke sjaal, dikke muts, skihandschoenen, dikke sokken en stevige schoenen of laarzen én … én … als ’t écht koud is, een skibroek! Ném!
- Mijn koptelefoon, zodat ik om kwart na zes in de ochtend, op de bus de pijn van het zijn wat kan verzachten door muziek te luisteren.
- Een goed boek, zodat ik om half zeven in de ochtend, op de trein de pijn van het zijn nog wat meer kan verzachten.
- Mijn step – lees: trotinette – om van ’t station waar ik aankom naar de sociale werkplaats te rijden, omdat ik er te voet een half uur over zou doen en de busverbinding daar ‘kut’ is. Maar vooral omdat steppen gewoonweg graaf, de max, super, WOOT is!! En dat om kwart na zeven in de ochtend kunnen doen, verzacht toch wel fameus de pijn van het zijn als ge ’t mij vraagt. Als ge ’t lang en snel doet, krijgt ge d’r wel pijn van in uw spieren. Maar da’s kwestie van training.
En ’t is wel buiten hé! Buiten! En da’s goed …
Héél goed … Ook nu.
Want ik ben graag buiten.