de indruk

Mensen, mensen … Wat zitten jullie daar allemaal te doen? Ge houdt mij constant bezig! En geen van jullie heeft het volledig beeld. Moest ge ’t al hebben, ge zou ’t zo snel mogelijk wissen.

Woorden stampen tegen de rand, springen over elkaar heen, maar geraken niet verder.

Indrukken die onuitgesproken woorden de kop indrukken.

Aanrakingen van mij bijten een stuk van mijn vel tot op ’t bloot vlees, maar niet dat stuk waaronder jullie verscholen zitten. Jullie stampen tegen de rand, springen over elkaar heen, maar geraken niet verder.

Hoe ik het eruit krijg, krijg ik er niet in.
Maar blijf maar zitten met de kop ingedrukte indrukken.

Mensen, mensen …
Misschien dat niemand het heeft, omdat niemand het geeft. 

waar waarder waarst

Kan je iemand waarvan je weet dat hij het liegen niet kan laten, als hij zegt dat hij liegt het beste geruststellen door te zeggen dat je hem gelooft of door hem een leugenaar te noemen?

schoot

Kortgeleden - vlak voor het slapen gaan - schoot mijn grootmoeder me door het hoofd. ’t Is lang geleden dat ik haar nog heb gezien. Ik dacht:

“Zo oud dat ge nu zijt. Wat loopt gij hier nog te doen?
Ge hebt nooit veel bijgedragen tot ’t geluk van anderen.
Kom, legt u in mijne schoot. Ik zal u stillekes wurgen.”

Welk gevoel primeert op zo’n moment? Diepgewortelde haat, in toom gehouden woede, medelijdend verdriet?

Toch raar eigenlijk, dat mensen die voortdurend lelijke dingen doen zo vaak denken dat ze de goedheid zelve zijn en omgekeerd?