Kortgeleden - vlak voor het slapen gaan - schoot mijn
grootmoeder me door het hoofd. ’t Is lang geleden dat ik haar nog heb gezien. Ik dacht:
“Zo oud dat ge nu zijt. Wat loopt gij hier nog te doen?
Ge hebt nooit veel bijgedragen tot ’t geluk van anderen.
Kom, legt u in mijne schoot. Ik zal u stillekes wurgen.”
Ge hebt nooit veel bijgedragen tot ’t geluk van anderen.
Kom, legt u in mijne schoot. Ik zal u stillekes wurgen.”
Welk gevoel primeert op zo’n moment? Diepgewortelde haat, in
toom gehouden woede, medelijdend verdriet?
Toch raar eigenlijk, dat mensen die voortdurend lelijke dingen
doen zo vaak denken dat ze de goedheid zelve zijn en omgekeerd?
Een koelbloedige moordenaar , uw grootmoeder
BeantwoordenVerwijderenHéla, héla! Beetje op uw woorden letten! 's Wel mijn grootmoeder waar ge 't hier over hebt hé.
BeantwoordenVerwijderenAls ze juist gespeld zijn, is 't voor mij ok.
Dat uw grootmoeder u door het hoofd schoot kan geen toeval zijn. Seriewoordenaar.
BeantwoordenVerwijderenklopt
BeantwoordenVerwijderen