De ene angst is de andere niet.

Schoon initiatief hier in Gent, de week van de veerkracht.

Lees er meer over op 'gezonde stad gent' en al.

Ik heb voorbije maandag het evenement 'Overwin je angsten' bijgewoond.

Jaren geleden leerde ik in cognitieve therapie bij depressie, dat het sturen van onze gedachten van negatief naar positief bijzonder nuttig is.

Tijdens deze informatieavond over het overwinnen van angsten, leerde ik dat je er bij 'gewone' angsten en paniekaanvallen goed aan doet om uw gedachten naar neutraal terrein te brengen. Positieve gedachten liggen wat te ver weg, buiten bereik zeg maar. Naar neutraal zou beter (haalbaar) zijn.

Maar bij obsessief-compulsief gedrag - dat doorgaans ook met angsten gepaard gaat - zit het anders. Daar is het de boodschap om de angsten net niet te proberen onderdrukken. Daar werkt 'naar neutraal gaan' in uw nadeel. Daar is het de boodschap om de gedachten er te laten zijn en voor het wegnemen van de angsten een andere oplossing te zoeken dan het obsessief-compulsief gedrag.

Ge zult maar in een langdurige depressie gesukkeld zijn, omwille van een jaren en jaren lange slopende strijd tegen obsessief-compulsief gedrag en de daarbij horende angsten en gedachten.
En in handen vallen van een heel team therapeuten, dat er geen weet van blijkt te hebben dat een obsessief-compulsieve stoornis een wel héél specifieke aanpak vraagt. :-/

zee(r)( )zee(r)

Zeerzee
Zeer zee
Zeezeer

Flinke tijd terug vatte ik het plan op, om mijn grootmoeders lelijke woorden in het zand te schrijven en op die manier aan de zee over te leveren, zodat de zee ermee kon doen wat ze doet, uitwissen.
Maar wat doet de zee dan precies? Hoe kan zij de woorden uitwissen? Als ik het gebeuren tot in detail ontleed, kan ik dit dan mogelijk zelf ook?

Hoe/wanneer is het mogelijk dat de zee geschreven woorden uitwist? Als ze geschreven zijn door verplaatsing van los materiaal. Is dit vergelijkbaar met de wijze waarop een herinnering wordt opgeslagen?
Is het geheugen als los materiaal, bijvoorbeeld zand waarin woorden zijn geschreven?
Hoe wist de zee de woorden uit? Door de deeltjes zand opnieuw te verplaatsen. Wat zorgt voor de verplaatsing? De kinetische kracht waarmee haar water tegen het zand aan botst. De kinetische kracht waarmee zoveel waterdeeltjes tegen zoveel zanddeeltjes aanbotsen. De kracht komt hier vanuit de beweging van velen die één vormen.
Als woorden werden gekrast in graniet, duurt het langer voor ze uitgewist zijn.

Misschien is het geheugen van graniet en onze gedachten als een toegewijd mannetje dat tussen elke golf van de zee door, de woorden herkrast waar ze al stonden. Dat mannetje blijft sowieso bezig. Misschien kan hij de letters aanpassen.
Ook zijn krassen levert een vorm van kinetische energie. De kracht van de beweging van zijn spieren en zijn kraspen. Hoe gerichter zijn beweging, hoe meer al zijn spieren als één op elkaar afgestemd, hoe sterker het resultaat.

Wij zijn de zee die losse delen verplaatst, het mannetje dat de letters krast, het graniet, ... De zee is ons steeds in beweging blijven, ons ritme, als onze ademhaling en hartslag. Het mannetje is onze zelfbeheersing, onze mogelijkheid om te kiezen. Het graniet is onze aarde, ons vlees.
Ons geheugen zit in ons lijf. Daarom, vooral ook daarom, moeten we water drinken, veel water drinken. Zodat onze 70% zee kan blijven doen wat ze doet, in beweging blijven en alles verplaatsen wat door haar verplaatst kan worden.