zondag 5 juli 2009
staren
een fragment:
De leegte blijft niet leeg. Ze is dat alleen omdat een mens nu en dan even moet stoppen met denken én voelen.
De leegte is er niet écht. Je zet nu de wereld even stil. Om binnenkort te weten waarmee je hem wil vullen.
Vulling is er genoeg en zal er altijd zijn. Maar nu moet je even staren naar een wit blad.
Want dat is het. Geen zwart gat ... Een wit blad ... En zo kan het altijd zijn ...
Elke keer het lijkt of er niets meer is om naar te kijken.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
mooi. Iets om over verder na te denken.
BeantwoordenVerwijderenheel erg mooi ...
BeantwoordenVerwijderenen ja, alles is perceptie en het zwarte gat dat verdwijnt en een wit blad wordt, dat geeft zoveel hoop ... enne in Pandora's box bleef ook de hoop achter! vandaag denk ik na over hoe het witte blad te vullen met mooie krullende letters ...
Dat was nu net het grootste kwaad in de doos van Pandora, de hoop.
BeantwoordenVerwijderen@francky: ja, hoe met 'dingen' omgaan, da's iets waar heel wat over nagedacht kan worden hé. Ik vind het zelf al een leuke bezigheid op zich.
BeantwoordenVerwijderen@Jirka: zoveel hangt idd af van de manier waarop we ergens naar kijken en daar schuilt mss tegelijkertijd onze grootste kracht en zwakte. 'k Vermoed/hoop dat 't ons al wel kan sterken als we dat zien.
@Botje: vanuit een specifieke kijk op de mythe - een op het eerste gezicht Boeddhistische lijkende visie - is hoop idd een bron van kwaad. Je zou het koesteren van hoop als 'het niet accepteren van een bestaande toestand' kunnen bekijken. Waarbij het niet accepteren leidt tot lijden of 'het kwaad'.
Maar hoort bij die nodige aanvaarding ook niet het accepteren van onze menselijkheid? En hoort bij die menselijkheid niet de behoefte om te zien dat niets voorbestemd is om 'slecht' af te lopen?
Zeg je me dat er evenmin garantie is op een 'goede afloop', dan denken we op dat punt gelijk.
Als we zowel groei als verval als een onderdeel van de natuurlijke gang van zaken kunnen zien, is behoefte om mogelijkheid te zien om te groeien - Want is dat niet waar hoop om draait? - dan nog wel een bron van kwaad?
Jij hebt hier vast zelf al op gelijkaardige manier naar gekeken. Tegenargumenten kunnen mijn beeld verruimen en daarom hoop ik dat je ze deelt.
Als een Eva avant la lettre kan Pandora bekeken worden als bron van alle kwaad, ingegeven door zondige nieuwsgierigheid. Op die manier wordt de mythe vanuit een patriarchale cultuur verklaard, want zowel Pandora als Eva zijn vrouwen en zouden het kwade incarneren.
BeantwoordenVerwijderenIk geloof liever dat het dankzij de hoop is dat de mensheid alle rampen en rampspoeden kan overstijgen. Pandora ontnam de mensheid misschien een kommerloos bestaan, maar ze gaf ook de sleutel om met de realiteit om te gaan.
@Jirka: Ja de benadering van de vrouw zoals door Schopenhauer die beweert dat zij alles wil beheersen en daar de man voor gebruikt. Hij haalt zélf aan dat zij altijd en overal aangewezen is op die indirecte beheersing. De man zelf wil beheersen door te begrijpen of te onderdrukken. Waarom erkent hij niet dat het de patriarchale structuur is die de vrouw dwingt tot het gebruiken van een omweg via de man? Of erkent hij dat wel en blijkt daaruit dat het niet gaat om een verwijt naar de vrouw toe? Zegt hij dit om toe te lichten hoe ver de wil om te onderdrukken - als middel om te beheersen - bij de man kan gaan, dat hij zelfs het gebruik van die noodzakelijke omweg radicaal afkeurt?
BeantwoordenVerwijderenEn waarom wil de man per se de vrouw beheersen? Is het simpelweg een oerdrang die hem ertoe drijft ervoor te zorgen dat zijn, zijn, zijn genen de beste kansen krijgen? Komt al die drang tot beheersen bij zowel man als vrouw voort uit geslachtelijke voortplanting? En komt de sterkere agressie bij de man dan voort uit de onzekerheid of zijn genen wel voortgezet worden, terwijl de vrouw daarvan geen last heeft?
Ik vraag het, omdat ik het mogelijk acht. Moest het zo zijn, dan zou ik daaruit niet willen besluiten dat de man, de vrouw of de mens slecht is, noch dat we een speelbal zijn van krachten in onszelf die we niet kunnen overstijgen. 't Is gewoon vanuit de bedenking dat we, als we dan per se willen vechten tegen onze natuur, we dan maar beter kunnen kijken naar de wapens waar we tegenover staan.
Vanuit biologisch standpunt bekeken, lijkt het me waarschijnlijk dat er een keuze moet gemaakt worden tussen voortbestaan - wat o.m. geslachtelijke voortplanting inhoudt - en vredevolle omgang tussen mannen en vrouwen, en mensen in het algemeen. En neen, dat is niet fatalistisch bedoeld. Het houdt geen veroordeling in. Het is een poging om zo objectief mogelijk te kijken. Iets wat me zinvol lijkt om te leren omgaan met wat je om je heen ziet gebeuren, zonder er zuur en vernietigend over te worden. Mijn hoop ligt met andere woorden in de veronderstelling en het vertrouwen dat het vechten zou verdwijnen als zou blijken dat 't niet (meer) nodig is. En zolang het doorgaat, ga ik ervan uit dat het dat doet, omdat de mens de oerdrang nog niet overstijgt, wil overleven - zelf en d.m.v. zijn nageslacht - en daar de middelen voor aanwendt die hij op dit moment ter beschikking heeft. Als het gebruik van die middelen niet past in het grotere geheel, zal hij wel uitgerangeerd worden. Daar ben ik dan ook weer redelijk gerust in.
Eigenlijk ... Dat grotere geheel, de reden waarom de ene de andere wil beheersen en al dat soort dingen, dat lijkt me niet eens zoooo ontzettend ingewikkeld. Maar de details waar mijn hoofd allemaal voor kan zorgen!! Da's iets anders!!
Die hersenen toch hé ... 't Is een nieuw stuk speelgoed waarvan we als mens nog niet helemaal goed weten hoe we daar 't meeste lol uit kunnen halen, vermoed ik. :-)))