Lift me up!

Onlangs trok ik het rolluik te hoog op, zodat het – nog maar eens – geblokkeerd zit. En ongeveer even onlangs zat er een brief in de bus om te laten weten dat Fabricom in de straat werken zou gaan uitvoeren aan de bovenleidingen van de tram.
Kan de combinatie van deze twee gegevens tot interessante feiten leiden? Amper.

De nacht is gevallen in de Ledebergse straten. – Deze toon wil de armzaligheid op vlak van inhoud compenseren. – De laatste tram is al geruime tijd terug voorbij gedonderd. 't Is niks koud in huis, maar buiten een mug – die hier al sinds april logement genomen heeft – is er nog geen zomers verschijnsel dat me wakker houdt.
En dan zijn ze daar. Eerst een voertuig met orangje zwaailampen die iets speciaal aankondigen. Daarna een brommende wagen met een werklift waarmee drie mannen ter hoogte van de bovenleidingen gebracht worden.
Eén van de drie is kaal en draagt een mouwloos onderlijveke. Let op! Zo'n onderlijveke of 'marcelleke' is iets wat zich behoorlijk onderscheidt van het minder ver uitgesneden 'wijventoekerke'. Maar wat (momenteel) belangrijker is: het marcelleke zit om een van nature licht gespierd en met zacht glanzend zweet bedekt arbeidersbovenlijf. En hij kan er weg mee ... de van nature licht gespierde, een zacht glanzend bovenlijf bezittende arbeider ... met de kabels.
En al vermoeien zijn collega's dan voornamelijk – om niet te zeggen: enkel – hun benen en ogen, toch denkt een vrouw in bed dan spontaan:”Ja ja. Die mannen doen toch goed voort!”.
Weet je? Had 't niet geweest dat er luid gelachten werd toen 't marcellekesmodel ginder boven, in een hoek van de lift ging staan pissen, ik zou gedacht hebben dat ze zelfs daarvoor geen pauze nemen.