Filopat & Patafil

Kort voor sluitingstijd aan de kassa van den Delhaize ...

Hoofden die draaien en ogen die expliciet kijken, trekken mijn aandacht. Ze kijken allemaal naar een vrouw die luid mompelend, zwaaiend met een voorverpakt brood een hele file aan een van de kassa's voorbijloopt en daar ongeduldig trappelend blijft wachten. Ze gaat langs dezelfde weg terug en naar een andere file. De hele tijd blijft ze onverstaanbaar gedachten spuien.
Als ze rustig ingevoegd in een rij haar brood op de transportband heeft gelegd en tegen de mensen vlakbij begint te brabbelen, geeft ze vrij snel ontgoocheld op. Ze lijkt gewend om geen enthousiaste reactie te krijgen. Blijkbaar blijft ze het toch proberen.
Ze heeft lang, blond, uitgedroogd haar, draagt propere, comfortabele, onopvallende kleding. Maar ze is een omgekeerd spook. Haar lichaam is er nog wel, maar haar geest is er niet of toch niet helemaal. Die is hier en daar en overal waar ze graag wilt zijn.

Buiten wacht een grote, langharige hond aangelijnd aan de wachtbar bij een tas hondenbrokken en draagtassen van beenhouwerij Renmans. Vlakbij staat een mannelijke tegenhanger van de vrouw met het brood.
Terwijl ik verder wandel, loopt de man de hoek om. Hij kijkt rijkhalzend naar binnen. Brood-mevrouw wordt al gemist.

Sommige mensen vieren verdomme elke dag Sint-Valentijn!!