zondag 25 mei 2008

Echte Man

Er wordt wel eens over mannen gezegd:"Ik zou verdorie beter naar den doe-het-zelf gaan en mij enen in elkaar steken." Rekening houdend met hoe handig 't merendeel van de vrouwen is, zou 't geen verbetering zijn. LOL
Mannen hebben van tijd tot tijd vast 't zelfde gevoel. Of misschien stellen ze zich veel eerder nu en dan de vraag:"Wat willen die wijven verdomme toch?!"
Wat wil ik? Wat is voor mij belangrijk? Als ik denk 'man', 'Echte Man' ... Wat roept dat op?


Echte Man is fysiek sterker dan ik. Hij heeft meer spierkracht en gebruikt die graag. Hij is trots dat hij fluitend die dingen kan dragen, die ik zuchtend en krochend moet verslepen of zelfs laten liggen. Als hij dat op een dag niet meer kan? Als hij oud geworden is, beeft en slecht op de been is? Dat maakt dan niet uit, want hij kón het wel. Dan kijk ik naar zijn verrimpelde kop en zijn veel dunner en slap geworden ledematen en herinner me genoegzaam wat hij allemaal heeft gedaan.

Echte Man heeft eergevoel. Hij vindt het boeiend om een vrouw naast zich te hebben met een mening, wil die mening kennen, houdt er steeds rekening mee. Maar ... spreek hem niet tegen, ondergraaf zijn recht op trots niet, trek hem niet in twijfel waar derden bij zijn. Dan trek je de pauw zijn veren uit de staart en laat hem in een bloot vogelgat staan. Een pauw zonder staart is maar een zielig figuur.
Echte Man zal me trouwens ook zelf nooit terechtwijzen en plain public. Hij heeft er toch geen moeite mee zekers, om zijn madame in 't gareel te houden?! Zijn mate doet alleen die dingen waarvan ze weet dat ze worden goedgekeurd. En natuurlijk is dat niet zo, en dat weet hij ook wel ... Ik zal soms toch ongewild tegen zijn schenen trappen. Hij zal me dat zeggen. Hij zal 't zeggen als we alleen zijn, omdat een ander niet moet weten, dat hij me nooit volledig in de hand heeft, dat ik nog altijd niet voor de volle honderd procent zijn wil ken en er dus ook niet in slaag om me bij elke publieke gelegenheid aan die wet te houden. Hij weet dat ik hem niet in verlegenheid wil brengen. Hij brengt me geduldig bij wat ik moet weten.

Echte Man luistert naar me als ik hem de weg wil tonen naar hoe hij me kan bereiken. Hij biedt me zijn mentale kracht om pijn, verdriet, zorgen en teleurstellingen te boven te komen. Hij verdient onder meer daarmee het respect dat hij krijgt.

Echte Man wil niet per se kunnen wat ik kan. Hij wil liever doen wat ik niet kan. Hij wil me laten zien dat met hem erbij alles kan (nagenoeg alles, ok ... maar in de wereld van de fantasie steekt het niet op dat beetje verschil), terwijl we allebei zonder elkaar bij de helft blijven steken.

Echte Man pakt me vast als hij zin heeft in mijn lijf, maakt me binnen de kortste keren klaar om hem te ontvangen en laat me onbegrensd genieten van het delen van de gevolgen van elke aanraking die volgt.
Echte Man zegt:”Pijp mij, want ik heb goesting om je gelik en je gretig zuigen te voelen!” Hij draait geen doekjes om waar hij zin in heeft, omdat hij weet dat ik me – net als hij - vervuld voel als hij 't grootste genot waar hij naar uitkijkt door wat ik doe, kan krijgen.

Echte Man verstopt voor mij niet dat hij 't niet allemaal evident vindt. Hij is geen lege spierbundel. Hij denkt na. En door na te denken, trekt hij dingen in twijfel. Hij toont daarmee dat zijn verstand tot meer in staat is als het meedraaien in de tredmolen van alledag.

Echte Man schuwt de rol die hij van nature heeft meegekregen niet. Hij voelt er zich in thuis als hij Echte Vrouw gevonden heeft. Want Echte Man biedt Echte Vrouw de mogelijkheid te zijn wie zij is en kan net daarom door haar in zijn natuurlijkste staat van zijn worden herkend én erkend.


Zondag 8 juni 2008:

Fad Gadget - Back to nature (vanaf 3min10)





zaterdag 24 mei 2008

Van huizen en mensen




Waarom ben ik zo vaak verhuisd?
Hoe sterk ben ik ook voorstander van rechts terwijl ik me links voel en gedraag?


'k Gebruik de term 'Bohemien' niet voor niets. Hij dekt een groot stuk van de lading.
"a person with artistic or intellectual tendencies, who lives and acts with no regard for conventional rules of behavior." - according to the American College Dictionary.


In een blogstuk schreef ik ooit:"Als ik zie, hoe op een werf alles tot stand komt en daar mijn gevoel bij bouwwerken aan toevoeg, dan worden gebouwen een soort van wezens. Creaties, maar ook bestaansvormen die van de mens een leven krijgen en invloeden ondervinden, buiten de wil van mensen om. Ze worden verdedigd. Wij beschermen hen, want zij beschermen ons."
Mijn houding tegenover een gebouw, zoals een woning, is omwille van mijn gevoel dan ook sterk gelijkend op die tegenover de mensen om wie ik geef. Ik kan tot in het diepste van mijn zijn genieten van de structuur, materialen, sfeer die er hangt en gevoelens die het opwekt. Toch is er nog geen enkel huis geweest, hoe prachtig ook, waarvan ik dacht:"Hier wil ik voor altijd wonen." Omdat het net is als bij mensen, dat ik wél weet dat ik het nu fijn vind om er te zijn, maar geen idee heb van hoe ik er over x-zoveel tijd tegenover zal staan. Zoals ik niet wil huwen met een mens, wil ik dat ook niet met een huis. Ik wil er in wonen, in 'zijn' zolang dat het beste is.
En net zoals ik mijn gewezen minnaars gewillig losliet, zag ik mijn gewezen woonwezens graag met andere mensen er in.


Links! Rechts!
Links! Rechts!
Links! Rechts!
Kattenvitesse!!


Moest altijd alles toegestaan zijn, als er geen enkele regel of wet zou zijn, dan zouden we geen moment rust hebben. Klopt het dat wie dom is meer leiding nodig heeft dan wie slim is? Anders zou dat al zeker een goeie reden zijn om alles zo veel mogelijk aan regels te onderwerpen.
Wat is dom en wat is slim?
Wie kan het tijdelijke ontgroeien, trouw worden en blijven aan principes die gebaseerd zijn op de duizenden en duizenden en duizenden en nóg méér duizenden jaren en eeuwen oude zin van leven?
Wat kan een wakker mens beter doen dan kijken naar wat er is - doorgaans en niet zonder reden of nut een maatschappij vol geforceerde wetmatigheden - en daar
zonder (over)last te bezorgen afstand van nemen?





zaterdag 10 mei 2008

vrijdag 9 mei 2008

Altijd onbeschaafd, nu en dan overlopend hard, soms peuterend

-
Het begin van sommige dagen voelt anders.

Wakker geworden.
Me gerealiseerd dat de heerlijk grote hoeveelheid licht die door het grote raam valt me nu al niet meer vroegtijdig uit mijn slaap haalt.
Mijn lijf gevoeld.
Rustig geweend zonder geluid, overlopend hard willen, al kan ik daar dan niet meteen wat anders mee aan.
Meteen blij geworden om die rijkdom en het mooi-weer-blauw.
Douche genomen zonder iets uit mijn staat te willen wassen.
De deur uitgegaan, bereid om te kijken.

De opvallend knappe voorbijganger niet aangesproken om te vragen of hij elke dag op 't zelfde uur zijn route herhaalt.
Bedacht dat ik zo iemand toch vooral energiek als een kind dat begint te peuteren, kirrend op zijn billen zou willen trommelen.


De avond van sommige dagen lijkt een vervolg op het begin.

In de supermarkt bij de kassa na 't lang, lang bekijken van een cover bedacht dat ik nog altijd iets heb met koppen.





Op capabele lijven.


Gewacht om over te steken en doorkliefd geworden door de ogen van een man die me mijn blik meteen deed afwenden.
Nog even gekeken uit nieuwsgierigheid naar wat me had geraakt en gemerkt dat ik onbeschaafd, zuiver gebleven ben.

-