Van huizen en mensen

Waarom ben ik zo vaak verhuisd?
Hoe sterk ben ik ook voorstander van rechts terwijl ik me links voel en gedraag?


'k Gebruik de term 'Bohemien' niet voor niets. Hij dekt een groot stuk van de lading.
"a person with artistic or intellectual tendencies, who lives and acts with no regard for conventional rules of behavior." - according to the American College Dictionary.


In een blogstuk schreef ik ooit:"Als ik zie, hoe op een werf alles tot stand komt en daar mijn gevoel bij bouwwerken aan toevoeg, dan worden gebouwen een soort van wezens. Creaties, maar ook bestaansvormen die van de mens een leven krijgen en invloeden ondervinden, buiten de wil van mensen om. Ze worden verdedigd. Wij beschermen hen, want zij beschermen ons."
Mijn houding tegenover een gebouw, zoals een woning, is omwille van mijn gevoel dan ook sterk gelijkend op die tegenover de mensen om wie ik geef. Ik kan tot in het diepste van mijn zijn genieten van de structuur, materialen, sfeer die er hangt en gevoelens die het opwekt. Toch is er nog geen enkel huis geweest, hoe prachtig ook, waarvan ik dacht:"Hier wil ik voor altijd wonen." Omdat het net is als bij mensen, dat ik wél weet dat ik het nu fijn vind om er te zijn, maar geen idee heb van hoe ik er over x-zoveel tijd tegenover zal staan. Zoals ik niet wil huwen met een mens, wil ik dat ook niet met een huis. Ik wil er in wonen, in 'zijn' zolang dat het beste is.
En net zoals ik mijn gewezen minnaars gewillig losliet, zag ik mijn gewezen woonwezens graag met andere mensen er in.


Links! Rechts!
Links! Rechts!
Links! Rechts!
Kattenvitesse!!


Moest altijd alles toegestaan zijn, als er geen enkele regel of wet zou zijn, dan zouden we geen moment rust hebben. Klopt het dat wie dom is meer leiding nodig heeft dan wie slim is? Anders zou dat al zeker een goeie reden zijn om alles zo veel mogelijk aan regels te onderwerpen. Wat is dom en wat is slim?
Wie kan het tijdelijke ontgroeien, trouw worden en blijven aan principes die gebaseerd zijn op de duizenden en duizenden en duizenden en nóg méér duizenden jaren en eeuwen oude zin van leven?
Wat kan een wakker mens beter doen dan kijken naar wat er is - doorgaans en niet zonder reden of nut een maatschappij vol geforceerde wetmatigheden - en daar zonder (over)last te bezorgen afstand van nemen?