Wind en goed weer. ‘t Doet me aan de zee denken.
Hoe lang is ‘t geleden dat ik naar de zee ging?
Zelf geplukte braambessen, een vuurtoren als bliksemafleider en in ‘t zand het spoor van een paarse paraplu. Zo lang geleden.
Bij ‘t spaarbekken in Evergem – waar zonder visvergunning geen toegang te krijgen viel – overwoog ik slechts even om over het twee meter hoge hek te klimmen.
Kon ik die dag met die gele paaltjes de parking afsluiten, dan had ik dat vast beter niet gedaan.
Water kwam vanzelf.
Ik lijk nu meer naar bossen uit te kijken.
En ‘k moet nog altijd eens een berg van dichtbij zien.
Als je er met je neus tegen staat vallen die best tegen, het zijn de vergezichten die het hem doen.
BeantwoordenVerwijderenDe één verkiest zakkende palen, de andere palende zakken.
BeantwoordenVerwijderen