van de bus naar Pointillisme

Stond ik gisteren op de bus te wachten en geraakte aan de klap met een heer op leeftijd. Hij bleek in Dendermonde te wonen, schildert, plant binnenkort een tentoonstelling in Gent en stelde zichzelf voor als Willy Bosteels. Een markante man en aangenaam in de omgang.

Uit nieuwsgierigheid gaf ik vandaag de naam in op Google. Meneer Bosteels zou van 1933 zijn, tot de Dendermondse School behoren en onder meer "Rood Landschap" en "Woonwagens" (Piron - Baz 1 - pag. 126) geschilderd hebben. Dat allemaal in geval mijn meneer Bosteels dé Willy Bosteels is waarvan sprake op het internet.
Nu wou ik toch wel weten wat de 'Dendermondse School' kenmerkt. Van Dendermonde afkomstig zijnde, weet u ... En die curieuze-neuziteit bracht me tot bij een omschrijving van Impressionisme en zo bij Pointillisme.

Straf! Ja, eigenlijk straf hoe ontzettend weinig ik afweet van stromingen in de kunst. Terwijl ik het net boeiend vind om te weten welke technieken bepaalde stromingen nu precies onderscheiden van andere, weet ik er nagenoeg niets vanaf.
Een vriend van me, vertelde me kort geleden, dat de streepjestekening die ik van Aurélie had gemaakt niet knap te noemen was, maar wel 'iets' had, 'iets' wat zei dat het 'iets' zou kunnen worden. Dat op zich vond ik al heel prettig om te horen, omdat het uiteindelijk toch enkel een schetsje was. Enerzijds was het bezigheidstherapie geweest en anderzijds kon het voor mezelf als geheugensteuntje dienen.
De manier waarop het getekend was, deed hem ergens aan Impressionisme denken, maar wel héél vlak. Ik moest bekennen dat ik geen flauw idee had waarom! Tot nu ik gelezen heb, dat in die stroming kleuren náást elkaar werden aangebracht om ze nadien door de hersenen te laten vermengen tot de kleur die men wou weergeven. En DAT was nu precies wat ik op toen wilde doen!! Niet als op voorhand vastgelegd doel op zich. Neen, gewoonweg omdat ik slechts enkele kleuren bij de hand had en mijn plan moest trekken om tot die kleur te komen die ik hebben wou. Van armoei dus. Zoals ik vroeger al vertelde wou ik rond haar persoon een straling van warm licht proberen weergeven. Maar ik kon de kleuren met die viltstiftjes niet in elkaar laten overlopen of vervagen. Dus zette ik streepjes om het allemaal niet té zwaar en donker te maken en van iets verder bekeken zonder scherpe focus toch die doorloop te krijgen.
Kortom, zonder het te weten, was ik dus eigenlijk met een sterk vereenvoudigde vorm van Pointillisme bezig. Helemaal strikt en juist was het natuurlijk niet, omdat echt Pointillisme enkel primaire kleuren gebruikt, maar de bedoeling was wel gelijkaardig.

Als mijn meneer Bosteels dé meneer Bosteels is, dan zou onderstaande van zijn hand zijn en is hij volgens mij - zoals ik gisteren al vermoedde - een warm mens.
En ondanks ik doorgaans een voorkeur heb voor niet figuratieve en surrealistische kunst - omdat het voor mijn part minder met denken en meer met voelen te maken heeft - wil ik dat soort werken toch wel graag in het echt kunnen zien. Omdat ik de indruk heb, dat ook daar gemikt wordt op zintuiglijke gewaarwording die omgezet wordt naar emotie. En door dat te schrijven, bedenk ik dat dat laatste misschien zelfs voor alle kunstvormen 't geval is. Maar ik herhaal 'misschien', want ik weet er zo weinig vanaf niet waar ...