"Voor een rood licht moet ge stoppen.
Bij oranje licht moogt ge enkel nog 't kruispunt vrijmaken."
En zo is 't voor iedereen evident wat er hem bij groen licht te doen staat. Voor iedereen behalve voor dP!!
't Ging om een compleet andere situatie. In werkelijkheid ging het helemaal niet om verkeerslichten. Maar het voorbeeld maakt misschien duidelijk hoe niet evident het soms voor me is om te handelen, waar anderen op automatische piloot doorgaan.
Dan staat ge daar, simpel te wezen.
Iemand legt uit wat je beter niet kan doen. Iemand zegt erbij dat 't heel vervelend is voor anderen als je dat toch doet. Iemand wil dat je ook daadwerkelijk snápt waarom je dat beter niet doet. Je wil het graag geloven. Maar je snapt het niet. En je maakt duidelijk dat je 't niet snapt.
Dan denkt iemand dat je voor jouw eigen lieve lol met zijn voeten aan 't spelen bent. Jij vraagt je af hoe iemand die jou al jaren kent, iemand met wiens voeten je nog nooit probeerde te spelen, tot dat vermoeden kan komen. Het moet al wel héél abnormaal zijn om 'het' niet te snappen.
Inderdaad. Iedereen blijkt mee. Iedereen blijkt één mening te delen. Iedereen blijkt het gestelde evident te vinden. Iedereen behalve dP dus.
Als ik die (gebrekkige?) denkwijze projecteer op een ruimer terrein, stel ik me nog wel wat vragen.
Ben ik open minded? Of keur ik weinig af, omdat ik niet spontaan kán bepalen wat de norm is? Ben ik niet snel in het veroordelen, omdat het me een bewuste redenering kost om tot een oordeel te komen, omdat ik niet 'klak-boem', vanzelf tot een besluit kom?
Nu kunt ge zeggen:"Ah, maar dat is toch schoon, dat is toch positief als ge niet spontaan mensen veroordeelt?". Ok, ok. Dat zal wel. Maar ik vind mensen hun goede daden ook niet spontaan goed. 't Gevolg is dat er in de praktijk, achter mij filevorming is, omdat niemand expliciet liet weten dat ik bij groen licht mocht doorrijden. Waar anderen meteen handelen op basis van hun logische gevolgtrekkingen, zie ik een waaier aan mogelijkheden waaruit een keuze moet worden gemaakt. Een keuze op basis van een hypothese over de gevolgen van al die mogelijkheden. De stappen die door anderen waarschijnlijk onbewust worden gezet, passeren bij mij ook, zij het dus wat … euhm … bewuster - lees: trager. Nu en dan sta ik zelfs een tijd lang helemaal stil, waar anderen spontaan en meteen een richting kiezen.
Het overkomt me zo vaak, dat ik me afvraag hoe 't mogelijk is dat iedereen blijkbaar 't antwoord weet op al die vragen om tot een keuze te kunnen komen. Terwijl de grootste gemene deler zich in realiteit die vragen vast niet eens stelt.
'k Heb ooit eens een bumpersticker gezien waarop stond:"Ik stop ook voor de lol." Dat is waarvan ik word verdacht. Dat is wat ik niet doe. Maar voor jullie is dát niet evident, want jullie moeten niet permanent kiezen tussen vooruit of achteruit naar jullie bestemming rijden.
Ja, ik ben die simpele die dwaas kijkt als jullie kwaad gesticulerend voorbijsteken. En neen, ik neem jullie niet kwalijk dat jullie kwaad zijn. Ik stel mij vragen over de reden waarom jullie op mij willen kloppen.
Moet ik mijn auto aan kant laten staan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten