zaterdag 6 november 2010

spiegeltje, spiegeltje

Neen! Niet geïnspireerd op de stapels, torens, rekken vol Disney figuurtjes die overal de illusie in stand willen houden dat een kind stapels, torens, rekken vol Disney figuurtjes nodig heeft om zich te amuseren.
Een kookpot, een pak bloem, een maïskolf en water lieten mij fantastische maïskoekjes maken. Waarna de bikkelharde koek met een beitel uit de pot verwijderd moest worden, om de pot toch nog te recupereren.
Neen! Geen post daarover.


Ge kent dat wel …
Spiegeltje, spiegeltje.
Wie het vraagt, is er niet gerust in.

Kent ge dat?
een nieuwe relatie, een nieuwe liefde
Ge weet dat ge - of tenminste 'ik' weet dat ik - de band, de nauwe band, de intensiteit, de geborgenheid, betrokkenheid, puntje-puntje-heid wilt. Ge wilt ze zeer zeker. Enfin, stel. Stel dat gij ik zijt en ze zeer zeker wilt. Daar komt ie ...
Wat te doen met al die stukken die ge helemaal zo fijn niet vindt?! Understatemeu-eu-eunt! Waar ge een hekel aan hebt, lijkt er meer op. Neen, neen! Niet aan de ander, aan uzelf!!
Ge moet ermee om. Ge moet ze accepteren of aan uzelf werken. Zo simpel zal 't waarschijnlijk wel zijn. Maar 't is zo veel, zo veel ineens. 't Is alsof uw ziel jaren in de brousse heeft geleefd en nu plots in een pashokje van den H&M staat - waar ge voor- én achterkant kunt zien.

Ik dacht dat ik perfect in staat was om alleen te leven. Niet dat ik ooit van de veronderstelling uitging dat het mijn hoogste goed was, zo'n vrijgezellenbestaan. Maar ik dacht dat ik 't behoorlijk goed deed. Wat een klucht blijkt dat achteraf zeg? Niet dat bestaan, wel dat idee.
Ik dacht bvb. van mijzelf, dat ik tolerant was. 'k Had me zelfs 'meegaand' durven noemen. Terwijl ik met de dag dat ik relatieloos was onverdraagzamer werd. Ge roest vast! Ge geraakt zo gehecht aan uw eigen kleine gewoonten, dat 't minste wat daaraan raakt u uit balans brengt. Als ge uw balans verliest, verliest ge uw zekerheid. En waarom haalt iemand die alleen leeft - 't gaat om het totaal niet hebben van gezelschap dat geregeld eens een tijdje op uw lip blijft zitten - waarom haalt iemand die alleen leeft dus, zijn zekerheid uit het handhaven van allerhande patroontjes? Omdat de focus verlegd is! Omdat iemand op wiens lip niemand nu en dan eens komt zitten en daar wat blijft, omdat zo iemand niet bezig kan zijn met ruimere emoties. Want als zo iemand die zich probeert recht te houden aan patroontjes tóch met die emoties bezig zou zijn - in zijn eentje dus! - dan zou die binnen de kortste keren … Ja, wat? Iets heel negatief wat past bij de persoonlijkheid van de patroontjesmelker in kwestie.
Zonder band geen emotionele … band - dus eigenlijk, ja.

En ja, inderdaad. Er zijn heel veel gevoelens die ook helemaal tot hun recht komen als ge in uw eentje zijt. Maar 't punt is, dat een mens patroontjes, systeempjes, gedragingen gaat installeren om de gaten te vullen en nadien, eens er een degelijke vulling mogelijk is, met hand en tand dat surrogaat blijft verdedigen.
Een mens gaat zotte dingen doen als hij moet ontberen wat hij nodig heeft. Als er dan toch al een moment komt, waarop wat ge nodig hebt zich aandient, dan wilt ge dat met open armen ontvangen, maar ge zijt ondertussen zo zot geworden dat ge in plaats van uw armen, uw neusgaten opent. En … En dat ge niet eens snapt waarom de ander niet meteen een manier kan bedenken, om zijn kilo patatten in die bereidwillig geopende neusgaten van u te krijgen.
Neen, echt. Ge wordt zot omdat ge iets mankeert. En als ge dat dan niet meer moet mankeren, blijft er van alles aan u mankeren, omdat ge … ?

Omdat ge al te lang op dezelfde plek in uw hersenen kringetjes aan 't trekken zijt en die diepe groeven niet meer dicht groeien? Of omdat ge bang zijt? Bang dat 't niet echt is. Of is dat 't zelfde? Is bang zijn iets wat ge voelt als ge over een beek vol gif moeten springen? In uw brein. Een beek in uw brein. Neen, dat is niet 't zelfde. Of misschien wel. Misschien is angst de detectie van diepe groeven in ons brein en het besef van daaruit voort stromend onvermogen.

'k Heb gewrongen, getrokken, gesleurd, geweend, geslapen.
Terwijl 't buiten langer donker wordt, blijft 't bij mij wat langer licht.

Wel? Kent ge dat?

2 opmerkingen:

  1. Oh ik wou dat ik zo kon schrijven! Het zo goed kon omschrijven! Zo mooi Prisk, zo mooi! En herkenbaar ook... alleen bouwen zij die een relatie hebben ook allerlei routinetjes in om gaten te vullen... 't zijn dan wel andere gaten. En zot zijn we toch allemaal een beetje?
    Liefs,

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @Bientje: routines maken het enerzijds mogelijk om méér dingen te doen en remmen anderzijds af om volop te leven.
    Wat dat zot zijn betreft: kan best. Hoe zot is 't eigenlijk niet om het met z'n allen te verstoppen? :-)))

    BeantwoordenVerwijderen