Gisteren bijvoorbeeld.
Bijna de hele dag lang heeft ze zich – 'ze' ja, want ja ... toch wel hoor ... volgens mij is 't een 'ze' - ontzettend onproductief liggen wentelen in boosheid op zichzelf, net omwille van boosheid op zichzelf. Het leek een beetje op zelfmedelijden, maar dan zonder het 'ocharme' gehalte.
Altijd maar “dat steekt mij tegen!”, “waarom reageer ik nu zo?!”, “ik moet hieruit!”, “waarom kan ik hier nou niet gewoon direct uit?!!”, ...
Op zulk moment zou een mens van “sliep, sliep, sliep!” naar haar gaan doen hoor!
Herinnert u zich dat nog mensen? Dat van “sliep, sliep, sliep!”-gedoe als u niet flink geweest was? Erg hé?
Dan was u al triest, voelde u zich al helemaal mislukt om wat u deed of net niet kon doen en kreeg u dát er nog een keer bovenop. Werd u plotsklaps nog eens zo mistroostig als u al was, niet?
“Sliep, sliep, sliep!” was eigenlijk niet meer dan een collectieve pesterij die volkomen aanvaard werd. Ook door volwassenen. Die er niet zelden zelf aan deelnamen!
Dan weten wij wel beter, hé? Wij doen zo tersluiks wel een keer ons beklag tegen elkaar, maar dat is het dan ook. Wij gaan het blob niet nog een keer extra in het gezicht smijten, toch? Want zo'n mentale pandoering, daarvan weten wij dat het geen enkel, maar dan ook geen enkel pedagogisch nut heeft.
Ik heb het alvast niet gedaan. En kijk! Vandaag is ze alweer best handelbaar.
dat "sliep sliep" gedoe was ik helemaal vergeten. Waarschijnlijk had ik het onbewust ergens op de zolder van mijn onderbewustzijn verbannen. Hopelijk blijft het ook daar in het collectieve onderbewustzijn van alle mensen.
BeantwoordenVerwijderen'k weet 't ... ni fijn
BeantwoordenVerwijderen'k heb het gebruikt als duidelijk voorbeeld van wat we eigenlijk wel vaker doen
ook niet fijn, maar mss minder opvallend
verbannen? jaaaaa! ben helemaal voor!! of wacht ... mss heeft 't toch wel nut ... learning the hard way gaat soms sneller ...