Er zijn dagen dat ik opsta, doorgezakt op een stoel ga hangen, "ei-ei-ei-ei!!", "pffffff!", "jakkeu-eu-eu", ... om beurt door mijn hoofd gaan en het lijkt of ik die dag niets anders zal kunnen bereiken dan teleurstelling. Extra kromme rug, opgetrokken schouders, kin naar beneden, armen die daar maar wat hangen te hangen, handen in de schoot en een blik die er vast zo uitgedroogd uitziet als die van een beest in een zoo. Als ik dan niet rap iets vind om mij daaruit te trekken, is die dag gegarandeerd naar de zak!!
Maar als ik er wel in slaag om mijzelf bij mijne collé te pakken en - al was het op automatische piloot - aan iets te laten beginnen, dan is dat eigenlijk heel rap over.
Applaus
BeantwoordenVerwijderengelukkig heb ik nog enkele kinderen en een jong katje om mij op stang te jagen als ik zo'n dag heb.
BeantwoordenVerwijderen@Botje:
BeantwoordenVerwijderen@Francky: Mijn katten hebben mij het liefste statisch - veronderstel ik toch ... en mijn immer enthousiaste Jack Russells zijn - nagenoeg altijd - te braaf om mij op stang te jagen.
Zal ik dan ook maar 'enkele' kinderen zoeken?? :-D