Met 't te wassen is 't gedaan?

.





.

Berekende zakken zat

.

Mannen zijn vaak ook zulke gierige Sinten!

Als ze je kunnen vangen met een kleinigheidje, zullen ze de rest van wat in de zak zit niet tevoorschijn halen. Blijk je daarmee niet te overtuigen, dan wordt het aanbod groter. Komt er echter een rivaal ter sprake, dan graaien ze als gek in die Sinten-zak om je toch maar te bewijzen dat je voor hen moet kiezen!!! Berekende bastards!!

Ik vraag me echt wel af wat mannen ervan weerhoudt om gewoon van de eerste keer passioneel hun zak leeg te maken.

En ja! Dit is héél erg voor interpretatie vatbaar, gezien 'de zak leeg maken' ook staat voor klaarkomen.
En ja! Die vraag is ook terecht. Alleen is 't antwoord daarop een stuk eenvoudiger: omdat ze volkomen terecht bang zijn dat ze met hun kloten de deur uit vliegen als ze er niet in slagen om me zowel mentaal als fysiek tevreden te stellen. Nah!!

En neen! Ik doe geen moeite om mijn frustratie te verstoppen!!
't Steekt mij tegen!
Ik ben 't zat!!!
Nog even en ik beslis om enkel en alleen nog aan werk en geld te denken.
Tot mijn persoonlijke Erik Vonk zijn ...
Heuheummm ...
't Zal nog wel wat duren, lijkt me.
.

Ja!! Zwijg dan liever!!! Ja!!

.

Als ik log dat een man beter kan zwijgen, heb ik het vooral over alle exemplaren die er toch niet in slagen om te verwoorden wat er in hen omgaat.

Ik ben ook kwaad! Kwaad om 't feit dat woorden niet volstaan als het vervolg niet komt.

Het gaat ook over woorden die verwachtingen scheppen en vaak niet overeenstemmen met wat écht kan.

Het gaat over de beloften die wij mensen elkaar zo graag zouden willen doen, maar waarbij het niet in onze handen ligt of we ze al dan niet kunnen houden.

De pijn die uit de inconsequentie voortkomt, zorgt er voor dat ik bij wijlen wou dat ook de woorden er nooit waren geweest.

Acda en de Munnik - Kom bij me lief

.

Zwijg man!

.

Misschien moeten mannen maar niet te veel praten.

Laat dat aan ons over!

Als wij wat zeggen bedoelen we daar minstens twee dingen tegelijkertijd mee. Twee dingen die we allebei even oprecht menen.
Als we zeggen:”Och, da's niet erg.” bedoelen we:”Ik voel me dankzij jou een totale mislukking.” én tegelijkertijd willen we niet dat jullie mannen zich daar schuldig over voelen. Als we zeggen dat we niet haatdragend zijn, bedoelen we dat we jullie niks slechts toewensen én tegelijkertijd zeggen we:”Wat ben ik toch een kalf.” en denken aan een exemplaar waarbij niets ons weerhoudt om het zelf op de slachtbank, zonder verdoving in stukken te hakken.
Als we gillen:”Eten is klaaaaaaar!” willen we zeggen dat het NU AL klaar is en hoor je nog het beste van al:”Zorg dat je snel aan tafel bent om me te tonen dat je mijn moeite van het kiezen in de winkel tot het in elkaar flansen van 't gerecht op prijs stelt.”
Als we opbiechten dat we ...-pijn hebben, versta dan zowel:”Belast me even niet met het jouwe.” en “Vraag me dan toch even hoe erg het is!” als “Houd de wereld van me weg alsjeblief.”.

Dat wij dat beter allemaal effectief zouden uitspreken?!
Stel dat we starten bij ...-pijn. Dan moeten we eigenlijk zeggen:
“Choh ik heb ...-pijn.” én “Mag ik even klagen over hoe erg het is?”
Bij de tweede zin hoort dan weer:”Ik geef je de keuze om me te laten klagen en je hoort er zelfs naar te vragen als ik er uit mezelf niet toe kom.”
Wat ter verduidelijking moet opgevolgd worden door:”Neen, ik verwacht niet dat jij ervoor zorgt dat de ...-pijn weg gaat. Tenzij je dat zou kunnen natuurlijk. Het is gewoon fijn om te weten dat iemand het erg vindt als mij iets stoort.”

Maar als we ...-pijn hebben, lopen we niet over van de zin om alles van naaldje tot draadje uit te leggen. Dan willen we enkel dat je ons aankijkt, ons eventjes bezorgd besnuffeld en zachtjes jankt omdat je ons mist en wilt dat we weer beter worden. Dan laat je het beste je tanden zien aan wie ook maar dichterbij durft te komen en terwijl je je kop iets lager houdt om je rechtopstaande nekharen te tonen en hen doordringend aan blijft kijken, produceer je een dreigend gegrom.

Neen, wij willen geen woorden. Woorden hebben we al.

Ongeveer negen jaar geleden had ik een droom waarin een roedel wolven me kwam halen om met hen mee te gaan en voor altijd te blijven.
Het was als sterven en geboren worden op hetzelfde moment. Ik voelde het verlies van alles wat ik tot dan had gekend, maar het deed geen pijn en maakte me niet bang. Het voelde wat somber en het leek me volkomen duidelijk dat het hard en lastig zou worden. Maar het was de meest zuivere soort samenhorigheid die ik ooit had ervaren.

.

Wil(s)( )kracht

.

Zo'n zestien jaar geleden vertelde een nuchtere schorpioen, waarop elk gezond vrouwmens haar ogen bleven kleven, over 'De kracht van positief denken'. Hij wilde me ervan overtuigen dat het ondanks de begrijpelijke scepsis die een mens daarbij voelt, écht werkt.
Volgens de standaard van heel wat mensen sta ik, zoveel jaar later, vast nog nergens. Maar ik weet dat er toch wat van is! En da's misschien niet eens zo gek, want ten slotte ligt wat daar wordt beloofd, bijzonder dicht bij het resultaat van een gedreven zoektocht. Wat vreemder is: het werkt voor mij ook als ik iets een tijd lang in m'n achterhoofd laat zitten. 'k Laat me vast onbewust sturen door waar ik naar uitkijk.

Op professioneel vlak, heb ik de meest uiteenlopende dingen gedaan. Maar wel stuk voor stuk activiteiten die me al van ruim ervoor hadden aangesproken. Ok, op één plek bleef ik langer dan ik er eigenlijk had willen zijn. Maar dat valt dan weer wat buiten categorie. 't Had met het verlammende effect van zekerheid te maken.

'k Heb zoals ik al eerder vertelde, op veel verschillende plekken in veel verschillende soorten huizen gewoond. Ook weer vaak panden die een “hééé” bij me konden uitlokken. Ik had 't ooit in mijn hoofd gehaald om in een Oud Herenhuis te willen wonen en ook dat is gelukt.

Als ik nu verhuis, wil ik graag naar een ruimte die minimaal is ingericht. Nog liever casco als mét ingemaakte keuken, afgewerkte badkamer en/of een soort vloer- en wandbekleding die 'k niet kan appreciëren. Graag iets niet té klein, vochtvrij, met veel licht, aansluiting op 't aardgasnet, warmwaterboiler en leidingen tot bij minstens één plek waar ik een kachel kan plaatsen.
Alleen als er zo weinig is, kan ik er precies mee doen wat ik zelf wil: koppig mijn zin doordrijven.

'k Wil zo min mogelijk nieuw kopen en zo veel mogelijk alternatieven zoeken en/of bedenken voor al die dingen waarbij heel wat mensen geen keuze zien. Een omgeving waar de regel 'Keep It Simpel and Stupid' zegeviert. Waarom massa's geld uitgeven aan dure ontwerpen, waarvan de complexe vorm of uitwerking geen meerwaarde biedt? Een voorbeeld? Waar ik nu woon is de inkomhall vrij smal. Waarom een 'mooie' kapstok kopen die ofwel te veel plek inneemt, ofwel niet genoeg jassen kan dragen? Ik zette een gordijnroede vast tegen de muur en gebruik ze met kleerhangers. 'k Deed hetzelfde om handtassen op te hangen aan slagershaakjes. “Op wat trekt dat nu?” zullen heel wat anderen denken. Maar ik vind het praktisch, puur en daarom mooi. Dat ik het heel goedkoop kon houden zonder aan gebruiksgemak te moeten inboeten, was een tweede voorwaarde waaraan het voldeed. Opzet geslaagd dus!
Iets wat ik nog aan het uitwerken ben? Schuifdeuren aan kasten uit doek. Zo wegen ze bijna niets en zijn niet duur. Ik kan ze vol kliederen in één kleur, er wat op schilderen of dat laten doen door iemand die ik ken en naar wiens uitlating ik graag wil kijken. En ze blijven gemakkelijk inwisselbaar vanuit eigen stock. Want hoeveel ruimte neemt een doek in beslag? Zo hoeven ze me ook nooit te vervelen. Simpel toch?!
Waarom zitten er in elk huis ook o-ver-al hoekjes? Elk oppervlak dat moet worden schoongemaakt heeft van die grenzen waar je zonder hoge concentratie niet bij komt. Ik kan mezelf bereid vinden om te poetsen. Maar ondertussen wil ik wel aan iets leuk kunnen denken, zonder dat mijn verstrooidheid ervoor zorgt dat ik net zo goed niets had kunnen doen, omdat ik de 'hoekjes' weer eens vergat. Daarom wil ik op elke overgang van een horizontaal naar een verticaal vlak een afronding. Ok, ik verlies er een ietsie pietsie plaats mee. Maar het gemak waarmee je daar overheen kan gaan om het zuiver te houden ... Dat is me tot nu toe volkomen onbekend!

Ja, 't is helemaal zeker! Ik ga een ruimte vinden waarmee ik kan spelen.

Als ik er zo over nadenk en alle noemenswaardige punten voor mezelf op een rijtje zet, zonder die dingen weg te laten die 'k hier niet schreef, dan valt het me op dat 't soms wel lang duurde voor 'de kracht van positief denken' zich manifesteerde.
Zou 't daarom zijn dat mijn persoonlijke Erik Vonk nog niet op mijn scène verschenen is? Ik geloof er heel erg hard in dat hij bestaat. Dus loopt hij ergens rond. Misschien zoals een andere schorpioen zei, zonder 't geringste vermoeden van wat hem te wachten staat!

Of misschien is het allemaal toeval en hebben die twee en hun gelijken iets wat de rest van ons niet heeft: een overtuigingskracht die zelfs puur vergif op vitamientjes doet lijken.

Eerlijk?

.
Vraag me niet om eerlijk te zijn, want ik weet hoe langer hoe minder wat er mee bedoeld wordt.

Vraag me naar mijn mening en ik geef je zo oprecht mogelijk A.
Waarna jij argumenteert over B.
Daarop leg ik A omwille van B naast C - de mening van een derde.
Wat leidt tot D.
Want zo ben ik: voor rede vatbaar, niet star, niet vastgeroest, ...
Als dan plots het licht aangaat, wordt het misschien E.
Begint het te regenen, komt het mogelijk tot F.
Herinner ik me plots een lang opgeborgen fragment, kan dat tot H leiden.
En het nummer dat op de achtergrond speelt, zou er I van kunnen maken.
Denk ik er later over na, dan kom ik vrij zeker tot J.
Want zo ben ik ook: beïnvloedbaar door alles en nog wat.
Nadat jij er dan nieuwe argumenten overheen spreidt, wordt het weer vervormd tot K.

Alles is constant onderhevig aan alle factoren die volgen.
Ik heb over nagenoeg alles en nog wat een mening. Maar ze blijft geen moment gelijk.
Laat ze evolueren, want anders pak je ze van me af en bestaat ze voor mij niet meer.

Noem jij het labiel, dan zeg ik dat 't flexibel is.

Ik ben zelfs zo flexibel, dat ik zowel goed als slecht kan zijn. Alleen weet ik niet wanneer, want dat is dan weer afhankelijk van een mening die veranderlijk blijft.

Helemaal terecht vraag ik me dus van tijd tot tijd af:
"Ben ik in wezen goed en maak ik mezelf wijs dat ik slecht ben?
Of ben ik in wezen slecht en houd ik mezelf voor dat ik goed ben en alleen maar denk dat ik slecht ben?"

Nu denk ik daarover A.
Maar als jij B argumenteert en we C ernaast leggen ...
.

Nevenverschijnsel

.
't Voordeel van verliefdheid is dat zooooo veel liedjes plots zoooooo veel meer betekenis krijgen.
Ook de trieste ...
Maar die zijn lekker niet van toepassing.

Eén van de nevenverschijnselen is dat zelfs nummers van Marco Borsato daar bij zijn.

"Ik staar over het water
dat net als ik
ooit in beweging was."


Het Water ...
Een kanjer die ik zo'n tien jaar geleden voor 't eerst apprecieerde.

Eerst goed luisteren.
En mij dan, uitlachen omdat het écht niet meliger kan.
Ja ... Doe maar!
Als je het verdiend vindt ...
.

Poppemieke

.
Ze praat met haar blonde pannenlat-vriendin met het paardengezicht. Kastanjebruin krulhaar elegant en evengoed ook nonchalant opgestoken. Prettige oogjes die zorgvuldig met donkere mascara en oogschaduw benadrukt worden. Mooie jukbeenderen die haar gezicht ronding geven, zonder haar wangen te laten invallen. Kleine neus, zachte teint, lekkere mond.

Dankzij haar mimiek kan ik het gesprek een beetje volgen, al zit ik dan zo'n vijf banken verder. Ongeloof in haar blik als ze haar kin achteruit trekt en haar wenkbrauwen lichtjes fronst, een kort bevestigend knikje, haar hoofd heel lichtjes opzij als ze meewarig blijft volgen, de lippen beetje getuit om gerust te stellen, ... Maar eender welk bekje ze ook trekt, ze blijft altijd mooi, fris, zacht, lieflijk, ...

Zo'n poppemieke zou 'k willen meenemen om in een kastje te zetten. 'k Zou haar bij gelegenheid in een doosje stoppen en cadeau doen aan iemand die fijn met haar zou spelen.
.

Waar kan ik me de grootste blunder permitteren?

.
Deredactie.be heeft ook een prijsvergelijking gedaan. De resultaten werden gepubliceerd op do 12/06/08 om 12:34 onder de titel:"Waar kan ik het goedkoopst winkelen?" en zijn nu alweer van het net gehaald. Maar de pagina staat nog wel in 't geheugen van Google!! Zo kan ik hun flater toch nog bespreken, zonder te moeten hopen dat je 't artikel gelezen had.


In 'Bio! Logisch?' gaf ik een link mee naar 't resultaat van een vergelijking die ikzelf had gedaan.
Ik zette de prijzen naast elkaar van Delhaize (bio indien beschikbaar), het huismerk van Delhaize: 365, Colruyt (bio indien beschikbaar), het goedkoopste huismerk van Colruyt :Every Day, Econom, ... naar gelang, en als laatste Aldi.
Als ik de prijs niet kende, nam ik het alternatief dat het voordeligste was voor de keten. Zo zou mijn gebrek aan info niet zorgen voor bedrieglijke winst of verlies.

Wat deed men bij de VRT? Laat ik het gewoon uit het artikel overnemen:
"Voor Delhaize en Carrefour nemen we eigen merken, vooreerst de respectievelijke discountmerken "365" en "nummer 1". Als het product niet in het discountassortiment te verkrijgen is, bijvoorbeeld mozarella, dan nemen we de prijs van het andere huismerk "Delhaize" en "Carrefour".
Als ook daar geen eigen product van bestaat, nemen we het merkproduct. Zo had de Carrefour waar we onze inkopen deden, geen Sprite-flesjes van 50cl van een eigen merk.
Bij Colruyt kozen we systematisch voor het merkproduct. Als dat niet beschikbaar was, dan een huismerk. Vooral bij dieprviesproducten was dat het geval."


Hoe haalt een journalist(e) het nou in het hoofd om zoiets voor bruikbaar te verkopen?!!

Zou u nu ook graag weten of hij/zij ontslagen werd? Zullen we mailen om het te vragen?


Link naar het oorspronkelijke artikel van de VRT.
.

Verscheurd

.
Er is een tijd geweest, dat ik wilde sterven door opgegeten te worden door roofdieren. 't Leek me ontzettend waardevol om voedsel voor andere beesten te kunnen zijn.
Nu zou 'k wel graag hebben, dat ze mij direct dood bijten, direct, direct ... voor ze me beginnen verscheuren.

Trouwens als je begraven wordt, dan word je ook opgegeten. Alleen wat minder snel.

En als je verast wordt? En dan uitgestrooid? Zou de as van een mens enig nut hebben?
Want ik wil niet in een kist liggen. Als ik dan toch nog wakker word! Dan kan ik daar niet uit!!!
Anderzijds ... Als ik niet verbrand word, heb ik iets meer tijd om nog terug wakker te worden.
Eens je in de oven zit, is 't te laat. En in de oven zit je misschien toch nog net iets rapper dan onder de grond.

't Is bij deze waarschijnlijk wel duidelijk dat ik me daar af en toe vragen bij stel?
.

Stadsgezicht

In de middagzon een sigaretje roken voor de deur van 't kantoor.
Er lopen altijd mensen af en aan en de tram raast nu en dan voorbij.
De dakloze - die van mijn baas de sleutel kreeg van het leegstaand pand naast mijn werk - zit aan de overkant van de straat op een dorpel. Hij heeft een paar plastic zakken bij zich staan. Zijn hoofd hangt omlaag tussen zijn opgetrokken benen. 't Lijkt of hij slaapt. Misschien zit hij buiten om de warmte op te nemen terwijl ze er is.
Er stapt een jonge man zwalpend, maar toch snel en luidop denkend voorbij met een bebloede vod aan zijn oor.
En de mensen blijven quasi onverstoord af en aan lopen.

Vaderdag

Hoe origineel komt Vlaanderen uit de hoek op Vaderdag? Als ik op de statistieken over mijn bezoek mag afgaan, ziet 't er even bedroevend uit als de titel van dit stukje!

Sinds kort krijg ik zoals je kunt zien, opvallend veel bezoekers die eigenlijk op zoek waren naar een 'toiletartikel voor mannen'. Nu ja ...
Maar zelfs vandaag nog!! Da's wel laat hé mensen!!!

Bio! Logisch?

We moeten onze ecologische voetstap zien te verkleinen. De hele grote verbruikers - fabrieken, ... - zijn elk op zich even grote boosdoeners als 'hoeveel' particulieren? Maakt niet uit. Elke inspanning telt mee.
Bio producten kopen is een onderdeel van bewuster met ons verbruik omspringen. Maar is dat voor iedereen haalbaar?


Van tijd tot tijd worden er loonschalen gepubliceerd. Er zijn er die meer verdienen als ik. Maar ik ben niet bij de slechtst betaalden.
Binnen een termijn die door een onafzienbaar aantal factoren wordt beïnvloed, word ik hoogstwaarschijnlijk officieel alleenstaand. Van twee wedden naar één om alles mee te betalen. Het zet een mens aan het denken. Zeker als 't niets nieuw is en je bijgevolg al weet dat je - op voorwaarde dat je inkomen niet plots naar ongekende hoogten stijgt - heel wat vaker zal moeten letten op hoeveel je uitgeeft.


Ik heb geen auto, moto, brommer of welk gemotoriseerd voertuig ook en wil er ook geen. Als ik zo'n ding heb, loop ik 't risico dat ik er net als zovelen binnen de kortste keren mee naar 't toilet wil rijden. Ik heb een auto gehad en het lukte me vrij aardig om hem zoveel mogelijk aan de kant te laten staan voor de kleine verplaatsingen. Maar ik draaide er evengoed mijn hand niet voor om, om met de woefies weg te rijden om kilometers van huis te gaan wandelen. Nu ik er geen heb, kan ik daar veel minder brandstof, lucht en geld aan verspillen.

Waar wil ik wonen? Het liefste niet té ver van waar ik werk. Ik werk in Gent, dus lijkt 't me geen goed idee om bijvoorbeeld in de goedkope omgeving van Ronse te gaan zoeken. En daar zit de bio-knoop.
Wonen in en rond Gent kost redelijk wat centjes als je iets wilt dat effectief bewoonbaar is. Zeker als je hondjes, katjes en veel spullen hebt en dus niet naar een studio op de zoveelste verdieping kunt trekken. Om niet in a hell hole te moeten belanden als 't ooit zover is, wil ik alvast inschatten hoe ver ik kan springen.
Een prijsvergelijking is altijd een goed gerief om te ontdekken welke mogelijkheden er zijn. Als je rechts onderaan, bij 'kastjes en schuifjes' het label 'supermarkt' kiest, zal je merken dat ik vaak inkopen DEED bij Delhaize. Niet te ver van de deur, elke weekdag tot 20 uur open en ze hebben een uitgebreid 'bio' assortiment. Vanuit die nieuwsgierigheid heb ik een lijstje gemaakt met zo'n dertig producten die ik geregeld koop. 'k Heb er de prijzen bij gezet van Delhaize (meestal bio), hun goedkoper 365 gamma, Colruyt (meestal bio), hun goedkoper Every Day assortiment en Aldi.
Hoe meer ik ingevuld had, hoe sterker de overtuiging werd dat 'bio' en dan vooral de bio van bij Delhaize niet betaalbaar voor me zou blijven. Ga gerust de lijst bekijken.


'Waar een wil is, is een weg'? Dan moet bijvoorbeeld Groen! mij die weg toch een keer tonen!