jaar

'k Ben blij. Allez, 'blij' is misschien 't woord niet. Eerder content ...
Al mijn gefoeter en geflans hebben er voor gezorgd, dat ik niet dat soort goeie voornemens heb voor 't nieuw jaar, waarvan ik nog niet kon merken dat ze mij effectief goed doen. 'k Ben er mij voor 't eerst van bewust, dat ik op veel fronten, van mezelf gerust mag verder doen zoals ik bezig ben. Voor een woelig jaar ten huize dP spot -gelijk 2008 toch écht wel geweest is - is dat tof, heel tof.



Februari, de 17de - overlijdensdatum van mijn moeder:
'deine van hierboven' en ik besluiten na veel en laaaaang wikken en wegen, proberen, volhouden, uithouden, waarderen, ... dat 't tijd is om elkaar te laten gaan en net daardoor te tonen dat we elkaar graag zien. We blijven de beste maten en zien geen enkele reden om elk apart te gaan wonen.
Dus ... twee dagen 35 jaar en na een relatie van bijna zeven jaar
- de relatie waarvoor ik het meeste moeite deed van alle relaties die 'k ooit had;
écht moeite, want ik probeerde voor 't eerst in mijn leven om mijn noden aan te passen aan de noden van mijn partner -
weer single.
Wat leerde ik eruit? Dat ik beter niet te veel moeite kan doen. Dat ik het beter kan houden op het delen van mijn noden met iemand die dezelfde heeft. Te veel proberen om te zijn wie ik niet ben, maakt me letterlijk ziek. En dat is in de verste verte geen verwijt naar E toe, want IK heb dat willen proberen. Ik heb precies dát willen proberen, wat ik van anderen niet wil: dat ze dingen doen waar ze zelf geen boodschap aan hebben, om hun gedrag te laten aansluiten bij mijn behoeften.

April:
ik ondervind dat het voorttrekken van een groep ongemotiveerde mensen mij lukt, maar de prijs me te hoog ligt om hem te blijven betalen.

April - Augustus:
gevoelsmatig had ik al geruime tijd voor februari geen lief meer, dus stort ik mij gretig op de zoektocht naar een nieuwe liefde om te verslinden. Het zoeken en de beleving van de nieuwe contacten zijn even boeiend als vermoeiend. Ik heb geen geduld, wil meteen vinden wat ik zoek en consumeren wat ik vind. Als ik niet vind, ben ik weer weg en als ik vind, bijt ik - dat laatste tot ontsteltenis van de onvrijwillige prooi.

Eind augustus - begin september:
interne verhuis. Enkel aparte slaapkamers hebben, voldoet niet meer. Ik wil ruimte voor mezelf en E treedt me daarin meteen bij als ik voorstel om 't huis verder op te delen.
Het indelen en aankleden van mijn deel, maakt dat ik ideeën terug concreet wil en kan uitwerken. Daarmee bezig kunnen zijn, maakt dat ik droompjes die jaren in de kast zaten, kan testen op haalbaarheid en af kan stellen op reëele vereisten. Zowel het bedenken, op punt zetten als fysiek verwezenlijken van die ontwerpen doet me goed.

September:
iemand die er ooit was en nooit helemaal verdween, komt terug. Hij verbergt geen betrachtingen meer en mij komt dat goed uit.

November:
hij belt, ik zit met verdriet, hij komt naar me toe, ik vraag of hij die avond wilt blijven en hij doet dat. Er is meer aan de hand dan 'dat komt mij goed uit'. En dat komt mij goed uit.
Hij heeft veel aan mij, als ik aan hem. Hij wil 'dingen' doen, net als ik. Hij wil helpen als dat kan, zoals ik. Hij kent mij, zo goed als ik hem.
Ik wil fysiek oprechte beleving en mentaal oprechte aandacht, en ik krijg beide zonder opgeëist te worden of dat zelf te willen doen.
Ja, misschien ben ik technisch bekeken nog altijd vrijgezel, gezien ik aan niemand rekenschap hoef te geven over wat ik wanneer doe of met wie. Maar ik word te goed gesoigneerd, om op zoek te zijn.
Eind november beslis ik - na een babbel - om niet vaste contacten achterwege te laten.

Nog in november:
terug meer gaan tekenen als een soort vervolg op en/of gevolg van het herinrichten van mijn stek
Behoefte om minder 'nieuwe bekenden' te frequenteren, omdat ze een ander soort aandacht vragen dan 'oude bekenden'; een soort aandacht die ik niet lang aan één stuk kan geven.

Begin december:
het organiseren, een doordachte plek geven aan mijn persoonlijke spullen binnen een heel andere indeling dan voordien - lees: veel minder verdeeld over verschillende ruimten - werpt zijn vruchten af. Na het tekenen volgen ideeën voor driedimensionele werken, die ik net als mijn interieur-oplossingen zoveel mogelijk met gerecycleerde materialen wil maken; en dat lukt.

Eind december:
ik besef dat uitgaan niet meer mijn ding is, dat ik geniet van fysiek bezig zijn met de verwezenlijking van dingen die ik bedacht heb, dat via het internet veel contacten me goed doen en ik tegelijk naar de fysieke aanwezigheid van ontzettend weinig mensen uitkijk.



Omdat ik nu en dan zie wat het niet bij jezelf kunnen geraken met mensen aanricht, ben ik blij dat ik steeds dichter geraak. Allez, 'blij' is misschien 't woord niet. Ook weer eerder content.