Een geestelijke en een kunstenaar, dat botst.

De geestelijke mag geen aardse liefde kennen, omdat niets, niets, niets hem harder afleidt op weg naar 't topje.

Maar de artistiekeling mag zich in die poel van emoties storten en de beleving met lijf en leden op gelijk wel medium kletsen.

Drie hoeraatjes voor de kunst!
Drie maal tien hoeraatjes voor 't feit dat niet-consumeerbaarheid zo vaak een pluspunt lijkt!!!

Ze zitten alle twee in 't zelfde bootje
maar varen over een bol van elkaar weg
net zo ver, tot ze elkaar weer tegenkomen
en elkaar niet hoeven zeggen
dat er geen topje is
maar wel het zoeken.

zaaien

WHAT'S NEXT, USA-chan?, by kozyndan, originally uploaded by Endless Forms Most Beautiful.

Iemand liet bij deze set een opmerking en ik onthoud:

Teaching is like planting a seed in someones brain.

'k Heb misschien geen pluimen, maar 'k kan wel 'tok' zeggen!!

'k Weet wat hij fijn vindt en waar hij bang voor is.
'k Weet dat hij schoon is, in alle betekenissen van 't woord.
'k Weet dat hij past als een op maat gemaakte warme jas.

En ik weet godverdomme ook, dat ik een kakelend, happy kieken ben!!

Lach u maar een kriekentaart met mijn blijdschap, fucking slimme misantropen en normale mensen al tegaar!!
Want ik weet niet wat zijn vader doet en 't kan mij geen rot, stinkend ei schelen!!

Fijne seks met oprechte, doch voornamelijk vleeslijke liefde?
Dat kan ik nu wel dik op mijnen buik schrijven, want het klopt niet meer.
Het zou me leugenachtig en bedrieglijk maken.

Godverdommen hé!! Goddelijk en even ver en dichtbij als God zelve ...
Elk geloof in iets wat niet aantoonbaar is, is even absurd.

Maar hey ... Ik heb beslist dat ik 'een lief' heb ...
Helemaal zelf beslist.
Want hij is zo fantastisch dat ik niet wil weten wie de jas uiteindelijk zou krijgen.
't Leven is aan de rappe, wordt beweerd en ik wil 't niet zien dat iemand anders nét voor mij aan tafel schuift en ik mag kijken hoe zij haar benijde poten steekt aan wat ik met twee handen in de pot graaiend zou degusteren.
Dus zeg ik, zonder dat hij 't hoort:"Gij zijt mijn lief!"
En dat is 't beste wat een mens kan doen, als hij geen wrat op zijn kin en een kromme neus nodig heeft, om Halloween te vieren!!

't Is niet echt, ok.
Maar da's niet erg, want ik ben ook niet echt.
Zo ben ik op mijn best.
Blijkbaar ...

watervogel

klikken op de foto om te vergroten

(natuurlijke) habitat: de Gentse binnenwateren (en omgeving waarschijnlijk)
grootte: groter dan een wilde eend en veeeeel groter dan de andere witte meeuwen die we hier met hele horden zien.
voeding: een half Frans brood in één keer!!! Ok, doorweekt ... Maar toch!

Iemand enig idee van de soort?
Ik gok op de vrouwelijke of jonge Engelse kleine mantelmeeuw (Larus fuscus graellsii).

Luister.

Er zijn zoveel verschillende genres die 'k graag hoor, dat ik mijn smaak op muzikaal terrein zelf niet weet te omschrijven. Best mogelijk dat ik er 'eclectisch' op zou mogen plakken. Maar wat zegt dat?
Eén ding is zeker: er moet mij altijd iets écht aanspreken.

Via Facebook kwam ik terug in contact met een vriendin die 'k sinds de middelbare school uit 't oog verloren was. En zij heeft een smaak! Een smaak!! Man, man, man ... Ook uiteenlopend en vooral ook roerend. Ja, 'k weet niet hoe 'k het anders moet uitleggen. Behalve misschien, dat ze ontzettend vaak let op de teksten en indien het daar niet om gaat, de feel, sfeer, energie, drive doorslaggevend zijn.
'k Heb omwille van dat 'ja!! inderdaad!!'-gevoel een playlist aangemaakt op Last.fm met haar naam als titel. Daarin steek ik alle tracks die zij opmerkelijk vindt.
En nu zal 't hier dus geregeld zijn van:"Erlend, hebde gij daar ne cd van?"

Nu is 't niet altijd evident om de draad weer op te pikken met vrienden die je al lang niet meer hebt gehoord of gezien. Maar als iemand me op zo'n gelijkaardige manier als ikzelf met muziek lijkt om te gaan, dan krijg ik de indruk dat 't gelijk niets zou lopen.

Kak 's not all there is!!

Er zijn van die dingen die ik wil die zo - haast schaamtelijk - clichématig zijn, dat een über-commercieel nummer als dat van Chicane hieronder gewoonweg 't meest gepast is.

Ken je dat? Dat je weet, maar al te goed weet, dat 't toch altijd veel meer van een moddergevecht heeft en die bak toch gevuld ziet worden met geparfumeerde bloesemblaadjes?!
Dat je ergens begon te vermoeden dat de kak die je vond, de kak was die je zocht en uw neus toch zachtere luchtjes opspoort?
Dat je zo ineens goesting hebt om te zeggen 'in your face' tegen al die misantropen die u elke dag weer op rechtstreekse of onrechtstreekse manier proberen overtuigen van:"kak is all there is!", "if awakened, in darkness you will roam ..."

De moeder van den bakker, de kassierster van den Delhaize en die van den Aldi evengoed, zij die de schoonste woorden zoeken om de lelijkste dingen te zeggen en uw meetje en peetje, ... 't Wil niet zeggen omdat ze 't niet weten, dat 't ze 't niet zoeken ...

So ...

"Don't give up, you know it's true
Gotta do what you wanna do
Don't give it up, you don't have to
Gotta do what you wanna do"

Discover Chicane!

het woord

er is een woord 'aarbei'
en een ander 'bruine suiker'
dan nog eentje 'bordje'
en nog een ander 'met'

er is een woord 'geitenkaasje'
en eentje 'appeltjes'
nog een ander 'gecarmeliseerd'
en één is 'honing'
en dan nog één 'slaatje'

maar ééntje, slechts één woordje is 'slagroom'

Emily Strange ziet rood, groen en blauw.

Moh! Allez?! Emily the Strange is seein' red - and green, and blue
'k Heb met dat kind nog meer overeenkomsten dan ik dacht! :-))

Neen, serieus ... Emily Strange staat niet bekend om haar vrolijkheid. En toch gebruikt de commerce net dat hersenspinsel om bijzonder kleurige producten te verkopen. Vreemd ... Op 't eerste gezicht tenminste. Want als ik er heel even langer bij stilsta, bedenk ik dat niemand helemaal 't één of helemaal 't ander is.

Ik als doorgaans goedgemutst, opgewekt, dynamisch schepseltje heb onlangs en met plezier via 'Dead Can Dance Radio' op last.fm 'ethereal', 'dark ambient' en 'darkwave' ontdekt. 't Was me niet volkomen onbekend, maar toch ...
Toen ik dat aan iemand vertelde, zei die meteen:"Oh ja! Let's have a party!' en gebaarde een strop die hij rond zijn nek deed en omhoog dichttrok.
Maar ik word daar niet neerslachtig van. Het neemt me hoogstens mee in nogal mystieke fantasieën over gekleed in een enkellange rok, in het donker een natuurlijke waterplas ingaan, steeds dieper, zwemmen, onderweg de rok achterlaten en aan de overkant van de plas, bevrijd het water uitkomen. Niets triestig. 't Laat me gewoon even afdwalen naar 'elders'.

Wat zo'n fantasie voor mij betekent, dat heeft belang voor mij.
Wat wie dit leest er zelf van maakt, is voor hem of haar waarschijnlijk interessanter.

arbeidsvreugde

a fun job, originally uploaded by dP spot.

Als een vrouw met zo'n tas naar haar werk trekt, dan zit ze - denk ik - plezierig in haar vel.

'Spijkerhard' zonder Geert!

Even laten weten dat Geert Willems de eerstvolgende voorstelling 'Spijkerhard' niet mee doet.
Goed dat chaos part of the game is! :-))

cyberkak beu!!

Naar aanleiding van de zoveelste junkmail een standaardantwoordje opgesteld:

"baat het niet dan schaadt het niet"?

en al de fucking tijd die daarmee verspild wordt?!

't zoveelste prutverhaal dat 'k verticaal mocht klasseren!!!

dan steek ik mijn tijd liever in cybergelummel waar ik zelf wat aan heb - Facebook, Twitter

dit is een standaardantwoord dat ik ook geef op de minstens vijftien andere kutmails als deze die 'k elke dag krijg

't is dus niets persoonlijk en zal dat ook niet worden als je me vanaf NU dat soort brol bespaart!!


want als ge 't vriendelijk vraagt, wordt er toch geen rekening mee gehouden ...

het gaat hier niet om spam van iemand die door willekeurige e-mailadressen uit te proberen bij mij terechtkwam, maar om mails van mensen die mij kennen

Buiten fluistert en mompelt in het donker.

HPIM3814, originally uploaded by dP spot.

's Nachts buiten lopen, dat heeft iets. 't Lijkt net of de omgeving me meer 'met rust' laat. Alsof ik minder zaken tegelijkertijd door mijn strot geduwd krijgt en daardoor meer of intenser kan genieten van wat er om me heen te bespeuren valt.
Voor mij op zulke momenten geen muziek, geen parfum, geen schoenen waarmee ik mezelf duidelijk hoor stappen.
Terwijl ik dichterbij alles wat minder vluchtig is kom te staan, wordt ook duidelijk hoe ver ik daarvan verwijderd geraakt ben als moderne mens.

In een aantal van de foto's in deze set heb ik proberen weergeven hoe 't voelt om je door de omgeving opgenomen te voelen. In de andere probeerde ik vast te leggen hoe bevreemdend het is, om vast te stellen dat 'de natuur' op zich mijn thuis niet meer is.

Roddelen over gekke, grote broer is vals.

two-wheeler - two windows 1, originally uploaded by dP spot.

Dát is zo'n uitstalraam waarbij ik graag mijn batterijtjes oplaad met tintelende straaltjes kleur. Gewoon het weten dat zo'n rijke schakkering ontzettend voedend is voor de ziel, doet al goed.

De invloed van kleur is niet zo'n hocus-pocus-zweverige materie als ze op het eerste gezicht lijkt.
Even een kort stukje van de Wiki gehaald:
"Kleur is een eigenschap van licht die wordt bepaald door de samenstelling van de verschillende golflengtes waaruit dat licht bestaat. Mensen nemen licht waar wanneer elektromagnetische straling met een golflengte tussen 750 en 400 nanometer het oog bereikt. De samenstelling van golflengtes wordt het spectrum genoemd.

De kleur van een oppervlak wordt bepaald door het deel van het licht dat door dat oppervlak wordt weerkaatst."

En licht is energie.

En energie heeft invloed op hoe een mens zich voelt.

Als je bij een vuurtje zit, neem je dat gemakkelijk waar. Maar van bijvoorbeeld een oranje of rode muur straalt ook letterlijk meer energie af dan van een grijze. Ook al is dat niet zo onmiddellijk met een gewaarwording vast te stellen. Want oranje en rood hebben een hogere golflengte en weerkaatsen dus meer energie.

Dat is toch niet moeilijk om te verstaan?!

En toch heb ik de grootste moeite om nog maar uitgelegd te krijgen, dat bijvoorbeeld een rood kussen niet rood meer is als 't licht uit is. Daarmee wil ik niet zeggen, dat het plots blauw zou kunnen zijn als 't zelfde licht weer aan gaat. Maar het is nu eenmaal zo, dat 'kleur' of de waarneming en invloed ervan - en waarover gaat het anders? - niet meer bestaat op 't moment dat er geen licht meer is.

Omdat kleuren toch echt wel hun werking hebben, probeer ik in huis de vaste elementen in een neutrale, niet energieke kleur te houden. Zo kan ik de aankleding doen met die kleuren die ik in die periode of zelfs op dat moment het meeste meen nodig te hebben.
Soms voel ik me wat opgejaagd of wil ik kalmte en andere keren kijk ik uit naar leven in de brouwerij. Afhankelijk daarvan wil ik mijn keuze kunnen maken.

Wat doet kleur met u en op basis waarvan maakt(e) u uw keuze?

De liefde van de man ...

men and women, originally uploaded by dP spot.

gaat door ...

Google Calendar béétje te laat ...

.



.

Hoe ver zou ze gaan?

l'ensemble, originally uploaded by dP spot.

Als ik mensen op straat zie lopen, vraag ik me heel af en toe wel eens af naar waar ze onderweg zijn.

Eergisteren kwam ik bijvoorbeeld één en dezelfde persoon wel vier keer tegen in een paar uur tijd!! Uiteindelijk is hij mijn deur voorbijgegaan, terwijl ik zo'n vijftig meter achter hem liep.

Maar de madame van de foto ... Zou die ook een portemonnee en zo hebben in een roestbruine kleur? Of crème zoals haar tas? Zouden haar nagels roodbruin gelakt zijn? ... Aan vingers én tenen?
Da's toch een logische bedenking die ik daardoor krijg?

Lorelei

.
Ik maak mij een Lorelei
Zet haar aan mijn kust
Ik vaar er voorbij
Spring uit mijnen boot
Zwem er naartoe
Boenk! met mijne kop tegen mijn rots

Dan weet ik toch tenminste da 'k nog ne kop heb!
.

de botsen met de builen

safety first, originally uploaded by dP spot.

Als ik zo'n nadarafsluiting zie en daarachter een klein bootje, zet mij dat - zoals zoveel dingen - even aan tot nadenken.

De financiële crisis toont dat heel veel mensen hun centen steken in iets waarbij ze volledig moeten vertrouwen op het oordeel van anderen. En ze doen dat. En ondanks er nu moeilijkheden zijn, is dat op zich een goeie zaak.

Maar waarom zijn er zo weinig die anderen hun gevoelens toevertrouwen? Zelfs als er een verlies is, kom je er toch ergens rijker uit? Ok, er zijn vast situaties waarbij de nadelen de voordelen overtreffen. Maar dat gebeurt lang niet zo vaak als velen onder ons willen beweren.
Het verdriet dat we kunnen voelen als we iemand toelaten ons te raken, is een van de zwaardere mentale pijnen. Maar waarom zijn er zo weinig mensen die zeggen:"Dat risico neem ik er graag bij!" en zich deels door die aanvaarding al een pak weerbaarder maken?

Zijn mensen bang, omdat ze ongeoefend zijn, geen tijd krijgen, zoeken, nemen om die skill te ontwikkelen?
Is het een behoefte die eenvoudigweg door weinigen bij zichzelf wordt herkend?

Ook al steek ikzelf geregeld een hoog 'hihi-haha'-gehalte in dit blog en in de reacties die ik bij anderen achterlaat, toch wil ik evengoed af en toe mijn clownsneus afzetten en zeggen dat ik heel blij ben als ik stukken lees zoals 'Hoe dikwijls' - een tekst van Herman Van Veen - bij Gewebkijk en 'Druk' - de meest recente post van Likmevestje. Want dat zijn dan toch alvast twee mensen die zich dit soort vragen ook wel eens luidop stellen, daarmee toch een hand uitsteken en voor zichzelf misschien - of zelfs waarschijnlijk - bereid zijn, om de botsen met de builen te nemen.

En neen, iedereen moet volgens mij niet overal gaan rondstrooien wat hij waarbij voelt. Ik weet, niet iedereen wil dezelfde mate van openheid. Maar 't besef dat het tonen van emoties - in ons privéleven - ons niet per definitie zwakker maakt, komt wel iedereen van pas.

Tot zover mijn pleidooi voor 't wegwerken van de afstand tussen uzelf en ... uzelf!

bush hopping

bush hopping, originally uploaded by dP spot.

minder statisch

positive integration - fitting in, originally uploaded by dP spot.

trage blogs

.
Trage blogs vragen tijd, zowel om gelezen te worden als om de werking ervan te laten inzinken.
De auteur legt 'zijn realiteit' uit.

Een traag blog spreekt mij persoonlijk het meeste aan als ik enigszins weet wie erachter zit. Een stuk schrijven is een andere vorm van communicatie als een babbel. Een gesprek met de auteur lijkt voor mij nodig om een aansluiting te voelen tussen zijn stukken en de minder doordachte woorden daarnaast. Kan ik die niet in het verlengde van elkaar plaatsen, dan verlies ik mijn 'geloof'.

Ik wil geen ellenlange waslijst 'blogs die ik volg' maken, omdat ik zou liegen als ik zou beweren dat ik ze allemaal in de gaten houd.
Toch voeg ik er een toe:
'Likmevestje' Omdat 't schoon is om mee te mogen kijken met iemand die zijn draai vindt zonder daarvoor weg te hoeven lopen.


Buiten het tempo is er nog een reden waarom ik hem opneem.
Over 'Likmevestje' zegt Van Dale: een zaak, een persoon van ~ van niets
De auteur relativeert zichzelf dus heel sterk en op zo'n manier dat het een negatief zelfbeeld kan doen vermoeden. Terwijl dat niet in die zin bedoelt is.
De schrijver lijkt me iemand die eenvoudigweg aanvaardt en draagt wat er is. Misschien door het geloof in mogelijkheden. Zie onder meer 'verhelderende nachten'.
.
.

Spiderman was having me for dinner last night!!

.
Zo vreemd gedroomd alweer ...

Er was een heel grote, dikke zwarte spin die vanachter een deurstijl, dicht bij de grond naar mij zat te kijken. Ze - louter taalkundig dan, want ik heb 't gevoel dat 't een mannetje was - kwam vrij rustig naar me toe gelopen. Ik leek te weten dat hij - ja vanaf nu dus 'hij' - kwam om me te bijten en ik toch wilde ik gelijk niet weglopen. 't Was alsof 't iets was wat ik er moest 'voor over hebben'.
Dus kwam meneertje dichter en dichter, sprong op mijn been en beet mij. Ik bleef daar allemaal heel rustig bij en liet hem met slechts minieme ongerustheid begaan. Dan pakte ik hem vast, mijn handpalm op zijn rug en mijn vingers tussen zijn poten. - Zoals je een schaaldier vastpakt waarschijnlijk. - 'k Wilde hem in een grote, glazen bokaal zetten, om hem in alle rust goed te kunnen bekijken. Ik moest opletten dat ik zijn poten niet beschadigde terwijl ik hem door de ingang van de bokaal bracht. En toen kwam het vreemdste stuk.
Vanaf 't moment dat hij in die bokaal zat, was hij plots veel en veel kleiner!!!


Droomsymboliek zegt over spinnen onder andere 't volgende. Ik heb daar zo mijn eigen verklaring voor, maar ben vooral nieuwsgierig naar die van anderen. ;-)

'k Had natuurlijk Lullaby van The Cure hier kunnen posten. Maar op dit eigenste moment luister ik (via last.fm) naar dat nummer hieronder en dat past ergens eigenlijk beter.
En ja ... de clip is ... heuhmm ... in de typische eighties style hé ...

Sydney Youngblood - Sit and wait


.

Sleeper in Metropolis

.


Sleeper in Metropolis, originally uploaded by suspiciousminds.

Onderschrift bij de foto:

As a sleeper in metropolis
You are insignificance
Dreams become entangled in the system

Environment moves over the sleeper
Conditioned air
Conditions sedated breathing
The sensation of viscose
sheets on naked flesh
Soft and warm
But lonesome in the
blackened ocean of night

Achter de link 'night' zit
Anne Clark - Sleeper in Metropolis



Dát is verschillende disciplines samenbrengen!!

.

Hebben muggen een buitenboordmotortje?

.
Zo eentje gelijk aan een zweefvliegtuig? Eentje dat ze aan en uit kunnen zetten naargelang de omstandigheden?
Hoe komt het anders dat zo'n beest lawaai maakt TOT op 't moment dat je er naar klopt?!
Neerstorten doet 't niet hé? Want even later komt 't met 't zelfde gezoem weer rond uw oren vliegen.
En als die kunnen vliegen ZONDER dat ge-zzzzzzzzzz-zzzzzz-zzzzzz, waarom doen die dat dan toch?! Is dat zo gelijk die gasten met hun opgefokte brommertjes? 't Is niet om aan te zien, 't gaat niet vooruit, maar 't is wel lekker irritant lawaaierig?!

Wel, het antwoord staat hier.
Muggen die ons willen steken zijn vrouwelijk, want enkel zij hebben bloed nodig. Ze gebruiken het om hun eitjes te laten groeien.
En dat gezoem dient om een partner aan te trekken.
Kortom, we horen geile madammen die aan 't shoppen zijn rond onze oren vliegen.
.
.

Eindelijk weer Spijkerhard!!

.
Pakt uwen agenda - als ge dat niet hebt, dan uw hand en die niet meer wassen! - en schrijft 't erop.

Improcessie
do 30 oktober
21u
café 'Het Spijker' (aan de Pensmarkt, vlakbij de Korenmarkt in Gent)


Gratis improvisatietheater met Erlend Timmermans, Katrijn Govaert, Domien Vloeberghs, Domien De Smeyter en MC Geert Willems.

Ja, Geert Willems is den dienen van onder andere Onvoorziene Omstandigheden. Maar nu doet hij wat Mark Uytterhoeven toen deed.
En omdat 't tegen dan toch de tijd van herdenkingen is ...



Voor wie hem evenmin kent als de heiligen, 't is de speler die uiterst links zit.
.
.

misschien

.
soms is dát op zich genoeg

gewoon 't feit dat 't niet uitgesloten is of zelfs niet eens zo moeilijk aan te nemen
zoiets waarvan je niet veel meer denkt dan:"tiens ..."
en merkt dat je met een deugnieten glimlach op het linker stukje van je onderlip bijt
.

blogommelet

.
soms wil ik zoveel tegelijk vertellen ...

bijvoorbeeld

• dat er hier in 't straat een huis is, waarin de keuken aan de straatkant ligt en daar zooooo dikwijls als ik daar passeer de heerlijkste geuren naar buiten sijpelen!! 'k Ben een keer aan hun raam blijven staan om de geur op te snuiven. De bewoners hadden dat gezien en ik maakte hen snel met gebaren duidelijk hoe lekker het rook. Toffe mensen lijken 't mij. Schoon keuken ook!
  
  
• dat ik mij vandaag heb afgevraagd, sinds wanneer het eigenlijk geleden is dat ik nog een keer 'rood' geworden ben. Weet je wel, van dat schaamrood? Toen ik een jaar of elf was had ik ongelooflijk rap!! Maar nu kan ik mij dus niet herinneren sinds wanneer mij dat niet meer overkomt.
  
  
• dat ik in een lief, zacht knuffelvel zit en 't niet geeft dat er niemand is om te knuffelen, want dat ik van dát op zich al geniet. Gewoon van de mood, de warmte, de aaibaarheid in mezelf.
  
  
• dat Colruyt toch écht wel den beste supermarkt is hier bij ons! Ok, 't is er misschien minder 'gezellig'. Maar daarvoor ga 'k ik ook niet naar een supermarkt.
  
  
• dat ik vrees dat 'k rap last zal hebben van reuma - of wat is datgene dat er voor zorgt dat uw gewrichten zeer doen? enfin, ge weet wel ... - omdat mijn elleboog nu al serieus pijn doet elke keer ik met een volle caddy van de winkel kom. In feite heb ik daar dus NU al last van! Pfff!!!
  
  
• dat ik soms overweeg om een apart blog met voornamelijk foto's te starten, maar daar (nog) niet mee begon omdat ik daar (voor mij) 't nut niet van inzie.
  
  
• dat ik er geen idee van had hoe leutig het is om zo veel mensen 'van vroeger' terug te vinden. Zo leutig dat ik het écht plezant zou vinden om met heel den hoop nog een keer af te spreken. Maar 't mag ook met elk apart zijn. Ja, 'k heb de indruk dat we nog wel zouden weten wat zeggen tegen elkaar.
  
  
• dat ik mij eerlijk gezegd soms afvraag of 'goei vrienden' en 'goeie seks' - niet noodzakelijk gecombineerd - niet veel beter is dan een lief.
  ...
  Nah! Hoogstens goed om 'het gat' te vullen.
  Daar heb ik dus telkens rap antwoord op!
  
  
• dat ik écru, stomme oude-madammen pantoffels heb, omdat de danslerares in 'Tiny gaat op ballet' er had die daarop lijken.

.

één keer één kans

.



grime 4, originally uploaded by dP spot.

Hoe dikwijls ik niet stilsta bij het eenmalig karakter van 'leven'. En dan wil ik mijn gedachten daar zo rap mogelijk vanaf zetten, omdat 'k bang ben dat ik anders stiepelzot word.

Als je een foto neemt en hij is niet gelukt ... slecht voorbeeld, want er zijn foto's waarbij je geen tweede kans krijgt om ze te nemen. Maar soit, er komt dan nog wel eens een gelegenheid om eentje te schieten dat je hebben wilt.
Als je een brief schrijft of een andere tekst, dan kan je schrappen, helemaal opnieuw beginnen en noem maar op. Met leven kan dat niet. Alles, alles, alles wat je doet, staat voor altijd in jouw annalen.
Als we een tekst schrijven, zouden we wat ons niet zint moeten laten staan en er dan eventueel bij schrijven hoe we het liever hadden willen uitdrukken. Moesten we daartoe verplicht zijn, we zouden onze gedachtegang vast een pak omzichtiger uittikken.

Eigenlijk mogen we de spontaniteit die we toch nog behouden, ontzettend hard bewonderen.
Ik toch.

.

Deine van hierboven é touche!!

.


Erlend, originally uploaded by dP spot.

Ja, ja! Hij kwam hier de zondag toe met een glunderende slaapkop.
De status op Feestboek van 'vrijgezel' directement naar 'in een relatie'. Dik in orde allez ... :-))
Zelf ken ik haar nog niet en ben slechts een beetje nieuwsgierig. Raar hé?!
Bwa, ja ... Raar ... Hij zit goed in zijn vel en dat zegt voor mij dan genoeg. Dat is misschien zo raar niet ...


Hij moest er ook aan geloven natuurlijk ... 'k Moest toch een keer zien wat de truc met de zakdoek gaf bij 't nemen van een portret. Terwijl hij zo goed gezind was! ;-)
Geen aarzeling, geen klachten, geen gezucht. 't Was zelfs heel gewillig van:"Nu?"
Eigenlijk is dat al een tijdje, dat hij daar geen spel meer van maakt. En zeggen dat er een tijd geweest is, dat hij 't fenomenaal op zijn heupen kreeg als hij nog maar hoorde dat de camera aangezet werd!!
Zout 'em er zo stilaan aan wennen?

.

Dream A Little Dream Of Me

.




Omdat een beetje sentimenteel doen af en toe, geen kwaad kan ...
.

Puddypostuurke

prutsen met een papieren zakdoek, originally uploaded by dP spot.

Gewoon ...
omdat ik er niet van over kan
van die zakdoek ...

de truc met de papieren zakdoek!

.
Omdat ik mij zo ontzettend ergerde aan dat harde flitslicht van het fototoestel dat ik gebruik - en elk ander toestel met een flitser die je niet kunt instellen - ging ik even aan 't experimenteren. Want Photoshop kan zó veel, dat ik op de duur was gaan denken dat de sterkte van een foto voornamelijk door goeie of slechte bewerking kon bepaald worden. Maar met die hard belichte beelden kon ik toch niet uit de voeten.
'k Ben zelden zo onder de indruk geweest van 't resultaat van een beetje gepruts!! En 'k weet nu wel beter dan te denken dat Photoshop het wel zal doen. Enfin, voor mij telt dat toch alleszins niet meer!!

Kijk ...

In 't vorig stuk dat ik poste over 'wordt bos', wilde ik een foto specifiek van die kader waarover ik schreef.
Omdat een kader alleen toch ook niet veel zegt, wilde ik er nog graag iets van de omgeving bij hebben, zonder dat 'wordt bos' de hoofdrol verliest.

Deze foto is genomen zonder flits.




Hij is ... ja .... ge kunt (redelijk goed) zien wat erop staat. Maar bijvoorbeeld de scherpte is al niet om over te juichen. En dat is van op een statief genomen hé. Voor de rest vind ik er gewoon niets aan. Hij zegt qua ... enfin ... hij zegt niets.
Plus dat ik de lampen graag aan wou hebben, maar als ik daarvan een foto neem zonder flits, krijg ik dat ...




En dát was niet wat ik op 't oog had.
Dan maar met flits, dacht ik.




Een foto waarin zó weinig schaduwen zitten, dat 'wordt bos' nog amper te zien is. En hij zegt óók weer niets!
Omdat ik weet dat je door licht wél goed te gebruiken veel verschil kunt maken, probeerde ik een opname met mijn hand op korte afstand voor de flitser. Om het licht om te leiden zeg maar.
Dat was 't gevolg.



En dat deed mij meteen goesting krijgen om nog wel één en ander anders uit te proberen! Wat een verschil, juist?!!
Dus wou ik in plaats van het licht om te leiden, proberen om het te verzachten. Waarom niet met een papieren zakdoek voor de flitser?



En dat gaf dan de foto die weergaf wat ik wou zien.

• een in schaduw gehuld, maar niet té sterk verduisterd beeld van de omgeving
• de lampen waarvan de vorm goed zichtbaar blijft en die leven in het geheel brengen
• de takken die dankzij het licht op de muur een contrast in gradaties geven
• terwijl de kader er voldoende uit komt, zonder opvallend te worden

Dolenthousiast over mijn ontdekking contacteerde ik Oogsnoep!! Hij kwam me te vertellen dat je met een eenvoudig toestel al serieus moet foefelen om al die vervelende automatismen te omzeilen en de truc met de zakdoek ook ooit had toegepast. Zelfs een écht goed apparaat, kan je volgens hem het beste met de hand instellen, omdat zo'n automatische regelaar eigenlijk heel dom is. 't Zou heel ingewikkeld lijken, maar nog wel meevallen om te leren, dat instellen. Met een beetje theorie en veel oefening 'zou' dat moeten lukken, volgens meneer Oogsnoep.

En nu is mijn vraag ... Als het effect van al die 'automatische' instellingen op een simpel toestel, gelijk 'portret', 'action', 'landscape' en al die vooraf ingevoerde combinaties voor zon, schaduw, licht van gloeilampen, tl-lampen, enz. op zich toch duidelijk niet de impact hebben die een simpele 'truc met de zakdoek' heeft ... Waarom heb ik dan nog nooit ergens een boek zien staan met 'tips and tricks' bij 't gebruik van een niet (al te) gesofisticeerd toestel? Er zijn toch wel meer mensen die graag 'iets' willen doen met foto's, maar zichzelf niet meteen een spiegelreflexcamera in hun pollen willen steken? Zijn ze er wel, maar wist ik ze (nog) niet te vinden?

Eén ding is zeker ... fotografie ging voor mij sowieso al over veel 'oefenen' als in 'uitproberen'. Maar 't is mij nu wel weer even wat duidelijker geworden, dat goed materiaal echt wel loont voor wie bereid is om wat moeite te doen.
Pfff ... 'k Zal al een keer beginnen met herlezen van de theorie over die instellingen. Zien of mijn geheugen en ik wel een goed toestel waard zijn.

.

inkijk - deel 3 - wordt bos

.



'k Heb nu en dan een idee in mijn hoofd dat ik wil uitwerken. Zo heb ik nu bijvoorbeeld met twee pannelatten en een rol behangpapier een kader gemaakt, waarop ik een bos wil laten 'groeien'.

Het vel papier is nu nog leeg, maar iedereen die hier binnenkomt mag daar zijn associatie met 'bos' - als in een bos dat uit bomen bestaat! - op uitwerken. Dat mag een simpel tekeningetje met potlood, stift, ... zijn. Er mag een foto, een blad van een boom, afzonderlijke tekening, twijg, stukje papier in de kleur van het 'bos zoals hij/zij dat ziet' of wat dan ook op gekleefd worden. Wie liever de tijd neemt, mag zich installeren om iets te schilderen. Maakt niet uit!

Het 'bos' zal voor mij steeds meer weergeven van de mensen die me nauw aan 't hart liggen en als ik ernaar kijk, zal ik een compositie zien die mijn band met hen als geheel weergeeft.

Waarom een bos? Enerzijds omdat ik daar eenvoudigweg ontzettend veel van houd. Anderzijds omdat de evolutie, het steeds wisselende karakter afhankelijk van wat er is en de manier waarop ik ernaar kijk, de trage maar evengoed onophoudelijke groei, kracht en rustgevende volheid zijn allemaal aspecten die ik ook in een band met mensen heel boeiend vind.
Vandaar dat ik mensen ook niet wil beperken tot het tekenen van een boom of wat dan ook. Verschillende materialen en structuren maken het mentaal realistischer, omdat de keuze ook een zo groot mogelijke vrijheid geeft in het weergeven van de eigen smaak, het gevoel en de manier waarop iemand met het idee omgaat.

Ergens is het een uit zijn voegen gebarsten gastenboek.
En ja ... dít is een van die dingen die ik niet zou hebben uitgeprobeerd voor E en ik onze eigen stek hadden, omdat het heel prominent aanwezig zal zijn en toen té veel 'mij' en te weinig 'hij' zou geweest zijn.
.

.

keuzes, keuzes ...

.
Wat doet een madam gelijk mij - die de pc toch écht wel nu en dan links wil laten liggen - best des avonds?

• leren haken/breien met den dvd van de Veritas


• Aurélie (ofte La Sirène Noire) schilderen


• dit boek over Picasso lezen

of doe een suggestie ...
.

kwijt

.
geen zorg over of je wel genoeg teruggeeft
geen schuldgevoel over het ontvangen van drie kwartier en langer ononderbroken strelingen over gezicht, hoofd, nek, armen, rug, billen, benen, enkels, voeten, tenen ...
geen schaamte bij ongegeneerd, rustig onderzoek van de schaamlippen en wat erachter zit
geen ongeduld vanuit onzekerheid
geen verlangen dat start vanuit de behoefte van het hoofd
geen schreeuw om warmte


één hand die vanzelf het haar wil voelen
en een lijf dat niets meer wil dan dat
en een mens zijn die is wie hij is


hoe zou het zijn voor wie niet bang is om de ander te verliezen?
.

inkijk - deel 2 - wieltjes en pootjes

.



Aanschouw mijn zelf in elkaar gefoeterde salontafel! - mét het stoeltje waarover ik 't in 'deel 1' al had.

'Wieltjes en pootjes' omdat ik zowat alles effectief op een van die twee zou zetten.
Wieljes, want dan kunt ge dat gemakkelijk uit de weg rollen.
Pootjes, want dan blijft 't vloeroppervlak vrij en dat heeft zowel optisch als praktisch voordelen.

'k Heb haar - als fervent aanhanger van 't KISS-principe - zo gemaakt dat ik ze gemakkelijk kan verplaatsen én de delen op pootjes staan niet vast, zodat ze afzonderlijk kunnen gebruikt worden. En neen, het is niet nodig om het onderste blad vast te pakken om ze te verrollen. Door van bovenaf lichte druk uit te oefenen op een van de tafeltjes, kan het geheel gemakkelijk van hier naar daar gereden worden, zonder dat er een deel achter blijft!

Door de vorm kan ik op het onderste deel dozen, boeken, ... kwijt en tussen de twee delen in bijvoorbeeld een bloemenvaas zetten. Maar vooral bij 't schilderen komt de indeling goed uit. Pot met penselen op de onderste plank in 't midden, ezel op het hoogste stuk en verf op het laagste. En ik kan het ding in de lichtinval zetten die ik wil hebben.

En euh ... wil je erop letten dat ik een zuinig meiske ben? - op dat vlak toch :-o - De opzet/bijzettafeltjes zijn gemaakt van overschot bij de boekenkast!
.

Ledebergse versie van het groendak

.
Hier in Ledeberg (Gent) doen we niet aan groendaken met van die petieterig kleine plantjes. Wij laten gewoon BOMEN uit de muren groeien!!

Je kan de foto vergroten door erop te klikken.

'k Weet niet welke kamer er bij mijn buren onder die struik links ligt. Maar als 't de keuken is, kunnen ze de attributen vast bijna aan de wortels hangen ...
.

Omhoog kostenloos!!

.
Doelgericht adverteren, doe je zo ...




NIET!!
.