de truc met de papieren zakdoek!

.
Omdat ik mij zo ontzettend ergerde aan dat harde flitslicht van het fototoestel dat ik gebruik - en elk ander toestel met een flitser die je niet kunt instellen - ging ik even aan 't experimenteren. Want Photoshop kan zó veel, dat ik op de duur was gaan denken dat de sterkte van een foto voornamelijk door goeie of slechte bewerking kon bepaald worden. Maar met die hard belichte beelden kon ik toch niet uit de voeten.
'k Ben zelden zo onder de indruk geweest van 't resultaat van een beetje gepruts!! En 'k weet nu wel beter dan te denken dat Photoshop het wel zal doen. Enfin, voor mij telt dat toch alleszins niet meer!!

Kijk ...

In 't vorig stuk dat ik poste over 'wordt bos', wilde ik een foto specifiek van die kader waarover ik schreef.
Omdat een kader alleen toch ook niet veel zegt, wilde ik er nog graag iets van de omgeving bij hebben, zonder dat 'wordt bos' de hoofdrol verliest.

Deze foto is genomen zonder flits.




Hij is ... ja .... ge kunt (redelijk goed) zien wat erop staat. Maar bijvoorbeeld de scherpte is al niet om over te juichen. En dat is van op een statief genomen hé. Voor de rest vind ik er gewoon niets aan. Hij zegt qua ... enfin ... hij zegt niets.
Plus dat ik de lampen graag aan wou hebben, maar als ik daarvan een foto neem zonder flits, krijg ik dat ...




En dát was niet wat ik op 't oog had.
Dan maar met flits, dacht ik.




Een foto waarin zó weinig schaduwen zitten, dat 'wordt bos' nog amper te zien is. En hij zegt óók weer niets!
Omdat ik weet dat je door licht wél goed te gebruiken veel verschil kunt maken, probeerde ik een opname met mijn hand op korte afstand voor de flitser. Om het licht om te leiden zeg maar.
Dat was 't gevolg.



En dat deed mij meteen goesting krijgen om nog wel één en ander anders uit te proberen! Wat een verschil, juist?!!
Dus wou ik in plaats van het licht om te leiden, proberen om het te verzachten. Waarom niet met een papieren zakdoek voor de flitser?



En dat gaf dan de foto die weergaf wat ik wou zien.

• een in schaduw gehuld, maar niet té sterk verduisterd beeld van de omgeving
• de lampen waarvan de vorm goed zichtbaar blijft en die leven in het geheel brengen
• de takken die dankzij het licht op de muur een contrast in gradaties geven
• terwijl de kader er voldoende uit komt, zonder opvallend te worden

Dolenthousiast over mijn ontdekking contacteerde ik Oogsnoep!! Hij kwam me te vertellen dat je met een eenvoudig toestel al serieus moet foefelen om al die vervelende automatismen te omzeilen en de truc met de zakdoek ook ooit had toegepast. Zelfs een écht goed apparaat, kan je volgens hem het beste met de hand instellen, omdat zo'n automatische regelaar eigenlijk heel dom is. 't Zou heel ingewikkeld lijken, maar nog wel meevallen om te leren, dat instellen. Met een beetje theorie en veel oefening 'zou' dat moeten lukken, volgens meneer Oogsnoep.

En nu is mijn vraag ... Als het effect van al die 'automatische' instellingen op een simpel toestel, gelijk 'portret', 'action', 'landscape' en al die vooraf ingevoerde combinaties voor zon, schaduw, licht van gloeilampen, tl-lampen, enz. op zich toch duidelijk niet de impact hebben die een simpele 'truc met de zakdoek' heeft ... Waarom heb ik dan nog nooit ergens een boek zien staan met 'tips and tricks' bij 't gebruik van een niet (al te) gesofisticeerd toestel? Er zijn toch wel meer mensen die graag 'iets' willen doen met foto's, maar zichzelf niet meteen een spiegelreflexcamera in hun pollen willen steken? Zijn ze er wel, maar wist ik ze (nog) niet te vinden?

Eén ding is zeker ... fotografie ging voor mij sowieso al over veel 'oefenen' als in 'uitproberen'. Maar 't is mij nu wel weer even wat duidelijker geworden, dat goed materiaal echt wel loont voor wie bereid is om wat moeite te doen.
Pfff ... 'k Zal al een keer beginnen met herlezen van de theorie over die instellingen. Zien of mijn geheugen en ik wel een goed toestel waard zijn.

.