trage blogs

.
Trage blogs vragen tijd, zowel om gelezen te worden als om de werking ervan te laten inzinken.
De auteur legt 'zijn realiteit' uit.

Een traag blog spreekt mij persoonlijk het meeste aan als ik enigszins weet wie erachter zit. Een stuk schrijven is een andere vorm van communicatie als een babbel. Een gesprek met de auteur lijkt voor mij nodig om een aansluiting te voelen tussen zijn stukken en de minder doordachte woorden daarnaast. Kan ik die niet in het verlengde van elkaar plaatsen, dan verlies ik mijn 'geloof'.

Ik wil geen ellenlange waslijst 'blogs die ik volg' maken, omdat ik zou liegen als ik zou beweren dat ik ze allemaal in de gaten houd.
Toch voeg ik er een toe:
'Likmevestje' Omdat 't schoon is om mee te mogen kijken met iemand die zijn draai vindt zonder daarvoor weg te hoeven lopen.


Buiten het tempo is er nog een reden waarom ik hem opneem.
Over 'Likmevestje' zegt Van Dale: een zaak, een persoon van ~ van niets
De auteur relativeert zichzelf dus heel sterk en op zo'n manier dat het een negatief zelfbeeld kan doen vermoeden. Terwijl dat niet in die zin bedoelt is.
De schrijver lijkt me iemand die eenvoudigweg aanvaardt en draagt wat er is. Misschien door het geloof in mogelijkheden. Zie onder meer 'verhelderende nachten'.
.
.