donderdag 16 oktober 2008

Hoe ver zou ze gaan?



l'ensemble, originally uploaded by dP spot.

Als ik mensen op straat zie lopen, vraag ik me heel af en toe wel eens af naar waar ze onderweg zijn.

Eergisteren kwam ik bijvoorbeeld één en dezelfde persoon wel vier keer tegen in een paar uur tijd!! Uiteindelijk is hij mijn deur voorbijgegaan, terwijl ik zo'n vijftig meter achter hem liep.

Maar de madame van de foto ... Zou die ook een portemonnee en zo hebben in een roestbruine kleur? Of crème zoals haar tas? Zouden haar nagels roodbruin gelakt zijn? ... Aan vingers én tenen?
Da's toch een logische bedenking die ik daardoor krijg?


10 opmerkingen:

  1. en wat heeft zij nu op tafel liggen...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Een roestbruine tafelloper met gouddraad borduursel? :-)

    Waarom 'op tafel'?? *krabt zich op het hoofd, zoals gewebijk dat altijd doet

    BeantwoordenVerwijderen
  3. omdat je een tafelkleed nu éénmaal niet op de vloer legt...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. tenzij ...
    tenzij je de tafel met haar poten omhoog zet!!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik denk; diepbruine lippenstift en heel veel font de teint...

    Ze heeft met eyeliner getekende wenkbrouwen en als ze in haar schik is, tekent ze zelfs een moedervlek op haar linkerkaak!
    Dit is haar nazomerse plunje, maar ze kan niet wachten om haar namaak bont bruine jas uit de kast te halen, ze heeft hem pas vorig jaar gekocht en toen was de winter veels te mild, vond ze. Ooit heeft ze overwogen een opgezette vos als muts aan te schaffen, maar haar kleinkinderen hebben haar dat afgeraden. Tijdens eenzame nachten luistert ze franstalige chansons op bakkeliete platen, en drinkt ze shery in haar veranda, die volledig uit glas bestaat en is aangekleed met planten, een hoog polig bruin tapijt en sofa's met daarover kunstige spreien van zelfgebreide stof.

    ...of ik kan het ook helemaal mis hebben :)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Het kan kan ook zijn dat ze de weduwe is van de tapijtgigant
    Fritz Von Duringen, dit was een van
    zijn laatste tapijten die hij voordat
    hij tussen de weefmachine terechtkwam produceerde.
    In de Zomer heeft ze een lichter motiefje, beige met bloemmotieven uit de serie "Happy Carpet"

    wat likjevest zegt over haar afgerade muts klopt, de kinderen hebben nu besloten om haar te laten
    opzetten, zodra het einde is genaderd zal ze in een tapijt worden opgedragen, daarna wordt zei
    gevuld met de laatste stroken stof
    uit de fabriek die de kinderen ervan.
    Voor coke en crack word de fabriek
    verkocht, de kinders sterven een minderwaardige dood in de goten van
    gent.

    ow, ze leeft nog, maar dan heeft ze iets om naar toe te leven.

    grtz

    Arno

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Fier, maar evengoed een beetje uit balans stapt ze naar de kast om zichzelf nog eentje in te schenken. Als ze de grote spiegel met rijkelijk bewerkte, goudkleurige rand passeert, houdt ze heel even halt om te controleren of haar kapsel goed ligt. Ze loopt snel genoeg door om de boosheid die bij elk glas groter wordt niet te moeten zien.
    Ondanks alle verwijten die ze hem telkens weer maakt, hangt zijn groene loden nog altijd naast haar nieuw bontje, want ...

    BeantwoordenVerwijderen
  8. ...Het kan hem simpelweg niet meer schelen. Ooit was hij in haar ogen een attentvolle minaar. Ooit, toen ze nog respect voor elkaar hadden. Nu verdoet hij zijn avonden in schemerende barren en komt dan dronken thuis, als hij al thuis komt. Of hij neemt zijn nieuwste overwinning mee naar zijn slaapkamer, wat verder in de hal. Wanneer het laatst genoemde gebeurd, ligt ze vaak uren wakker, naar het plafond te staren, zich afvragend of het kirrende meisje in de andere kamer mooier is dan zij. ...Nee, daar mag ze niet aan denken, -bruin... bruin bruin bruin! Bruin maakt haar rustig, bruin is haar lievelingskleur. Al sinds ze als jong meisje haar eerste kus kreeg, daar aan het vijvertje in het park, waarin de bladeren van de herst dreven, met hun schakeringen van bruin, bruin waren ook zijn ogen en zijn haren, net als zijn huid. Och had ze maar niet naar haar moeder geluisterd, was ze maar van huis weggelopen, net als in die stuiverromannetjes die ze toen las. ...maar nu is het te laat, haar ebbenhouten prins is weg, en haar man was een monster... Ze nam een teug van haar sherry en keek alsnog droevig in de spiegel. Een vrouw op leeftijd, met kraaienpootjes keek haar aan, haar oogwit glansde gelig, alsof het haar teleurstelling wou benadrukken.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik heb de onhebbelijke gewoonte mij bij haast elke passant af te vragen: zou die gelukkig zijn? Geestelijke automutilatie heet zoiets. Denk ik. Vrees ik.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. @Daniel: denk dat we hier in minder of meerdere mate met een aantal mutilatoren bijeen zijn. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen