Beweeg en er beweegt altijd iemand mee.

Voor eens en voor altijd:"Contact via internet is NIET minderwaardig!"

'k Vind de filmpjes die de draak steken met allerhande social network sites écht grappig, omdat ze er vaak ontzettend goed in slagen om de minpunten uit te vergroten. Maar 't kind met 't badwater wegsmijten, daar ben ik niet voor.

Als ik voor mezelf naga wat ik allemaal al geleerd en verkregen heb, dankzij mensen die ik leerde kennen via 't net, ben ik er niet meer van te overtuigen dat het eerder een vloek dan een zegen is.
Volgens mij zit 't probleem hem meer in 't feit dat tegenstanders contact via internet per se willen zien als gelijkaardig aan de banden die we daarbuiten ontwikkelen.

"Over de honderd vrienden?! Dat kan toch niet?! Hoe ga je daar allemaal contact mee onderhouden?" ...
Voor het bestaan van internet en meerbepaald Web 2.0: helemaal niet, nada, noppes!!
Nu: af en toe, op de momenten dat we voor elkaar wat kunnen doen - door info te bezorgen, mee te doen, mee te genieten van, te luisteren, ergens je mening over te geven, ...
Je mocht nog alle e-mailadressen hebben van de mensen die je ooit leerde kennen. Zou jij het in je hoofd halen om gedurig naar je volledig adresboek een mail te sturen om te laten weten dat je met dit bezig bent, daar naar op zoek bent, hier naartoe gaat, dat leuk vind, ... ??? Had je 't gedaan en ik was een van de ontvangers geweest, dan had ik je eerst en vooral al kwalijk genomen dat je door die fucking forwards mijn e-mailadres aan al die anderen prijsgeeft -

wat ik nu dus nog altijd doe bij elke forward!!
en ja mijn e-mailadres staat op mijn blog
en ja mijn naam is daar terug te vinden achter de 'ook op FB?'-link
maar dat is MIJN keuze!!
iedereen loopt niet met heel zijn hannekesnest te koop, zoals ik doe
en daarom verstuur je forwards via BCC!!

- ten tweede zou 'k je blokkeren, omdat ik niet voortdurend alleman zijn handel en wandel door de strot geduwd wil krijgen.

Status updates op bijvoorbeeld Facebook en Twitter vallen te nemen of te laten. Zegt 't mij niets, dan kan ik dat moeiteloos negeren. Wat met een mail om louter praktische redenen al even wat anders is. Daarbij komt dan nog, dat ik als ik van iemand die ik ken een mail krijg, automatisch veronderstel dat de verzender vindt dat 't gaat om iets wat ik toch wel moet weten.
't Feit dat 't bij status updates niet evident geacht wordt, dat ik daarop reageer, moedigt mij ergens zelfs aan om het wel te doen. Want dat MOETEN of toch minstens 'verondersteld worden van' waaraan ik zo'n hekel heb bij sociale contacten, is er dus niet bij. Ik ben verdomme vrij om te kiezen of ik met jouw activiteit van 't moment iets wil te maken hebben of niet. Dat we ooit iets samen gedaan hebben en ik jou niet volledig uit 't oog wil verliezen, betekent niet dat ik me betrokken voel bij alles wat jou bezighoudt. En de 'social network sites'-attitude sluit daar volledig bij aan.

Blijkbaar zijn er heel wat mensen die net door het hebben van die keuze, heel gemakkelijk een hand uitsteken. En dat die mensen geen 'vrienden' zijn in de tradionele betekenis van 't woord, dat maakt mij nu een keer totaal niet uit zie!!
So ... aan iedereen die ooit ergens reageerde op wat ik eender waar ooit uitsprak op 't net:"Aaï lof joe gaaïs!!!" - 'k Wou zeggen:"Gemeend in dit geval.". Maar in feite ... bij de madame van wie 'k het pikte vast even en gelijkaardig oprecht op dat moment. -

En aan alle tegenpruttelaars: stap een keer af van de idee fix dat hulp, appreciatie, plezier maken, ... dingen zijn die enkel over en weer kunnen gaan tussen mensen die je heel nauw aan 't hart liggen! Laat gewoon weten dat jij beweegt en er beweegt altijd wel ergens iemand mee. Nooit vanuit een plichtsbewust zijn, soms vanuit een kans op heel concreet persoonlijk gewin, maar altijd met graagte. En alleen al daarom altijd even waardevol.