Waarom nu pas?

Twee werkdagen voor het begin van de kerstvakantie, krijg ik buikgriep. De helft van Vlaanderen was al besmet. Eén specifiek middel tegen buikloop is uitverkocht en de groothandels kunnen niet optijd leveren.
Ik wou vast zo hard aanwezig zijn, dat ik het zo lang mogelijk heb kunnen uitstellen.


.




Nu ik zo'n veertien dagen geleden met de opleiding ben gestart, vraag ik me af hoe het in feite mogelijk is dat ik niet al veel eerder in die richting ben beland. 't Antwoord is heel simpel: ik wist niet van 't bestaan van zo'n functie af. Adminstratie én techniek. En dat dan nog eens over bouwen.
Moesten er mensen zijn die zich afvragen waarom ik ook hierover nou zo enthousiast ben. Misschien kan mijn 'sterke' interesse wel verklaard worden ...

Toen de eerste 3D-Huis - of hoe heette dat ook weer? - edities op de markt kwamen, schafte ik die meteen aan om gebouwen te fantaseren of na te bouwen en in te richten. Dat je in het spel kunt bouwen, is nog altijd een van de belangrijkste redenen waarom ik zo graag tijd met The Sims (2 ondertussen) doorbreng. Maar 'k doe het niet meer, net omdat ik er uuuuuren zoet mee kan zijn.
'k Heb een pak jaren geleden een kortverhaal geschreven. Het hoofdpersonage was projectontwikkelaar.
In de vastgoedsector tekende ik louter voor mijn plezier plattegronden van de woningen in de portefeuille. Natuurlijk had ik eerst alles nauwkeurig opgemeten.
Wandel ik voorbij een bouwwerf, dan vind ik het prettig om daar naar te kijken en wil ik er foto's van nemen. Als kind was het één van mijn favoriete speelterreinen. Bestaande gebouwen wilde ik evengoed - zover ik me herinner - tot in het diepste van hun vezels leren kennen. Van kelder tot zolder wilde ik zien en geheimzinnigheid of het donker konden me niet tegenhouden.

'k Vertelde al dat mijn peter conciërge was van een grote school. Als kind van zeven, acht jaar dwaalde ik daar hele avonden lang door de grote kelders en geraakte ooit een keer op (waarschijnlijk) de enige zolder die niet was afgesloten. De lange, lange gangen werden bij elk verdiep hoger steeds wat smaller. De vloeren waren overal met dezelfde geel gevlamde en zwarte tegeltjes gelegd. Witte, ijzeren ramen en deuren. En in de kelders daar was alles grijs en groen. Het lijkt wel of ik er nog maar onlangs was, al is 't in werkelijkheid zo'n zeventien jaar geleden.

Zelfs als er collectoren van het rioleringsnet worden vervangen en de gigantische, betonnen buizen nog niet ingegraven werden, blijf ik elke keer weer staan om te kijken. Als ik een oud, leegstaand fabrieksgebouw zie, voel ik iets wat lijkt op medelijden. Zelfs van mierennesten en termietenheuvels vind ik het zonde dat ik er niet 'in' kan kijken.
Als de doorsnee Belg een baksteen in de maag heeft, dan heb ik daar vast een blok gewapend beton.

En toch heb ik dus nu pas voor de bouwsector gekozen.

In de les 'Planning & MS Project' kon ik al even over het muurtje kijken. Ik zag het me allemaal al doen. Alle factoren die belang hebben bij een bouwproces en het verloop kunnen beïnvloeden in een schema gieten, zodat het allemaal kan worden opgevolgd en bijgestuurd worden waar nodig.
Als ik zo'n planning zie, hoe nadien alles tot stand komt en daar mijn gevoel bij bouwwerken aan toevoeg, dan worden gebouwen een soort van wezens. Creaties, maar ook bestaansvormen die van de mens een leven krijgen en invloeden ondervinden, buiten de wil van mensen om. Ze worden verdedigd. Wij beschermen hen, want zij beschermen ons.