't Eerste jaar dat E en ik in Ledeberg woonden, heb ik een paar foto's gemaakt van de Lichtstoet. Vandaag was't weer zover. 'k Ben heel even op de zetel bij 't raam aan de straat gaan staan, ben om kermiskost (een vettige braadworst!) geweest en direct weer naar huis. Tot zover mijn deelname aan de folkloristische toestanden deze keer. Vorig jaar nog even de braderie afgelopen. Zelfs dat is er nu niet meer bij. 't Is duidelijk niet aan mij besteed. Is het omdat ik niet van hier ben?
In een roman las ik dat het volk zich veel meer verbonden voelt met een reus die ze zelf in elkaar gefoeterd hebben, dan met een standbeeld van één of andere zichzelf bijzonder verdienstelijk gemaakte mens die hen in feite onbekend is. En ik kan dat heel goed begrijpen. Wat dan met Katuit in Dendermonde? Ik ben van Dendermonde. En toch voelde ik ook daarbij geen betrokkenheid. Of was dat omdat Goliath, Indiaan en den anderen mij niets zegden? Maar de knaptanden! Dat was iets anders!! Die bende kwelduivels, daar keek ik van kindsbeen af naar uit en dat is nooit helemaal verdwenen.
Mannen volledig gehuld in een koker van teddyberenvel en daarop een wolvenkop met een grote, grote muil vol witte tanden waarmee ze snel en vooral heel luid konden klepperen. Ze kwamen naar je toe gelopen tot die grote muil vlakbij je gezicht was. Oe-oe-oe-oeh!!! Als kind was het telkens weer de vraag hoe lang je stand zou houden. Hoe lang zou het duren voor je je gezicht wou verstoppen in de jas van een grote mens? Zelfs als volwassene kon je zo'n fractie van een seconde overmand worden door kinderlijke schrik voor 'het grote boze beest'.
't Waren eigenlijk gewoon speelvogels die knaptanden. Eéntje heeft mijn grootvader zijn hoed een keer in zijn muil meegepakt. Hij rende er wat mee rond en bracht hem dan terug. Maar toch ...
'k Had spijt toen ze hun oud kostuum voor een nieuw en daardoor veel minder doorleefd pak hadden ingeruild. Geen grauw, versleten teddyberenvel meer, maar mooi, zacht glanzend velours. 't Leek of ze mijn kindertijd hadden uitgedaan en een nieuwe aangetrokken die de mijne niet meer was.
.
Ik heb Katuit vorig jaar voor het eerst meegemaakt en ken het oude kostuum van de Knaptanden dus niet. Maar ik vond ze ook wel indrukwekkend.
BeantwoordenVerwijderenMisschien ga ik donderdag toch nog eens een kijkje nemen op Katuit. Het is best wel leuk om te zien.
Is beetje spijtig dat je dat veertje om mee te klepperen nu in hun bek kunt zien zitten. 'k Weet niet hoe 't komt, maar ik meen dat je dat vroeger niet kon zien.
BeantwoordenVerwijderenHoe die mannen met die drie reuzen trouwens kunnen bewegen, dat is toch ook wel de moeite. Dan niet vanuit 'dat doet mij iets, omwille van de personages die ze uitbeelden' maar gewoon omwille van hun kunde op dat vlak. Er zit ook ontzettend veel verschil tussen de 'kunde' van de dragers. Kwestie van ervaring, kracht, evenwichtsgevoel, enz zekers?
De Rosbeiaard Ommegang heeft me wel geraakt. Waarschijnlijk omwille van 't achterliggend verhaal dat dat paard in 't water gesmeten werd met molenstenen om zijn nek. Aaarch!!!!
Ik ben er gisteren uiteindelijk niet naartoe gegaan wegens nog veel schilder- en opkuiswerk in mijn vorig appartementje. Dat moet tegen morgen helemaal netjes zijn voor de plaatsbeschrijving ...
BeantwoordenVerwijderende knaptanden komen terug, maar de plaatsbeschrijving niet hé
BeantwoordenVerwijderen'k hoop voor jou dat je rond geraakt bent