.
Bij ons zijn er toch heel wat woorden waarvan de klank prima aansluit bij de betekenis? In tegenstelling tot in het Duits bijvoorbeeld, waar – zoals Alex Agnew opmerkt – nagenoeg alles hard klinkt.
Duitsers vinden trouwens dat niet Duitstaligen hun taal te veel 'zingen' - heeft een Duitser mij zelf gezegd. Een poging om het wat te verzachten, zodat we er iets van onze taal in kunnen herkennen?
Als een blinde die geen Duits verstaat een Duitser hoort praten, denkt hij:”Oetche, 't is mis patat.” Je hebt die mensen hun mimiek nodig. Zonder beeld is 't lastig om hun gemoedstoestand te peilen.
In poëzie wordt waarschijnlijk vaker dan in proza, rekening gehouden met de klank van woorden. Maar zelfs Duitse gedichten klinken mij als een netjes in rijen en kolommen gelegde mozaïek, waarbij je de voegen niet meer uitdrukkelijk ziet omdat je er te ver af staat óf omdat er waterdamp voor hangt.
Terwijl Vlaams? Daarin klinken de woorden zoals dat waarvoor ze staan. Ge kunt als 't ware bijkans voelen wat ze willen zeggen.
Zeg een keer 'brak', zoals in 'het water is brak'. Goed luisteren ... brak ... Daarbij ga je je toch geen helder en klaterend bergriviertje voorstellen?
'Groezelig', nog zo'n woord. Daarbij krijg je niet spontaan beelden van een fris gepoetste kamer met openstaand raam waardoor een frisse Alpenwind heen waait, of wel? - Als ik het met een Nederlandse tongval hoor, doet het me aan iets krokant denken. Doordat die zachte 'g' als 'ch' gaat klinken, denk ik. -
Als iemand 'vermetel' genoemd wordt, dan heb je zelfs zonder te weten wat het precies wil zeggen, sowieso al de indruk dat je er maar beter voor kunt opletten, toch? - Door een Nederlander gezegd, doet het me dan weer aan een kwiek, vrolijk, oud dametje denken. -
'Benard'? Dat klinkt toch niet van:”Joepie! Ik zit in een benarde situatie!”?
"Ze hebben een stormram." Als je dat zegt tegen een kind dat langs geen kanten weet wat dat is, zal het niet denken aan een pluche beest hé?
'Abominabel' ... Allez! 'A-bo-mi-na-bel'!!! Need I say more?!!
In Comedy casino special werd deze keer 'Spek' van Ronald Goedemondt uitgezonden. 'k Vond 't fijn dat ook hij – net als Alex, maar anders ah ja - heel specifiek met de klank van woorden speelde. Hij start bij de uitspraak van 'Viking(en)'.
Al lijkt het (nog) niet allemaal echt in zijn lijf te zitten, toch is die gast zijn show best (al) grappig. Er is heel wat terug te vinden op You Tube. In 'Siciliaans bloed' zet hij bijvoorbeeld een magnifieke imitatie neer en in 'niet bellen in de auto' doet hij nog iets leuk met een ondertussen toch al versleten gegeven. Maar zijn werk komt eerlijk gezegd veel beter tot zijn recht als je het in zijn geheel kunt zien, net omdát het aan elkaar hangt en de opbouw versterkend werkt.
Dat stukje over de die uitspraak, zet ik er hier toch bij. Het stáát er gewoonweg. Ook op zichzelf.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten