Daar Bij Die 'Tirannieke' Molen

.
Due to the absence of a titanic* man
I feel in desperate need of a plan


*'tirannic' werd al uitgeprobeerd en verzoop in ongeschiktheid

---

"... tijd van innerlijke conflicten. ... op twee manieren opgelost. De eerste is identificatie met de ouder van hetzelfde geslacht." remember ?

"Over thinking, over analyzing separates the body from the mind.
Withering my intuition, missing opportunities and I must
Feed my will to feel my moment drawing way outside the lines." aldus Tool in Lateralus.

Maar wat moet een mens dan doen op 't moment dat hij meent dat hier en daar 'verbetering' mogelijk is? Er zijn er zoveel die zeggen:”Ik aanvaard jou zoals je bent.” Terwijl ... Niemand is genietbaar als hij onwrikbaar is en een starre waarheid is een doodsteek. Iedereen moet een beetje zijn best doen om het voor een ander leefbaar te maken. Als ge zijt wie da' ge zijt, en ge wilt per se zo blijven, blijft g' alleen.
't Enige wat volgens mij nodig is, is het besef dat je daar zelf ook niet noodzakelijk slechter van hoeft te worden. Kwestie van een match te vinden van 'Hoe kan en wil ik graag leven?' met 'Hoe kan en wil jij graag met mij leven?'. En hoe meer je vast lijkt te zitten, hoe meer bereidwilligheid er op zeker ogenblik nodig blijkt, om uit te zoeken waar de knopen zitten.
'Over analyzing' ... 'over' is te en 'te' is niet goed. Maar wat doorgedreven graafwerk lijkt me enkel fout als je in tussentijd vergeet te luisteren naar dat lijf als verschaffer van informatie. Dus ... als uw lijf reclameert, dan kunt ge er maar beter een keer een babbelke mee doen, mij dunkt mij.

Mijn moeder organiseerde niets, den hond zijn botten. Op latere leeftijd stortte ze zich op een inhaalbeweging, door de zelfingenomen, malcontente stiefmoeder van drie kinderen uit te hangen. Een rol waartoe ze omwille van haar enigszins beperkt denkvermogen wonderwel in slaagde.
Zelf ben ik er tot nu toe altijd vanuit gegaan dat een 'planning' (in mijn vrije tijd) aan mij niet besteed is. Dan zou 'k moeten veranderen van activiteit vóór ik 't gevoel heb dat ik 'ermee rond' ben. Dus heb ik mezelf - waar mogelijk - steeds toegestaan om ergens net zo lang mee door te gaan tot ik er 'genoeg' van had. Nu moet ik toegeven, dat er een aantal dingen zijn waarvan ik maar geen genoeg lijk te krijgen. En gezien er geen 'Gij zijt een slechte vrouw!'-figuur in mijn omgeving rondloopt, zie ik mij genoodzaakt om zelf één en ander aan banden te leggen.

Hoe ik dat ga doen? 'k Zou 't bijgod niet weten! Ik ben knalgroen op dat vlak! Zo sterk als ik ben in het plannen, organiseren, regelen, ... op professioneel vlak - en dat is écht wel sterk, hoe ongeloofwaardig dit nu ook mag klinken!! - zo onbeholpen voel ik mij op privé terrein.
Moet ik een uitgeschreven planning opmaken? En moet ik dan een alarmklok instellen, om mij ter orde te roepen als het tijd is om 'het volgende op de planning' te starten?! Eek!!!
't Eerste wat ik alvast in mijn hoofd geprent moet zien te krijgen is:"Dat iets niet 'af' is, wilt niet zeggen dat wat gedaan werd zinloos is." Want dat heb ik dus ook hé. Als ik aan iets begin, dan heb ik er het vliegend kakkement aan, als ik er niet mee rond geraak voor ik noodgedwongen iets anders moet doen. Vreemd genoeg ook weer enkel op privé terrein. Aha! Misschien omdat ik op werkgebied al op voorhand heb ingecalculeerd dat mijn planning geen 'afgewerkt' item garandeert. We komen dichter! Dichter bij wat ik eigenlijk al lang weet?! I'm a control freak and I will only reach fulfillment by living like one?!!!!!
Aaaaaaaaaaaaah!!!!!!!!!
Toen mijn nichtje op bezoek kwam en met mijn pluche beesten speelde, die beesten daardoor geen van allemaal nog op hun plek stonden en ik dat moest ondergaan omdat ik niet zo 'vervelend' moest doen, toen voelde ik mij ook niet bepaald 'fulfilled'!!
Pfff ... Gelijk hoe, got to face it! Al ben ik een roker en zit lesbisch worden er omwille van de totale ontbering van het mannelijke wapen er voor mij in geen honderd jaar in, toch ben ik definitely, mostly 'anal'!!! Zo lijkt mij ...

---

Trouwens nog een bijzonder interessant artikel gevonden: 'Fatale vrouwen, bange mannen?' - onder andere over hoe mannen in het min of meer recente verleden omgingen met de idee dat vrouwen zelf verlangens hebben.

een fragment:
"De negentiende-eeuwse biologie meent tevens dat er concurrentie bestaat tussen de bloedtoevoer naar de baarmoeder en die naar de hersenen (Angier 1999). Een vrouw kan, om haar vruchtbaarheid te sparen, haar hersens maar beter niet gebruiken. Als een vrouw al een goed stel hersenen heeft, had ze beter als man geboren kunnen zijn. Lulu zegt bijvoorbeeld tegen de lesbische gravin: 'Je bent geen mens als de anderen. Voor een man voldoet het materiaal niet. En voor een vrouw heb je te veel hersens in je schedel gekregen. Daarom ben je gek.' De hersens van een vrouw dienden dus nergens toe."


mhm ... mhm
"Maybe you're just like my mother
She's never satisfied" ...

Mijn moeder was 't soort vrouw dat geduldig zat te wachten tot een ander haar 'verlangens' zou gaan bevredigen. In dat opzicht nam ik haar blijkbaar niet als voorbeeld.

---

gerelateerd:
Wat doet Anaïs met jou?
Echte Man
Tie my arms around my own body
Mama spelen
One changes, doen't one
Delete this file


ter illustratie bij de titel:
Daar Bij Die Molen
Een slag van de molen gekregen hebben
.