wordt wel een keer gezegd over iemand die weent als hij gedronken heeft.
Vandaag wakker geworden met de betrachting om al wat me verdrietig maakt te verstoppen onder een dikke laag water. Water heeft de mogelijkheid om alles te omarmen, elke contour te volgen en toch haar eigen grens stabiel te houden. Dat maakt (stilstaand) water rustgevend om naar te kijken.
Moest ik het met tranen kunnen doen, - misschien doet een mens dat ergens wel – dan zou 'k wenen tot alle scheuren en holen waar geblinddoekten in kunnen vallen gevuld zijn en elk miserabel figuur omarmd en gedragen wordt.
Dat beeld wil ik op eenvoudige wijze proberen uitwerken.
“De beste ideeën ontstaan op café!” zegt De Koninck. Om als reclame van pas te komen, zou 'k de tranen door bier kunnen vervangen. En 't zou misschien nog niet eens zo gek zijn. Want doet drank voor velen niet wat ik met tranen zou willen proberen?
Ikzelf grijp op kwetsbare momenten naar songs als Mia van Gorki.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten