Omdat het bewolkt was de eerste dag dat ik mijn sterrenkijker had, heb ik iets gedaan waartoe ik anders niet rap geneigd ben: 'k heb de handleiding gelezen. Wat ik eruit onthouden heb is dat ik niet naar de zon mag kijken, maar dat wist ik al. En ...
"Als beginner start u het beste met het observeren van de maan, die het dichtste bij de aarde gelegen hemellichaam is. Ze is ongeveer 380 000 km van ons verwijderd. Als beginner zult u ongeveer een half uur tot een uur nodig hebben om de telescoop perfect op de maan te richten.
Maar eens u de maan voor het eerst door uw telescoop bewondert, zult u versteld staan van haar ongelooflijke schoonheid. Een ervaring om nooit te vergeten!"
Het raam van de logeerkamer open, want de vliegenscheten wilde ik niet in 't groot zien. De verschillende lenzen in het opbergvakje aan het statief, de hoekspiegel vervangen door de omkeerlens, de beschermkappen verwijderd, licht uit en ik kon er aan beginnen. Na maximum vijf minuten zag ik haar al heel scherp in beeld met een 52-voudige vergroting!! Daarna met 84-voudige vergroting, waarvoor ik ook al geen kwartier vandoen had. En ik ben wegens te veel bewolking na iets van een twintig minuten moeten stoppen na 117 keer dichterbij trekken. Zou het sinds mijn kindertijd veelvuldig scherpstellen van een verrekijker hier zijn vruchten afwerpen?
Al een geluk dat 't vrij snel ging, want zelfs na die korte tijd had ik al fameuze nekpijn. De maan zat heel hoog boven de horizon, wat voor het focussen een voordeel is, maar echt de waarheid voor de wervels een ware beproeving. 'k Moest ook nog de hele tijd op mijn knieën zitten, want als ik het statief lager instelde, om op mijn gat te kunnen zitten, dan kon ik – vraag mij niet waarom – niet goed meer richten. Mijn lijf was dus ferm content met de bewolking!
Maar, maar, maar, ... Ik heb wél iets gezien wat ik nooit eerder zag!
De maan heeft één putje waaruit allemaal lijnen vetrekken, zoals kinderen een zon met stralen tekenen. Helemaal overwhelmed door mijn ontdekking zei ik tegen E:”Ik heb de maan gezien en ze lijkt op een appelsien!!”
Dan moest ik direct weten hoe dat rondje in een appelsien eigenlijk heet. Ik meteen gaan zoeken op 't net, maar een naam heb ik daar niet voor gevonden. 'k Heb wel geleerd dat een appelsien of sinaasappel oorspronkelijk van China komt en de naam daar dus ook vandaan komt (china-appel of appel-china). Zegden de mensen vroeger dan Sina tegen dat land? Straks blijkt Eddy Wally simpelweg de etymologische vorm van onze taal te respecteren.
Da's trouwens iets typisch 'me' hoor. Blij zijn omdat ik te weten kwam waar een woord vandaan komt. Het is een verklaring en ik ben zot van verklaringen!!!
'k Ben er dan op gekomen dat 't misschien niet slecht was om een keer uit te zoeken wat dat putteke met strepen rond op de maan zelf eigenlijk is. Dat vond ik dan wel direct. En? Zeg het! Ja! Het is een jonge inslagkrater die de naam Tycho kreeg en de strepen er rond dat is zijn stralenmassa en die stralenmassa dat is materie die bij de inslag naar buiten gefloept is en rond hem, in de vorm van stralen dus, neergevallen is en waarvan wij nu de schaduwen kunnen zien, als strepen dus. Ja! Serieus!! Kijk maar op Wiki en op Maanwaarnemingen.
Blijkbaar geven we rapper een naam aan iets op de maan als aan een stuk van een sina appel.
bronnen foto's:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten