Nieuwe lesgevers en collega's of medecursisten. Ik treed ze met gemengde gevoelens tegemoet. 'k Heb nog geen idee met wie ik zal te maken hebben en toch ben ik er nu al bijna zeker van dat 't voor mij leuker wordt dan voor hen.
Als je eerst stapels boeken leest over een bepaald onderwerp en er daarna een cursus over gaat volgen, welk risico loop je dan? Niet dat je niet weet waar je aan begint. Dat de lesgever u niets meer weet te vertellen, wat je nog niet gelezen hebt – én meermaals herlezen, begrepen en dus ook onthouden in mijn geval. Dat je het weet als die lesgever teksten uit een van die werken overtypt, verdeelt zonder bronvermelding en zo laat uitschijnen dat het om eigen werk gaat. Als je dan slim bent, houd je jezelf gedeisd en geniet je in alle rust van het gemak waarmee je dat jaar door zal komen. Wanneer mij dat overkomt – en dat is in 't verleden dus gebeurd – broed ik op talloze ideeën over hoe ik hem of haar met mijn wetenschap van dat schaamteloos bedrog kan confronteren. Uiteindelijk nam ik het betreffende boek de volgende les mee en zorgde dat het heel even door die lesgever/dief kon gezien worden. Snugger hé, als je daar nog testen moet bij afleggen?! Ik ben een vergif? Ja, van de domste soort dan toch!
Om niet meer 't zelfde te riskeren, denk ik da'k nu ver weg ga blijven van alles wat te maken heeft met wat ik voorgeschoteld ga krijgen. Tenzij ik té nieuwsgierig word. En die kans bestaat. Ja, ik ben daar eerlijk in.
Als je om iets te kunnen onthouden de hele hutsekluts die er rond hangt moet begrijpen en de lesgever dan ook voortd-u-u-u-u-rend lastige vragen stelt, welk risico loop je dan? Niet dat je een ongeïnteresseerde of oppervlakkige indruk zult maken. Dat de hele groep 'normale' broekslijters je eerst verbaasd aankijkt, later oogrollend teken doet, daarna zuchtend zijn ongenoegen laat merken en uiteindelijk wanhopig probeert zijn steeds sterker wordende woede te onderdrukken. Dat de lesgever het hoogst irritant vindt dat je er véél te vaak in slaagt om een relevante vraag te stellen, waar hij of zij geen antwoord op weet en geduldig wacht, zoekt, niet meer gerust is tot hij of zij jou dat betaalt heeft kunnen zetten. Dat is mij dus ook al overkomen.
Ik ben dus een Bree-Edie-Monica-mix: een sluwe, rechtvaardigheid verdedigende, onuitstaanbare streber. Bwa, bwa ... Als je er rekening mee houdt, dat de test zei dat ik een Susan ben, dan ziet 't er voor de anderen ook nog zo slecht niet uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten