Lot(je) kiezen

Diepliggende, glazige ogen. Stoppelbaard en een stinkende bek die ik rook vanaf de overkant van 't tafel. Bijna was hij me voorbij gelopen. Maar toen hij me herkende, was hij laaiend enthousiast en moést ik mee ene gaan drinken.
Had hij eindelijk gekozen voor 't leven dat hij wou? Of is 't vanzelf gegaan?



Soms lijken de dingen waar je (onbewust) naar tracht zomaar naar je toe te komen. Worden we zonder het te beseffen door dat onbewuste deel van onszelf in een richting gedreven? Of moeten we geloven in 'het lot'?

Soms is de link echt té frappant om aan toeval te wijten.