.
Er ligt een lichtroze, flanel nachthemd en een zachte, heel licht gemoltoneerde, katoenen pyamabroek klaar, want ik voel me
zacht
kwetsbaar
en niets betekenend
klaar om weg te kruipen in het hoekje van mijn uitgeklapt zetelbed en de muur.
.
dinsdag 30 september 2008
I'm a sucker for talent!
.
Wees ergens erg goed in - in mijn ogen is genoeg, 't maakt zelfs niet uit wat 'de wereld' of jijzelf ervan vindt - en ik lig plat op mijn buik.
Wat bij anderen uitmondt in een mooie appreciatie van 's mans spinsels, leidt bij mij tot een sluimerende opwinding die tot een geile bloei komt bij persoonlijk contact. Waar uiterlijk aantrekkelijk en/of vriendelijk zijn, heel veel tijd nemen om elkaar 'beter te leren kennen', een dikke portefeuille of weet ik veel wat allemaal dat vrouwen doorgaans belangrijk schijnen te vinden mij onberoerd laat, is bewondering hét gevoel dat mij in mijn bloot gat zet.
En als je ergens een hormonenstoot bij jezelf verraden hebt, kom dan niet af dat 't beter is van niet, want dat neem ik je gegarandeerd kwalijk. Ik ben een groupy van 't ergste soort!
Gelukkig zijn er amper getalenteerde mannen!! En is er bij die weinigen dan toch nu en dan nog een eerlijk exemplaar ...
.
Wees ergens erg goed in - in mijn ogen is genoeg, 't maakt zelfs niet uit wat 'de wereld' of jijzelf ervan vindt - en ik lig plat op mijn buik.
Wat bij anderen uitmondt in een mooie appreciatie van 's mans spinsels, leidt bij mij tot een sluimerende opwinding die tot een geile bloei komt bij persoonlijk contact. Waar uiterlijk aantrekkelijk en/of vriendelijk zijn, heel veel tijd nemen om elkaar 'beter te leren kennen', een dikke portefeuille of weet ik veel wat allemaal dat vrouwen doorgaans belangrijk schijnen te vinden mij onberoerd laat, is bewondering hét gevoel dat mij in mijn bloot gat zet.
En als je ergens een hormonenstoot bij jezelf verraden hebt, kom dan niet af dat 't beter is van niet, want dat neem ik je gegarandeerd kwalijk. Ik ben een groupy van 't ergste soort!
Gelukkig zijn er amper getalenteerde mannen!! En is er bij die weinigen dan toch nu en dan nog een eerlijk exemplaar ...
.
maandag 29 september 2008
inkijk - deel 1
.
't Kastje uit 'Hout ... Ik kom u pakken!'
Ik kan daar op zitten om bijvoorbeeld te lezen, want doordat ik niet veel weeg en daar veel licht binnenvalt is dat een ideale plek.
Maar ik kan er ook AAN zitten, want ik heb een héél klein stoeltje dat daar prima bij past.
Yep! De reorganisatie begint stilaan zoete vruchten af te werpen.
.
zondag 28 september 2008
Was ik man geweest
.
Dan was elke daad die ik verrichtte in functie geweest van mijn geluk met haar.
Dan was elke cent die ik verdiende er een geweest die ik aan haar zou spenderen.
Dan was elke millimeter van haar huid bekend terrein geworden,
En had ik elk haar op haar hoofd ooit van worteltje tot puntje betast.
Dan kende ik de beet van haar gebit vanbuiten,
En rolde ik van wanhoop over haar trottoir als ik haar had gekwetst.
Maar ik ben een vrouw.
Dus moet ik dat niet eens verzwijgen.
.
Dan was elke daad die ik verrichtte in functie geweest van mijn geluk met haar.
Dan was elke cent die ik verdiende er een geweest die ik aan haar zou spenderen.
Dan was elke millimeter van haar huid bekend terrein geworden,
En had ik elk haar op haar hoofd ooit van worteltje tot puntje betast.
Dan kende ik de beet van haar gebit vanbuiten,
En rolde ik van wanhoop over haar trottoir als ik haar had gekwetst.
Maar ik ben een vrouw.
Dus moet ik dat niet eens verzwijgen.
.
vrijdag 26 september 2008
vondsten in eigen huis
.
Tip! Als je zelf weinig CD's en DVD's hebt en de persoon met wie je samenwoont héééééél veel, zet die van jou daar dan niet tussen, want je vindt die daar niet meer in terug en komt pas terug te weten wat je had, nadat het totaal opnieuw verdeeld werd onder de twee (of meer) partijen.
Ik heb er dus redelijk wat meer van alle twee dan ik nog wist. Wat enerzijds wel leuk is. Maar anderzijds heb ik er dus wel lange tijd niets aan gehad.
.
Tip! Als je zelf weinig CD's en DVD's hebt en de persoon met wie je samenwoont héééééél veel, zet die van jou daar dan niet tussen, want je vindt die daar niet meer in terug en komt pas terug te weten wat je had, nadat het totaal opnieuw verdeeld werd onder de twee (of meer) partijen.
Ik heb er dus redelijk wat meer van alle twee dan ik nog wist. Wat enerzijds wel leuk is. Maar anderzijds heb ik er dus wel lange tijd niets aan gehad.
.
donderdag 25 september 2008
Facebook heeft twintig jaar stof geruimd!
.
Paar dagen geleden dan tóch gezwicht voor Facebook. 'k Ging daar niet mee beginnen, had ik tegen mezelf gezegd. Tssss ...
En mensen dat je daarop terugvindt! Mensen!! Allez, 'véél' wil ik zeggen.
Allemaal mensen begraven onder zo'n twintig jaar stof, die 'k in 't echt van tien negen nooit meer was tegen gekomen.
En tijd dat ge daar idd mee verprutst! Tijd!! Allez, verprutsen ... Tenzij dat ge naar elkaar gooien met bv's, uitzoeken welke soort barbie dat ge zijt en elkaar bestoken met porren, knuffels, massages, karma, ... als uw meest waardevolle dagtaak kunt zien. Gij zelf: ja! Uwe werkgever, uw lief of uwe wettige wederhelft, uw kleine spruit(en) en anderen die op uw toewijding rekenen: not so entirely sure!
't Lijkt in elk geval of iedereen zich daar zo om en bij de vijftien jaar voelt. Oók de exemplaren die daarvoor twintig jaar stof van hun façade moeten vegen.
't Is anders wel compleet mijn soort van sociaal contact: ge kunt er op elk moment aan meedoen als ge goesting hebt, zonder u wat meer als een paar stappen te verzetten én - vooral!! - ge kunt op elk moment uw gat keren! Want zo ben ik ... heel vriendelijk en dol op sociaal contact, zolang het niet langer moet duren als ik er zelf iets uithaal. En dat durft nogal een keer van korte duur zijn als ik mij in een grote groep bevind.
En he-le-maal anders als Netlog. Dat was ook nog een reden waarom ik niet zo rap was om daar een account aan te maken. Netlog is mij nogal tegengevallen en 'k dacht dat 't daar niet veel beter ging zijn.
Mijn eerste indruk is, dat Netlog voornamelijk gaat om nieuwe mensen leren kennen. - Misschien omdat er echt niet veel mensen te vinden zijn uit mijn 'echte' wereld. - En euh ... sorry da 'k het moet zeggen, maar als ge daar op zoek gaat in de grabbelton hangen uw handen rap vol drek!! Facebook gaat veel meer om contact onderhouden met mensen die je al kent van ergens anders. Zoals Linked In, maar dan op vlak van amusement.
Normaal gezien, is 't praktisch niet te doen om met alle man met wie je ooit één of andere sociale activiteit hebt gedeeld in contact te blijven. Facebook maakt dat enigszins doenbaar. Als je 't in de hand kunt houden en er niet door achter uwe pc blijft plakken tot je al de rest uit 't oog verloren zijt, that is. Want ik heb er al een paar over een Facebook-verslaving horen spreken en verschiet daar niks van.
So, see ya! Bij voorkeur nog voor 't mij tegensteekt of ik mijzelf verwens om zoveel slapte en verplicht ben om af te kicken.
.
Paar dagen geleden dan tóch gezwicht voor Facebook. 'k Ging daar niet mee beginnen, had ik tegen mezelf gezegd. Tssss ...
En mensen dat je daarop terugvindt! Mensen!! Allez, 'véél' wil ik zeggen.
Allemaal mensen begraven onder zo'n twintig jaar stof, die 'k in 't echt van tien negen nooit meer was tegen gekomen.
En tijd dat ge daar idd mee verprutst! Tijd!! Allez, verprutsen ... Tenzij dat ge naar elkaar gooien met bv's, uitzoeken welke soort barbie dat ge zijt en elkaar bestoken met porren, knuffels, massages, karma, ... als uw meest waardevolle dagtaak kunt zien. Gij zelf: ja! Uwe werkgever, uw lief of uwe wettige wederhelft, uw kleine spruit(en) en anderen die op uw toewijding rekenen: not so entirely sure!
't Lijkt in elk geval of iedereen zich daar zo om en bij de vijftien jaar voelt. Oók de exemplaren die daarvoor twintig jaar stof van hun façade moeten vegen.
't Is anders wel compleet mijn soort van sociaal contact: ge kunt er op elk moment aan meedoen als ge goesting hebt, zonder u wat meer als een paar stappen te verzetten én - vooral!! - ge kunt op elk moment uw gat keren! Want zo ben ik ... heel vriendelijk en dol op sociaal contact, zolang het niet langer moet duren als ik er zelf iets uithaal. En dat durft nogal een keer van korte duur zijn als ik mij in een grote groep bevind.
En he-le-maal anders als Netlog. Dat was ook nog een reden waarom ik niet zo rap was om daar een account aan te maken. Netlog is mij nogal tegengevallen en 'k dacht dat 't daar niet veel beter ging zijn.
Mijn eerste indruk is, dat Netlog voornamelijk gaat om nieuwe mensen leren kennen. - Misschien omdat er echt niet veel mensen te vinden zijn uit mijn 'echte' wereld. - En euh ... sorry da 'k het moet zeggen, maar als ge daar op zoek gaat in de grabbelton hangen uw handen rap vol drek!! Facebook gaat veel meer om contact onderhouden met mensen die je al kent van ergens anders. Zoals Linked In, maar dan op vlak van amusement.
Normaal gezien, is 't praktisch niet te doen om met alle man met wie je ooit één of andere sociale activiteit hebt gedeeld in contact te blijven. Facebook maakt dat enigszins doenbaar. Als je 't in de hand kunt houden en er niet door achter uwe pc blijft plakken tot je al de rest uit 't oog verloren zijt, that is. Want ik heb er al een paar over een Facebook-verslaving horen spreken en verschiet daar niks van.
So, see ya! Bij voorkeur nog voor 't mij tegensteekt of ik mijzelf verwens om zoveel slapte en verplicht ben om af te kicken.
.
Frou gelijk een 'Engels Cottage'-gordijn beu!
.
Haar is alleen tof als ge schoon, dik haar hebt, dat valt zoals je dat zelf wilt!
Nu ben ik niet 't type dat zich constant afvraagt of haar haar wel goed ligt. 't Moet niet exact zus of zo liggen en roefel er graag door mijn handen. Maar wat ik NIET tof vind, is dat mijne frou-frou mijn goesting niet doet. 'k Heb een gigant van een weerborstel en dus valt dat spel altijd open gelijk een 'English Cottage'-gordijn! Daarbij is mijn haar dan nog een keer zo dun en heb ik er zo weinig van, dat ik 't niet vol kan steken met straffe producten om het te bedwingen, want dan heb ik enkel nog strepen op mijn hoofd staan.
Als ik buiten loop hé, dan vliegt dat naar alle kanten weg gelijk de inhoud van een donsdeken. En dat steekt mij tegen. 't Moet af! Zo kort dat er niks meer weg te vliegen valt. Of misschien nog wel zot, helemaal omhoog of zo. Dat zou dan nog bij mij passen. Dus ga 'k een zot kapsel laten knippen. Iets dat sowieso niet goed kán liggen. Hey! Ho! Niet om er dan een half uur mee bezig te zijn om het perfect-niet-goed te laten liggen hé! Neen, echt gewoon zoiets van wassen, afdrogen, kammen, een keer in roefelen en klaar.
En mijne frou-frou moet kort. Héél kort! Dat hij geen gordijnenstreken niet meer met mij kan uithalen.
En een nieuwe omgeving vraagt ook om een nieuwe look. Dus is 't beslist.
'k Dacht er heel even aan om 't zelf te doen. Maar van dat gedacht ben ik onderweg naar de doe-het-zelf winkel toch maar afgestapt.
Ik weet al precies gelijk wiens' haar 'k het zo ongeveer wil. En heul veul mensen die hier komen, hebben die al gezien. Maar ge weet toch lekker niet wie 't is!
.
Haar is alleen tof als ge schoon, dik haar hebt, dat valt zoals je dat zelf wilt!
Nu ben ik niet 't type dat zich constant afvraagt of haar haar wel goed ligt. 't Moet niet exact zus of zo liggen en roefel er graag door mijn handen. Maar wat ik NIET tof vind, is dat mijne frou-frou mijn goesting niet doet. 'k Heb een gigant van een weerborstel en dus valt dat spel altijd open gelijk een 'English Cottage'-gordijn! Daarbij is mijn haar dan nog een keer zo dun en heb ik er zo weinig van, dat ik 't niet vol kan steken met straffe producten om het te bedwingen, want dan heb ik enkel nog strepen op mijn hoofd staan.
Als ik buiten loop hé, dan vliegt dat naar alle kanten weg gelijk de inhoud van een donsdeken. En dat steekt mij tegen. 't Moet af! Zo kort dat er niks meer weg te vliegen valt. Of misschien nog wel zot, helemaal omhoog of zo. Dat zou dan nog bij mij passen. Dus ga 'k een zot kapsel laten knippen. Iets dat sowieso niet goed kán liggen. Hey! Ho! Niet om er dan een half uur mee bezig te zijn om het perfect-niet-goed te laten liggen hé! Neen, echt gewoon zoiets van wassen, afdrogen, kammen, een keer in roefelen en klaar.
En mijne frou-frou moet kort. Héél kort! Dat hij geen gordijnenstreken niet meer met mij kan uithalen.
En een nieuwe omgeving vraagt ook om een nieuwe look. Dus is 't beslist.
'k Dacht er heel even aan om 't zelf te doen. Maar van dat gedacht ben ik onderweg naar de doe-het-zelf winkel toch maar afgestapt.
Ik weet al precies gelijk wiens' haar 'k het zo ongeveer wil. En heul veul mensen die hier komen, hebben die al gezien. Maar ge weet toch lekker niet wie 't is!
.
Verdeel en beheers!
.
De reorganisatie is nu nagenoeg hé-le-maal rond. Er werd veel verdeeld alsof het om een 'echte' verhuis ging.
Meubels, DVD's waarover werd getwijfeld wie ze kocht, CD's van 't zelfde, staanlampen, enz. But ... we didn't go to war! Er moest veel gedaan worden dat best wel alleen kon geklaard worden. Maar E hielp beneden en ik boven. Omdat we wisten dat we zo rapper op ons gemak gingen zijn. ;-)
Sinds een uur of drie geleden, kan ik nu ook eindelijk terug met mijn vaste pc op tinternet. Zolang dat niet meer kon, gebruikte ik hem eigenlijk nog zelden. Elke keer dat geklooi met USB-stick of externe harde schijf in uw eigen kot!
De foto hierboven is al een flinke tijd terug gemaakt. - Net op gebotst tijdens het grasduinen door de C-schijf. - Maar hij is nog altijd van toepassing!
maandag 22 september 2008
'Spinnen - Leven op acht poten'
De naam van deze post is de titel van een werk geschreven door Herman Vanuytven. Het boek is een echte aanrader voor al wie meer wilt weten over spinnen van bij ons. (Info op deze pagina) Zeer vriendelijke mens trouwens diene meneer Vanuytven!
't Wordt hoog tijd dat ik er zelf een keer in op zoek ga naar dat beestje op de foto, want ze behoort tot een veelvoorkomende soort hier in en om het huis.*
Op mijn verlanglijstje:'Een spin als huisgenoot' van Bryan Goethals. (Info op dezelfde pagina)
Op de achterflap staat o.a. "In dit boek neemt Bryan Goethals u mee op 'spinnensafari' in huis." Dat belooft niets dan goeds!
Er staat ook "U maakt kennis met vangers en jagers, observeert hoe ze hun prooi verorberen, bestudeert het paringsgedrag van dichtbij en u zult verterderd geraken door hun broedzorg." Dat is leuker in 't echt dan in een boek, maar wat theorie is altijd goed meegenomen.
En azo een fancy toestel waarmee je hele mooie macrobeelden kunt maken, dat zou ook tof zijn. Dromen mag hé ... ;-)
* Opgezocht: Zygiella x-notata - Venstersectorspin
.
zondag 21 september 2008
Eva Vermandel, het equivalent van 'net niet'.
.
Eva Vermandel was ook in De Zevende Dag en heeft mij niet geërgerd.
Toen ik op RVi las:"Nu is zij het Belgische vrouwelijke equivalent van de beroemde Nederlandse rockfotograaf Anton Corbijn, die trouwens ook al in Londen woont.", was ik nóg niet geërgerd, want smaken verschillen.
Maar voor mijn part dus niet.
.
Eva Vermandel was ook in De Zevende Dag en heeft mij niet geërgerd.
Toen ik op RVi las:"Nu is zij het Belgische vrouwelijke equivalent van de beroemde Nederlandse rockfotograaf Anton Corbijn, die trouwens ook al in Londen woont.", was ik nóg niet geërgerd, want smaken verschillen.
Maar voor mijn part dus niet.
.
van 8 tot 6 naar school
.
Heb je dat nu gehoord?!! In De Zevende Dag naar aanleiding van:
"Groen!-voorzitster Mieke Vogels wil de scholen langer openhouden. Schoolkinderen moeten tot 18u op school terecht kunnen voor onder meer extra sportactiviteiten. Hoe realistisch is dit voorstel? Mieke Vogels (voorzitster Groen!) en Mieke Van Hecke (Directeur-generaal Vlaams secretariaat van het Katholiek onderwijs) kruisen de degens." aldus één - die link gaat natuurlijk niet blijven werken, maar enfin ... voor nu doet hij dienst
Hét argument van Mieke Van Hecke om het voorstel van Mieke Vogels aan te vechten, was dat er op vlak van regels, tucht en soortegelijke zaken een onderscheid moet blijven tussen de schoolse en de vrijetijdse mentaliteit. Wilt die - 'die' klinkt oneerbiedig en dat is bewust gekozen in dit geval - dan zeggen, of realiseert ze zich eigenlijk wel dát ze daarmee zegt, dat de 'goede manieren' die op school worden aangeleerd enkel daar ter plekke moeten worden gebruikt? Wat heeft een set manieren die enkel daar bruikbaar is nu voor zin?! Zou het a.u.b. even kunnen om de schoolgaanders een mentaliteit bij te brengen die altijd en overal van pas komt?!!
Mieke Vogels wijst erop dat we er niet rond kunnen dat onze scholen steeds gekleurder zullen worden en er sowieso ook voor massa's autochtone kinderen een enorm voordeel in zit om op school zelf de kansen - tot beoefenen van sport, culturele en creatieve activiteiten - te krijgen die tot nu toe voorbehouden zijn aan een deel van hen. Mieke Van Hecke bevestigt dat en grijpt terug naar haar eerste argument. Zou 't kunnen omdat er in 't vrij onderwijs toch betrekkelijk wat minder allochtone kinderen ingeschreven zijn? Zou 't zelfs kunnen dat het aantal autochtone kinderen voor wie de nood aan kansen hoog is, daar ook kleiner is dan bij 't stedelijk net en in 't gemeenschapsonderwijs? Als je die behoefte écht erkent, dan verberg je je toch niet achter een stupiditeit als kiezen voor overbodige manieren?!
Als ik zulke mensen bezig hoor, dan kan alleen het kijken naar hun smoelwerk me al irriteren!!
.
Heb je dat nu gehoord?!! In De Zevende Dag naar aanleiding van:
"Groen!-voorzitster Mieke Vogels wil de scholen langer openhouden. Schoolkinderen moeten tot 18u op school terecht kunnen voor onder meer extra sportactiviteiten. Hoe realistisch is dit voorstel? Mieke Vogels (voorzitster Groen!) en Mieke Van Hecke (Directeur-generaal Vlaams secretariaat van het Katholiek onderwijs) kruisen de degens." aldus één - die link gaat natuurlijk niet blijven werken, maar enfin ... voor nu doet hij dienst
Hét argument van Mieke Van Hecke om het voorstel van Mieke Vogels aan te vechten, was dat er op vlak van regels, tucht en soortegelijke zaken een onderscheid moet blijven tussen de schoolse en de vrijetijdse mentaliteit. Wilt die - 'die' klinkt oneerbiedig en dat is bewust gekozen in dit geval - dan zeggen, of realiseert ze zich eigenlijk wel dát ze daarmee zegt, dat de 'goede manieren' die op school worden aangeleerd enkel daar ter plekke moeten worden gebruikt? Wat heeft een set manieren die enkel daar bruikbaar is nu voor zin?! Zou het a.u.b. even kunnen om de schoolgaanders een mentaliteit bij te brengen die altijd en overal van pas komt?!!
Mieke Vogels wijst erop dat we er niet rond kunnen dat onze scholen steeds gekleurder zullen worden en er sowieso ook voor massa's autochtone kinderen een enorm voordeel in zit om op school zelf de kansen - tot beoefenen van sport, culturele en creatieve activiteiten - te krijgen die tot nu toe voorbehouden zijn aan een deel van hen. Mieke Van Hecke bevestigt dat en grijpt terug naar haar eerste argument. Zou 't kunnen omdat er in 't vrij onderwijs toch betrekkelijk wat minder allochtone kinderen ingeschreven zijn? Zou 't zelfs kunnen dat het aantal autochtone kinderen voor wie de nood aan kansen hoog is, daar ook kleiner is dan bij 't stedelijk net en in 't gemeenschapsonderwijs? Als je die behoefte écht erkent, dan verberg je je toch niet achter een stupiditeit als kiezen voor overbodige manieren?!
Als ik zulke mensen bezig hoor, dan kan alleen het kijken naar hun smoelwerk me al irriteren!!
.
vrijdag 19 september 2008
oardige dinges!
.
Tijdens de Gentse Feesten reed ik voor de ploeg van Improcessie om Chinees. Toen ik aan kwam, passeerde ik hen bij de deur van Krakeel en gaf de zak alvast af, omdat ik nog moest parkeren. - hadden de auto van de mama van E in bruikleen
In plaats van direct uit te stappen, bleef ik luisteren naar 'Lay All Your Love On Me' van ABBA!!
Discover ABBA!
Nu is 't al eerder aangetoond in 'Nevenverschijnsel', dat bij mij verliefdheid wel vaker tot het beluisteren van foute muziek leidt. Emo en ratio staan niet met elkaar in verbinding gelijk communicerende vaten zeg maar. Er kan eerder van 'omgekeerd evenredig' (hier stond eerst 'rechtevenredig' - ja! aan elkaar zelfs!!) gesproken worden.
Verliefdheid ... 't is iets dat leeft. En als 't geen voeding krijgt, dan groeien er geen lol-vruchten.
Mijn plantje staat er tegenwoordig maar verslenst bij. 't Zal daarmee zijn dat de organisatie van de verhuis hier redelijk vlot verloopt.
En van nevenverschijnselen gesproken, de Neveneffecten en ulder Willy's en Marjetten mis ik ook. Allez, dees aflevering over het leven van de wilde dieren bijvoorbeeld!! En Jeanine met 'druugs, druugs!!'
Dát zijn toch noga keiërels zunne!
Dat stuk hangt hier met haken en ogen aaneen. En tóch hángt het aaneen!
.
Tijdens de Gentse Feesten reed ik voor de ploeg van Improcessie om Chinees. Toen ik aan kwam, passeerde ik hen bij de deur van Krakeel en gaf de zak alvast af, omdat ik nog moest parkeren. - hadden de auto van de mama van E in bruikleen
In plaats van direct uit te stappen, bleef ik luisteren naar 'Lay All Your Love On Me' van ABBA!!
Discover ABBA!
Nu is 't al eerder aangetoond in 'Nevenverschijnsel', dat bij mij verliefdheid wel vaker tot het beluisteren van foute muziek leidt. Emo en ratio staan niet met elkaar in verbinding gelijk communicerende vaten zeg maar. Er kan eerder van 'omgekeerd evenredig' (hier stond eerst 'rechtevenredig' - ja! aan elkaar zelfs!!) gesproken worden.
Verliefdheid ... 't is iets dat leeft. En als 't geen voeding krijgt, dan groeien er geen lol-vruchten.
Mijn plantje staat er tegenwoordig maar verslenst bij. 't Zal daarmee zijn dat de organisatie van de verhuis hier redelijk vlot verloopt.
En van nevenverschijnselen gesproken, de Neveneffecten en ulder Willy's en Marjetten mis ik ook. Allez, dees aflevering over het leven van de wilde dieren bijvoorbeeld!! En Jeanine met 'druugs, druugs!!'
Dát zijn toch noga keiërels zunne!
Dat stuk hangt hier met haken en ogen aaneen. En tóch hángt het aaneen!
.
overal 'kat en hond', maar hier niet
.
En zeggen dat Puddy indertijd de woefies niet kon passeren zonder naar hen te willen uithalen. The times they are a changin' ... for the better, want niemand jaagt hier op niemand niet meer. Of toch nog maar zelden. :-)
Wel spijtig dat Bob Dylan voor de rest zo gelijk niet echt gelijk had. :-(
Geen reden om het niet te beluisteren ... :-)
Discover Bob Dylan!.
En zeggen dat Puddy indertijd de woefies niet kon passeren zonder naar hen te willen uithalen. The times they are a changin' ... for the better, want niemand jaagt hier op niemand niet meer. Of toch nog maar zelden. :-)
Wel spijtig dat Bob Dylan voor de rest zo gelijk niet echt gelijk had. :-(
Geen reden om het niet te beluisteren ... :-)
Discover Bob Dylan!
double tribal
Ik zag die meneer enkele kassa's verder dan waar ik aan het aanschuiven was.
Iemand die een tribal duidelijk zichtbaar draagt, zal er wel niet mee zitten dat ik daar graag een foto van wil maken, dacht ik. En dat bleek te kloppen. Ik vertelde hem dat de combinatie met zijn kleding me was opgevallen. Terwijl zijn dochtertje nieuwsgierig lachend toekeek, vertelde hij over hoe hij bij zijn keuze gekomen was.
Hij had lang een tribal gewild, had er een mooie gezien bij een vriend, maar de man die zijn tattoo zette, raadde hem aan om niet precies dezelfde te nemen en daar is deze meneer nu blij om.
Fijn dat mensen nu en dan nog tijd maken om iets te zeggen.
.
donderdag 18 september 2008
my space
.
De wandkast is het 3,75 m lange en 2,4 hoge ding aan de muur, waaraan ik mijn zelf ontworpen deuren hang.
De visdraad loopt op een hoogte van ongeveer 2,60 meter van boven de tv, over de lage boekenkast, naar de lage ladekast, naar de hoek boven het zetelbed, naar de muur waartegen de clubzetel staat.
Op de lage ladekast komt een kussen dat van die kast ook de zitplaats maakt om aan mijn pc-tafel te zitten. Kwestie van ruimte te besparen. De pc-tafel wordt trouwens vervangen door een plank die aan de muur vast zit, zodat vloer vrij blijft.
Zo gaan de dinges hier bij mij dus heel binnenkort opgesteld worden.
De dressoir, eettafel, clubzetel en het wandmeubel zijn al ter plekke. De lage boekenkast stond al beneden, maar staat nu nog onder het wandmeubel.
Het zetelbed, twee lage - maar loodzware - ladekasten, pc-tafel en mijn tv moeten nog van 't eerste verdiep naar beneden.
De zetels, tv en audio-apparatuur van E met meubels, de negen cd-dvd-kolomkasten van E en de salontafel moeten nog naar 't eerste verdiep.
Dan nog 't bed waar E in slaapt van 't tweede naar 't eerste en de boekenkasten die nu in één kamer op 't eerste staan naar de andere kamer.
't één na 't ander hé
...
't één na 't ander
.
De wandkast is het 3,75 m lange en 2,4 hoge ding aan de muur, waaraan ik mijn zelf ontworpen deuren hang.
De visdraad loopt op een hoogte van ongeveer 2,60 meter van boven de tv, over de lage boekenkast, naar de lage ladekast, naar de hoek boven het zetelbed, naar de muur waartegen de clubzetel staat.
Op de lage ladekast komt een kussen dat van die kast ook de zitplaats maakt om aan mijn pc-tafel te zitten. Kwestie van ruimte te besparen. De pc-tafel wordt trouwens vervangen door een plank die aan de muur vast zit, zodat vloer vrij blijft.
Zo gaan de dinges hier bij mij dus heel binnenkort opgesteld worden.
De dressoir, eettafel, clubzetel en het wandmeubel zijn al ter plekke. De lage boekenkast stond al beneden, maar staat nu nog onder het wandmeubel.
Het zetelbed, twee lage - maar loodzware - ladekasten, pc-tafel en mijn tv moeten nog van 't eerste verdiep naar beneden.
De zetels, tv en audio-apparatuur van E met meubels, de negen cd-dvd-kolomkasten van E en de salontafel moeten nog naar 't eerste verdiep.
Dan nog 't bed waar E in slaapt van 't tweede naar 't eerste en de boekenkasten die nu in één kamer op 't eerste staan naar de andere kamer.
't één na 't ander hé
...
't één na 't ander
.
woensdag 17 september 2008
zebrapad ontsnapt
Laat me voorbij een raam lopen waardoor ik naar binnen kan kijken en ik moet moeite doen om niet te blijven staan. Moest ik in Nederland wonen, ik zou uren onderweg zijn als ik boodschappen zou doen in een winkel vlakbij.
Het heeft niet eens te maken met zien wat normaal niet gezien kan worden. Ik kijk gewoon graag. Evengoed door de grote ramen van een leegstaand winkelpand. Ik blijf staan en rustig kijken, alsof ik het hele zicht opslorp om mee te nemen.
.
dinsdag 16 september 2008
Een paar grote lichten verlichten de wereld niet!
.
Vorige week een fijne babbel gehad over het nut van religie als politiek instrument. En nu schrijft Target in 'Rouvoet heeft psychische hulp moeten ontberen' over de zoveelste politicus die een beangstigende, op religie gesteunde aanpak hanteert. Dan begint het bij mij te kriebelen.
Ik herhaal eerst en vooral een alinea uit het stuk 'eerbetoon' dat ik eerder schreef, omdat het o zo relevant is bij de rest die ik kwijt wil:
"... Dat er een klein deel is dat genoeg verstand heeft, om zelf een evenwicht te vinden tussen volle bak genieten van wat de natuur voor ons heeft mogelijk gemaakt en ervoor zorgen dat het voorzien in levensonderhoud niet uit 't oog verloren wordt? Als dat zou kloppen, zou dat de zoveelste reden zijn om te vermoeden dat geïnstitutionaliseerd geloof ideaal is als politiek instrument. Moet men effectief geestelijk iets beter bedeeld zijn of volstaat wat geluk, om niet te moeten leven volgens de regels die door een handvol slimmeriken zijn gemaakt om de massa te besturen, en te weten dat de wetmatigheden van de natuur de enige zijn waar we effectief nooit en nergens onderuit kunnen? Een deel van ons is niet onderdrukt. De vrije geest realiseert zich vast gemakkelijker dat seks hebben – waarbij alle betrokken partijen deelnemen uit vrije wil, ja!!! - volkomen natuurlijk en gezond gedrag is, waardoor noch de vogels uit lucht vallen, noch een berg de zee in rolt."
Bij Target zijn stuk gaf ik de reactie:"Obscurantisme als antwoord op het feit dat de niet tot degelijk nadenken in staat zijnde massa zonder 'god of gebod' niet meer te leiden lijkt?" Tijdens de leuke babbel vorige week gaf ik als argument voor religie als politiek wapen, het feit dat geen enkele door de mens ontwikkelde vorm van controle de effectiviteit van een goddelijke macht kan evenaren. En die twee stukken hadden deel kunnen uitmaken van één en 't zelfde gesprek.
Het is erg, neen zeer erg te moeten vaststellen dat vertrouwen op het gezond verstand van de mensheid een blunder van formaat lijkt. De meerderheid van de mensen blijkt nu eenmaal niet in staat om zich door dat gezond verstand te laten leiden tot voor de maatschappij constructieve keuzes. Zij die grootse dingen deden, waren maar al te vaak net diegenen die niet in de pas liepen. Maar we weten toch dat in de groep verloren schaapjes, het aandeel dat tot grootse ideeën in staat blijkt uiterst minimaal is. Wat moeten we doen? Wat moet het politieke bestuur doen? Blijven hopen dat de huidige structuur van onze samenleving degelijk genoeg is om echt iedereen te leiden in die mate dat hij dat nodig heeft? Dat heeft toch geen enkele zin? Geef mensen de mogelijkheid om te ontsnappen aan de verantwoordelijkheden waar ze wat vies van zijn of die ze te lastig vinden en ze zullen het niet nalaten om tot bijzonder creatieve oplossingen te komen. Geen enkele menselijke verwezenlijking kan de mens in dat gareel houden dat voor de grootste gemene deler het beste is. Enfin, toch geen enkele die het functioneren van de samenleving niet dusdanig in 't gedrang brengt, dat er niets meer te leiden valt. Een goddelijk wezen dat altijd en overal aanwezig is en elke stap die we zetten kan volgen daarentegen! De jonge vrouw die deelnam aan de babbel vorige week zei:"Maar dan leven mensen toch onder constante, gek makende angst?" Ja en neen. Wie doet wat hij moet doen, hoeft niet te vrezen, toch? En daarbij komt nog dat angst nu eenmaal het enige middel is dat effectief is gebleken om grote groepen mensen in de hand te houden. Beloning zou véééél aangenamer en vast zelfs effectiever zijn. Maar then again, waarom is 'den hemel' erbij gesleurd, dacht je? Zoals 't zou kunnen zijn moest alleman 'braaf' zijn, dat is hier (nog) niet te bereiken. Dat is ondertussen al wel duidelijk. Maar we hebben die wortel om de ezel te lokken wel nodig. Dus gieten we 't in een vormpje waarvan niet kan bewezen worden dat 't er niet is.
En ik weet wel dat 't schoon zou zijn, moesten we wel op 't punt geraken waarbij iedereen in staat blijkt om de beste keuze te maken voor zichzelf én anderen. En ik ben zelf zodanig sterk idealistisch ingesteld dat ik blijf geloven dat 't mogelijk is. Maar ik ben niet ziende blind en wil daarom niet ontkennen dat 't vast niet voor de eerstvolgende generaties zal zijn.
Er is bijvoorbeeld onderwijs nodig dat daarop gericht is. Maar een plotse ommekeer is ondenkbaar en absoluut nutteloos. Er zijn te veel mensen die er voordeel bij hebben om te zorgen dat er een flink deel dom blijft. En die 'te veel mensen' zijn niet enkel de machthebbers. Ook u en ik! Het is niet haalbaar om mensen binnen een korte tijdspanne te brengen van 'stompzinnig geboren en gebleven, achter de vuilkar lopend' tot verstandelijk in staat om in te zien dat elke taak bijzonder waardevol is en nergens iets minderwaardig over op te merken valt.
Als we er dan ook nog een keer rekening mee houden dat we slechts hééél traag evolueren naar een maatschappij waarin geen plaats meer is voor geestelijk minder bedeelden en het etisch niet te verantwoorden valt om de zwakke schakels waar het kan nu alvast uit de ketting te halen, moet het toch duidelijk zijn dat er grote en afschuwelijk sterke lichten nodig zouden zijn om de droom die we met zijn allen najagen binnen relatief korte tijd te verwezenlijken?
En ondertussen? Wat doen we met al die escalaties waardoor de bestuurlijke macht de handen evengoed permanent in het haar kan laten zitten? Ik moet toegeven dat ik het grijpen naar obscurantisme echt wel kan begrijpen. Van al die mensen die dat soort van bestuur zo zonder blikken of blozen met de grond gelijk zouden willen maken, hoeveel daarvan hebben zich al de vraag gesteld hoe het dan wél moet en wat de mogelijke gevolgen zijn van het laten begaan zoals nu al geruime tijd gedaan wordt? Wie van hen accepteert complete anarchie als extreem, maar evengoed wel denkbaar alternatief én realiseert zich dat er geen tijd meer zou zijn om van hun dierbare vrijheid te genieten, omdat ze constant zouden bezig zijn met overleven? Als je bedenkt dat er nu al talloze mensen zijn die zoeken naar wegen om te ontsnappen omdat ze de druk niet aankunnen, wat zou 't dán geven? Dan kunnen we de spinazie in de stamppot meteen vervangen door cocabladeren, de floristen kunnen hun serres maar beter direct vol pappavers zetten en de pruimen worden niet meer gegeten want die moeten allemaal de ketel in om er likeur van te stoken.
Al moet ik wel toegeven dat Target zeker en vast een punt heeft als hij wil zeggen dat het ronduit gevaarlijk en totaal niet constructief is als er een geflipt konijn wordt aangesteld dat zelf gelooft in de bullshit die hij aan de massa wil verkocht krijgen. Dan beter zoals mijn gesprekspartners van vorige week en ik hadden bedacht. Door het bewuste onopgemerkte boodschappen over 'het bestaan van god' en 'zijn gebod' selectief verzenden via tv. Iedereen die kijkt elke keer een test laten doen. Wie onvoldoende scoort, krijgt die boodschappen. En op de VTM en consoorten zouden ze standaard mogen worden meegegeven.
Allez ... Genoeg zware kost. Tijd voor muziek!!
Guns 'n Roses - Welcome To The Jungle
.
.
Vorige week een fijne babbel gehad over het nut van religie als politiek instrument. En nu schrijft Target in 'Rouvoet heeft psychische hulp moeten ontberen' over de zoveelste politicus die een beangstigende, op religie gesteunde aanpak hanteert. Dan begint het bij mij te kriebelen.
Ik herhaal eerst en vooral een alinea uit het stuk 'eerbetoon' dat ik eerder schreef, omdat het o zo relevant is bij de rest die ik kwijt wil:
"... Dat er een klein deel is dat genoeg verstand heeft, om zelf een evenwicht te vinden tussen volle bak genieten van wat de natuur voor ons heeft mogelijk gemaakt en ervoor zorgen dat het voorzien in levensonderhoud niet uit 't oog verloren wordt? Als dat zou kloppen, zou dat de zoveelste reden zijn om te vermoeden dat geïnstitutionaliseerd geloof ideaal is als politiek instrument. Moet men effectief geestelijk iets beter bedeeld zijn of volstaat wat geluk, om niet te moeten leven volgens de regels die door een handvol slimmeriken zijn gemaakt om de massa te besturen, en te weten dat de wetmatigheden van de natuur de enige zijn waar we effectief nooit en nergens onderuit kunnen? Een deel van ons is niet onderdrukt. De vrije geest realiseert zich vast gemakkelijker dat seks hebben – waarbij alle betrokken partijen deelnemen uit vrije wil, ja!!! - volkomen natuurlijk en gezond gedrag is, waardoor noch de vogels uit lucht vallen, noch een berg de zee in rolt."
Bij Target zijn stuk gaf ik de reactie:"Obscurantisme als antwoord op het feit dat de niet tot degelijk nadenken in staat zijnde massa zonder 'god of gebod' niet meer te leiden lijkt?" Tijdens de leuke babbel vorige week gaf ik als argument voor religie als politiek wapen, het feit dat geen enkele door de mens ontwikkelde vorm van controle de effectiviteit van een goddelijke macht kan evenaren. En die twee stukken hadden deel kunnen uitmaken van één en 't zelfde gesprek.
Het is erg, neen zeer erg te moeten vaststellen dat vertrouwen op het gezond verstand van de mensheid een blunder van formaat lijkt. De meerderheid van de mensen blijkt nu eenmaal niet in staat om zich door dat gezond verstand te laten leiden tot voor de maatschappij constructieve keuzes. Zij die grootse dingen deden, waren maar al te vaak net diegenen die niet in de pas liepen. Maar we weten toch dat in de groep verloren schaapjes, het aandeel dat tot grootse ideeën in staat blijkt uiterst minimaal is. Wat moeten we doen? Wat moet het politieke bestuur doen? Blijven hopen dat de huidige structuur van onze samenleving degelijk genoeg is om echt iedereen te leiden in die mate dat hij dat nodig heeft? Dat heeft toch geen enkele zin? Geef mensen de mogelijkheid om te ontsnappen aan de verantwoordelijkheden waar ze wat vies van zijn of die ze te lastig vinden en ze zullen het niet nalaten om tot bijzonder creatieve oplossingen te komen. Geen enkele menselijke verwezenlijking kan de mens in dat gareel houden dat voor de grootste gemene deler het beste is. Enfin, toch geen enkele die het functioneren van de samenleving niet dusdanig in 't gedrang brengt, dat er niets meer te leiden valt. Een goddelijk wezen dat altijd en overal aanwezig is en elke stap die we zetten kan volgen daarentegen! De jonge vrouw die deelnam aan de babbel vorige week zei:"Maar dan leven mensen toch onder constante, gek makende angst?" Ja en neen. Wie doet wat hij moet doen, hoeft niet te vrezen, toch? En daarbij komt nog dat angst nu eenmaal het enige middel is dat effectief is gebleken om grote groepen mensen in de hand te houden. Beloning zou véééél aangenamer en vast zelfs effectiever zijn. Maar then again, waarom is 'den hemel' erbij gesleurd, dacht je? Zoals 't zou kunnen zijn moest alleman 'braaf' zijn, dat is hier (nog) niet te bereiken. Dat is ondertussen al wel duidelijk. Maar we hebben die wortel om de ezel te lokken wel nodig. Dus gieten we 't in een vormpje waarvan niet kan bewezen worden dat 't er niet is.
En ik weet wel dat 't schoon zou zijn, moesten we wel op 't punt geraken waarbij iedereen in staat blijkt om de beste keuze te maken voor zichzelf én anderen. En ik ben zelf zodanig sterk idealistisch ingesteld dat ik blijf geloven dat 't mogelijk is. Maar ik ben niet ziende blind en wil daarom niet ontkennen dat 't vast niet voor de eerstvolgende generaties zal zijn.
Er is bijvoorbeeld onderwijs nodig dat daarop gericht is. Maar een plotse ommekeer is ondenkbaar en absoluut nutteloos. Er zijn te veel mensen die er voordeel bij hebben om te zorgen dat er een flink deel dom blijft. En die 'te veel mensen' zijn niet enkel de machthebbers. Ook u en ik! Het is niet haalbaar om mensen binnen een korte tijdspanne te brengen van 'stompzinnig geboren en gebleven, achter de vuilkar lopend' tot verstandelijk in staat om in te zien dat elke taak bijzonder waardevol is en nergens iets minderwaardig over op te merken valt.
Als we er dan ook nog een keer rekening mee houden dat we slechts hééél traag evolueren naar een maatschappij waarin geen plaats meer is voor geestelijk minder bedeelden en het etisch niet te verantwoorden valt om de zwakke schakels waar het kan nu alvast uit de ketting te halen, moet het toch duidelijk zijn dat er grote en afschuwelijk sterke lichten nodig zouden zijn om de droom die we met zijn allen najagen binnen relatief korte tijd te verwezenlijken?
En ondertussen? Wat doen we met al die escalaties waardoor de bestuurlijke macht de handen evengoed permanent in het haar kan laten zitten? Ik moet toegeven dat ik het grijpen naar obscurantisme echt wel kan begrijpen. Van al die mensen die dat soort van bestuur zo zonder blikken of blozen met de grond gelijk zouden willen maken, hoeveel daarvan hebben zich al de vraag gesteld hoe het dan wél moet en wat de mogelijke gevolgen zijn van het laten begaan zoals nu al geruime tijd gedaan wordt? Wie van hen accepteert complete anarchie als extreem, maar evengoed wel denkbaar alternatief én realiseert zich dat er geen tijd meer zou zijn om van hun dierbare vrijheid te genieten, omdat ze constant zouden bezig zijn met overleven? Als je bedenkt dat er nu al talloze mensen zijn die zoeken naar wegen om te ontsnappen omdat ze de druk niet aankunnen, wat zou 't dán geven? Dan kunnen we de spinazie in de stamppot meteen vervangen door cocabladeren, de floristen kunnen hun serres maar beter direct vol pappavers zetten en de pruimen worden niet meer gegeten want die moeten allemaal de ketel in om er likeur van te stoken.
Al moet ik wel toegeven dat Target zeker en vast een punt heeft als hij wil zeggen dat het ronduit gevaarlijk en totaal niet constructief is als er een geflipt konijn wordt aangesteld dat zelf gelooft in de bullshit die hij aan de massa wil verkocht krijgen. Dan beter zoals mijn gesprekspartners van vorige week en ik hadden bedacht. Door het bewuste onopgemerkte boodschappen over 'het bestaan van god' en 'zijn gebod' selectief verzenden via tv. Iedereen die kijkt elke keer een test laten doen. Wie onvoldoende scoort, krijgt die boodschappen. En op de VTM en consoorten zouden ze standaard mogen worden meegegeven.
Allez ... Genoeg zware kost. Tijd voor muziek!!
Guns 'n Roses - Welcome To The Jungle
.
.
U zocht?
.
Ik krijg gedurig bezoekers met gekke, aan seks gerelateerde zoektermen. Da's niet verwonderlijk idd. Zie lijst met afbeeldingen onderaan dit stuk - ter illustratie en for the fun of it vaneigens.
Dit hier net onder vond ik echter helemaal niet zot. Alleen jammer, misplaatst, ranzig dat Google dan Intolerante Dolly als eerste resultaat geeft. Louter toevallig, doordat 'meisjes' daar te vinden is en 'dp' met bij de zoekactie passende betekenis in de resem verklaringen opzij. Maar toch ... die twee - meisjes als in 'onvolwassen' in deze context - gaan voor mijn part niet samen. Wat op 't net daarover te vinden is, heeft veel te veel kans om op misbruik gebaseerd te zijn.
Zelfs per ongeluk blijft 't ambetant.
Maar goed ... Niet aan te doen. Ge kunt er tinternet en klappen over seks niet voor verbieden hé.
Over naar de lol:
'lesbische loezen' begod! Een vervolg op 'De Glunderende Gluurder'?
Al was '40 kutten' ook al niet mis.
.
Ik krijg gedurig bezoekers met gekke, aan seks gerelateerde zoektermen. Da's niet verwonderlijk idd. Zie lijst met afbeeldingen onderaan dit stuk - ter illustratie en for the fun of it vaneigens.
Dit hier net onder vond ik echter helemaal niet zot. Alleen jammer, misplaatst, ranzig dat Google dan Intolerante Dolly als eerste resultaat geeft. Louter toevallig, doordat 'meisjes' daar te vinden is en 'dp' met bij de zoekactie passende betekenis in de resem verklaringen opzij. Maar toch ... die twee - meisjes als in 'onvolwassen' in deze context - gaan voor mijn part niet samen. Wat op 't net daarover te vinden is, heeft veel te veel kans om op misbruik gebaseerd te zijn.
Zelfs per ongeluk blijft 't ambetant.
Maar goed ... Niet aan te doen. Ge kunt er tinternet en klappen over seks niet voor verbieden hé.
Over naar de lol:
'lesbische loezen' begod! Een vervolg op 'De Glunderende Gluurder'?
Al was '40 kutten' ook al niet mis.
.
maandag 15 september 2008
dag beeld ... welkom geluid!!
.
deezer.com (Gratis muziek zonder download) geeft de mogelijkheid om enkel het geluid te bloggen. En daar wordt Prince NIET gedoofd!!
Geniet mee van mijn lol. Alstublieft:
Discover Prince & The Revolution!
deezer.com (Gratis muziek zonder download) geeft de mogelijkheid om enkel het geluid te bloggen. En daar wordt Prince NIET gedoofd!!
Geniet mee van mijn lol. Alstublieft:
Discover Prince & The Revolution!
Arsenal IS estupendo!!
Net gehoord op Studio Brussel en maakt echt wel veel goed.
Moet ik toch eens nieuw materiaal van aanschaffen.
"Pief! Poef! Paf!" om half één 's nachts!!!
.
Om 0u35 een stuk of vijf knallen vlak na elkaar, hier op straat. 't Eerste waar ik aan dacht waren schoten. Gewoon al omwille van de regelmaat tussen de knallen. Ik bleef - ondanks dat 't toch wel heel vies doet - heel rustig, terwijl mijn honden bibberden gelijk espenblaadjes.
Als er nog een keer ne marteko met een auto tegen iets of iemand vlamt, ga 'k wel uit 't venster kijken om te zien of er politie moet gebeld worden. Maar deze keer was ik toch niet geneigd om zomaar mijne kop door 't venster op 't eerste verdiep te steken.
Beetje gewacht ... dan toch maar voorzichtig een keer gaan piepen. En dan toch ook maar een keer gebeld naar de afdeling van de Gentse politie die 24/7 open is. In 't gedacht dat 't niet normaal was en ze er dan maar mee konden doen wat ze wilden.
Dat heeft niet lang geduurd of er stonden hier twee polissen. Ik zo toch wat gegeneerd, omdat ik natuurlijk niet wist wát dat precies was. Ik hoor nu niet bepaald elke dag schoten hé. Maar die mensen zegden, dat bij een abnormaal lawaai je er altijd goed aan doet om iets te laten weten.
Eén van de twee agenten aaide Nono eventjes. Maar die mens weet natuurlijk niet dat madammeke dat excellent vindt, zolang als je je hand niet terugtrekt. Hij heeft zelf niet gezien dat hij nét geen kap in zijn hand kreeg toen hij stopte. Dat had nog tof geweest anders ...
En groooooot dat die alle twee waren!!! Ik dacht: hé zouden die twee samen in een team werken omdat een kleintje bij hen een stijve nek zou krijgen van constant omhoog te moeten kijken?
En zo was ik dus om half twee nog wakker. 'k Had evengoed toch nog aan mijn deuren kunnen beginnen!
.
Om 0u35 een stuk of vijf knallen vlak na elkaar, hier op straat. 't Eerste waar ik aan dacht waren schoten. Gewoon al omwille van de regelmaat tussen de knallen. Ik bleef - ondanks dat 't toch wel heel vies doet - heel rustig, terwijl mijn honden bibberden gelijk espenblaadjes.
Als er nog een keer ne marteko met een auto tegen iets of iemand vlamt, ga 'k wel uit 't venster kijken om te zien of er politie moet gebeld worden. Maar deze keer was ik toch niet geneigd om zomaar mijne kop door 't venster op 't eerste verdiep te steken.
Beetje gewacht ... dan toch maar voorzichtig een keer gaan piepen. En dan toch ook maar een keer gebeld naar de afdeling van de Gentse politie die 24/7 open is. In 't gedacht dat 't niet normaal was en ze er dan maar mee konden doen wat ze wilden.
Dat heeft niet lang geduurd of er stonden hier twee polissen. Ik zo toch wat gegeneerd, omdat ik natuurlijk niet wist wát dat precies was. Ik hoor nu niet bepaald elke dag schoten hé. Maar die mensen zegden, dat bij een abnormaal lawaai je er altijd goed aan doet om iets te laten weten.
Eén van de twee agenten aaide Nono eventjes. Maar die mens weet natuurlijk niet dat madammeke dat excellent vindt, zolang als je je hand niet terugtrekt. Hij heeft zelf niet gezien dat hij nét geen kap in zijn hand kreeg toen hij stopte. Dat had nog tof geweest anders ...
En groooooot dat die alle twee waren!!! Ik dacht: hé zouden die twee samen in een team werken omdat een kleintje bij hen een stijve nek zou krijgen van constant omhoog te moeten kijken?
En zo was ik dus om half twee nog wakker. 'k Had evengoed toch nog aan mijn deuren kunnen beginnen!
.
zondag 14 september 2008
Zondag Kakdag!!
.
Opgestaan met f*cking buik-, onderbenen- ,achterkant van knieën- en enkelpijn, een voze vermoeidheid en een gat in mijn goesting. Allemaal de schuld van dat harmonencircus.
'k Dacht: ik moet bewegen, daarmee zal de pijn weggaan. En als de pijn weg is, komt de goesting al gemakkelijker weer. Eerst ne koffie en nen boterham.
Gebeld naar E - die in Brabantse contreien verkeert - ivm iets praktisch, maar nam niet op.
Ik haak in en wordt opgebeld. Dacht: ha, hij belt terug. 't Was mijn grootmoeder die ik in geen drie maanden nog had gesproken. Ze had zich afgevraagd of ze wat misdaan had. We zijn nu zo'n twee uur en een half aan de telefoon geweest. Had ik haar vraag beantwoord, dan had ik daarmee niet toegekomen. Maar wat gepasseerd is, is gepasseerd en als ik haar spreek over wat me ooit pijn deed, zegt zij:"Dat heb ik nooit gezegd ze! Dat was MIJN moeder die dat tegen mij zei." tssss ...
Ondertussen een tweede oproep die doorkwam, die achteraf van mijn bonne bleek te zijn. De andere vrouwelijke grootouder. Ook al lang niet meer gebeld, omdat ze ALS ik haar bel na een paar minuten van armoei zegt:"Allez, 'k ga u dan laten hé." omdat ze niet weet wat vertellen tegen mij en geen boodschap heeft aan waarmee ik bezig ben.
Ik en familie ...
Dan naar E teruggebeld. Wel antwoord. Babbel, babbel, tetter, tetter ... over de feesten in Brabant, de vorderingen hier, over hoe 'n goed gedacht dat toch was om die interne verhuis te doen, omdat we geen van de twee graag op elkaars zenuwen werken, maar toch graag doen wat we graag doen, enz.
Uiteindelijk is 't dan ver zes uur en heb ik nog altijd geen beweging gehad en is de smeerlapperij dus nog altijd niet uit mijn lijf.
Dan had ik mezelf ook nog een keer verplicht om de giga-afwas te doen voor ik doorga met wat ik veule plezanter vind. Goed dat de MP3-speler met boksen bij mij stond, zodat ik een playlist kon beluisteren ondertussen en Rage Against The Machine mij door 't laaste - de potten en pannen - geholpen heeft.
Dan had ik honger en moest dus eten.
Dan nog wat onnozelheid van werk gedaan dat 't tellen niet waard is en 't geen waar ik naar uitkeek - het fabriceren van mijn kastdeuren - is er niet van gekomen. En als ik er nu nog aan begin, zit ik vannacht om half twee nog bezig en ik moet optijd gaan slapen. 'k Heb trouwens nog altijd buik- en vanallespijn.
En dan is er - volgens E vertelde - op de feesten ook nog een keer een gast neer geknuppeld met een baseball-bat en zijn er kleine gasten van jonger dan tien, die graven vernield hebben uit verveling en zag ik gisteren in Vranckx dat Bangladesh nu al onderloopt, o.a. omdat corruptie ervoor zorgt dat de rivieren niet deftig gebaggerd worden en 't bijkomend water uit de Himalaya niet kunnen slikken.
Kak dus!!
.
Opgestaan met f*cking buik-, onderbenen- ,achterkant van knieën- en enkelpijn, een voze vermoeidheid en een gat in mijn goesting. Allemaal de schuld van dat harmonencircus.
'k Dacht: ik moet bewegen, daarmee zal de pijn weggaan. En als de pijn weg is, komt de goesting al gemakkelijker weer. Eerst ne koffie en nen boterham.
Gebeld naar E - die in Brabantse contreien verkeert - ivm iets praktisch, maar nam niet op.
Ik haak in en wordt opgebeld. Dacht: ha, hij belt terug. 't Was mijn grootmoeder die ik in geen drie maanden nog had gesproken. Ze had zich afgevraagd of ze wat misdaan had. We zijn nu zo'n twee uur en een half aan de telefoon geweest. Had ik haar vraag beantwoord, dan had ik daarmee niet toegekomen. Maar wat gepasseerd is, is gepasseerd en als ik haar spreek over wat me ooit pijn deed, zegt zij:"Dat heb ik nooit gezegd ze! Dat was MIJN moeder die dat tegen mij zei." tssss ...
Ondertussen een tweede oproep die doorkwam, die achteraf van mijn bonne bleek te zijn. De andere vrouwelijke grootouder. Ook al lang niet meer gebeld, omdat ze ALS ik haar bel na een paar minuten van armoei zegt:"Allez, 'k ga u dan laten hé." omdat ze niet weet wat vertellen tegen mij en geen boodschap heeft aan waarmee ik bezig ben.
Ik en familie ...
Dan naar E teruggebeld. Wel antwoord. Babbel, babbel, tetter, tetter ... over de feesten in Brabant, de vorderingen hier, over hoe 'n goed gedacht dat toch was om die interne verhuis te doen, omdat we geen van de twee graag op elkaars zenuwen werken, maar toch graag doen wat we graag doen, enz.
Uiteindelijk is 't dan ver zes uur en heb ik nog altijd geen beweging gehad en is de smeerlapperij dus nog altijd niet uit mijn lijf.
Dan had ik mezelf ook nog een keer verplicht om de giga-afwas te doen voor ik doorga met wat ik veule plezanter vind. Goed dat de MP3-speler met boksen bij mij stond, zodat ik een playlist kon beluisteren ondertussen en Rage Against The Machine mij door 't laaste - de potten en pannen - geholpen heeft.
Dan had ik honger en moest dus eten.
Dan nog wat onnozelheid van werk gedaan dat 't tellen niet waard is en 't geen waar ik naar uitkeek - het fabriceren van mijn kastdeuren - is er niet van gekomen. En als ik er nu nog aan begin, zit ik vannacht om half twee nog bezig en ik moet optijd gaan slapen. 'k Heb trouwens nog altijd buik- en vanallespijn.
En dan is er - volgens E vertelde - op de feesten ook nog een keer een gast neer geknuppeld met een baseball-bat en zijn er kleine gasten van jonger dan tien, die graven vernield hebben uit verveling en zag ik gisteren in Vranckx dat Bangladesh nu al onderloopt, o.a. omdat corruptie ervoor zorgt dat de rivieren niet deftig gebaggerd worden en 't bijkomend water uit de Himalaya niet kunnen slikken.
Kak dus!!
.
zaterdag 13 september 2008
Meuziekskes
.
Ik ga binnenkort helemaal geen meuzieksken niet meer hebben!! - buiten mijn mp3-speler, waarmee ik thuis niet de hele tijd wil rondlopen
En ik ga geen DVD-kes kunnen kijken. - tenzij ik bij E ga zitten, maar 't is nu net de bedoeling om apart ons ding te kunnen doen
Goed dat 't over drie maand al december is. Dan kan ik de Kerstman om een microketen vragen.
Eentje dat kan en heeft wat op de afbeelding staat zou voor mij ideaal zijn. - Op voorwaarde dat hij op de tv kan aangesloten worden, want muziek zet ik niet op DVD.
Kan ik mijn MP3-speler op aansluiten.
Kan ik CD'ke afspelen dat ik wel graag hoor, maar niet de moeite vind om op mijn MP3 speler te zetten of eentje met muziek die 'k nog niet ken.
Kan ik DVD'kes bekijken, zonder een aparte DVD-speler te moeten kopen.
Kan ik naar de radio luisteren.
Allemaal voor nog geen honderd euro!!
Meer moet dat toch niet zijn? Ik wil gewoon geen dure keten. Niet kopen en niet krijgen ook niet.
.
Ik ga binnenkort helemaal geen meuzieksken niet meer hebben!! - buiten mijn mp3-speler, waarmee ik thuis niet de hele tijd wil rondlopen
En ik ga geen DVD-kes kunnen kijken. - tenzij ik bij E ga zitten, maar 't is nu net de bedoeling om apart ons ding te kunnen doen
Goed dat 't over drie maand al december is. Dan kan ik de Kerstman om een microketen vragen.
Eentje dat kan en heeft wat op de afbeelding staat zou voor mij ideaal zijn. - Op voorwaarde dat hij op de tv kan aangesloten worden, want muziek zet ik niet op DVD.
Kan ik mijn MP3-speler op aansluiten.
Kan ik CD'ke afspelen dat ik wel graag hoor, maar niet de moeite vind om op mijn MP3 speler te zetten of eentje met muziek die 'k nog niet ken.
Kan ik DVD'kes bekijken, zonder een aparte DVD-speler te moeten kopen.
Kan ik naar de radio luisteren.
Allemaal voor nog geen honderd euro!!
Meer moet dat toch niet zijn? Ik wil gewoon geen dure keten. Niet kopen en niet krijgen ook niet.
.
het fantastische aan visdraad
.
De living - mijn plek - heeft de vorm van een L. In één stuk zijn er in de vier hoeken plankjes tegen de muur gezet om de boxen van E zijn surround system op te zetten. E neemt zijn system mee naar 't eerste. De gaatjes zijn er. Dus ...
ga ik daar haakjes indraaien en het ene punt met 't andere verbinden met visdraad. Aan die visdraad kan ik dan teksten, foto's, tekeningen, ... hangen. Langs één zijde loopt die draad voorbij het andere stuk van de living. Dat zal wel iets leutig geven, want je zal die draad sowieso niet goed kunnen zien. En dan lijkt het net of wat daaraan hangt nergens aan vastzit.
Há! In den herfst kan ik daar dan gedroogde bladeren hangen die naar beneden lijken te vallen. Of ik kan er een dode spinnekop hangen en zo de stuipen op 't lijf jagen van arachnofoobjes. Hihi! Dat zou 'k niet doen hoor.
.
De living - mijn plek - heeft de vorm van een L. In één stuk zijn er in de vier hoeken plankjes tegen de muur gezet om de boxen van E zijn surround system op te zetten. E neemt zijn system mee naar 't eerste. De gaatjes zijn er. Dus ...
ga ik daar haakjes indraaien en het ene punt met 't andere verbinden met visdraad. Aan die visdraad kan ik dan teksten, foto's, tekeningen, ... hangen. Langs één zijde loopt die draad voorbij het andere stuk van de living. Dat zal wel iets leutig geven, want je zal die draad sowieso niet goed kunnen zien. En dan lijkt het net of wat daaraan hangt nergens aan vastzit.
Há! In den herfst kan ik daar dan gedroogde bladeren hangen die naar beneden lijken te vallen. Of ik kan er een dode spinnekop hangen en zo de stuipen op 't lijf jagen van arachnofoobjes. Hihi! Dat zou 'k niet doen hoor.
.
kasten en kaders
.
Vrijheid is iets raar. 't Zit in kleine dingen. In iets kunnen maken en plaatsen precies zoals jij dat wilt. Het zit in duidelijkheid. Weten waar wat kan, weten waar wat moet. Drank en snoepgoed in een kast in de gemeenschappelijke ruimte, idem voor de kuisproducten en -gerei. Alle gerief voor handwerken (haken, breien, naaien, ... ) komt in mijn ruimte.
Vrijheid zit in zot lijkende ontwerpen kunnen uitwerken, in koppig kunnen weigeren een kast te zoeken van 3,5 op 2,5 meter en in de plaats daarvan stelijzers, steunbeugels en legplanken gebruiken, afgesloten met accordeondeuren gemaakt uit een houten kader met daarop dik, stevig papier en gedragen door staaldraad onder en boven. Dik, stevig papier dat beplakt, beschilderd, beschreven zal worden en als het vol is, zal worden bewaard en vervangen door een blanco. Het zit in die prenten en foto's inkaderen en stellen of hangen, die je wegliet omdat ze te veel jou of jouw ideeën en te weinig de ander vertegenwoordigen.
Comfort zit in duidelijkheid. In weten wat waar kan, wat waar moet. Het zit in gemak. In alles wat je vaak zou willen gebruiken kort bij de hand hebben. Favoriete boeken, cd's, cd-roms, computer, handwerkgerief, teken- en schildergerei, borstels en kammen om de honden en poezen te verzorgen, ... allemaal in de kamer hebben waar je het meeste tijd doorbrengt. Het zit in niemand iets ontzeggen, door te bannen wat jouw rust verstoort.
.
Vrijheid is iets raar. 't Zit in kleine dingen. In iets kunnen maken en plaatsen precies zoals jij dat wilt. Het zit in duidelijkheid. Weten waar wat kan, weten waar wat moet. Drank en snoepgoed in een kast in de gemeenschappelijke ruimte, idem voor de kuisproducten en -gerei. Alle gerief voor handwerken (haken, breien, naaien, ... ) komt in mijn ruimte.
Vrijheid zit in zot lijkende ontwerpen kunnen uitwerken, in koppig kunnen weigeren een kast te zoeken van 3,5 op 2,5 meter en in de plaats daarvan stelijzers, steunbeugels en legplanken gebruiken, afgesloten met accordeondeuren gemaakt uit een houten kader met daarop dik, stevig papier en gedragen door staaldraad onder en boven. Dik, stevig papier dat beplakt, beschilderd, beschreven zal worden en als het vol is, zal worden bewaard en vervangen door een blanco. Het zit in die prenten en foto's inkaderen en stellen of hangen, die je wegliet omdat ze te veel jou of jouw ideeën en te weinig de ander vertegenwoordigen.
Comfort zit in duidelijkheid. In weten wat waar kan, wat waar moet. Het zit in gemak. In alles wat je vaak zou willen gebruiken kort bij de hand hebben. Favoriete boeken, cd's, cd-roms, computer, handwerkgerief, teken- en schildergerei, borstels en kammen om de honden en poezen te verzorgen, ... allemaal in de kamer hebben waar je het meeste tijd doorbrengt. Het zit in niemand iets ontzeggen, door te bannen wat jouw rust verstoort.
.
donderdag 11 september 2008
echt verhuizen zonder van huis te veranderen
.
Voor wie de achtergrond niet kent: E en ik zijn nadat we hebben beslist om niet langer als 'koppel' te proberen opschieten, 't zelfde huis blijven delen. Er was geen enkele reden om dat niet te doen, omdat we geen moeilijkheden hadden met elkaar en dat delen voor ons allebei enkel voordelen had. We wonen dus wel met twee samen, maar niet 'samen' in een oud herenhuis.
De evolutie van koppel naar maten/huisgenoten startte concreet met het nemen van afzonderlijke slaapkamers. En eigenlijk is het daar lang bij gebleven. Gevolg: als één van ons twee iemand over de vloer kreeg waarmee bij voorkeur persoonlijk contact was, moesten we dat goed plannen en afspreken, want dan moest een van de twee de plaat poetsen. Lastig! Want uiteindelijk moest er dus wel altijd iemand 'van huis' weg. En op nen ik en ne gij is dat zomaar niet geregeld. Spontaan zo'n bezoek konden we vergeten.
't Feit dat we enkel apart sliepen en voor de rest - bij gebrek aan eigen stek - eigenlijk gewoon alles in dezelfde ruimten bleven doen als voordien, zorgde ook voor een stagnatie. Er kwam geen schot in een volledig beleefbaar nieuw sociaal leven én wat me plots nog meer begon te storen, was dat we nog altijd constant rekening moesten houden met elkanders smaak, mood, activiteiten, ... Als koppel is dat soms al niet simpel en als kameraden neem je elkaar dat natuurlijk niet kwalijk, maar toch begon die behoefte aan 'ons eigen ding kunnen doen' te versterken. We zijn altijd al mensen geweest die op tijd wat ruimte voor onszelf nodig hadden. 'k Veronderstel dat 't op zijn minst begrijpelijk te noemen is dat 't nog toenam.
Dus ... ging ik de mogelijkheden om dat op te lossen overlopen. (E heeft geen boodschap aan uitdokteren van zulke dingen en ik doe dat vanzelf.) Op een andere plek is een huis dat even groot is, ingedeeld in drie studio's. Ruimte moest er dus toch wel genoeg zijn?!
Er is een gelijkvloers en twee verdiepen. Beneden is er een gang, woonkamer, daarachter nog een kamer tussen die living en de keuken, dan dus de keuken, toilet en de badkamer, binnenkoer en nog een ruime kelder. Op het eerste verdiep zijn er twee kamers en op het tweede nog een kamer en een grote zolder.
Nu gebruik ik één kamer op 't eerste als slaapkamer. De andere kamer is 'den bureau' - hele ruimen bureau! E gebruik de kamer op 't tweede als slaapkamer.
We gaan dat herverdelen. De ruime living beneden wordt 'mijn plek'. De volledige eerste verdieping 'zijn plek'. De kamer op 't tweede wordt dressing en er kan eventueel nog wat andere stockage gebeuren. De zolder, kelder, achterkamer, keuken, badkamer en binnenkoer blijven gemeenschappelijk. Op die manier hebben we volledig afzonderlijke leefruimten, waarmee en waarin we doen wat we willen, zonder dat één van ons uit de weg moet. We kunnen dat deel dan ook indelen zoals we dat zelf 't liefste hebben en noem maar op. Tegelijkertijd houden we 't gemak van een ruime woning, zonder dat elk op zich de volle pot moet betalen. En, én!! Het immense voordeel dat we bepaalde taken kunnen blijven verdelen en dus ook niet alles, alles, alles alleen moeten doen.
Als 't moest zijn dat een van ons ergens anders wil gaan wonen, is het mogelijk om een andere huisgenoot te laten intrekken. Dat was voordien ook niet te doen.
Ik ben echt wel blij dat E héél content was dat ik daarmee aan kwam draven. Enfin, wij zien dat helemaal zitten.
Gevolg: heel veel gesleur met spullen, creëren van kast/bergruimte op andere plekken. 't Is niet als een echte verhuis, maar er komt toch redelijk wat bij kijken. 't Idee van hoe 't zal worden, motiveert echter wel en geeft dus extra energie. Ik klaag niet!!
.
Voor wie de achtergrond niet kent: E en ik zijn nadat we hebben beslist om niet langer als 'koppel' te proberen opschieten, 't zelfde huis blijven delen. Er was geen enkele reden om dat niet te doen, omdat we geen moeilijkheden hadden met elkaar en dat delen voor ons allebei enkel voordelen had. We wonen dus wel met twee samen, maar niet 'samen' in een oud herenhuis.
De evolutie van koppel naar maten/huisgenoten startte concreet met het nemen van afzonderlijke slaapkamers. En eigenlijk is het daar lang bij gebleven. Gevolg: als één van ons twee iemand over de vloer kreeg waarmee bij voorkeur persoonlijk contact was, moesten we dat goed plannen en afspreken, want dan moest een van de twee de plaat poetsen. Lastig! Want uiteindelijk moest er dus wel altijd iemand 'van huis' weg. En op nen ik en ne gij is dat zomaar niet geregeld. Spontaan zo'n bezoek konden we vergeten.
't Feit dat we enkel apart sliepen en voor de rest - bij gebrek aan eigen stek - eigenlijk gewoon alles in dezelfde ruimten bleven doen als voordien, zorgde ook voor een stagnatie. Er kwam geen schot in een volledig beleefbaar nieuw sociaal leven én wat me plots nog meer begon te storen, was dat we nog altijd constant rekening moesten houden met elkanders smaak, mood, activiteiten, ... Als koppel is dat soms al niet simpel en als kameraden neem je elkaar dat natuurlijk niet kwalijk, maar toch begon die behoefte aan 'ons eigen ding kunnen doen' te versterken. We zijn altijd al mensen geweest die op tijd wat ruimte voor onszelf nodig hadden. 'k Veronderstel dat 't op zijn minst begrijpelijk te noemen is dat 't nog toenam.
Dus ... ging ik de mogelijkheden om dat op te lossen overlopen. (E heeft geen boodschap aan uitdokteren van zulke dingen en ik doe dat vanzelf.) Op een andere plek is een huis dat even groot is, ingedeeld in drie studio's. Ruimte moest er dus toch wel genoeg zijn?!
Er is een gelijkvloers en twee verdiepen. Beneden is er een gang, woonkamer, daarachter nog een kamer tussen die living en de keuken, dan dus de keuken, toilet en de badkamer, binnenkoer en nog een ruime kelder. Op het eerste verdiep zijn er twee kamers en op het tweede nog een kamer en een grote zolder.
Nu gebruik ik één kamer op 't eerste als slaapkamer. De andere kamer is 'den bureau' - hele ruimen bureau! E gebruik de kamer op 't tweede als slaapkamer.
We gaan dat herverdelen. De ruime living beneden wordt 'mijn plek'. De volledige eerste verdieping 'zijn plek'. De kamer op 't tweede wordt dressing en er kan eventueel nog wat andere stockage gebeuren. De zolder, kelder, achterkamer, keuken, badkamer en binnenkoer blijven gemeenschappelijk. Op die manier hebben we volledig afzonderlijke leefruimten, waarmee en waarin we doen wat we willen, zonder dat één van ons uit de weg moet. We kunnen dat deel dan ook indelen zoals we dat zelf 't liefste hebben en noem maar op. Tegelijkertijd houden we 't gemak van een ruime woning, zonder dat elk op zich de volle pot moet betalen. En, én!! Het immense voordeel dat we bepaalde taken kunnen blijven verdelen en dus ook niet alles, alles, alles alleen moeten doen.
Als 't moest zijn dat een van ons ergens anders wil gaan wonen, is het mogelijk om een andere huisgenoot te laten intrekken. Dat was voordien ook niet te doen.
Ik ben echt wel blij dat E héél content was dat ik daarmee aan kwam draven. Enfin, wij zien dat helemaal zitten.
Gevolg: heel veel gesleur met spullen, creëren van kast/bergruimte op andere plekken. 't Is niet als een echte verhuis, maar er komt toch redelijk wat bij kijken. 't Idee van hoe 't zal worden, motiveert echter wel en geeft dus extra energie. Ik klaag niet!!
.
woensdag 10 september 2008
Trap mij verbaal in de leeuwenkuil!
.
Ter compensatie van mijn aanhoudende pogingen om E - binnen zo kort mogelijke tijd - tot stand-uppen te brengen, wil ik mijn laf lijf voor de leeuwen gooien. Het zit namelijk zo ...
E wil dat graag doen. En hij 'is' grappig, terwijl dat ik zelfs al te vaak moeite heb om 'de grap' te verstaan. Laat ons zeggen dat hij in 'het dagelijks leven' intelligente humor onnavolgbaar afwisselt met zulke super domme grappen dat ge 'r niet serieus kúnt bij blijven.
Stand-up is niet simpel. Ik weet dat. Als ge de mensen niet rap genoeg bij uldere collé kunt pakken, trek je dat niet meer recht. 't Moet raak zijn of 't es een dikke fluite met ne mei op! - Gelijk ze dat in Oost-Vlaanderen zeggen. 't Is te zeggen ... mijn grootvader die zei dat. En aangezien dat ... Wel, dat wilt zeggen dat 't dik mis patat is. -
E zei al twee keer:"Doet 't gij hé." En als ik mijzelf zo tegen hem bezig hoor, dan kan ik hem daar geen ongelijk in geven. 't Is soms gelijk of ik echt goeie argumenten heb om te stellen dat 't wél simpel is. Maar ik ben niet zoals E. Ik geef toe, dat ik stand-up ook best wel leutig zou vinden. Maar ik ben niet zot genoeg om vernieuwend te zijn en ik ben te 'enkel maar een beetje zot' om op herkenbaarheid bij de menschen te mikken. Wat IK zou doen, dat zou leiden tot nooit eerder geziene projectielslingerbewegingen vanuit 't publiek. Ik durf dat dus niet!
Maar kijk, here's the deal:
ALS hij het doet op Subhumus, zet ik mijn projectielslingeruitnodiging(en) op mijn blog.
Flauw?! Wil d'r op letten, dat zo'n sessieke op Subhumus zo voorbij is en dat 't op 't net veel te lang aanschouwbaar blijft?!!
Ik geef toe, als ge effectief naar mijn vertoning zult slingeren, zult ge daar voornamelijk zélf last van hebben.
Zie zo! Wie graag een aanleiding vindt, om zijn computerscherm binnenkort een behandeling te geven met whatever 's gross, kan mij helpen om E aan te moedigen.
.
Ter compensatie van mijn aanhoudende pogingen om E - binnen zo kort mogelijke tijd - tot stand-uppen te brengen, wil ik mijn laf lijf voor de leeuwen gooien. Het zit namelijk zo ...
E wil dat graag doen. En hij 'is' grappig, terwijl dat ik zelfs al te vaak moeite heb om 'de grap' te verstaan. Laat ons zeggen dat hij in 'het dagelijks leven' intelligente humor onnavolgbaar afwisselt met zulke super domme grappen dat ge 'r niet serieus kúnt bij blijven.
Stand-up is niet simpel. Ik weet dat. Als ge de mensen niet rap genoeg bij uldere collé kunt pakken, trek je dat niet meer recht. 't Moet raak zijn of 't es een dikke fluite met ne mei op! - Gelijk ze dat in Oost-Vlaanderen zeggen. 't Is te zeggen ... mijn grootvader die zei dat. En aangezien dat ... Wel, dat wilt zeggen dat 't dik mis patat is. -
E zei al twee keer:"Doet 't gij hé." En als ik mijzelf zo tegen hem bezig hoor, dan kan ik hem daar geen ongelijk in geven. 't Is soms gelijk of ik echt goeie argumenten heb om te stellen dat 't wél simpel is. Maar ik ben niet zoals E. Ik geef toe, dat ik stand-up ook best wel leutig zou vinden. Maar ik ben niet zot genoeg om vernieuwend te zijn en ik ben te 'enkel maar een beetje zot' om op herkenbaarheid bij de menschen te mikken. Wat IK zou doen, dat zou leiden tot nooit eerder geziene projectielslingerbewegingen vanuit 't publiek. Ik durf dat dus niet!
Maar kijk, here's the deal:
ALS hij het doet op Subhumus, zet ik mijn projectielslingeruitnodiging(en) op mijn blog.
Flauw?! Wil d'r op letten, dat zo'n sessieke op Subhumus zo voorbij is en dat 't op 't net veel te lang aanschouwbaar blijft?!!
Ik geef toe, als ge effectief naar mijn vertoning zult slingeren, zult ge daar voornamelijk zélf last van hebben.
Zie zo! Wie graag een aanleiding vindt, om zijn computerscherm binnenkort een behandeling te geven met whatever 's gross, kan mij helpen om E aan te moedigen.
.
Dát zijn een keer wijvenblogs!
.
Altijd fijn om zo via, via een paar blogs te vinden, waarvan je denkt:"Maar da 'k ik die nu nog maar leer kennen!"
Elk heeft zijn reden om te bloggen, zijn maniertjes en het merendeel ook een vast publiek. En dat is goed, want als het om 'wetenswaardig voor anderen' gaat, zou 'k zelf ook vast redelijk rap met mijn kont van 't net getrapt worden. In the future everyone will be famous for fifteen people..." door Monus is op 't bloglandschap evengoed van toepassing lijkt mij.
Maar sta mij toe om bij het ontdekken van 'Tante Annie & de dingen' en 'De controletoren' toch efkes mijn 'ziede wel'-gevoel te uiten, als 't gaat om het uit mijn bogroll gesmeten hebben van twee 'bekende' wijvenblogs.
'Tales from the Crib': Leutig geschreven en über populair. Maar gaat het ooit over iets waarvan ik denk:"Goed gezien?" of "Dat is een keer een andere kijk." of "Zo! Ik weet er niets van, maar dankzij dit stuk, wil ik daar misschien wel verandering in brengen." of "Merci, om uw écht kinderlijke/colèrige/zotte/verstandige/opmerkzame zelf te zijn." Ooit was dat misschien vrij geregeld 't geval en nu en dan mogelijk nog altijd. Maar niet (meer) in die mate om aan te raden. Want daarvoor dient een blogroll uiteindelijk toch, vind ik.
Al blijf ik erbij dat iedereen het stuk waarin ze zichzelf "Oemfoefoe, The Sexy Zebra Bitch From Belgium" noemt, moet gelezen hebben.
'Ishku': Leutig geschreven alweer en ook flink populair. "Is sterk in het relativeren van zichzelf" wordt gezegd en 't klopt voor mijn part dat zoiets een pluspunt is. Ja ok, dat doet ze wel. Maar als ik me dezelfde vragen stel als hierboven bij Lilith haar posts, kom ik bij min of meer 't zelfde antwoord. Met dat verschil dat Lilith dus écht wel dingen heeft geschreven waarbij ik krom trok van 't lachen, terwijl ik bij Ishku wel eens de indruk had dat 't bij een net iets té krampachtige poging bleef. Dat laatste kan zeker ook over bepaalde posts van mijzelf gaan. 'k Doe soms ook 'mijn best' en schaaf te veel bij. En als dat merkbaar is, staat 't haaks op wat ik aangenaam om lezen vind. Of 't nu gaat over wat grappig wil zijn of eender wat anders. Maar 't wil niet zeggen omdat ik zelf niet den beste vliegenier ben, dat ik 't niet mag vaststellen als er een vogel naar beneden stuikt hé?
Een verwijzing naar een 'memorabel' stuk van haar, moet ik u helaas schuldig blijven.
'Tante Annie & de dingen' en 'De controletoren' daarentegen, dat zijn madams met ballen!! Die lijken mij wél hun kinderlijke/colèrige/zotte/verstandige/opmerkzame zelf. De rest van wat een blog de moeite van 't volgen maakt, komt er dan automatisch bij.
'k Heb er - wegens nog maar pas ontdekt - natuurlijk nog niet zooo veel van gelezen. Maar geloof mij, als ge daar (al) geweest zijt, dan ga je mij gelijk moeten geven.
Dank u.
.
Altijd fijn om zo via, via een paar blogs te vinden, waarvan je denkt:"Maar da 'k ik die nu nog maar leer kennen!"
Elk heeft zijn reden om te bloggen, zijn maniertjes en het merendeel ook een vast publiek. En dat is goed, want als het om 'wetenswaardig voor anderen' gaat, zou 'k zelf ook vast redelijk rap met mijn kont van 't net getrapt worden. In the future everyone will be famous for fifteen people..." door Monus is op 't bloglandschap evengoed van toepassing lijkt mij.
Maar sta mij toe om bij het ontdekken van 'Tante Annie & de dingen' en 'De controletoren' toch efkes mijn 'ziede wel'-gevoel te uiten, als 't gaat om het uit mijn bogroll gesmeten hebben van twee 'bekende' wijvenblogs.
'Tales from the Crib': Leutig geschreven en über populair. Maar gaat het ooit over iets waarvan ik denk:"Goed gezien?" of "Dat is een keer een andere kijk." of "Zo! Ik weet er niets van, maar dankzij dit stuk, wil ik daar misschien wel verandering in brengen." of "Merci, om uw écht kinderlijke/colèrige/zotte/verstandige/opmerkzame zelf te zijn." Ooit was dat misschien vrij geregeld 't geval en nu en dan mogelijk nog altijd. Maar niet (meer) in die mate om aan te raden. Want daarvoor dient een blogroll uiteindelijk toch, vind ik.
Al blijf ik erbij dat iedereen het stuk waarin ze zichzelf "Oemfoefoe, The Sexy Zebra Bitch From Belgium" noemt, moet gelezen hebben.
'Ishku': Leutig geschreven alweer en ook flink populair. "Is sterk in het relativeren van zichzelf" wordt gezegd en 't klopt voor mijn part dat zoiets een pluspunt is. Ja ok, dat doet ze wel. Maar als ik me dezelfde vragen stel als hierboven bij Lilith haar posts, kom ik bij min of meer 't zelfde antwoord. Met dat verschil dat Lilith dus écht wel dingen heeft geschreven waarbij ik krom trok van 't lachen, terwijl ik bij Ishku wel eens de indruk had dat 't bij een net iets té krampachtige poging bleef. Dat laatste kan zeker ook over bepaalde posts van mijzelf gaan. 'k Doe soms ook 'mijn best' en schaaf te veel bij. En als dat merkbaar is, staat 't haaks op wat ik aangenaam om lezen vind. Of 't nu gaat over wat grappig wil zijn of eender wat anders. Maar 't wil niet zeggen omdat ik zelf niet den beste vliegenier ben, dat ik 't niet mag vaststellen als er een vogel naar beneden stuikt hé?
Een verwijzing naar een 'memorabel' stuk van haar, moet ik u helaas schuldig blijven.
'Tante Annie & de dingen' en 'De controletoren' daarentegen, dat zijn madams met ballen!! Die lijken mij wél hun kinderlijke/colèrige/zotte/verstandige/opmerkzame zelf. De rest van wat een blog de moeite van 't volgen maakt, komt er dan automatisch bij.
'k Heb er - wegens nog maar pas ontdekt - natuurlijk nog niet zooo veel van gelezen. Maar geloof mij, als ge daar (al) geweest zijt, dan ga je mij gelijk moeten geven.
Dank u.
.
Communautair tafelen in Sesamstraat!
.
Bert: "Ik wil vooral de diensten van de senaat bedanken om hun keuken ter beschikking te stellen. We hebben zo de kokkin van Pino teruggevonden - die nu in de senaat werkt - en over haar kunsten zijn we het roerend eens."
Ernie: "Bert, daar moet ik iets aan toevoegen. Ze kookt goddelijk, vooral Italiaans."
Bert: "Zeker Italiaans."
Gebaseerd op feiten!! - Loop misschien meteen door naar het midden - op 2'12"- van het filmpje.
Wat niet getoond werd: de besprekingen over de reden waarom er geen banana-split als dessert werd geserveerd.
Bert:"Ernie, waar is de banaan?"
Ernie:"Weet je dat dan niet Bert?"
Bert:"Neen Ernie."
Ernie:"Jij weet niet meer waar je de banaan hebt gestopt Bert?"
Bert:"Neen Ernie, ik weet niet meer waar ik de banaan heb gestopt."
Ernie:"Dan ben jij misschien wel een beetje schizofreen Bert."
Gebaseerd op die eerdere, alom gekende aflevering van Sesamstraat en ook een beetje op de feiten. - Ga misschien even terug naar het begin - op 0'24" - van het filmpje.
Even dacht ik:"Misschien moet ik voor de Nederlandse lezers bij 't laatste stuk toch even iets toelichten in verband met onze Ernie." Maar er is het filmpje, nietwaar?
En om de rest van de hutsekluts helemaal boven te verstaan of te kunnen koppelen aan nieuws dat wél van enig belang zou kunnen zijn ... Doe geen moeite! Onze openbare nieuwsdienst doet dat ook niet (meer)!!
.
Bert: "Ik wil vooral de diensten van de senaat bedanken om hun keuken ter beschikking te stellen. We hebben zo de kokkin van Pino teruggevonden - die nu in de senaat werkt - en over haar kunsten zijn we het roerend eens."
Ernie: "Bert, daar moet ik iets aan toevoegen. Ze kookt goddelijk, vooral Italiaans."
Bert: "Zeker Italiaans."
Gebaseerd op feiten!! - Loop misschien meteen door naar het midden - op 2'12"- van het filmpje.
Wat niet getoond werd: de besprekingen over de reden waarom er geen banana-split als dessert werd geserveerd.
Bert:"Ernie, waar is de banaan?"
Ernie:"Weet je dat dan niet Bert?"
Bert:"Neen Ernie."
Ernie:"Jij weet niet meer waar je de banaan hebt gestopt Bert?"
Bert:"Neen Ernie, ik weet niet meer waar ik de banaan heb gestopt."
Ernie:"Dan ben jij misschien wel een beetje schizofreen Bert."
Gebaseerd op die eerdere, alom gekende aflevering van Sesamstraat en ook een beetje op de feiten. - Ga misschien even terug naar het begin - op 0'24" - van het filmpje.
Even dacht ik:"Misschien moet ik voor de Nederlandse lezers bij 't laatste stuk toch even iets toelichten in verband met onze Ernie." Maar er is het filmpje, nietwaar?
En om de rest van de hutsekluts helemaal boven te verstaan of te kunnen koppelen aan nieuws dat wél van enig belang zou kunnen zijn ... Doe geen moeite! Onze openbare nieuwsdienst doet dat ook niet (meer)!!
.
dinsdag 9 september 2008
Ok, ik zie geen balletjes.
.
Blijkbaar zijn er soms internetters die er geen gedacht van hebben hoe goed dat ze eigenlijk terecht gekomen waren.
Gelijk deze zoeker ...
Dan wou 'k dat ik die kon bereiken.
zoeker:"Ik zie soms balletjes in mijn gezichtsveld."
dP:"Ah maar ik ook, ik oooook!"
zoeker:"Gij ziet bolletjes."
dP:"Balletjes, bolletjes ... pfff"
.
Blijkbaar zijn er soms internetters die er geen gedacht van hebben hoe goed dat ze eigenlijk terecht gekomen waren.
Gelijk deze zoeker ...
Dan wou 'k dat ik die kon bereiken.
zoeker:"Ik zie soms balletjes in mijn gezichtsveld."
dP:"Ah maar ik ook, ik oooook!"
zoeker:"Gij ziet bolletjes."
dP:"Balletjes, bolletjes ... pfff"
.
appel van de zonde
De foto is van iemand die 'k een tijd uit 't oog verloren was.
Als ik zeg dat ik niet naar India durf te gaan, omdat ik bang ben dat ik er zou willen blijven, dan is zo'n beeld als de appel in de Tuin van Eden ...
Zoveel kleur op een paar vierkante meter.
Dronken worden alleen van indrukken.
En ja, er is veel miserie te zien.
En ja, dat is erg.
Maar het maakt de mentale rijkdom er niet kleiner op.
én er zijn ook prachtige rustpunten ...
Er zitten trouwens een paar mooie voorbeelden in 'Monalisa' haar fotoserie.
.
potgedrag analyse
.
Introvert en extravert ... Elk heeft zo wel zijn gedacht over wat dat inhoudt.
Ik vind dat de volgende uitleg de lading wel dekt, eigenlijk.
De verschillende types op de pot ...
introvert:
Iemand die, als hij alleen thuis is, nog altijd zo stil mogelijk blijft.
extreem introvert:
Iemand die, als hij alleen thuis is, zelfs met krampen nog altijd zo stil mogelijk blijft.
extravert:
Iemand die, als hij alleen thuis is, zich auditief ongeremd uit. - zelfs zonder krampen -
extreem extravert:
Iemand die, ramen en deuren open zet, omdat de buren de boodschap zouden kunnen ontvangen.
extreem extraverte woosie:
Iemand die ondanks de open ramen en deuren de boodschap niet auditief kenbaar wil maken, maar wél vindt dat je daarover een 'interessant' blogstuk kunt schrijven.
.
Introvert en extravert ... Elk heeft zo wel zijn gedacht over wat dat inhoudt.
Ik vind dat de volgende uitleg de lading wel dekt, eigenlijk.
De verschillende types op de pot ...
introvert:
Iemand die, als hij alleen thuis is, nog altijd zo stil mogelijk blijft.
extreem introvert:
Iemand die, als hij alleen thuis is, zelfs met krampen nog altijd zo stil mogelijk blijft.
extravert:
Iemand die, als hij alleen thuis is, zich auditief ongeremd uit. - zelfs zonder krampen -
extreem extravert:
Iemand die, ramen en deuren open zet, omdat de buren de boodschap zouden kunnen ontvangen.
extreem extraverte woosie:
Iemand die ondanks de open ramen en deuren de boodschap niet auditief kenbaar wil maken, maar wél vindt dat je daarover een 'interessant' blogstuk kunt schrijven.
.
Feelin' Yellow and Blue
.
In mijn tienerjaren schreef ik - op papier nog wel! - met een jongen uit Kuurne. Een keer of twee drie per jaar logeerden Steven en ik bij elkaar.
Toen we in Kortrijk op café zaten en zijn liefje over 'stations' zei:
"Choh ... ik vind stations 'k weet niet hoe tof! Een station heeft altijd zoiets avontuurlijk."
antwoordde hij plagerig:
"Behalve toen Steven naar Frankrijk vertrok."
Een lief missen is iets schoon hé ...
- eens da' g' een hebt -
.
In mijn tienerjaren schreef ik - op papier nog wel! - met een jongen uit Kuurne. Een keer of twee drie per jaar logeerden Steven en ik bij elkaar.
Toen we in Kortrijk op café zaten en zijn liefje over 'stations' zei:
"Choh ... ik vind stations 'k weet niet hoe tof! Een station heeft altijd zoiets avontuurlijk."
antwoordde hij plagerig:
"Behalve toen Steven naar Frankrijk vertrok."
Een lief missen is iets schoon hé ...
- eens da' g' een hebt -
.
Voor alle duidelijkheid:
.
dat kost (waarschijnlijk) redelijk wat geld hé, om dat uw venster te laten plakken.
.
dat kost (waarschijnlijk) redelijk wat geld hé, om dat uw venster te laten plakken.
.
maandag 8 september 2008
Dat zijn niet zómaar strepen!
.
Dát zijn regendruppels!
- klikken op de foto om ze wat beter te zien -
'k Vroeg mij af of ik dat op foto zou kunnen zetten en wat dat dan wel zou geven. Dat zijn dus dingen die mij blij kunnen maken.
Soms snap ik niet wat mensen zou moeilijk/vermoeiend aan mij vinden. 'k Ben ekkik toch rap content?
.
Dát zijn regendruppels!
- klikken op de foto om ze wat beter te zien -
'k Vroeg mij af of ik dat op foto zou kunnen zetten en wat dat dan wel zou geven. Dat zijn dus dingen die mij blij kunnen maken.
Soms snap ik niet wat mensen zou moeilijk/vermoeiend aan mij vinden. 'k Ben ekkik toch rap content?
.
zondag 7 september 2008
Golfplaatjes om een vrouwendag mee af te sluiten?
.
Of hoe lezen jullie dat in eerste instantie?
Met zo'n zotte zoekterm kom je ALLEEN bij mij terecht. (klikken op de foto helpt - moest het niet duidelijk genoeg zijn)
.
Of hoe lezen jullie dat in eerste instantie?
Met zo'n zotte zoekterm kom je ALLEEN bij mij terecht. (klikken op de foto helpt - moest het niet duidelijk genoeg zijn)
.
zaterdag 6 september 2008
"Geeft 't niet?"
.
Ook al heb ik dan in vergelijking met de 'goeie' vast noch 't materiaal, noch de kennis om wat heet 'sublieme' foto's te maken, toch doe 'k graag moeite. 'k Wil zeggen, 'k doe niet zo van:"Klets, 't staat erop en zo moet 't maar goed zijn. Als ik herken wat erop staat is 't al lang ok." om 't even bij 't haar te trekken. Foto's dienen voor mij niet (hoofdzakelijk) als opfrisser van mijn geheugen. Ik speel graag met beelden. Omwille van mijn 'beperkingen' gaat 't me niet in de eerste plaats om de techniciteit en wel om het vastleggen van 'een moment' op een manier die mij los van de herinnering kan blijven aanspreken. Maar ik heb een vraagskeu ...
Ik maak graag foto's van mensen: van mensen die ik ken én van mensen die ik niet ken. Nu weet ik, dat je personen wél mag fotograferen, maar dat je de foto's niet zomaar mag publiceren. 'k Weet ook dat iemand niet 'zomaar' kan verbieden om zijn portret te publiceren. Maar 't liefst van al wil ik heel die hutsekluts zo goed mogelijk vermijden.
In 't verleden maakte ik eerst de foto, omdat mensen vaak beter te fotograferen zijn als ze van niets weten. Nadien stapte ik op hen af - als dat kon - en vroeg of hij/zij het ok vond, dat ik een foto had gemaakt. Tot nu toe ging dat altijd goed. We wisselden e-mailadressen uit en ik bezorgde hen de foto. Maar ik moet eerlijk toegeven dat ik me niet altijd lekker voel bij het tijdelijk achterbaks in de gaten houden van mensen. Simpelweg, omdat ik er geen idee van heb hoe (on)gebruikelijk dat eigenlijk is.
Er zijn echter talloze (amateur)fotografen die even veel prachtige opnamen en speciek portretten publiceren van mensen in de straat. Ik stel mij daar vragen bij. Hoe doen jullie dat? Hebben jullie ook een babbel met al die mensen? Doen jullie ook dat voorstel om de opname te bezorgen? Of houden jullie het op:"Geeft 't niet?" En als 't niet mogelijk is, om de persoon erover aan te spreken, omdat die te snel weer weg is?
Ja, 't zijn vijf vraagskes ...
.
Ook al heb ik dan in vergelijking met de 'goeie' vast noch 't materiaal, noch de kennis om wat heet 'sublieme' foto's te maken, toch doe 'k graag moeite. 'k Wil zeggen, 'k doe niet zo van:"Klets, 't staat erop en zo moet 't maar goed zijn. Als ik herken wat erop staat is 't al lang ok." om 't even bij 't haar te trekken. Foto's dienen voor mij niet (hoofdzakelijk) als opfrisser van mijn geheugen. Ik speel graag met beelden. Omwille van mijn 'beperkingen' gaat 't me niet in de eerste plaats om de techniciteit en wel om het vastleggen van 'een moment' op een manier die mij los van de herinnering kan blijven aanspreken. Maar ik heb een vraagskeu ...
Ik maak graag foto's van mensen: van mensen die ik ken én van mensen die ik niet ken. Nu weet ik, dat je personen wél mag fotograferen, maar dat je de foto's niet zomaar mag publiceren. 'k Weet ook dat iemand niet 'zomaar' kan verbieden om zijn portret te publiceren. Maar 't liefst van al wil ik heel die hutsekluts zo goed mogelijk vermijden.
In 't verleden maakte ik eerst de foto, omdat mensen vaak beter te fotograferen zijn als ze van niets weten. Nadien stapte ik op hen af - als dat kon - en vroeg of hij/zij het ok vond, dat ik een foto had gemaakt. Tot nu toe ging dat altijd goed. We wisselden e-mailadressen uit en ik bezorgde hen de foto. Maar ik moet eerlijk toegeven dat ik me niet altijd lekker voel bij het tijdelijk achterbaks in de gaten houden van mensen. Simpelweg, omdat ik er geen idee van heb hoe (on)gebruikelijk dat eigenlijk is.
Er zijn echter talloze (amateur)fotografen die even veel prachtige opnamen en speciek portretten publiceren van mensen in de straat. Ik stel mij daar vragen bij. Hoe doen jullie dat? Hebben jullie ook een babbel met al die mensen? Doen jullie ook dat voorstel om de opname te bezorgen? Of houden jullie het op:"Geeft 't niet?" En als 't niet mogelijk is, om de persoon erover aan te spreken, omdat die te snel weer weg is?
Ja, 't zijn vijf vraagskes ...
.
struisvogel met bouletten
.
'k Zou weer een keer op controle moeten bij de gynaecoloog.
Eind 2006 zijn er cysten bij me weggehaald. Niets kwaadaardig, maar ze moesten niet blijven zitten, want dat was ook nergens goed voor.
Naast 't feit dat ik de binnenkant van mijn buik nog nooit zo goed gevoeld heb, als toen ze die sonde om te draineren uit mijn lijf trokken en dat ik nog nooit zo goed geweten heb hoe vaak we onze buikspieren gebruiken dan toen, omdat de mijne op vier plaatsen doorgehaald waren - kijkoperatie weet u: vier kleine gaatjes - vind ik 't gedacht aan cysten nu toch zó vies!!
Ik stel me daar bloederige Zwan bouletten bij voor. 't Gedacht dat 't daar in mijn lijf zit?! En ik weet wel dat 't er van verre of van bij niet op trekt, maar dat is nu eenmaal het beeld dat ik daarvan heb ontwikkeld in mijn fantasie.
Ik zie dat dus weeral echt niet helemaal goed zitten hé.
.
'k Zou weer een keer op controle moeten bij de gynaecoloog.
Eind 2006 zijn er cysten bij me weggehaald. Niets kwaadaardig, maar ze moesten niet blijven zitten, want dat was ook nergens goed voor.
Naast 't feit dat ik de binnenkant van mijn buik nog nooit zo goed gevoeld heb, als toen ze die sonde om te draineren uit mijn lijf trokken en dat ik nog nooit zo goed geweten heb hoe vaak we onze buikspieren gebruiken dan toen, omdat de mijne op vier plaatsen doorgehaald waren - kijkoperatie weet u: vier kleine gaatjes - vind ik 't gedacht aan cysten nu toch zó vies!!
Ik stel me daar bloederige Zwan bouletten bij voor. 't Gedacht dat 't daar in mijn lijf zit?! En ik weet wel dat 't er van verre of van bij niet op trekt, maar dat is nu eenmaal het beeld dat ik daarvan heb ontwikkeld in mijn fantasie.
Ik zie dat dus weeral echt niet helemaal goed zitten hé.
.
vrijdag 5 september 2008
Vrouwen, mannen zijn competitief.
.
Wil je als vrouw in het bijzijn van een man met wie je op (middel)lange termijn wil opschieten - man A -, moeiteloos complimenten in ontvangst nemen van een man op wie je je slechts korte termijn wil schieten - man B -, dan geef ik graag mijn gedacht over hoe je dat 't beste aanpakt.
I. Fysieke kenmerken én kunde, skill, bedrevenheid
1. Compliment dat man A ook al heeft gemaakt
Zeg niet:"X - man A dus - vindt dat ook."
Veel kans dat man A denkt:"Verdommen hé. Ik zal zelf mijn zaak - het vertoeven in jouw gezelschap - wel verdedigen."
Zeg liever:"Hoe had jij dat nu weer gezegd X?"
Zo geef je man A de kans om man B te overtroeven. Men just luvvv to do that! Als het een "En ikke dan!!" wedstrijdje wordt, dan is het deze keer eens over iets wat jou wél interesseert.
Geef je man A daarmee de indruk dat je niet meer weet wat hij zei, dan kan hij er maar uit afleiden dat 't te lang geleden was.
2. Compliment dat man A nog nooit heeft gemaakt.
Zeg niet:"Gij vindt dat niet hé?!"
Man A moest maar eens the decency missen om jou hier heel uitdrukkelijk tegen te spreken.
Zeg liever:"Wat vind jij daarvan?"
Als man A iets van vrouwen af weet, zal hij de kans om zijn 'goed' te verdedigen graag gebruiken. Waarop man B weer kan reageren door met de staart tussen de beentjes af te druipen of zich als een waardige rivaal op te werpen.
Kortom, geef man A de kans om jou eraan te herinneren waarom je bij hem wilt zijn op het moment dat man B hém eraan herinnert waarom hij bij jou wilt zijn. Het ligt in zijn natuur om te strijden voor wat hij wilt. Hij zal graag in duel gaan, waarbij de winnaar wordt beloond met een flinke egoboost.
Heren, spreek mij tegen als jullie 't hiermee niet eens zijn.
Dames, als er geen heren zijn die mij tegen spreken, zit de kans er dik in dat 't is, omdat hier slimme mannen komen lezen.
.
Wil je als vrouw in het bijzijn van een man met wie je op (middel)lange termijn wil opschieten - man A -, moeiteloos complimenten in ontvangst nemen van een man op wie je je slechts korte termijn wil schieten - man B -, dan geef ik graag mijn gedacht over hoe je dat 't beste aanpakt.
I. Fysieke kenmerken én kunde, skill, bedrevenheid
1. Compliment dat man A ook al heeft gemaakt
Zeg niet:"X - man A dus - vindt dat ook."
Veel kans dat man A denkt:"Verdommen hé. Ik zal zelf mijn zaak - het vertoeven in jouw gezelschap - wel verdedigen."
Zeg liever:"Hoe had jij dat nu weer gezegd X?"
Zo geef je man A de kans om man B te overtroeven. Men just luvvv to do that! Als het een "En ikke dan!!" wedstrijdje wordt, dan is het deze keer eens over iets wat jou wél interesseert.
Geef je man A daarmee de indruk dat je niet meer weet wat hij zei, dan kan hij er maar uit afleiden dat 't te lang geleden was.
2. Compliment dat man A nog nooit heeft gemaakt.
Zeg niet:"Gij vindt dat niet hé?!"
Man A moest maar eens the decency missen om jou hier heel uitdrukkelijk tegen te spreken.
Zeg liever:"Wat vind jij daarvan?"
Als man A iets van vrouwen af weet, zal hij de kans om zijn 'goed' te verdedigen graag gebruiken. Waarop man B weer kan reageren door met de staart tussen de beentjes af te druipen of zich als een waardige rivaal op te werpen.
Kortom, geef man A de kans om jou eraan te herinneren waarom je bij hem wilt zijn op het moment dat man B hém eraan herinnert waarom hij bij jou wilt zijn. Het ligt in zijn natuur om te strijden voor wat hij wilt. Hij zal graag in duel gaan, waarbij de winnaar wordt beloond met een flinke egoboost.
Heren, spreek mij tegen als jullie 't hiermee niet eens zijn.
Dames, als er geen heren zijn die mij tegen spreken, zit de kans er dik in dat 't is, omdat hier slimme mannen komen lezen.
.
Duurzame T-shirts
.
'Gent schakelt over op duurzame T-shirts'
Meer daarover hier.
En ik vind dat dik in orde!! Niet dat daarmee de kous af is, maar 't is op zich iets positief.
.
'Gent schakelt over op duurzame T-shirts'
Meer daarover hier.
En ik vind dat dik in orde!! Niet dat daarmee de kous af is, maar 't is op zich iets positief.
.
donderdag 4 september 2008
recente reacties tonen ... 't LUKT NIET!!!
.
'k Vind het op de blogs die ik volg heel handig als er een overzicht van de recente reacties is. 'k Heb al verscheidene keren geprobeerd om dat zelf ook op te nemen, maar 't is niet aan mij besteed om de code deftig aan te passen.
Dit is de code die Blogger geeft:
Dat is 't resultaat:
Is daar iets aan te doen? Zoja, wat?
Hoe zit dat bij wie dat wél werkt?
.
'k Vind het op de blogs die ik volg heel handig als er een overzicht van de recente reacties is. 'k Heb al verscheidene keren geprobeerd om dat zelf ook op te nemen, maar 't is niet aan mij besteed om de code deftig aan te passen.
Dit is de code die Blogger geeft:
Dat is 't resultaat:
Is daar iets aan te doen? Zoja, wat?
Hoe zit dat bij wie dat wél werkt?
.
Mannen, vrouwen zijn jaloers!
.
Dus ...
Als je in het bijzijn van een vrouw met wie je op (middel)lange termijn wil blijven opschieten - vrouw A - graag een compliment wil geven aan een vrouw op je je slechts een korte termijn wil schieten - vrouw B -, geef ik graag mijn gedacht over hoe je dat 't beste aanpakt.
I. Over fysieke kenmerken
1. Kenmerken die vrouw A heeft, maar vrouw B dus ook.
Voor 't gemak gebruik ik een voorbeeld: schoon benen.
Zeg niet:"Ah maar gij hebt schoon benen!"
Zeg liever:"Vrouwen hebben toch schoon benen hé!"
Want, in 't eerste geval denkt vrouw A:"En die van mij? Hoe zit het daarmee? Zijt ge die vergeten?!"
In 't tweede geval:"Ja, hij heeft iets met benen. 'k Weet dat hij de mijne ook zo schoon vindt."
2. Heeft vrouw A (volgens jou) geen schoon benen en weet zij dat?
Houdt het dan op:"X - vrouw A dus - zou vast graag jouw benen hebben."
Zo laat je merken dat je A niet vergat.
Maar zeg er NIET bij:"Terwijl dat ik dat helemaal niet belangrijk vind."
Want, 't feit dat je 't aanhaalt bewijst al dat je er wél aandacht voor hebt. Dat proberen verstoppen zou A de indruk geven, dat je denkt dat ze niet alleen lelijke tremen heeft, maar ook nog een keer wat simpel van geest is!
II. Kunde, skill, bedrevenheid
1. Als A en B quasi gelijk opgaan.
Zeg niet:"Wow, gij kunt goed ... !"
Want A denkt:"En ikke?!"
Zeg liever:"Gij kunt gelijk even goed ... als X."
Madam B zal dan het compliment aannemen zonder plaatsvervangende schaamte. En ze zal het evengoed echt wel doorhebben dat je haar wil complimenteren, zonder bij zichzelf te denken:"Ja merci zeg! Da's ook nen toffen! Diene vergeet X waar ze bij staat."
2. Als A er niks van bakt.
Zeg niet:"Wow, gij kunt goed ... !"
Zeg liever:"Dat zou 'k ook nog willen kunnen."
Op die manier blijft het mogelijk om achteraf tegen A te beweren, dat je dat helemaal niet per se wilt vinden in een vrouw.
En weer zal madam B geen schaamte voelen, omdat jij A niet en plain public hebt geconfronteerd met haar zwakte.
Allemaal echt wel belangrijk in de omgang met de madams hoor mijne heren. Want - believe me! - iets of wat vrouw wéét op welke punten ze hoger scoort dan diegenen om haar heen. Ze weet zelf heel goed wat ze te bieden heeft en jouw compliment is altijd een bod op haar aandacht!
Dames, spreek mij tegen als jullie 't daarmee niet eens zijn.
Heren, als er geen dames zijn die mij tegenspreken, zit de kans er dik in dat 't is, omdat hier amper dames komen lezen.
.
Dus ...
Als je in het bijzijn van een vrouw met wie je op (middel)lange termijn wil blijven opschieten - vrouw A - graag een compliment wil geven aan een vrouw op je je slechts een korte termijn wil schieten - vrouw B -, geef ik graag mijn gedacht over hoe je dat 't beste aanpakt.
I. Over fysieke kenmerken
1. Kenmerken die vrouw A heeft, maar vrouw B dus ook.
Voor 't gemak gebruik ik een voorbeeld: schoon benen.
Zeg niet:"Ah maar gij hebt schoon benen!"
Zeg liever:"Vrouwen hebben toch schoon benen hé!"
Want, in 't eerste geval denkt vrouw A:"En die van mij? Hoe zit het daarmee? Zijt ge die vergeten?!"
In 't tweede geval:"Ja, hij heeft iets met benen. 'k Weet dat hij de mijne ook zo schoon vindt."
2. Heeft vrouw A (volgens jou) geen schoon benen en weet zij dat?
Houdt het dan op:"X - vrouw A dus - zou vast graag jouw benen hebben."
Zo laat je merken dat je A niet vergat.
Maar zeg er NIET bij:"Terwijl dat ik dat helemaal niet belangrijk vind."
Want, 't feit dat je 't aanhaalt bewijst al dat je er wél aandacht voor hebt. Dat proberen verstoppen zou A de indruk geven, dat je denkt dat ze niet alleen lelijke tremen heeft, maar ook nog een keer wat simpel van geest is!
II. Kunde, skill, bedrevenheid
1. Als A en B quasi gelijk opgaan.
Zeg niet:"Wow, gij kunt goed ... !"
Want A denkt:"En ikke?!"
Zeg liever:"Gij kunt gelijk even goed ... als X."
Madam B zal dan het compliment aannemen zonder plaatsvervangende schaamte. En ze zal het evengoed echt wel doorhebben dat je haar wil complimenteren, zonder bij zichzelf te denken:"Ja merci zeg! Da's ook nen toffen! Diene vergeet X waar ze bij staat."
2. Als A er niks van bakt.
Zeg niet:"Wow, gij kunt goed ... !"
Zeg liever:"Dat zou 'k ook nog willen kunnen."
Op die manier blijft het mogelijk om achteraf tegen A te beweren, dat je dat helemaal niet per se wilt vinden in een vrouw.
En weer zal madam B geen schaamte voelen, omdat jij A niet en plain public hebt geconfronteerd met haar zwakte.
Allemaal echt wel belangrijk in de omgang met de madams hoor mijne heren. Want - believe me! - iets of wat vrouw wéét op welke punten ze hoger scoort dan diegenen om haar heen. Ze weet zelf heel goed wat ze te bieden heeft en jouw compliment is altijd een bod op haar aandacht!
Dames, spreek mij tegen als jullie 't daarmee niet eens zijn.
Heren, als er geen dames zijn die mij tegenspreken, zit de kans er dik in dat 't is, omdat hier amper dames komen lezen.
.
Heruitzending 'Poëtische zatte praat'
.
Vanavond om 23u15 op Canvas: heruitzending Weerwolven: Jean-Marie H. Berckmans.
Poëtische zatte praat - door Perspectief haalt argumenten aan - naast het overlijden van de man - waarom dat programma 't (her)bekijken waard is.
Vanavond om 23u15 op Canvas: heruitzending Weerwolven: Jean-Marie H. Berckmans.
Poëtische zatte praat - door Perspectief haalt argumenten aan - naast het overlijden van de man - waarom dat programma 't (her)bekijken waard is.
It takes two to tango!
.
Jaren geleden op La Noche de la Passion kon ik zowat op alle hier bij ons populaire muziek dansen: bachata, merengue, salsa en cumbia. Maar ondanks ik met mi compinche Latino meermaals sprak over tango, moest ik me content stellen met kijken naar hoe de anderen zich smeten.
Nooit had ik ook zelfs maar de basis van de tango geleerd. Toen ik meewerkte aan een theaterproductie vol bewegingen die op de tango waren gebaseerd, leerde ik nog altijd niet samen met iemand anders laag schrijden. Twee van mijn medespelers gingen nadien cursus volgen. Mijn toenmalig lief zag het niet zitten en mijn ex net iets te veel. Ikzelf kwam er dus niet toe. Tot Pol Van Assche voorbije zondag op 't Boombalfestival een workshop leidde.
Yep! Ik heb geproefd. En yep! Ik ben verkocht. 't Is te zeggen: nóg meer dan voordien.
Ik ben er vrij zeker van dat er genoeg rondlopen waarmee 't zou lukken. Maar of ik die dan ook nog ga vinden? 't Zal even gemakkelijk zijn als een leuk lief aan de haak slaan. Waarbij dat dienen danspartner dan ook nog een keer moet weten, dat het één niet automatisch het ander meebrengt.
.
Jaren geleden op La Noche de la Passion kon ik zowat op alle hier bij ons populaire muziek dansen: bachata, merengue, salsa en cumbia. Maar ondanks ik met mi compinche Latino meermaals sprak over tango, moest ik me content stellen met kijken naar hoe de anderen zich smeten.
Nooit had ik ook zelfs maar de basis van de tango geleerd. Toen ik meewerkte aan een theaterproductie vol bewegingen die op de tango waren gebaseerd, leerde ik nog altijd niet samen met iemand anders laag schrijden. Twee van mijn medespelers gingen nadien cursus volgen. Mijn toenmalig lief zag het niet zitten en mijn ex net iets te veel. Ikzelf kwam er dus niet toe. Tot Pol Van Assche voorbije zondag op 't Boombalfestival een workshop leidde.
Yep! Ik heb geproefd. En yep! Ik ben verkocht. 't Is te zeggen: nóg meer dan voordien.
Het open stellen van elke vezel in uw lijf om zowel de muziek als de meest subtiele signalen van je danspartner binnen te laten. Het toestaan dat je enkel die ruimte kunt gebruiken die hij je biedt en tegelijkertijd hem bespelen door dan meer en dan weer minder op zijn uitnodigingen in te gaan. De trots vanbinnen, het respect van de ander, de overgave aan de partner, ... Het gesprek, debat, de discussie en het bijleggen. Geen enkele andere dans – die ik ken – maakt het mogelijk om zoveel te vertellen door het te laten voelen of net door het te verbergen, als de Argentijnse Tango!!
Omdat er bij nagenoeg elke danscursus een overaanbod aan dames is, ga ik op zoek naar een geschikte danspartner.
Er zijn zoveel elementen die meespelen, dat ik er niet meteen zicht op heb hoe lastig dat zal worden.
- Mijn kijk op tango in voldoende mate delen, dat ik geen pasjes hoef na te apen maar écht kan dansen. Wat niet wil zeggen dat ik meteen héél veel verschillende bewegingen wil kunnen uitvoeren hé! 't Gaat er mij gewoon om dat dansen iets creatief is, wat je met gevoel doet. Het verschil tussen een schilder van ramen en deuren en een kunstschilder zeg maar. Technisch alle stapjes juist zetten, maar geen conversatie voeren, zegt mij niets.
- Om kunnen met mijn gedrevenheid om bedreven te worden en dus niet nerveus worden of vrezen dat ik 'lastig' word als ik nog en nog en nog en nog eens wil proberen.
- Niet vervallen in 'ja, maar gij doet niet' of 'gij doet te veel' of 'te weinig', 'te rap', 'niet rap genoeg', ... Genoeg meegemaakt, toen mijn ex salsa cursus gaf, dat er koppels dikken ambras kregen daardoor. Like the title says ...
- Er geen punt van maken als er bij momenten weer eens adrenaline-stromen voelbaar door mij heen gieren.
- Willen en kunnen dansen met een mini-mensje van slechts 1m58, amper 50 kg., gesierd door een denkrimpel tussen haar zwenksbrauwen - zonder lang blond haar en dikke, dikke loezen. Als je zelf bij de twee meter bent - of stompzinnig in geval 't blond haar en de dikke loezen een absolute must zijn - lijkt mij dat bijgod niet evident!!
Ik ben er vrij zeker van dat er genoeg rondlopen waarmee 't zou lukken. Maar of ik die dan ook nog ga vinden? 't Zal even gemakkelijk zijn als een leuk lief aan de haak slaan. Waarbij dat dienen danspartner dan ook nog een keer moet weten, dat het één niet automatisch het ander meebrengt.
Man, man, man ... Als ik bekijk waar ik zo direct allemaal aan denk, dan is 't geen wonder dat 't merendeel van de mannen 't niet waagt. Al die twijfelaars die weer de strijd met zichzelf moeten aangaan en zich ervan overtuigen dat ze er wél van zouden genieten.
Wish me luck!! En als je 't meent, denk dan een keer na of je zo niemand kent die dat wel zou zien zitten en stuurt hem door.
Onderstaande is niet meteen meer voor mijn toekomstige cavalier en mij weggelegd, vermoed ik.
.
woensdag 3 september 2008
Peter van de pipi-kaka-lol?
.
Dominiek had het (ook al) over Radio Donio. Peter Van de Veire zou iets gaan doen.
"... Op bijzonder chaotische en op momenten irritante wijze. Met bijzonder veel kaka-pipi-humor ..." aldus Dominiek.
Pipi-kaka-humor!! 24/7?? Jééééj!!!
He-heu he-he-he ... - zo gelijk dat Beavis and Butthead lachen
.
Dominiek had het (ook al) over Radio Donio. Peter Van de Veire zou iets gaan doen.
"... Op bijzonder chaotische en op momenten irritante wijze. Met bijzonder veel kaka-pipi-humor ..." aldus Dominiek.
Pipi-kaka-humor!! 24/7?? Jééééj!!!
He-heu he-he-he ... - zo gelijk dat Beavis and Butthead lachen
.
dinsdag 2 september 2008
digitale rugzak
De gefabriceerde beelden.
Link naar de volledige inhoud van de rugzak bij het Boombalfestival 2008.
Bert Leemans van EMBRUN
het festivalterrein vrijdagochtend rond twintig na drie
Christian D'Huyvetter en de auto
leven en laten leven ...
buitenbeentjes
.
.
Link naar de volledige inhoud van de rugzak bij het Boombalfestival 2008.
Bert Leemans van EMBRUN
het festivalterrein vrijdagochtend rond twintig na drie
Christian D'Huyvetter en de auto
leven en laten leven ...
buitenbeentjes
.
.
Intiem
.
Correctie op wat ik zei aan het einde van 'halven dans':
het eerstvolgende Boombal waar ik naartoe wil, is een Intiem en vindt al plaats op vrijdag 19 september!
.
Correctie op wat ik zei aan het einde van 'halven dans':
het eerstvolgende Boombal waar ik naartoe wil, is een Intiem en vindt al plaats op vrijdag 19 september!
.
halven dans
.
Het is gepasseerd en ik heb het een nachtje laten bezinken. Boombalfestival 2008 – voor alle duidelijkheid.
Het is gepasseerd en ik heb het een nachtje laten bezinken. Boombalfestival 2008 – voor alle duidelijkheid.
Het bezinksel:
- veel beelden – zowel op digitaal als in mijn hoofd
- veel bedenkingen – wat had je gedacht?
- veel gevoelens – waarop ik nog niet meteen de hand kan leggen
herinneringen quoi ... - er waren héél veel Fransen en ik heb een prachtige Parisienne – une sirène noire - leren kennen, die mij al gemaild heeft - in 't Engels godzijdank ;-)
Dat meisken is al tien jaar samen met een fijn mansmens en ze zien er heel content uit van elkaar! So, don't get any strange ideas here!! 't Gaat mij zuiver om 't genieten van haar verschijning – waarover later meer.
Enfin ... back to basics.
Naar zo'n festival ga ik om te dansen, mensjes te kijken, doorleefde live muziek te luisteren en zo mijn mentaal rugzakje te vullen met heel veel intense indrukken en belevingen.
Alle andere mensen die daar waren, waren ofwel man, ofwel vrouw. - De kindertjes even buiten beschouwing gelaten. En draai het of keer het gelijk hoe dat je wilt, dat zorgt ervoor dat er bepaalde elementen uit de dagelijkse omgang ook bij het dansen terug te vinden zijn.
Hoe veel samen schrapen van lef het mij ook kostte, ik heb het gepresteerd om niet afwachtend te zijn en ben dus zelf uitdrukkelijk naar anderen toe gestapt om hen ten dans te vragen. Eender welke grote toot ik hier vaak opzet, in 't echt ben ik op mijn ongemak als het gaat om vreemden aanspreken. En als 't gaat om iemand die ik dan ook nog om één of andere reden aantrekkelijk vind, verander ik terstond in a nervous wreck. Als ik daarmee dans, is het alsof de adrenaline voelbaar voor de ander door mijn aderen stroomt. Er is namelijk een trilling voelbaar die wel eens de vraag of ik 'niet op mijn gemak ben' uitlokt. Vooral bij trage, nogal intieme dansen is dat duidelijk. Leutig ze! Overtuig iemand er maar een keer van dat alles ok is, terwijl je trilt als een espenblad. Enkel heel bewuste spierontspanning kan mij daar dan vanaf helpen. I kid you not!! Toegegeven, in gesprekken kalmeer ik relatief snel en vindt mijn verdoken uitbundigheid rap de weg terug om met bakken naar buiten te gutsen. En als ik iemand 'niet écht bijzonder' vind, dan start het gutsen nog sneller. Ik lach meteen weer met 't minste, alles is boei-eund, anderen hun lijf wordt – door mij ja – fysiek betrokken in de conversatie-ie-ie ... Wat er dan voor zorgt dat mensen vaak of op zoek gaan naar een schuilplaats of spontaan denken dat 't dik in de giga sjakoch is, terwijl er bij mij niet eens sprake is van een klein party handtasje. E heeft het me nog 't beste duidelijk gemaakt: doseren is gewoon mijn sterkste kant niet.
Nu ... hoe ging dat ten dans vragen bij mij concreet in zijn werk? Lees en leer meteen ook hoe je het beter niet aanpakt, gezien een nummer doorgaans slechts enkele luttele minuten duurt.
- de muzikant zegt wat volgt
- ik weet met de naam van een dans meer dan de helft van de keren niet of ik hem ken of niet
- het nummer start
- ten laatste nadat de eerste koppels nét gestart zijn, weet ik of ik mee kan
- terwijl overal kandidaat dansers van beide geslachten door elkaar wemelen, blijf ik afwachtend staan
- na het gewemel speur ik naar bereidwillige overblijvers
- als ik die vind, wacht ik tot ze mijn kant uitkijken om oogcontact te maken
- als ze dat na pakweg een minuut niet deden, stap ik zelf op één van hen af
Na deze opsomming is't dus ALTIJD 'halven dans' – gelijk ze bij ons zeggen.
De overblijvers zijn dikwijls niet de meest ervaren dansers, waardoor er nog wat seconden verloren gaan aan sukkelen eer dat 't goed in gang is – m.a.w. nog 'een derde dans' over. En dat is allemaal in geval er én overblijvers zijn én ik er bij gebrek aan gevraagd worden toch zelf toe kom om op iemand af te stappen! Dan is 't niet moeilijk om te concluderen, dat ik veel tijd verlies. En toch heb ik er tot deze ochtend over gedaan, om tot 't besef te komen dat mijn techniek niet helemaal dat is.
Waar gaat het fout? Wel ... Ik denk dat 't zo zit:
Als je wacht om een danspartner te kiezen tot de dans goed en wel gestart is en de dansvloer al voor de helft gevuld, dan loop je op zijn zachtst gezegd een beetje achter. De enige manier om als onbekende, niet uitmuntend goodlooking, mediocre dancer maximaal aan je trekken te komen, is met een pro-actieve aanpak! Veronderstel ik ... want ik heb het wegens de traagheid van mijn begrip niet kunnen uittesten. Ook al gaat het bij het dansen niet (noodzakelijk) om versieren, toch is er vaak een stukje van het brein dat daar sowieso nog wel mee bezig is. Er wordt iemand gekozen die om één of andere reden aanspreekt. Er is de schrik om niet in de smaak te vallen – als danser, als member of the opposite sex, ... - en dat brengt dan toch weer wat lastige stress mee. Toen ik iemand op de man af vroeg of het kiezen van een danspartner voor mannen toch niet een soortement van 'jacht' blijft, vertelde die man dat hij ondanks hij niet op zoek was naar iemand om een relatie of zelfs maar een one night stand mee te hebben, hij toch altijd ergens in het achterhoofd met 'die dingen' bezig blijft. 'k Ben er redelijk zeker van dat hij geen uitzondering is. Of je nu zelf wilt versieren of zelfs met de grootste remedie tegen de liefde op de dansvloer wilt, kan of mag je – denk ik – niet vergeten dat we nu eenmaal geen aseksuele wezens zijn. En daarmee doel ik dan niet op het 'niet bewust hebben van seksuele gevoelens', maar op het feit dat we zelfs onbewust altijd ergens die lading meenemen, omdat we nu eenmaal niet ongeslachtelijk zijn. Het 'aangenaam' over komen op de ander speelt dus altijd mee. Los van hoe goed of slecht je danst, hoe veel of weinig mensen je kent, hoe jong of oud je bent, of je een vaste liefdesrelatie hebt of niet en dus ook of je al of niet bewust op zoek bent naar seks of niet. Want, let's face it, seks is niet meteen 't meest rationele - of liever 'strikt' rationele - waarmee we bezig zijn. De impact van wat zich op onbewust terrein afspeelt, zou 'k daarom niet willen onderschatten.
Pro-actief aanpakken, wat ik dus toch wel een keer zou willen uitproberen, wil voor mij zeggen
- je kijkt naar wie danst
- je kiest – in gedachten – iemand uit
- als de dans gedaan is, stap je naar die persoon toe
- je vertelt dat je hem/haar net zag dansen en het er heel fijn uitzag – een compliment wekt zelden agressie op.
- je vraagt eventueel hoe lang, hoe vaak de persoon in kwestie met dans bezig is
- kan je het gesprek op gang houden tot de volgende dans in kwestie, dan steek je je hand uit, kijkt naar de dansvloer en terug en je bent één van de eersten die vertrokken zijn
- als je het gesprek niet kunt rekken tot de volgende dans (in kwestie), vraag je wél of hij/zij die voor jou wilt reserveren
- eens het eerstvolgende geschikte nummer start, keer je terug naar je afspraak
Heeft de danser van jouw keuze een liefdespartner, dan maakt dat doorgaans nog altijd niet uit, want het merendeel van de folkies is op dansgebied helemaal niet bezitterig. Op dansgebied dus hé!! Want voor locaties waar graag (intiem) dansen nagenoeg altijd gelijk staat aan willen neuken, bestaan andere namen.
Een regelrechte weigering kreeg ik nog nooit. Dat is dus sowieso 't probleem niet. 't Gaat gewoon om dat dom tijdverlies en het verplicht zijn om te hopen op 'overblijvers' indien je niet op voorhand een klappeke gaat doen.
Het volgende Boombal waar ik naartoe wil, vindt plaats op dinsdag 23 september. In mijn contact-leg-theorie ben ik redelijk gerust. Dat doseren daarentegen ... dat zal tegen dan nog niet in de giga sjakoch zijn. Als ik 't niet vergeet om ook een keer aan de schrik of de hoge nood van anderen te denken, zal ik misschien een party handtasje trachten te vullen.
Moest het zijn dat er iemand in slaagt mij op mijn gemak te stellen, mij te overtuigen dat het goed is zoals 't is en ik mijn ogen durf sluiten, dan is er van 'zot jolijt' geen sprake meer. Dan gutst het enkel nog gevoel, rechtstreeks mijn mentaal rugzakje met indrukken binnen.
Nu naar Naragonia en klikken op 'Alio'
.
Abonneren op:
Posts (Atom)
