woensdag 27 augustus 2008
vrouwen en tenten
aan de telefoon:
"hé hallo"
"ja, 'k heb de tent hé."
"zo'n floep-tent?"
"ja! maar de veldbedjes kunnen er niet in"
"bwa, da's niks"
"dat gaat goed open ze"
"ja? goed hé?!"
"maar euh ..."
"wa?"
"wel ..."
"neen?"
"jawel! ik krijg die niet terug toe"
"ge kunt ze op 't dak van uwen auto zetten"
"hihi"
"of erachter hangen"
"met wieltjes"
"waarom met wieltjes? eens de wind erin zit ... "
blabla, giechel, blablabla, giechel, giechel
"waar hedde die open gedaan? toch niet in huis?"
"euh ... ja"
"dan kunt ge ze niet op uwen auto zetten"
"choh, ik sta d'r stijf van in 't zweet ... 'k dacht den aanhouder wint, maar deze keer toch ni ze"
"ge kunt er gelijk een keer bovenop springen ofzo"
blablabla, giechel, ...
dat spel ligt daar nu dus half in elkaar gefoeterd in de woonkamer
het maximum dat mijn vriendin dat terug in elkaar geplooid krijgt is tot een cirkel met anderhalve meter diameter
"kunt ge die zo in den auto krijgen?"
"ja, maar dan kan er niet al te veel ni meer bij"
"ja, stel dat die openschiet terwijl dat ge aan 't rijden zijt"
"ja zeg!"
"zo bfoeff! gans uwen auto vol tent! gij met uw gezicht tegen uw voorruit ... nen boebel in uw dak"
"ja en de deuren open en langs daar ook tent die eruit puilt"
geen gechiechel meer, maar gieren
en laat dat nu één van de redenen zijn waarom ik haar zo schitterend vind
die keer dat ze beslist had om haar badkamer te verven terwijl haar gasgeiser nog aan stond en 't spul in de fik vloog, vond ik minder
maar doorgaans moet ik toegeven: soort zoekt soort
enfin ... ik ga morgen naar haar huis, om een poging te doen
dat ziet er pertangst simpel uit ...
van stap vijf naar zes en naar zeven, daar ergens zit 'the tricky part'
stap zes is de moment dat ge u gewoon - zachtjes en met de juiste draai - bovenop dat spel moet laten vallen, volgens mij
misschien wel iets voor een allereerste 'dP spot'-filmke ...
moest ik dat dan op joetjoep zetten, kan ik er zo'n boodschap bij schrijven:"don't try this at home - risc of starvation as a result of being stuck in tent"
.
Dikke Donna is euh ... rond
Dikke Donna met kind(jes)
"D'r zit een spinnekop aan 't venster in de keuken."
"Ja? Wa voor één?"
"Een dikke!"
"Ah ja? Zo'n grote?!"
"Z'é een dik lijf!"
"'k Zal ne keer kijken."
... dP gaat dus kijken ...
"Choh ... 't is een kleintje."
"Ja maar z'é een dik lijf."
"Ze gaat hier blijven zitten ze, want ze is een netteke aan 't maken."
"Een netteke?! Kijk! 't Komt tot hier!!"
Huisgenootje wijst verbouwereerd naar de hendel om 't raam te openen midden 't venster. De spin zelf zit helemaal bovenaan in de hoek. Ja 't kind weet haar constructie te verankeren.
"'k Zal ze dan buiten zetten."
De foto geeft haar niet goed weer, omdat ik haar nog niet uit haar spinsel wou porren. 't Is maar om een gedacht te geven van hoe relatief 'een dik lijf' is. Want ja, moest ze zo van die lange Tegenaria-poten gehad hebben, dan had haar lijf minder dik geleken.
Dat gesprek was euh ... een dag of drie geleden meen ik. Ondertussen heeft de dikke madame vlakbij de klink een coconnetje achter gelaten.
Ik denk ... dat 't nu toch zo stilaan tijd wordt om haar en haar kindjes in de maak naar veiliger oorden te evacuëren ...
.
Boombalfestivaaaaal!!!!!
Nog twee keer slapen en 't is zover!!
Reuze voor wie heel veel mét - in plaats van enkel in de buurt van - anderen wil dansen.
Plezant voor wie een 'kleinschalig onderonsje'-achtige sfeer waardeert.
De max voor wie op zijn knieën naar zijn vlakbij opgestelde tent wilt kunnen kruipen.
Ideaal voor wie aan een niet geschifte prijs 27 artiesten/groepen bezig wilt zien – of horen tijdens 't dansen.
YEVGUENI, ISHTAR, LAÏS, FIXKES, TRIPLE-X, TNT, EMBRUN, LOS PABLOS, FOLLIA, STYGIENS / DUO BOTTASSO, ESQUISSE, AARDVARK, MEANDER, PARASOL, PLACE DES MIRACLES, WOUTER VANDENABEELE & ERIC THÉZÉ, PEUT-ÊTRE-JEANNE, ZLABYA, DUO GOLDER-MONTANARO, DIALTO / BOUFFÉE D'AIRS, LE QUINTET À CLAQUES, DUO PIGNOL-MILLERET, DJAL, VOORUIT MET DE KUIT, TRIO BENOIT GUERBIGNY, DUO THEUNS / DORZÉE, FRÈRES DE SAC
En hééééle féééle DANSWORKSHOPS en KINDERANIMATIE en VRIJ PODIUM en LEKKER ETEN EN DRINKEN en FESTIVAL KRAAMPJES en IK BEN EEN SIMPEL HEEL CONTENT DUIFJE-MENSEN en FREE HUGS (gewoon op een stuk karton geschreven en dus écht free!) en ZON en AFWEZIGHEID VAN REGEN en KAMPVUURTJES
En, en, en ... ja ... En mijn dans-, kampeer-, eet-, hug-, festivalkraampjesbekijk-, drink- en babbelvriendinneke kijkt nog snel uit naar zo'n 'floep en ik ben opgesteld'-tent. En ze heeft veldbedjes waardoor we – delicate flowers – zelfs niet meer op die dunne, dunne, geen enkele boebel in de ondergrond verdoezelende luchtmatrasjes moeten slapen.
Zonder de floep-tent en de veldbedjes was 't ook ferm goed te doen geweest ze. Maar nu? Ah, wij ga me wij ons in 't weekend wentelen gelijk luxe poezen in een bad champagne.
Aan allen die mijn bestemming delen: vraag mij ten dans aub!! Ik ben dedie die aan de kant staat met bewust niet gekruiste armen – omdat dat een gesloten houding is – en een pokerface die “MIE!! MIE!! ASK MIE!!!” moet verbergen.
En neen, ik heet niet Mie. Daarom dat ik 't ook wil verbergen! Deuh!
.
dinsdag 26 augustus 2008
'jansaliegeest' - heuh?
Het KriQ Mediawoord van vandaag:
JANSALIEGEEST
UIT:
Stap in het duister door Jan Hoedeman (de Volkskrant, 22 augustus 2008)
CONTEXT:
In het Torentje maakt Lubbers zich zorgen en stuurt een conceptbriefje aan zijn 'amici' Van Aardenne en Ruding, met de meest prangende vragen die hij zelf van een antwoord voorziet. 'Hebben de Olympische Spelen een meerwaarde buiten de directe economische effecten? Antwoord: ja, het is een onderdeel van de bestrijding van de JANSALIEGEEST. Alles afwegend ben ik tot de conclusie gekomen dat wij ons moeten kandideren.'
BETEKENIS:
lamlendigheid, futloos karakter
UITSPRAAK:
[jan-SA-lie-geest]
WOORDFEIT:
Jan Salie, zo zegt het Woordenboek der Nederlandsche Taal (WNT), was een 'typische naam voor een flauw en lauw, of suf en saai, slaphandig en slaphartig manspersoon'. Salie verwijst naar saliemelk, een bijzonder flauwe, zoetige drank (melk met het kruid salie erin) die vroeger vaak als geneesmiddel werd gebruikt.
De figuur Jan Salie is algemeen bekend geworden door De klucht van Jan Saly uit 1622, geschreven door W.D. Hooft (niet te verwarren met P.C. Hooft), en Jan, Jannetje en hun jongste kind (1842) van E.J. Potgieter. Potgieter typeerde Jan Salie als een Nederlander zonder fut en energie. Daaruit ontstond de term jansaliegeest, waarin geest 'karakter' betekent.
Allez ... 't Zal wel. Maar dat wordt hier bij ons niet gebruikt. Wij hebben daar andere woorden voor.
.
Three cheers for Google - I guess ...
Komt er iemand uit Ukraine aangesurfd en wil de dP spot verstaan. Gebeurt er dit!
(klik op de foto om hem iets groter te zien en sta 'pief-poef-paf'!! Of bezoek de vertaalde pagina.)
En als ge dan op een regeltje gaat staan, gebeurt er zelfs dit!
(klik op de foto om te vergroten en sta nog pief-poef-paffer!!! of doe het zelf een keer op die vertaalde pagina)
In hoeverre dat 't allemaal ook min of meer weergeeft wat ik eigenlijk wou zeggen, daar heb ik geen idee van. Gezien ik te pas en ten onpas woorden gebruik die echt wel bestaan, maar om één of andere bizarre, mij totaal onbekende reden in geen woordenboek te vinden zijn, heeft Google nu en dan verstek moeten geven. Maar hey ... het bestaat toch maar hé. Goed voor sites waar wél iets nuttig op te vinden is, toch?
Ik wist dat dus écht niet hé, dat dat bestond. Zo gelijk zo een hele pagina in één keer zo!
...
Am I just dumb?
.
ooh, ah, cha-cha-cha!
Als ik nu in mijn ton kijk, lijkt het wel een bewerking van The Ministry Of Silly Walks!!
- Er zitten beestjes in die alleen maar langs een x,y,z-as kunnen bewegen.
- Er zijn er die zichzelf enkel maar ergens naartoe kunnen schieten.
- En er zijn er die de cha-cha-cha moeten dansen om omhoog of omlaag te kunnen.
.
maandag 25 augustus 2008
een missing link?
Ok, wij hebben zuurstof nodig. Maar zuurstof verslijt onze cellen ook. Ze worden er door afgebroken. We oxideren ... en daarom steken de producenten van verzorgingsproducten anti-oxidanten in hun cremmekes.
Eigenlijk kunnen we dus stellen, dat wij genetisch meer overeenstemmen met een ijzeren stapelrek als met een boom.
.
dP ende de reclamefolderkens
bij Brico:
Het etiketje doet me aan de lagere school denken.
Is dat dan voor kindjes die letters uitzagen en ze daarna met ijzerdraad aan elkaar vastmaken om woordjes te vormen?
Er staat zelfs een grote pot verf op dezelfde pagina. Dat is dan voor de les rekenen, waarin ze cijfers mogen verven op hun stenen tafel.
Unigro
Reduce Fat Fast
dP las:"Verliefd tot 1 kg per dag!"
Haargroeimiddel! Nog altijd?!
Dat stond al in het DMD boekje toen ik nog een kuiken was. Toen met een getekende, zittende vrouw met haar tot over haar heupen.
Aah ... memories ... ik stelde me als kuiken zo vaak voor dat ik het middel zou kunnen gebruiken en dat ik zou gaan slapen met kort haar en de dag nadien zou wakker worden met een weelderige haardos zoals die madame!!
.
Slordig!
Feedreader geeft:
Webpagina zelf geeft:
En op de woorden 'zwemmen', 'fitness' en 'fietsen' kon ik niet doorklikken. Daarachter kon het dus ook niet staan.
En nog eens!!!
tssss!!
.
Daar Bij Die 'Tirannieke' Molen
Due to the absence of a titanic* man
I feel in desperate need of a plan
*'tirannic' werd al uitgeprobeerd en verzoop in ongeschiktheid
"... tijd van innerlijke conflicten. ... op twee manieren opgelost. De eerste is identificatie met de ouder van hetzelfde geslacht." remember ?
"Over thinking, over analyzing separates the body from the mind.
Withering my intuition, missing opportunities and I must
Feed my will to feel my moment drawing way outside the lines." aldus Tool in Lateralus.
Maar wat moet een mens dan doen op 't moment dat hij meent dat hier en daar 'verbetering' mogelijk is? Er zijn er zoveel die zeggen:”Ik aanvaard jou zoals je bent.” Terwijl ... Niemand is genietbaar als hij onwrikbaar is en een starre waarheid is een doodsteek. Iedereen moet een beetje zijn best doen om het voor een ander leefbaar te maken. Als ge zijt wie da' ge zijt, en ge wilt per se zo blijven, blijft g' alleen.
't Enige wat volgens mij nodig is, is het besef dat je daar zelf ook niet noodzakelijk slechter van hoeft te worden. Kwestie van een match te vinden van 'Hoe kan en wil ik graag leven?' met 'Hoe kan en wil jij graag met mij leven?'. En hoe meer je vast lijkt te zitten, hoe meer bereidwilligheid er op zeker ogenblik nodig blijkt, om uit te zoeken waar de knopen zitten.
'Over analyzing' ... 'over' is te en 'te' is niet goed. Maar wat doorgedreven graafwerk lijkt me enkel fout als je in tussentijd vergeet te luisteren naar dat lijf als verschaffer van informatie. Dus ... als uw lijf reclameert, dan kunt ge er maar beter een keer een babbelke mee doen, mij dunkt mij.
Mijn moeder organiseerde niets, den hond zijn botten. Op latere leeftijd stortte ze zich op een inhaalbeweging, door de zelfingenomen, malcontente stiefmoeder van drie kinderen uit te hangen. Een rol waartoe ze omwille van haar enigszins beperkt denkvermogen wonderwel in slaagde.
Zelf ben ik er tot nu toe altijd vanuit gegaan dat een 'planning' (in mijn vrije tijd) aan mij niet besteed is. Dan zou 'k moeten veranderen van activiteit vóór ik 't gevoel heb dat ik 'ermee rond' ben. Dus heb ik mezelf - waar mogelijk - steeds toegestaan om ergens net zo lang mee door te gaan tot ik er 'genoeg' van had. Nu moet ik toegeven, dat er een aantal dingen zijn waarvan ik maar geen genoeg lijk te krijgen. En gezien er geen 'Gij zijt een slechte vrouw!'-figuur in mijn omgeving rondloopt, zie ik mij genoodzaakt om zelf één en ander aan banden te leggen.
Hoe ik dat ga doen? 'k Zou 't bijgod niet weten! Ik ben knalgroen op dat vlak! Zo sterk als ik ben in het plannen, organiseren, regelen, ... op professioneel vlak - en dat is écht wel sterk, hoe ongeloofwaardig dit nu ook mag klinken!! - zo onbeholpen voel ik mij op privé terrein.
Moet ik een uitgeschreven planning opmaken? En moet ik dan een alarmklok instellen, om mij ter orde te roepen als het tijd is om 'het volgende op de planning' te starten?! Eek!!!
't Eerste wat ik alvast in mijn hoofd geprent moet zien te krijgen is:"Dat iets niet 'af' is, wilt niet zeggen dat wat gedaan werd zinloos is." Want dat heb ik dus ook hé. Als ik aan iets begin, dan heb ik er het vliegend kakkement aan, als ik er niet mee rond geraak voor ik noodgedwongen iets anders moet doen. Vreemd genoeg ook weer enkel op privé terrein. Aha! Misschien omdat ik op werkgebied al op voorhand heb ingecalculeerd dat mijn planning geen 'afgewerkt' item garandeert. We komen dichter! Dichter bij wat ik eigenlijk al lang weet?! I'm a control freak and I will only reach fulfillment by living like one?!!!!!
Aaaaaaaaaaaaah!!!!!!!!!
Toen mijn nichtje op bezoek kwam en met mijn pluche beesten speelde, die beesten daardoor geen van allemaal nog op hun plek stonden en ik dat moest ondergaan omdat ik niet zo 'vervelend' moest doen, toen voelde ik mij ook niet bepaald 'fulfilled'!!
Pfff ... Gelijk hoe, got to face it! Al ben ik een roker en zit lesbisch worden er omwille van de totale ontbering van het mannelijke wapen er voor mij in geen honderd jaar in, toch ben ik definitely, mostly 'anal'!!! Zo lijkt mij ...
Trouwens nog een bijzonder interessant artikel gevonden: 'Fatale vrouwen, bange mannen?' - onder andere over hoe mannen in het min of meer recente verleden omgingen met de idee dat vrouwen zelf verlangens hebben.
een fragment:
"De negentiende-eeuwse biologie meent tevens dat er concurrentie bestaat tussen de bloedtoevoer naar de baarmoeder en die naar de hersenen (Angier 1999). Een vrouw kan, om haar vruchtbaarheid te sparen, haar hersens maar beter niet gebruiken. Als een vrouw al een goed stel hersenen heeft, had ze beter als man geboren kunnen zijn. Lulu zegt bijvoorbeeld tegen de lesbische gravin: 'Je bent geen mens als de anderen. Voor een man voldoet het materiaal niet. En voor een vrouw heb je te veel hersens in je schedel gekregen. Daarom ben je gek.' De hersens van een vrouw dienden dus nergens toe."
mhm ... mhm
"Maybe you're just like my mother
She's never satisfied" ...
Mijn moeder was 't soort vrouw dat geduldig zat te wachten tot een ander haar 'verlangens' zou gaan bevredigen. In dat opzicht nam ik haar blijkbaar niet als voorbeeld.
gerelateerd:
Wat doet Anaïs met jou?
Echte Man
Tie my arms around my own body
Mama spelen
One changes, doen't one
Delete this file
ter illustratie bij de titel:
Daar Bij Die Molen
Een slag van de molen gekregen hebben
.
zondag 24 augustus 2008
Een wake voor een doodgeboren kind?
"De man van Atlantis", da's lang geleden dat ik dat nog zag! Nochtans, als die van de IJzerwake hun goesting krijgen, dan kunnen we maar beter bij hem in de leer gaan.
De zeespiegel en de watertemperatuur stijgen. Hoeveel nog? Draai het of keer het gelijk hoe dat ge wilt, dat ijs aan de polen zal nog wel even doorgaan met smelten. Of wij nu opeens allemaal ons verstand zouden gaan gebruiken of niet.
Een beetje vooruitziend mens twijfelt zelfs of hij hier nog wel een huis zou kopen. In plaats van de geldstroom te stoppen, zouden we er toch beter allemaal keihard in Wallonië gaan investeren? Op een andere manier dan we nu doen, ok. Maar Vlaanderen onafhankelijk maken? Om hoe lang nog te bestaan? Mensen in de politiek moeten toch een beetje visie hebben? Op zeker spelen en de beste weg kiezen voor de meerderheid, zelfs als ze daar revolutionaire ideeën voor moeten opvoeren?
We kunnen mikken op angst en hopen dat het de samenleving ertoe zal overtuigen om wat meer met 't milieu begaan te zijn. We kunnen nog meer mikken op angst en mensen ertoe proberen te overtuigen dat Wallonië alleen maar nadelen kan bieden en we eraan ten onder zullen gaan - hé, past in 't verhaal. Of we kunnen werken met ... neen roeien - want dat past weer in 't verhaal - roeien dus, met de riemen die we hebben en ons nu alvast beginnen voorbereiden op de uittocht.
't Feit dat we hier sinds relatief korte tijd veel vaker stormweer of toch op zijn minst hevige windvlagen te verduren krijgen, vind ik het akeligst aan die (nakende) weersveranderingen. Er zouden meer orkanen razen, door de opwarming van de watertemperatuur. Zouden die stormen bij ons daar dan ook een gevolg van zijn? Eikes! Ik ben daar echt niet zot van. Dat is zo woest en agressief en gevaarlijk en, en ... het vernielt zo plots. Dan nog liever gewoon op 't gemak steeds meer onderlopen, zodat we even op 't gemak ergens anders naartoe kunnen trekken.
Trouwens, dat 't meer regent, dat is toch gewoon omdat er meer water in omloop is gekomen? Als er meer water in circulatie is, dan duurt het minder lang eer het terug is hé? Toch zo simpel als een stuk rubber slang waarvan begin en eind aan elkaar verbonden zijn? Hoe meer water erin zit, hoe minder plek er is waar géén water in zit. Daar moet je toch niet voor naar 't school geweest zijn?!!
Misschien is dat zelfs niet voor iedereen even slecht. Wie weet dat de gebieden waar nu niets groeit omdat 't er te droog is, daardoor vochtiger worden. Dat zou nog een keer wat zijn! De omgekeerde wereld. Over X-aantal tijd massa's Westerlingen die naar 'de arme landen' vluchten, omdat hier alles wegspoelt.
Enfin ... in de leer gaan bij 'De man van Atlantis' zal geen avance zijn. Die vent kon ademen onder water. En daar zullen we wel wat meer tijd voor nodig hebben dan er nog over blijft, denk ik.
'k Wil trouwens niet voor een publiek met gemiddeld drie hersencellen per persoon naar een vis springen!
.
't Is bekanst voor niets!
"mogelijk gesublimeerd tot verzamelwoede" remember?
In 'Doosjeus!!!' vertelde ik al over mijn neiging om allerhande lege dozen bij te houden, omdat ik die dan misschien ooit een keer zou kunnen gebruiken om dingen in op te bergen. Onder andere dingen die ik misschien ooit een keer zou kunnen gebruiken.
Wel, als de wasspelden die ik net hebt gekocht precies passen in een lege filterhulzentabakdoos, bedenk ik:"Het is toch allemaal niet voor niets geweest!"
Geduld! Neen! Koppig blijven vasthouden aan goeie principes ... Nah!!
And then life can be FUN!!!
- al heb ik die doos er natuurlijk wel bij betaald, toen ik die tabak kocht -
- mja ... een mens moet blijven leven (eten, drinken, ... ) om iets te kunnen geven ... -
Janet Jackson and Luther Vandross - The Best Things In Life Are Free
.
... telt niet meer mee.
't Kleintje van een vriendin van me verjaart over twee maanden. Als kind kan je toch heel moeilijk inschatten hoe lang een maand duurt hé?
Vanaf wanneer kan je eigenlijk inschatten hoe lang een dag, week, maand, jaar, ... duurt? Vanaf 't moment dat je kunt tellen?
Zou 't niet fijn zijn om niet (meer) mee te tellen?
En bij volle maan alleen maar te denken:"Allez hop, naar een nieuwe maan!"
.
Ik ben een slappe vrouw!
Nono duwt met haar kop tegen het kussen waarop mijn laptop ligt, tot hij bijna van mijn schoot kantelt.
"Nono!" roep ik berispend uit. En een paar seconden later herhaalt mistanguette haar actie.
Als een beest bedelt om iets van voedsel uit de hand te krijgen, kan ik daar goed aan weerstaan omdat ik er geen schooiers van wil maken. Maar vragen om affectie, daartegen ben ik niet bestand. Dus leg ik de laptop ostentatief aan de kant. Zij kijkt gederangeerd. Ik pak haar op en plof haar op mijn schoot. "Als ge er om vraagt, dan moet ge hier maar komen liggen ook!" Madame laat zich traagjes door haar pootjes zakken en nestelt zich genoegzaam.
"Ge hebt gelijk jong! Met lief zijn komt ge nergens. Terroriseren, dat is 't middel."
Moest ik een kind hebben, dan zou ik dat constant in mijn armen meedragen, geloof ik.
Moest ik er twee hebben, dan zat er ook nog eens één permanent op mijn rug.
Drie, dan had ik er nog één in mijn nek zitten.
En moest ik effectief vier koters hebben, zoals ik bedacht in 'Gij zijt een slechte vrouw!', dan had ik er dus één in elke arm, één op mijn rug en één in mijn nek.
Wie een kleine dochter heeft, pak haar op en dans op dit nummer dat volgens mij prachtig weergeeft wat kleine dochters zijn.
Aan wie geen kleine dochter heeft: er zitten een paar mighty fij-hij-hijne foto's in de reeks ;-)
Lenny Kravitz - Little Girl's Eyes
'k Geloof dat madame nog een keer als blogonderwerp wou fungeren, want nu dit geschreven is, trapt ze 't af.
.
Kijken met Herman
Doordat er ook foto's van voedsel bij hem te vinden zijn, vond ik een aftreksel van 'koken met Jezus' wel iets hebben.
Een reeks van 727 foto's, daar wil ik niet doorheen lopen als ik niet voortdurend wakker gemaakt of gekieteld word, als de fotograaf me niet of bij mijn nekvel pakt of speels knipoogt. Ik wil geen foto's kijken van iemand die niets gezien heeft of niets zegt. Als ik de reeks wél volledig wil zien, dan wil ik ook graag een waslijst argumenten opgeven ter verduidelijking. Dan wil ik iedereen overtuigen om zelf te gaan kijken.
Ik weet dat 't veel linkjes zijn. En de commentaar zegt alleen iets over 'mijn' gedacht. So? Uw gedacht?
Dit is een momentopname die zo uit een theatervoorstelling zou kunnen gehaald zijn.
De speelse manier waarop hij een ronde madame lijkt te bespotten op dit beeld.
Het waarderen van een fijn lijnenspel en het effect op de kleur van het materiaal.
Aandacht voor kleuren op zich en wat ze met elkaar doen.
Absurditeit zien en er een fijn beeld mee maken.
Met een specifieke focus ironie weergeven. En nog eens door prioriteiten uit te vergroten. En nóg eens door weer eens kleurverschil én contrasten vast te leggen.
Bomen ... kan je bij mij altijd wel mee scoren als je laat zien dat je ze bekeken hebt.
Opmerkzaamheid: voorbeeld 1, 2, 3, 4, 5 - altijd grappig!
Een contrast zien.
Hier een foto van 't 'Apart van 't stuk' met foto's van 't gebouw waarover ik hier schreef. Duidelijk van voor het gestript werd en met heel veel 'spel' in de foto.
De aard van den Vlaamschen mensch weergeven.
En den mensch algemeen.
En het kleurrijke rondom den alledaagschen mensch.
En kleur én spot én den aard van den Vlaamschen mensch in één beeld ! Foert! Ik zet hem hier gewoon onder! 'k Wou 't eerst niet doen, omdat één foto echt niets zegt of toch lang niet genoeg. Maar 'k vind hem zoooo kenmerkend voor wat ik zo fijn vind aan zijn werk, dat ik van mijn eerste gedacht afstap.
De eerste foto's uit de serie, heb ik doorlopen zonder iets te noteren. Terwijl daar de foto's die me 'iets deden' nóg dichter op elkaar volgen. Beter gewoon een keer op uw gemak de hele serie doorlopen op hermanhorsten.be.
Diene mens heeft ook een blog waartoe iedereen toegang heeft: Herman Horsten blog
(hij heeft er ook één waartoe niet iedereen toegang heeft - for Wordpressers only)
.
zaterdag 23 augustus 2008
knaptanden kwijt
't Eerste jaar dat E en ik in Ledeberg woonden, heb ik een paar foto's gemaakt van de Lichtstoet. Vandaag was't weer zover. 'k Ben heel even op de zetel bij 't raam aan de straat gaan staan, ben om kermiskost (een vettige braadworst!) geweest en direct weer naar huis. Tot zover mijn deelname aan de folkloristische toestanden deze keer. Vorig jaar nog even de braderie afgelopen. Zelfs dat is er nu niet meer bij. 't Is duidelijk niet aan mij besteed. Is het omdat ik niet van hier ben?
In een roman las ik dat het volk zich veel meer verbonden voelt met een reus die ze zelf in elkaar gefoeterd hebben, dan met een standbeeld van één of andere zichzelf bijzonder verdienstelijk gemaakte mens die hen in feite onbekend is. En ik kan dat heel goed begrijpen. Wat dan met Katuit in Dendermonde? Ik ben van Dendermonde. En toch voelde ik ook daarbij geen betrokkenheid. Of was dat omdat Goliath, Indiaan en den anderen mij niets zegden? Maar de knaptanden! Dat was iets anders!! Die bende kwelduivels, daar keek ik van kindsbeen af naar uit en dat is nooit helemaal verdwenen.
Mannen volledig gehuld in een koker van teddyberenvel en daarop een wolvenkop met een grote, grote muil vol witte tanden waarmee ze snel en vooral heel luid konden klepperen. Ze kwamen naar je toe gelopen tot die grote muil vlakbij je gezicht was. Oe-oe-oe-oeh!!! Als kind was het telkens weer de vraag hoe lang je stand zou houden. Hoe lang zou het duren voor je je gezicht wou verstoppen in de jas van een grote mens? Zelfs als volwassene kon je zo'n fractie van een seconde overmand worden door kinderlijke schrik voor 'het grote boze beest'.
't Waren eigenlijk gewoon speelvogels die knaptanden. Eéntje heeft mijn grootvader zijn hoed een keer in zijn muil meegepakt. Hij rende er wat mee rond en bracht hem dan terug. Maar toch ...
'k Had spijt toen ze hun oud kostuum voor een nieuw en daardoor veel minder doorleefd pak hadden ingeruild. Geen grauw, versleten teddyberenvel meer, maar mooi, zacht glanzend velours. 't Leek of ze mijn kindertijd hadden uitgedaan en een nieuwe aangetrokken die de mijne niet meer was.
.
Moe Google?
Wat gaat er om in het hoofd van iemand die een vraag stelt aan Google? Verwacht die dan een antwoord?
Snap je niet waarover ik 't heb? Een concreet voorbeeld kan 't misschien duidelijk maken.
Dus ...
x:”Welke grenadine moet ik kopen”
Google:”Waarvoor wilt u de grenadine gebruiken?”
x:”Om in mijn Rodenbach te doen.”
Google:”Wilt u de beste grenadine of de goedkoopste?”
x:”'k Weet niet. Hoeveel kost de beste?”
Google:”Waar woont u?”
...
Google is 'ons moe' niet hé zeg!!!
.
Luistert! Wordt gij dat ook (niet) gewaar?
.
Bij ons zijn er toch heel wat woorden waarvan de klank prima aansluit bij de betekenis? In tegenstelling tot in het Duits bijvoorbeeld, waar – zoals Alex Agnew opmerkt – nagenoeg alles hard klinkt.
Duitsers vinden trouwens dat niet Duitstaligen hun taal te veel 'zingen' - heeft een Duitser mij zelf gezegd. Een poging om het wat te verzachten, zodat we er iets van onze taal in kunnen herkennen?
Als een blinde die geen Duits verstaat een Duitser hoort praten, denkt hij:”Oetche, 't is mis patat.” Je hebt die mensen hun mimiek nodig. Zonder beeld is 't lastig om hun gemoedstoestand te peilen.
In poëzie wordt waarschijnlijk vaker dan in proza, rekening gehouden met de klank van woorden. Maar zelfs Duitse gedichten klinken mij als een netjes in rijen en kolommen gelegde mozaïek, waarbij je de voegen niet meer uitdrukkelijk ziet omdat je er te ver af staat óf omdat er waterdamp voor hangt.
Terwijl Vlaams? Daarin klinken de woorden zoals dat waarvoor ze staan. Ge kunt als 't ware bijkans voelen wat ze willen zeggen.
Zeg een keer 'brak', zoals in 'het water is brak'. Goed luisteren ... brak ... Daarbij ga je je toch geen helder en klaterend bergriviertje voorstellen?
'Groezelig', nog zo'n woord. Daarbij krijg je niet spontaan beelden van een fris gepoetste kamer met openstaand raam waardoor een frisse Alpenwind heen waait, of wel? - Als ik het met een Nederlandse tongval hoor, doet het me aan iets krokant denken. Doordat die zachte 'g' als 'ch' gaat klinken, denk ik. -
Als iemand 'vermetel' genoemd wordt, dan heb je zelfs zonder te weten wat het precies wil zeggen, sowieso al de indruk dat je er maar beter voor kunt opletten, toch? - Door een Nederlander gezegd, doet het me dan weer aan een kwiek, vrolijk, oud dametje denken. -
'Benard'? Dat klinkt toch niet van:”Joepie! Ik zit in een benarde situatie!”?
"Ze hebben een stormram." Als je dat zegt tegen een kind dat langs geen kanten weet wat dat is, zal het niet denken aan een pluche beest hé?
'Abominabel' ... Allez! 'A-bo-mi-na-bel'!!! Need I say more?!!
In Comedy casino special werd deze keer 'Spek' van Ronald Goedemondt uitgezonden. 'k Vond 't fijn dat ook hij – net als Alex, maar anders ah ja - heel specifiek met de klank van woorden speelde. Hij start bij de uitspraak van 'Viking(en)'.
Al lijkt het (nog) niet allemaal echt in zijn lijf te zitten, toch is die gast zijn show best (al) grappig. Er is heel wat terug te vinden op You Tube. In 'Siciliaans bloed' zet hij bijvoorbeeld een magnifieke imitatie neer en in 'niet bellen in de auto' doet hij nog iets leuk met een ondertussen toch al versleten gegeven. Maar zijn werk komt eerlijk gezegd veel beter tot zijn recht als je het in zijn geheel kunt zien, net omdát het aan elkaar hangt en de opbouw versterkend werkt.
Dat stukje over de die uitspraak, zet ik er hier toch bij. Het stáát er gewoonweg. Ook op zichzelf.
.
No shit?!!
Van tijd tot tijd is er iemand die me wijst op een zekere 'anale fixatie'. 't Valt niet te ontkennen dat ik de vuile woordjes 'kak' en 'stront' geregeld in de mond neem. Terwijl overal met 'shit' om onze oren gesmeten wordt, vind ik het geen betekenis meer hebben en grijp daarom liever terug naar de Vlaamsche, meer krachtige varianten. Maar ook als ik zin heb om lekker kinderlijk stout te zijn, vliegen de synoniemen van fecaliën en urine duchtig in 't rond. Big fun gegarandeerd als iemand die lol ook nog een keer herkent!
Ja, ik heb er inderdaad iets mee.
Maaaahahaaanden geleden zei een wijs man me, dat hij het best aannemelijk vindt als gesteld wordt dat de basis van het karakter vóór het vijfde levensjaar gevormd wordt.
Een keer wezen kijken op wikipedia wat Freud zoal meende te kunnen vatten onder de 'anale fase'.
Ze zou lopen van 1,6 tot 3 jaar.
Volgende grondinstellingen moeten in die periode aangeleerd worden:
orde en netheid;
het kunnen afstaan van iets waardevols;
het zich kunnen conformeren aan regels zonder te sterke gevoelens van vijandigheid.
Bedenking: aHá!!
Indien er zich in de anale fase voor het kind te grote moeilijkheden voordoen, kan het zogenaamde anale karakter ontstaan, dat getypeerd ... mogelijk gesublimeerd tot verzamelwoede), overmatige ordelijkheid en weerbarstigheid. ... Talrijke seksuele perversies uit de latere genitale fase zijn eveneens gebaseerd op stoornissen in de organisatie van deze tweede ontwikkelingsfase van het libido.
Bedenking:
verzamelwoede ... ja ja
overmatige ordelijkheid ... hééél erg gehad ... was minstens even onpraktisch als slordigheid ... gehad dus ...
weerbarstigheid ... ja ja
seksuele perversies ... pfff ... wat is pervers jong?
Uit curieusiteit even verder kijken bij de 'orale fase'.
Die zou lopen van 0 tot 1,6 jaar.
De ... twee levenshoudingen moet verwerven, namelijk:
onafhankelijk te kunnen zijn van de gunsten van anderen,
onthouding van een gunst kunnen verdragen.
Groeit het echter onrustig op, doordat het bijvoorbeeld vaak hongerig is, in een te drukke omgeving ligt, of te weinig aandacht van de moeder ontvangt, dan kan er een houding van wantrouwen t.o.v. de omgeving ontstaan, wat kan resulteren in gespannenheid, angstigheid of geremdheid.
Bedenking: woHów!
Dan bij de 'fallische fase' ook maar een keer gaan kijken zeker?
Die loopt van 3 - 6 jaar.
... tijd van innerlijke conflicten. ... op twee manieren opgelost. De eerste is identificatie met de ouder van hetzelfde geslacht. ... De tweede oplossing is verdringing. ... De meeste mensen herinneren zich over het algemeen niets meer van voor hun vijfde levensjaar.
Bedenking:
Ik herinner me nog héél veel van voor ik vijf was. 'k Zal dan wel voor de eerste oplossing gekozen hebben zekers? :-s
Tegenstanders zeggen echter:
“de psychoanalytische theorie is onvoldoende empirisch bevestigd door experimenteel onderzoek”
Algemene bedenking in de veronderstelling dat er toch iets van is:
Het valt eigenlijk hééél goed mee. 't Had nog veule, veule slechter gekund!! >:-)
.
donderdag 21 augustus 2008
rij van Fibonacci in Lateralus
Dat al een keer bekeken?
Zalig amusante veronderstelling voor iemand met twee ontstoken knobbels!!!
over Lateralus van Tool ...
.
zombiotische dwalingen
Met slagersmes ’afgeslacht’ in de tram
...
Technische rechercheurs zijn in de tram druk bezig. Buiten miezert het, terwijl flitsen door het htm-voertuig schieten, voor foto’s die later als bewijs kunnen dienen.
... Langs de weg zijn hier en daar nog politiewagen te vinden, en half verscholen achter de poorten van de remise staat de tram waarin het allemaal gebeurde. Een tram als alle anderen, deze met ‘9’ achterop.
En dan de voor mijn part volkomen terechte reactie door geremia (utrecht - 20/08/08 - 13:00:39)
“Zeg, waarom wordt dit artikel geschreven als een geflopte inleiding van een misdaadroman? Kunnen we in plaats van sensatiepulp niet gewoon de feiten krijgen?”
Maanden geleden in een videotheek klonk het geluid van een gruwelfilm die gepromoot werd, zo realistisch dat ik het onverantwoord vond om hem zo vroeg in de avond te draaien. Er is een markt voor dat soort verhaaltjes.
Toen in het nieuws beelden werden getoond van met een bom mee ontploffende politiemensen, vond ik het spijtig dat zulke expliciete beelden blijkbaar op prijs gesteld worden.
Nu stel ik het tegenovergestelde vast. De pers doet een – schromelijk mislukte dan nog!! - poging om geweld op te luisteren met een Disney-taaltje.
We willen er wel nog lekker over fantaseren, maar niet meer zien wat echt gebeurt? En zou dat een goed of een slecht teken zijn? Wijst het op aggressie waarvoor we een uitlaatklep willen vinden in combinatie met nog minder bereidwilligheid om betrokken te worden in bestaande ellende?
De mens ergens in het schemerdonker.
Zijn beschaving nog niet genoeg aangetast door mentale ontbinding, om in totale duisternis te willen verdwijnen.
Maar al wel te bewust van de verrotting om zich nog bij klaarlichte dag te willen vertonen.
Oh! Oh! ... Klinkt als een prima begin van een goedkoop verhaal over mensen die traagjes worden aangetast en steeds verder naar het onvermogen om zichzelf te beheersen toeschuiven. Stuff voor de zoveelste wansmakelijke horrormovie? Hij is waarschijnlijk al ettelijke keren gemaakt. Kan iemand de naam van zo'n documentaire bezorgen?
En zoals zo vaak, was het weer niet moeilijk om een fimpje te vinden dat helemaal aansluit.
.
proepiloog
als angst kanker is
is berusting dan de remedie
of 't teken dat er uitzaaiingen zijn?
.
- vinger in de keel en 't is ook weer gepasseerd -
.
woensdag 20 augustus 2008
"Gij zijt een slechte vrouw!"
Soms hé ...
Soms wou 'k, dat ik als huisvrouw in een getrouwsel gestoken was met een super machistische patriarch en een stuk of vier koters die constant aan mijn rokken hangen. Hij zou alleen bij mij zijn om te eten en met mij te slapen. Zijn gasten zou hij bij zich roepen om hen te tonen aan 't bezoek. Voor de rest zou hij met 'mannenzaken' bezig zijn.
Als ik de strijk of de kuis of de wat dan ook niet op tijd zou gedaan hebben zou hij mij vermanend aankijken en zeggen:”Gij zijt een slechte vrouw!” en “Vandaag zal ik niet met u poepen. Neen, neen, neen ... Dat ook niet.” - waarbij hij het nodige gebaar maakt ter verduidelijking – “Zo gemakkelijk komt gij er niet van af.” Droevig om de ontbering van het enige genot dat ik zou kennen, zou ik de dag nadien alles goedmaken.
'k Zou moe zijn aan 't einde van de dag. Maar 't zou allicht niet zijn door mij af te vragen waarmee ik mij e-ven-tu-eel een keer zou kunnen bezighouden.
Ik benadruk: soms!
Waarom doet het mij vrij snel aan 'Married ... with Children' denken?
.
grootbrengen én vormen
'Grootbrengen en vormen', zegt de Van Dale bij 'opvoeden'. Ik zette een accent op de 'en', omdat ik de indruk heb dat 't laatste stuk nog al eens verwaarloosd wordt.
Enkele jaren terug, woonde ik een lezing bij, georganiseerd door een boekhandel die voornamelijk kinderboeken verkoopt. Het onderwerp:'Hoe praat ik met mijn kind'. Gericht op ouders die daarmee moeilijkheden ondervonden en diegene die dezelfde moeilijkheden wilden voorkomen. Dertig, veertig man en daarvan hoop en al vier of vijf ouders. De rest waren mensen die beroepsmatig met kinderen in contact komen. 'k Moet toegeven dat ik mij daar toch écht niet goed uit verstond.
De post 'Kinderen bang maken op (in) het web.' die Eve net schreef, is een excellent argument om mijn overtuiging te verdedigen, dat kinderen (meer dan ooit?) nood hebben aan ouders die hen leren nadenken.
Eve schrijft er over de angstaanjagende mails die aanzetten tot het doorsturen naar zoveel mogelijk nieuwe potentiële slachtoffers.
Elke volwassene die erin trapt zou - omwille van de onmiskenbaar verzwakte natuurlijke selectie – misschien wel beter zijn huis niet meer durven uitkomen. Mijn eerste gedacht was 'doodvallen', maar ik zit niet zo extreem in elkaar en waarom doen alsof?
Dat kinderen daar fameus van onder de indruk kunnen geraken, vind ik echter heel normaal. Hun goedgelovigheid hoort nog niet afgezwakt te zijn. 't Zou in feite erger zijn, moest het hen niets meer doen.
Er zijn ouders, die de verzwakte natuurlijke selectie niet hoeven te bedanken voor 't feit dat ze hier rondlopen. In elk geval toch niet omdat hun verstandelijke capaciteiten hen in voorbijgestreefde omstandigheden niet voor uitschakeling hadden kunnen behoeden. Dat zijn diegene die er mogelijk niet altijd in slagen om een zinnige uitleg te geven aan 't bestaan van allerhande smeerlapperij die een kind leert kennen, maar het in elk geval wél proberen.
'k Ben van mening geweest dat er op elke, ja elke vraag die een kind stelt een gepast en oprecht antwoord kan gegeven worden. Menig ouder die steen en been bij me kloeg – och Here och God, wat een draak van een werkwoordsvorm!! - over waarmee hun kinderen hen confronteerden, kregen van mij lik op stuk, doordat ik de moeite deed die zij niet nodig bleken te vinden. Ik gaf hen graag een antwoord – waarschijnlijk vaak niet in 't minste omdat ik het als een afstraffing van hun laksheid aanvoelde – en kreeg nu en dan eerlijke feedback over welk effect de uitleg had gehad.
Onderhand ben ik ook daar wat minder extreem geworden en wil ik graag aannemen, dat het zweet je als ouder soms kan uitbreken. Maar ik blijf evengoed koppig vasthouden aan mijn principe, dat het nog altijd niet wilt zeggen, dat er een gemakkelijke uitweg mag gekozen worden, door de vraag af te wimpelen of lulkoek te verkopen.
Er zijn zo een aantal van de hier en daar opgevangen 'ik-zal-er-mij-hier-een-keer-gemakklijk-vanaf-maken'-leugens, die me bijbleven:
“volwassenen vrijen (afhankelijk van de leeftijd te vervangen door knuffelen) met elkaar om kinderen te krijgen”
“het 'pilletje' dat mama neemt? dat is een medicijn”
“pesten is iets wat stoute kinderen doen”
“je krijgt dat niet, want wij kunnen dat niet betalen”
en de hoofdprijs gaat naar:
“waarom?”
“dáárom!”
Nog iets zo weerzinwekkend, dat 't eigenlijk hillarisch wordt ...
“Wilt dat zeggen omdat een ander in 't water springt, dat gij dat ook moet doen?!”
en even later
“Kijk een keer naar X. Neem daar een keer een voorbeeld aan!”
Als uw kind volgens u niet 'mee in 't water' moet springen, leg dan uit waarom!! In plaats van u er vanaf te maken met een bullshit-retorische-vraag.
Als je wilt dat jouw kind een voorbeeld neemt aan een ander, help het zich dan een mening over die andere te vormen en creër zo een reden om X als voorbeeld te zien. Wat is een kind met een voorbeeld waarvan het bijgod niet weet wat er nou zo goed aan blijkt te zijn?
Ik weet ook wel dat er niet altijd onmiddellijk tijd genoeg is, om een redelijke verklaring te geven. Maak het kind toch gewoon duidelijk dat je er later op terugkomt. Welk kind kan daar hinder door ondervinden, als de ouders zélf het onderwerp weer ter sprake brengen op het moment dat er wel tijd voor is? Als je het uitstel echter gebruikt als middel om te wachten tot het kind vergeten is wat het ook weer wou weten, ben je het vertrouwen van die bengel niet (meer) waard!!
Franke beweringen allemaal? Kan best. Maar ik spreek uit ondervinding. En dat maakt dat leugenachtige ouders me gemakkelijk kwaad krijgen. Ja, geen deftige uitleg geven is ook liegen!
Buiten de les zedenleer op school en de investering van een verstandige stiefvader moest ik het als kind zelf maar uitzoeken. 't Feit dat ik me nog meer vragen ben gaan stellen en probeer om een gefundeerde mening te vormen, zal misschien voor een stuk te danken zijn aan mijn opstandigheid in combinatie met mijn (betrekkelijk gevoelig?) geweten. En 't valt vast allemaal nog relatief goed mee, wat ik er van gebakken heb. Maar een goede begeleiding over de hele weg, kan er volgens mij toch voor zorgen dat het allemaal een stuk productiever en veiliger kan verlopen.
Coldplay – Fix You
.
dinsdag 19 augustus 2008
Foute uitspraak!!
E en ik:
“Wij zijn twee vriendjes, jij en ik.
Twee dikke vriendjes, jij en ik.
Wij ...”
Je weet wel hé ...
Ik:”Ik had indertijd zo'n Marsupilami. Gekregen van een lief.”
E:”Mhm”
Ik:”Hij had mij beter nen Dennie Christiaan gegeven.”
E:”Heuh?”
Ik:”Wel ja, zo enen in massieve latex ofzo ... De kop, die mocht er af.”
Na de gedeelde lachbui
E:”Waar kon jij dienen nu ooit in zijnen bloten gezien hebben?”
Ik:”Choh ja ... Een gat is een gat zei den boer en ... .”
@gewebijk in 't bijzonder :-P
- Maar dat was toen hé! Nu ga 'k voor de religieuze ervaring.
Ik wist trouwens niet dat 't Christian is.
.
van graven en vangen en in een put vallen en nog meer vangen en nog meer putten
Toen ik nog in Moorsel (bij Aalst) woonde, zaten er op een avond in de goot voor mijn deur twee piepkleine, zwarte knaagdiertjes. Hun lijfjes waren hoop en al zo'n vijf, zes centimeter lang. 'k Denk dat 't jonge ratjes waren. En die kleine snoezen waren helemaal niet schuw. Ik ging gehurkt zitten en eentje kwam traag maar zonder veel aarzelen naar mij toe. Hun velletje zag er zo poezelig zacht uit als dat van een molletje, dus aaide ik het beestje voorzichtig met één vinger. Hij leek dat wel ok te vinden, want liep nog altijd niet weg. Zo zat ik daar dan een tijdje, een rattenjong te aaien.
In Moorsel had ik een tuin en zowel mijn honden als katten - twee van elk - voerden geregeld allerlei vangsten aan: knaagdieren, vogels, ... Zelfs een egel is voor mijn honden niet veilig. Ze draaien hem op zijn rug en bijten daar waar hij geen stekels heeft. De ratten!!
'k Heb geen van hen ooit bestraft, omdat ik het als natuurlijk gedrag zie.
Een tijdje terug beten mijn honden een verwilderd kitten dood. 'k Had het heel even moeilijk met hun 'natuurlijk' jachtinstinct.
Toen ik zaterdag met hen ging wandelen en op zo'n twintig meter van hen een hele bende dikke, vette konijnen zat, hadden ze niets in de mot. Jachtinstinct mijn oor! Hun neus liet hen blijkbaar nog geen klein beetje in de steek.
Maar zondag, toen ik hen op de binnenkoert liet, liepen ze alletwee gelijk bezeten van hot naar her. Plots wrikten ze zich achter een plantenbak die in een hoek staat en na een kort 'grwagwrrgrr' kwam een van hen zo fier als een gieter aangelopen met een rat in zijn muil. De kop en voorpoten staken er links uit en de staart en achterpoten rechts.
Ze moet via het afvoerputje op de koer geraakt zijn. Ik laat het deksel eraf omdat als het héél hard regent, het water anders te traag wegloopt naar mijn goesting. En al heb ik niets tegen ratten, toch heb ik hem geprezen voor de vangst. Want ratjes zijn ook mijn vriendjes, maar 't is dat ze zo rap kweken hé. En wat dan? 't Deed mij denken aan 'De Rattenvanger van Hamelen'.
Raar verhaal trouwens. Een bedrieger, tovenaar stuurt ratten op een dorp af – graaft dus een put voor een ander - haalt de ratten weg, maar wordt bedrogen, want hij krijgt niet de beloning die hij vroeg – en valt dus zelf in een put. Maar de bewoners van Hamelen namen de rattenvanger beet, door de verloning bij de deal 'een chilling per kop' te weigeren, omdat hij geen koppen kon tonen – een put graven voor een ander. De rattenvanger lokte hun kinderen dan maar mee als vergelding – en dus vielen de bewoners zelf in de put.
De moraal ontgaat mij.
Wie een put graaft voor een ander omdat deze een put voor hem graaft, valt nadat die ander zelf in de put gevallen is, in een (andere?) put omdat die ander er nog uit wist te kruipen.
Zegt dat dan: als je een put graaft voor een ander, moet je zorgen dat hij van de eerste keer diep genoeg is? Soms kan je niet beter doen dan zwichten? Of zie ik dat verkeerd? Of is er bij een sage helemaal geen 'moraal van het verhaal'? Iemand?
In deze versie is 't wel hééle fééle schoon verteld.
Robert Browning's poem 'The Pied Piper' written in 1888
maandag 18 augustus 2008
Boinggggg!!
Moeder en kind gewond na botsing tegen tuinafsluiting
Als je er geen voertuig bij denkt (en gelezen hebt dat ze slechts lichtgewond waren), is dit een best grappige kop.
.
.
lokale lelijke vrouwen
Burgemeester zoekt 'lelijke vrouwen'
"Met vijf mannen voor elke vrouw, suggereer ik dat vrouwen die qua schoonheid in het nadeel zijn naar Mount Isa komen", aldus burgervader John Molony.
Ze mogen ook naar België komen. Loop hier een keer rond of zet u ergens op een bankje waar redelijk wat volk passeert en ge stelt u vrij snel de vraag of 'qua schoonhei in het nadeel zijn' geen voordeel is.
"Vaak zul je dan een niet zo aantrekkelijke vrouw zien lopen met een brede glimlach. Of dat nu komt door de vorige avond of het vooruitzicht op de komende avond, er is sprake van een bepaalde mate van geluk."
Mmm ... Toch beter niet naar België komen dan. Zet u op datzelfde bankje en bekijk de uitdrukking op de gezichten. Neen. Een glimlach is er niet bij.
Besluit: 'qua schoonheid in het nadeel zijn' is mogelijk goed om van 't straat te geraken, maar irrelevant als 't aankomt op tevredenheid.
slijmspoor
Ge kunt uw gedacht zeggen zonder het door x en/of y zijn strot te proberen rammen.
Het internet geraakt niet rap volgekriebeld, hoeveel gekriebel en geklieder ge er ook op smijt.
Ge wordt af en toe bevestigd in 't gedacht dat ge niet alleen gelijk een blinde naar een ei aan 't kloppen zijt. En nog wel door mensen die daar garantie niks mee in hun zakken steken. - ... - Of toch niet direct.
Ge kunt u bijtijds een kriek lachen met de zoektermen die naar uw blog leiden.
Ge kunt stukken van een tijd terug, zelf herlezen als dubbel check of dat ge ondertussen niet gebrainwashed werd. Hé, ja maar! Ge kunt niet voorzichtig genoeg zijn.
(slightly different) Ge kunt na een formidabele mindfuck – door uzelf of een ander – wat resultaten zien en u om uzelf een kriekentáárt lachten.
Ge kunt veel pakjes emotie kwijt, die bij het rechtstreeks schenken toch veel kans hadden om op de grond te vallen wegens te saai, triestig, zielig, vermoeiend, confronterend, ...
Ge kunt vaag blijven en anderen hun vuile was naast de uwe hangen, zonder indiscreet te zijn. - De droom van elk kletswijf met een geweten.
zondag 17 augustus 2008
tijden
Destijds in 't Koningshof (voor het in Ckomilfoo werd veranderd) had de dj een specifiek nummer waarmee hij op vrijdag of zaterdag – 'k wil eraf zijn – altijd afsloot. En er was er maar één die daarop kon dansen, waarbij al de rest zich eerst afvroeg op welke planeet hij zich waande en na een minuut of wat moest toegeven dat het machtig om te zien was. Hij in zijn eentje, maakte gebruik van de hele dansvloer en genoot van het volledig opgaan in de muziek. Of daar nu voor de rest nog volk was of niet, leek hem geen moer te kunnen schelen.
'k Heb mijzelf blijven kwalijk nemen dat ik dat niet kon, totdat ik het kon - en dat was dan in theater.
Dat doet mij dan denken aan zijn broer en zo beland ik bij Batmobile. Een rockabilly groep die in '87 op de affiche van 't Psycho Festival stond.
'k Had net de gast die mij o.a. The Cramps, Nick Cave and The Bad Seeds, The Stooges en Anna Domino had leren kennen aan de kant gesmeten. Hij dronk tot 't bier uit zijn ogen liep.
Ik was content omdat ik 't lef had - ooh! waouw!! - om Jeroen Haamers (zanger/gitarist) aan te spreken en zijn adres te vragen. We zijn nog vrij lang over en weer blijven schrijven. En ik ben zelfs bijna honderd procent zeker dat ik die brieven nog heb.
(En wat blijkt? Die zijn nog bezig!! Vorig jaar stonden ze nog in Hof ter Lo in Antwerpen. Had ik dat geweten, was ik gaan zien. For old times sake ...)
't Koningshof werd Ckomilfoo en over de verbouwingen heen, was ik stapel op een jongen die zoenen tot een avondvullende bezigheid wist te verheffen. Als hij er was, wist mijn vriendin dat ze mij voor de rest van de avond niet meer kon aanspreken wegens 'vastgeplakt'. Man, die gast kon zoenen!! En dat was het, want voor de rest konden we met elkaar niets aanvangen. Toch kan ik 't gevoel van zijn huid en haar nog altijd oproepen. 'k Herinner me zelfs nog elk nummer waarop ik ooit met hem danste en het parfum dat hij gebruikte.
Het waren en blijven miserabele tijden.
'misérable', maar voor mij wat te veel doordrongen van een lokale klank, om het juist te schrijven
.
vrijdag 15 augustus 2008
eerbetoon
Trek een man een strakke broek aan, al of niet in combinatie met wat kant hier en daar, een shirt dat zijn buik bloot laat en hoge hakken en we geven hem nagenoeg zeker ofwel het label 'gay' ofwel 'travestiet'. Terwijl een man zijn buik toch ook aantrekkelijk kan zijn, kant ook voor hem verhullende doorzichtigheid kan betekenen en hoge hakken ook zijn kont net dat ietsje extra kunnen geven.
Waarom mogen de mannelijke vogeltjes het meest uitbundige verenkleed van beide seksen hebben? De leeuw zijn manen dienen enkel en alleen om ermee te pronken als bewijs van zijn gezondheid. Een hengst loopt te pronken alsof hij geen veigen maar puur goud kan kakken. En bepaalde kikkers blazen zelf hun zak op alsof ze als mannetje toch iets moeten hebben om “Kijk een keer hoe schoon de mijne is!” te kunnen zeggen.
Ok, mannen hebben dat pluimenkostuum, de manen, het drafje en de opblaasbare zak vervangen door een sjieke voiture en weet ik wat nog allemaal dat een dikke portefuille belooft. De beestjes kunnen 't andere geslacht verleiden door kracht en gezondheid te tonen. De man moet laten zien dat hij zijn verstand inzet om poen te vergaren, want zijn nageslacht is (doorgaans) niet vet met een vader die enkel rapper kan lopen of harder op iemands gezicht kan kloppen.
Daarnaast is er ook 't grote verschil dat (op één mij bekende uitzondering na en dat zijn de Bonobo's) enkel het mensen-vrouwtje het hele jaar door tot seks bereid is. - Ahum, in theorie hé mensen! - Moesten de madamme-beestjes ook zo ineen steken, dan zouden de meneren-beestjes waarschijnlijk met niet veel anders meer willen bezig zijn. Kijk maar naar die Bonobo's. Zou't daarom zijn dat de vrouw een man met schone manen, een strakke kont in een aansluitende broek en noem maar op sowieso als vaste partner vaak links laat liggen? Omdat ze zou weten:”Hier ga 'k niets meer mee doen dan rampetampen en bijgevolg enige tijd nadien met mijn hete viool in de goot liggen.”?
Dus ... als ik 't vorige op een rijtje zet, dan mag ik ergens stellen, dat de evolutie de mens ertoe bracht om heel 't jaar door te kunnen seksen én het een geluk is dat twee mij meteen te binnen schietende zaken
- tot preutsheid aanzettende kerken
- 't feit dat de meeste vrouwen van nature wel zin hebben in seks, maar er (groten)deels door 't vorige argument niet van kunnen genieten
er samen voor zorgen dat we die mogelijkheid niet (allemaal) ten volle benutten.
Misschien dat hier bij ons de koude winters en het gebrek aan verwarming tot voor kort de tot preutsheid aanzettende kerk goed geholpen hebben. Houd er rekening mee, dat een liefdesspel dat uit pure noodzaak onder vijftien dekens plaats vindt, toch wat beperkt is. In de warme landen, waar de katholieken probeerden een rem op de liefde te zetten, is men alleszins een stuk minder geslaagd in 't geestelijk besnijden van de vrouw.
Mag ik daaruit dan ook afleiden, dat er hoe dan ook een aantal mensen zijn die – zonder hulp van het weer - wél vanonder dat angstaanjagende juk zijn kunnen blijven? Dat er een klein deel is dat genoeg verstand heeft, om zelf een evenwicht te vinden tussen volle bak genieten van wat de natuur voor ons heeft mogelijk gemaakt en ervoor zorgen dat het voorzien in levensonderhoud niet uit 't oog verloren wordt? Als dat zou kloppen, zou dat de zoveelste reden zijn om te vermoeden dat geïnstitutionaliseerd geloof ideaal is als politiek instrument.
Moet men effectief geestelijk iets beter bedeeld zijn of volstaat wat geluk, om niet te moeten leven volgens de regels die door een handvol slimmeriken zijn gemaakt om de massa te besturen, en te weten dat de wetmatigheden van de natuur de enige zijn waar we effectief nooit en nergens onderuit kunnen? Een deel van ons is niet onderdrukt. De vrije geest realiseert zich vast gemakkelijker dat seks hebben – waarbij alle betrokken partijen deelnemen uit vrije wil, ja!!! - volkomen natuurlijk en gezond gedrag is, waardoor noch de vogels uit lucht vallen, noch een berg de zee in rolt.
Opgelet!! Dit is geen pleidooi voor onvoorzichtigheid!! Wie vaak van partner wisselt en zichzelf niet beschermt, heeft nog meer kans om geconfronteerd te worden met aids. Maar niet door 'ons heer'!! Als een mens en een virus het tegen elkaar opnemen, heeft de natuur geen voorkeur. Zo simpel is 't.
Voorbehoedsmiddelen wil ik ook het nodige krediet geven. Als ze er niet waren, zouden we meer kinderen krijgen, meer werk hebben met de zorg voor hen en bijgevolg minder tijd voor seks. Maar ook dát zou niet het effect hebben van de onderdrukking waar bepaalde geestelijkheid voor gezorgd heeft. Al hebben die middelen de bedoelde kerken ook wel weer een troef uit handen genomen. Want moeten zorgen voor véél kinderen is geen straf, maar voelt voor velen vast wel zo.
't Feit dat er in bijvoorbeeld Afrika waar wel degelijk veel kinderen worden geboren en mensen dus geregeld seks hebben, de kindersterfte groot is, zie ik ook niet als een straf van een goddelijk wezen voor het veelvuldig genieten van elkaars lijf. 't Feit dat daar bijna geen rotte kool groeit, zal daar meer voor iets tussen zitten. De natuur biedt maar eten voor een klein deel. De sterksten halen het. Zo simpel is't.
Kortom, elk argument dat probeert te verdedigen dat één of andere kerk gelijk heeft als ze zegt dat seks verderfelijk is, kan van tafel worden geveegd.
Op dat punt geraakt, in de overtuiging dat zinnelijk genot op zich niet schadelijk is, kan ik er bij dat het gebruiken van onszelf om onszelf én een ander een van de prachtigste gevoelens te geven die er zijn, elke keer weer als een soort van eerbetoon aan ons bestaan mag gezien worden.
En die indruk dan kunnen delen, met iemand waarvoor je 't eten uit je eigen mond zou sparen, voor wie je ter verdediging een ander zelfs een lel van jewelste zou willen geven, die je mag wakker maken om je te vragen of je al slaapt, ... Dat lijkt mij tot religieuze ervaringen te kunnen leiden.
"Al wat we in eerste instantie wisten, was dat de man uit gelijke hoeveelheden seks en religie bestond en zo klonk de muziek ook."
Pablo Cabenda
.
Doggy Style Yoga
Tijdens 't beoefenen van Yoga met mensen die daarmee net startten, lijkt het voor velen niet evident om te weten bij welke beweging je nu weer moet in- en bij dewelke uitademen.
Terwijl een hond die zijn voorpoten vooruit steekt, zijn schouders laat zakken, zijn poep optilt en daarna de achterpoten achteruit, de poep op de grond en de schouders en kin omhoog brengt, vanzelf op 't juiste moment in- en uitademt.
Daarmee is 't nog maar een keer aangetoond, dat we ons verstand best wel wat meer zouden mogen gebruiken om te weten wanneer we het niet moeten aanspreken.
.
last van 't verstand
.
Een vriendin van me verloor enkele weken terug haar moeder aan kanker.
Een korte tekst die ze meteen daarna schreef, ging over hoe ze als kind van acht vaak nachtmerries had, zich al wat te groot voelde om bij mama en papa in bed te kruipen en daarom na lang piekeren bij het instoppen aan haar moeder vroeg:”Mama, waarom leven wij eigenlijk?” Haar moeder schrok maar zij evengoed meteen:”Maar jongske toch, we zijn hier om mekaar allemaal graag te zien.” Sindsdien had die vriendin nog maar zelden nachtmerries, schreef ze.
'We zijn hier om mekaar allemaal graag te zien.”
Een mooie gedachte. Maar had een onbekende haar dat toen gezegd, dan had het misschien niet veel uitgehaald. Voor een kind dat zich van nature afhankelijk voelt van zijn ouders, is dat niet meer dan normaal. Maar zelfs voor een volwassene die op eigen benen staat, weegt de ene zijn woord zwaarder dan dat van een ander. Pas als iemand er echt in slaagt om je gerust te stellen op een moment dat je 't moeilijk hebt, besef je hoe veel het uitmaakt wie de woorden uitgesproken heeft. Dan ineens moet je er bij stil staan, dat we in deze op individualiteit gerichte maatschappij, nog altijd gebonden door gevoel meer rust vinden bij 'iemand' dan als volstrekt ongebonden figuur in 'de groten hoop'. Allez, ik toch.
“We zijn hier om mekaar allemaal graag te zien.”
Ja, echt wel een mooie gedachte. “Maar toch niet allemaal éven graag”, wil ik toevoegen.
- 't Feit dat nu zo gelopen is dat we als soort een ander de kop inkloppen om ons eigen nageslacht meer kansen te bieden, even ter zijde gelaten. -
't Zou toch zot zijn hé, moest iedereen evenveel van iedereen houden? Zouden we dan nog een vaste verblijfplaats hebben? Of zouden we de eerste, de beste woning binnen gaan waar ter beschikking is wat we op dat moment nodig hebben of graag willen? 't Zou ons niet uitmaken met wie we aan tafel zitten en we zouden altijd iemand in de buurt hebben waar we ons goed bij voelen. Maar we zouden ook altijd iedereen missen die er niet is, want graag zien en afwezigheid van 't onderwerp zorgt voor gemis. Allez, bij mij toch.
Misschien zouden we dan beter in heeeele grote huizen wonen, met heeeele grote zalen, waar veeeel mensen in kunnen, om ... Neen, we zouden altijd mensen blijven missen.
'Iedereen graag zien' zou echt geen pretje zijn, denk ik.
En een tussenoplossing lijkt ook al niet helemaal dat. Want wat voor een zoektocht zou 't worden, om net allemaal die mensen bij elkaar te krijgen die elkaar graag zien?
En gelijk het nu is, is 't ook al niet simpel. Want eens het verkleed bal gedaan is,
hoe zelden gebeurt het dan, dat je nog altijd echt het liefste van al met die ene specifiek aan een tafel wilt zitten? Dat je liever een lege woning zou binnen gaan met precies dat ene individu, dan een tot de nok gevulde met alle hebbe-dingen denkbaar, zonder? Hoe vaak kan iemand een ander geruststellen met enkel wat er is?
En dan komt daar nog eens bovenop, dat de natuur de absurditeit nog niet eens heeft uitgeschakeld, van dat allemaal te kunnen willen en voelen en noem maar op, voor iemand die daar den hond zijn botten van herkent in jou. En het rotte blijft zelfs bestaan, daar toten over te kunnen trekken.
Kom toe ... 'graag zien' is een lastig concept,
op 't moment dat je beseft dat 'alleen' het ook niet is.
Zo lastig, dat - mits 't gebruik van wat gezond verstand - de kans straks bitter klein lijkt, dat we de mogelijkheid niet kwijt geraakten toen we dat verstand kregen.
Dat 't te verstaan is dat heel wat mensen zich de moeite willen besparen.
En al goed ook, dat mijn verstand blijkbaar niet te groot is.
Allez, voor mij toch.
Coldplay - What If
.