Een stoornis als accessoire

.

Eén of andere stoornis hebben, lijkt populair. Omdat het in een maatschappij waar we vrijwel overal werden herleid tot materiaal met een serienummer, een middel is om 'anders' te zijn? Of omdat het de broodnodige steek-waarop biedt, als we niet (meer) mee kunnen?
Een flinke depressie (gehad) hebben, is helemaal vanzelfsprekend geworden. Nu al op de derde plaats als oorzaak van ziekteverzuim. En 't zou maar een kwestie van enkele jaren meer zijn, eer 't nummer één wordt. Chronisch Vermoeidheidssyndroom, Bipolaire Stoornis, Somatoforme stoornis, Angststoornis, ... noem maar op. Als je er iets over zou gaan lezen, is er vast veel kans dat je ergens tijdens het doornemen, terecht zou denken:"Hé, zou X daaraan lijden?" als je nu en dan al niet gewoonweg bij jezelf blijft hangen.
Kinderen met ADHD, een vorm van Autisme, ... Komt het vaker voor of horen we er alleen maar meer over praten? Is het enkel uit de taboesfeer gehaald? Of zijn de potentiële oorzaken meer voorradig? "Het zou bij mij niet waar zijn. Ik zou ze wel kweken!" hoor ik vaak zeggen en denk er zelf vaak precies 't zelfde over. Maar als het voedsel dat we eten, het onderwijs dat we krijgen, het volledige leven dat we leven en niet enkel het fragment opvoeding van tel is, kunnen we dat dan 'snel eventjes recht trekken'? Ik wijk af, want ik wou voornamelijk de indruk die ik hier over het algemeen bij heb meegeven.

Het is tegenwoordig zo acceptabel geworden om een stoornis te hebben, dat het lijkt of je het gewoon mee kunt nemen als accessoire en er voor de rest geen hinder van hoeft te ondervinden.
So? Je vertoont een afwijking. Dé reactie:"Wel ja ... Er schort aan iedereen wat hé? Tegenwoordig moet je daar toch niet meer mee inzitten." Moest het als behandeling volstaan om het uit de taboesfeer te halen, dan hadden alle therapeuten toch al lang aan hun patiënten gezegd:"Stuur aan iedereen die je kent een brief met vermelding van wat er met je aan de hand is. 't Moment dat iedereen 't gelezen heeft, ben je er vanaf. Genezen! Probleem opgelost!"
Moest de samenleving nu nog als begripvol en tolerant gekend staan, dan zou 'k nog zeggen:"Ok". Wat een psychische patiënt eerder kan verwachten is:"Allez, ge hebt het nu een keer allemaal kunnen vertellen. Doe dan nu maar weer wat je hoort te doen. Wij moeten dat ook."
Voilá! En dat ... Dát is om gek te worden.

Er kan nu over gepraat worden, wat er eigenlijk op neerkomt dat je niet meer absoluut zeker bent dat je opgesloten zal worden als je vertelt wat er in je hoofd en lijf omgaat, punt uit. Je krijgt inzicht in welke vijzen los en vast staan en er wordt met wat geluk een naam - of zelfs meerdere - op je toestand geplakt. Wat je met die wetenschap dan verder moet? Stel die vraag niet aan een therapeut, want die gaat dikke scheet nummer zoveel in zijn carrière laten. Wind, stinkende wind kan hij u verkopen. Want er is geen acceptabel advies voor een simpele, niet onbegrensd vermogende burger. De bedoeling is dat je, nu dat je weet dat je niet in 't hokje past, waarin men je wou duwen, heel erg aan jezelf gaat werken om tóch in het hokje te passen waarin men je wou duwen.

Dokter:"We gaan eerst de gevolgen behandelen en dan ... als 't weer beter gaat is het de bedoeling om niet meer terug te vallen."
Van Patiënten:"Ahaaa. Zo simpel! Gewoon niet terugvallen.
Mhmm
En hoe doe je dat?
Hoe zorg je dat je niet meer terugvalt?
Want ja, als ik dat had geweten, dan was het me ook de eerste keer niet overkomen hé, dacht ik zo, hé, juist hé, toch, toch??"
Dokter:"Ah op tijd reageren hé."
Van Patiënten:"En hoe weet ik zeker dat 't op tijd is? Als ik te lang wacht is 't om zeep. Maar als ik zeker op tijd wil zijn, dan moet ik eigenlijk al iets ondernemen als ik mij nog niet gevloerd voel. Dat kan toch ook niet de bedoeling zijn?"
Dokter:"Toch, toch ... Er geregeld bij stilstaan. Het niet uit de weg gaan."
Van Patiënten:"Leest u ook de Flair?"
Waarbij Flair kan vervangen worden door Goed Gevoel, Libelle, ...

't Is toch waar zekers? Alle boekjes staan vol met tips om allerhande narigheid te vermijden, zowel professioneel als relationeel, met zowel partner als kinderen, als ouders en schoonouders, ... En al die boekjes liggen in de wachtzalen van de dokters. En bij alle dokters moet je lang wachten. Je zou straks beter een deal proberen sluiten. "Ik had een afspraak, maar hier in uw wachtzaal is 't mij allemaal duidelijk geworden. Eigenlijk heb ik alleen nog een attestje nodig. Moet ik dan evenveel betalen?"
En als 't echt waar was dat 't je allemaal duidelijk geworden is dan ging 't zo:
Van Patiënten:"Ik was hier op het afgesproken uur.
U heeft veertig minuten verspilt van de tijd die ik broodnodig heb om in alle rust te herstellen. - Want zo is dat, het verhelpen van gelijk welke stoornis vraagt tijd, veel tijd. En die is enkel te koop via de dokter -
Heeft u er enig idee van hoeveel extra inkomensverlies dat voor mij betekent?
Ik zou het appreciëren moest u zich in de toekomst aan de door u voorgestelde planning houden.
Mijn attest aub?"
Dokter: kriebel, krabbel
Van Patiënten:"Dank u!
U begrijpt dat ik u voor deze gebrekkige zorg niet kan betalen?"
Dokter: ???
Van Patiënten:"Goed. Tot ziens dokter."
Want dat is de eenvoudigste oplossing: go with the flow, de weg van de minste weerstand, become a pain in the ass, een uitgedroogde, taai geworden rozijn ... overgoten met azijn, het hok in waar men je hebben wou. Met andere woorden: begraaf de hoop op symbiose tussen jou en de samenleving als je economisch geen gewicht in de schaal legt.
Wilt dat dan zeggen dat wie op economisch vlak zijn bijdrage levert volgens mij 'a pain in the ass' is? Yep!
Zou je mij een keer willen zeggen hoe begripvol en ondersteunend je zou reageren, moest de juffrouw bij de kassa van de supermarkt, als je aan de beurt bent plots zeggen:
"Vandaag kan er voor mij echt niets meer bij. Ik voel dat ik nu moet stoppen. Anders word ik gegarandeerd ... gestoord."?

Update (14 uur):
Ik blijk nu en dan onderwerpen te (be)spotten die een (zeer) breed publiek kunnen aanspreken!!
Humo publiceert deze week zowaar "De depressie-industrie: waarom wij steeds ongelukkiger worden". De link zal vast niet blijven werken, maar voor nu is hij te gepast om hier niet in te voegen.

.