zondag 27 juli 2008

lei-ei-deu-eu-eur!!!

.

In de auto 'Dear Mr. President' van Pink beluisterd vandaag.
En ik weet er geen weg mee.

Ik heb het evenmin met mannen die hun macht lijken uit te buiten in plaats van ze te GEbruiken – om de grootste gemene deler te helpen. Toch deed het nummer me plots stilstaan bij 't gemak waarmee wij 'onze leiders' – de goeie en slechte – ALLE negativiteit toedichten.



  • How do you dream when a mother has no chance to say goodbye?

Is het Bush die voor een wet gezorgd heeft, dat we

  1. met onze zatte botten mensen moeten omver rijden,
  2. minstens een sjieke auto, dure kleren, ... moeten zien te verkrijgen via roofmoord,



  • They're all sitting in your cells
    While you pave the road to hell.

Ik dacht dat die weg er al lag.
Of moest het gewoon rijmen?
Ah, oei, neen! Het gaat niet over aanleggen van de weg. 't Gaat over het versterken van ... Mja, dan kan ik hem niet verdedigen.



  • Minimum wage

Is er dan in de V.S.A. - of in eender welk ander land in feite - een wet die verbiedt om meer dan het minimumloon te betalen? Behalve de wet van de sterkste – die meen ik niet enkel en alleen door Bush en collega's in stand gehouden wordt.


  • And what kind of father might hate his own daughter if she were gay?

De vriend van mijn gewezen bazin? Zijn grootste nachtmerrie is dat zijn dochter een relatie begint met een Noord-Afrikaanse vrouw.


  • Let me tell you 'bout hard work
    Building a bed out of a cardboard box

Is het alleen de politieke leider van een natie, die een handje toe kan steken?
Of heeft de aangesproken president een wet uitgevaardigd die verbiedt dat ook een megaster of wie dan ook kiest voor een leven zonder decadent overschot aan centen?




En daarnaast vind ik het net iets te veel Amerikaanse jeugdserie-titelsong-achtig klinken.

Het volledige nummer:

Pink – Dear Mr. President






.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten