Instant intimiteit

.

Een vrouw die ik nog nooit eerder heb ontmoet, praat met me over de pijn en ongerustheid die ze voelt voor haar gehandicapt kind.

Wat later

Zij:”We hebben de dag nadien een keer goed gesekst.”
Hij al lachend:”Ah! Was dát toen seks. Dan kom ik toch niks tekort.”
Zoals verwacht, volgt haar meewarig gezicht.
Ik:”Moh, stoerdoenerij.” en voel me een bemiddelaar en verrader in één vel.
De rest van het gezelschap bevestigt mijn woorden en legt uit hoe sterk hij in de watten wordt gelegd.
Ik weet niet met wie ik 't meeste te doen heb. Met haar omdat ze publiek wordt geconfronteerd met zijn ongenoegen. Een ongenoegen dat niet weg te halen valt met stapels netjes gesmeerde boterhammen. Of met hem om voordehandliggende redenen.
Zij denkt vast:”Ik verzorg jou tot én met! En dan moet jij nog klagen!”
Hij denkt vast:”Voor boterhammen hoefde ik geen vrouw.”

Nog later

Ze kijken naar het koppel en hij legt zijn armen om haar heen.

Nog wat later

Hij:”Ik kom een beetje bij u staan. Ja, zo ben ik hé. Ik houd de mensen gezelschap die moeten wachten op iemand die niet naar huis geraakt.”
Ik:”Ik moet nergens meer naartoe. Hij wil nog ergens zijn.
Gij zijt dus vanbinnen heel erg goed.”
- dat laatste naar aanleiding van een gesprek eerder op de avond over 'het goede' in de mens.
Hij:”Gij zegt dat. Maar ik wéét dat.”
Ik:”Ah voilà! 't Is met uzelf dat ge moet blijven rondlopen.”
Hij:”Ja, ik kijk naar mijzelf en ik zeg:”Met u kan ik overal komen.””

.