Connections maakt in hun nieuwsbrief reclame voor de minder gekende bestemmingen in Oost-Europa onder de titel 'Onbekend is onbemind'.
425 euro voor een vlucht naar Sibiu. Wel, ik vind dat je naar Roemenië met de auto toe moet.
Want ...
dan kan je in Hongarije vlammen over een eindeloos lijkende autosnelweg in perfecte staat.
Dan kan je aan de grensposten van Roemenië aanschuiven, je afvragen of en zoja hoeveel je zal moeten dokken om te mogen doorrijden en terwijl je wacht en het land van bestemming inkijkt, jezelf afvragen of er nog iets anders te zien zal zijn dan stof. Dat laatste op voorwaarde dat je de trip maakt terwijl het daar snikheet is.
Dan kan je meteen na het passeren van de grens, je mond laten openvallen van verbazing over het desolate dat je van overal om je heen aanstaart. Autosnelweg is er niet meer. De verharde wegen zitten vol grote gaten. In de grachten langs de kant liggen geplunderde wrakken van auto's, karren en vrachtwagens. De huizen zijn tot op de draad versleten. De blik van de mensen die je wagen met Europese nummerplaat bekijken, is leeg. Ze hebben niets – geen bezittingen, geen trots, geen klachten en verwachten ook niets, zo lijkt het.
Dan kan je onverantwoord rijden net als de knettergekke lokale chauffeurs. Op een tweevaksbaan inhalen als er op korte afstand een tegenligger aankomt, doe je dat niet? Er is toch veel kans dat die bestuurder wilt blijven leven? Dan gaat die toch wel opzij? Ja, inderdaad. Die gaat dus opzij. Enfin ... al die keren dat wij het zagen en deden toch.
Dan kan je verblijven bij een gastgezin in een godvergeten gat als Orlat. Een dorp waar geen verharde wegen zijn. Waar 's morgens de koe de straat op loopt, mee met de rest om te gaan grazen op een weiland en 's avonds met den hoop terugkomt en zelf weet welke binnenkoer ze op moet wandelen.
Waar de Roma wonen in een mini vestiging van zelf in elkaar geknutselde krotten, vlak buiten het dorp en gemeden wordt als de pest, omdat ze 'gevaarlijk' zijn. Waar nagenoeg elk gezin een kleine hond aan een ketting heeft liggen als vervanging van een deurbel en/of alarm. Waar je gastvrouw je elke dag vanaf 't ontbijt, net als de eerste avond bij de aankomst, uitstekend help om van de vervelende wereld te geraken of te blijven, door je meteen ţuică voor te zetten. Waar je per se net als je reisgenoten de pepers wilt proeven die door de Roemenen worden gegeten als jonge worteltjes. En net als die reisgenoten moet toegeven dat je tong, gehemelte, tandvlees, de binnenkant van je wangen én je keel zo ongelooflijk hard pijn doen, dat je vreest dat je huid volledig is weggevreten en het lachen je na tien minuten, een kwartier begint te vergaan, omdat de pijn nog altijd niet in 't minste aan 't verzachten is.
Dan kan je met de auto op bezoek bij vrienden in de rest van het dorp, waar je dankzij diezelfde auto met open armen wordt ontvangen. Waar je altijd vier drankjes tegelijkertijd voorgeschoteld krijgt: koffie – gebrouwen in een pannetje, zelf gemaakte wijn, ţuică en frisdrank. Noch de kop, noch de glazen krijg je ooit leeg tot op de bodem, tenzij je ze in één teug leegdrinkt. Ben je bij de helft, dan wordt er bijgevuld. Wil je vertrekken, dan laat je je glas onaangeroerd. Wordt er niet bijgevuld, dan ben je vast niet welkom. Zolang je dat niet door hebt, blijf je 24/24 zat uit pure beleefdheid.
Waar een vrouw haar hard werkende en drinkende man met jou bedriegt, omdat jij haar als hard drinkende vakantieganger even kunt laten laten geloven dat het leven van op tv – via jou met de glimmende auto, het flesje goedkope parfum uit 't Kruidvat en een paar stuks uit de zakken vol mooie tweedehands kleren die je hier ronselde - voor haar binnen handbereik ligt. Zeg haar dat de vrouw in je gezelschap niet weet hoe 't leven in elkaar steekt. Zeg haar dat ZIJ het weet en ze wil die dingen met je doen waarvan ze de dag nadien misschien spijt heeft als ze jouw glimmende auto alweer bij het huis van een andere dromer ziet staan.
Waar je elke jonge meid bereidwillig maakt en het voorbeeld van elke jonge gast bent, als je lazarus naar dé discotheek en paar kilometer verderop rijdt – waar de populairste Roemeense hits uit krakende boxen galmen en ze zelfs discolampen hebben! Terwijl de moeder wéét en aanvaardt dat haar rijke weldoener zijn eigen agenda heeft en de vader je begrijpt.
Als 'welgestelde' vrouw ben je – met een hijsende man als reisgenoot - als je 't niet wilt geen onderwerp van nijd en afgunst, maar een bondgenote.
De dames zitten er nog altijd in het rollenpatroon dat wij al grotendeels achter ons hebben, maar ze zijn in zekere zin meer geëmancipeerd als wij. Ze zijn al op het punt geraakt waar het van hen wordt aanvaard dat ze doen waar ze het beste in zijn: netten strikken, listen bouwen, raderen voor de ogen draaien van al wie zich door (minsten een van) de drie wil laten vangen.
Watch, learn and never ever acknowledge!
Roemenië ... Onbekend is onbemind inderdaad.
Eens je er kennis mee hebt gemaakt echter ... Hoe zal ik het noemen? Een bestemming die garant staat voor boeiende ervaringen?
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten