Als je iets vanuit je diepste zelf tot uiting brengt, dan komt het 'uit den buik'. Wel, ik kan buikspreken met een blad papier en wat tekengerief. Laatst rommelde ik door allerhande spulletjes van jaren en jaren terug. Toen ik op de tekening hieronder botste, schrok ik van hoe sterk ze aangeeft in welk vel ik zat toen ik die maakte.
't Is bij deze duidelijk dat er aan mij geen groot tekenaar verloren is gegaan. Maar sinds de middelbare school, of misschien zelfs nog vroeger, is het wel een middel voor me geweest, om dat naar buiten te brengen waarvan ik zelf niet weet dat het er zit.
In de les plastische opvoeding kregen we de opdracht een surrealistische tekening te maken waar pluimen in voorkwamen. Ik tekende een vrouwengezicht in profiel. Haar haren waren slangen - terwijl ik nog nooit van Medusa had gehoord. Een knokige hand gooide een schaar naar haar toe die met één punt in haar oog belandde. Waar de pluimen waren, weet ik niet meer. De lerares vroeg of ik ergens over wou praten. Of ik misschien 'problemen' had. Ik begreep niet eens waarom het mens dat vroeg.
Nu nog, denk ik vaak in beelden. Beelden waar ik dan geen betekenis op kan plakken. Maar als ik ze onthoud, kan ik ze een flinke tijd later wél deels of zelfs volledig verklaren.
'k Heb al geruime tijd geleden wat 't een en 't ander in huis gehaald om iets plastisch mee te doen. Er lag nog wel wat gerief links en rechts in kasten, maar ik wil ook graag een paar nieuwe materialen uitproberen. 'n Keer zien wat dat geeft.
Met tekeningen kan je inderdaad veel vertellen. Ik heb het ook een tijdje als expressievorm gebruikt. Ik vind je tekentalent trouwens zo slecht nog niet.
BeantwoordenVerwijderenEn, gestopt met expressie in zijn geheel of enkel een andere vorm gekozen?
BeantwoordenVerwijderenEuhm ... ja ... euhm ... merci voor 't compliment nog ook hé ;-)
Ik ben van tekenen overgeschakeld op het schrijven van gedichtjes/poëzie. Maar dat is ondertussen ook weer verdwenen. Mijn expressievorm is nu voornamelijk fotografie, maar daar kan je op zich nogal weinig emoties in kwijt.
BeantwoordenVerwijderenHet kriebelt wel om terug te beginnen tekenen en zo, maar door tijdsgebruik blijft dat wat liggen.
Omdat ik technisch niet al te onderlegd ben in fotografie, maar het wel een prachtig medium vind, zou ik ook daar graag 'iets' meer mee doen. Dat het technisch dan niet zo vernuftig is, daar moet ik me bij neerleggen, want je kan niet alles in één keer leren. Als de ideeën er al maar zouden zijn.
BeantwoordenVerwijderenTrouwens ... de meest sprekende tekeningen zijn niet altijd die waar je 't langst aan werkt, denk ik.
Ondanks de eenvoud van je tekening, vind ik de kleurstelling wel heel fascinerend.
BeantwoordenVerwijderenFotografie is zalig. Je kunt er bijna dezelfde ziel inleggen als in een tekening of een schilderwerkje.
@menck: mij heeft vooral dat vuur sterk aangesproken. Zoals ik het daar tekende, komt het nu bij mij over of het naar alles ontzettend gulzig graait. Er zit naar mijn gevoel heel veel colère in.
BeantwoordenVerwijderenI.v.m. fotografie: om die ziel er in te leggen, denk ik dat de technische aspecten onder de knie hebben geen overbodige luxe is. Zoals altijd bij zoiets, ben je vééél vrijer als je er véééél meer vanaf weet (dan ik in dit geval).
Toch merci voor de prikkel vaneigens!!
Je had mij tijdens de eerste weken dat ik mijn camera had eens moeten zien sukkelen. En maar sakkeren en vloeken natuurlijk. Technische knobbel chez moi? Nul!
BeantwoordenVerwijderenTot ik een aantal waardevolle tips ontving van een fijne fotograferende medemens. En er zowel de handleiding als Google eens grondig op nasloeg. Vanaf dan is het beter beginnen te gaan. Nog steeds ontdek ik nieuwigheden. En sta ik verbaasd. Maar het is zoals met zovele dingen: oefening baart kunst.
Geef gehoor aan die prikkel, kortom.
Ik zie heel vaak beelden als mensen iets aan het uitleggen zijn. Kan knap lastig zijn als het niet zo mooie praat is. Ik droom 's nachts ook heel veel. En mijn fantasie is tja ... "grenzeloos".
BeantwoordenVerwijderenIk leg ook mijn ziel in tekenen, maar ook in zingen.
En een beetje foto's trekken :).
@annelies: als die beelden die je ziet iets te maken hebben met inlevingsvermogen, zwijgt er mij dan van! Als iemand vertelt over een accident bvb. Ik zie dat allemaal voor mij en 't ergste is dat mijn empathie zo ongelooflijk ver gaat, dat ik het zelfs lijk te voelen. Niet gewoon!! En serieus lastig.
BeantwoordenVerwijderen'k Hoop dat 't bij jou over leukere, grappige dingen gaat.
p.s: ik had de controle op reacties afgezet en jouw bericht was nog net in de coulissen blijven wachten :-s
Ik had het gemerkt ma het staat er nu op, dus no probs.
BeantwoordenVerwijderenIk kan mij alles voorstellen, zeker ongelukken, ja.
En ik voel dan ook rillingen.
Ik ben dus heel empatisch, ja.
Niet altijd fijn, dus.
Coole tekening, zegt idd veel... ;-)
BeantwoordenVerwijderen@june: als ik links op jouw blog die kernwoordjes nogmaals bekijk, dan vermoed ik dat jij je in dat soort dinges wel herkent. :-p
BeantwoordenVerwijderenDie woorden waren trouwens een van de redenen waarom ik wist, dat ik bij jou nog wou langskomen.
@june: komt uw blogbeschrijving van de Pixies?
BeantwoordenVerwijderen