Mijn Sinten waren seksisten!

Mandarijntjes, Clementijntjes, Nic-Nac-jes, pepernoten, speculaas en chocolade mannekes eten. Het is een leuke kant aan de Sint-Maarten- en Sinterklaasperiode. Maakt niet uit hoe oud je bent.

Als kind werd ik overladen met speelgoed. Vooral een resem poppen met massa's toebehoren. Barbie liet me een wereld maken, waarin ik hele dagen lang kon verdwijnen.

De dingen die 'k zelf telkens opnieuw vroeg, kreeg ik niet. Meestal, omdat ze niet 'voor een meisje' waren. Eén daarvan was een gereedschapskistje. Elk jaar opnieuw als we rond deze tijd naar de grote GB en de Brico* gingen, was ik weer aan 't hopen dat een van die twee mannen dat zou willen brengen. Eens ik wist dat ze niet echt bestonden, werd hopen bedelen.

“Toe.”

“Zijde doar weer me ounen oalem-koeffer?”

Ik keek de inhoud van het gereedschapskistje begerig aan en ging dan smekend verder:

“Toe-oe, toe, toe-oe, toe!”

“Wa goade gij doarmee doen?”

“Van allus ...” antwoordde ik voorzichtig, vertwijfeld – en ik was kwaad op mezelf, omdat ik mijn zeker en vast bestaande argumenten niet onder woorden kon brengen – er moesten toch massa's goeie redenen zijn of ik zou dat niet zo ontzettend hard willen?**

“Dat es ni veur e meisken!”

't Ergste vond ik het moment dat er zo'n koffer in onze winkelkar werd gelegd VOOR EEN ANDER KIND uit de familie.

Uiteindelijk is 't toch niet gelukt om mij daarvan weg te houden.

'k Heb mijn grootvader zijn gerief geattaqueerd. De hamers, tournevisen, vijlen, tangen, ... en de els die 'k veel later van hem mocht overnemen, heb ik nog.

Een doe-het-zelf zaak is nu nog altijd als Wonderland waardoor ik uren kan wandelen, om alles te bekijken en me de ene na de andere toepassing voor de geest te halen.

En als ik zelf kastjes en van alles maak, is dat

• om in te halen.
• omdat ik de microbe er, zoals ik al zei, nooit uit gekregen heb.
• omdat ik er goed in ben.
• uit koppigheid, om te laten zien dat 't wel iets voor meisjes is.

Mijn gedacht zo'n vijfentwintig jaar later: laat kinderen spelen met die dingen die op een fijne manier naar buiten brengen, wat er sowieso niet uit te krijgen is! In plaats van hen dan al in een hokje te duwen met uitspraken als “dat is niet voor”.

* Wij reden destijds rond de dertig kilometer enkel, van Dendermonde naar Zwijndrecht, om in een GB te kunnen winkelen!! Er werden koffie en sandwishes meegenomen voor onderweg. Ik spreek van eind de jaren zeventig!!
In de Brico amuseerde ik me kostelijk door in het toonzaal tuinhuis te spelen dat het MIJN huis was. Van mij ALLEEN.

**Wie mij kent, weet dat ik het 'van alles'-argument nog altijd gebruik als ik iets heel graag wil en niet kan uitleggen waarom precies.

Bron afbeelding.

Stank en gekrijs

Staat er aan de kassa van de supermarkt een vrouw voor mij met een baby in een stinkpamper op haar arm, dan denk ik even later:”Biologie ... “

Want,

dat moet stinken. Moest het niet stinken, maar lekker ruiken dan zou de luier niet vervangen worden. Heel het kind zou ingesmeerd worden met uitwerpselen.

Dat is de bedoeling niet. Goed gezien van de natuur.

Maar op 't moment zelf zet ik met een vertrokken gezicht een paar stappen achteruit en denk ik zichtbaar:”Miljaar zeg! Wat kan zo'n klein kind toch stinken!!”

Hoor ik het irritante gekrijs van een wenend kind, dan denk ik even later:”Biologie ... “

Want,

moest het aangenaam klinken, dan zouden we niet proberen om het te stoppen. We zouden een kind dat krijst van honger geen voedsel geven, opdat het ons zou blijven vermaken. We zouden één dat krijst van pijn slaan als het ophoudt. We zouden één dat eender welke vorm van aandacht nodig heeft, negeren om te kunnen blijven luisteren naar het geluid dat het maakt. Maar het klinkt niet aangenaam. Als het over andermans kinderen gaat is het zelfs onuitstaanbaar. Het zet je aan, de ouder(s) met je ogen te dwingen het te verhelpen.

En dat is goed. Dat is alweer goed gezien van de natuur.

Maar in de eerste plaats heb ik zin om te roepen:”Doe er iets aan of ge kunt sebiet mee bleiten!!”

Douchen op een rolluik

Een smalle straat naast een hoge dijk. Een huis in de rij.

Als je de voordeur open steekt, kom je meteen in een kleine woonkamer met een kachel, een oud, versleten salon en een tafel met een paar stoelen. Hier en daar is de vloer uitgebroken en daar zijn dan kleine zandkuilen.

Achter het huis, onder een doorschijnend, golfplaten dak staat een fornuis, een gootsteen en daarnaast is er een douche. Daar ligt geen vloer en om niet in de modder te moeten staan, is er een oud, houten rolluik op de grond gelegd.

Boven zijn er twee kamers. In de achterste kamer laten twee piepkleine venstertjes boven het hoofdeinde van een bed een beetje licht binnen.

- Waar het toilet was, weet ik niet meer. Waarschijnlijk ook onder de golfplaten en een beetje afgeschermd. -

Mijn lied ...

Zijn lied ...

Later, in een woonst waar alles in orde was, stortte het in elkaar.
Ik kwam er te laat achter dat hij geen kneit had begrepen van waarover zijn lied ging.

Koken in de grond

ofte 'Prehistorisch koken'.


In 'Doe-het-zelven met Tefal' had ik het over een vriendin die me sprak over een cursus 'koken in de grond'. We zijn er wat dieper op in gegaan.


Over de cursus zeggen ze:

We gaan 30.000 jaar terug in de tijd (paleo/neolithicum) en bereiden 3 maaltijden zonder gebruik te maken van metaal, plastic of enig ander modern hulpmiddel. Dit is echt leven in en met de natuur ! Er worden planten, wortels, paddestoelen verzameld in de bossen. Met stenen messen wordt een wild “stoofpotje” klaar gemaakt. Het vuur wordt aangemaakt met stenen of met een vuurboog. Groenten worden in een stoomkuil bereid en we garen ons vlees in een kookhuid met behulp van hete stenen. Verder gaan we zelf vlees roken, granen malen, broodjes bakken, stenen messen maken en potjes bakken. Een ultieme natuurervaring. Wees voorbereid om de oermens in jezelf te herontdekken!



en over de meneer die de cursus begeleidt:

Peter is reeds meer dan 30 jaar actief met de studie van eetbare planten, insecten, noten, bessen en paddestoelen. Hij dirigeerde expedities naar het regenwoud en gaat nog steeds op zoek in de eetcultuur van tropische regio’s om ook in die biotopen naar meer informatie te graven. Hij nam met zijn kennis van insecten, vissen, amfibieën, reptielen en planten ook deel aan een aantal wetenschappelijke speleo-expedities in Europa. Peter doceert bij ons Inleiding wilde planten, Voeding uit de natuur 1 & 2 en Prehistorisch koken. Hij leidt bovendien een bedrijfje dat zich specialiseert in toegepaste ecologie (zoals aquaria en tuinvijvers) en geeft cursussen en lezingen over zijn onderwerpen. Veel mensen kennen hem als ‘ de man van het insectenbuffet’…



Dat is nu ne keer helemaal mijn ding zè!!

• 'k Ga mij mogen vuilmaken.
• Er zullen van mij geen tafelmanieren verwacht worden - of toch slechts in beperkte mate.
• Die mens zou enthousiast zijn over mijn waterbiotoopke op 't terras - al weet ik niet of ik daar wel wat over zou zeggen ... eigenlijk ... 'k moet toegeven: waarschijnlijk wel.
• Ik ben helemaal into de schoonheid en waarde van onkruid.
• 'k Heb ooit al, om haar uit haar leiden te verlossen, een duif eigenhandig de kop uitgetrokken - en nadien snottebellen, slingers lang gehuild. Dus zal ik dat slachten met een stenen mes er ook wel bij kunnen nemen.
• We gaan álles in 't bos doen. Dus ook kakken!!
• Mijn meest bevrijdende droom was er ene waarbij een roedel wolven me kwam halen om met hen mee te gaan en dit soort cursus zal - volgens hoe mijn leven nu loopt - wel 't dichtste zijn dat ik daar ooit van in de buurt kan komen.
• Ik ben diegene die vind dat wij nog helemaal niet zo ver van de oermens af staan, als we vaak willen geloven.

'k Zal daar ook veel honger hebben en vloeken, denk ik.

Joepie, joepie, jeuh ... Radioooo!!

Thomas de Soete en Siska Schoeters over 't feit dat Amy Whitehouse al haar afspraken voor 2008 afzegt, omdat ze zich niet volledig kan geven zonder 'haren Blake'.

Siska:"Hij zit in den bak hé."
Thomas:"Hij zit in den bak? Ha ... ik dacht dat 'em gewoon de vroegen had ofzo."


Als ge een van de eersten waart die Belgacom TV hadden (wij waren bij de testers!) en daardoor uw kabelabonnement bij Telenet hebt opgezegd en dus geen enkel radiostation meer deftig kon ontvangen (tenzij via de site, maar ja ... dat heeft toch zo zijn nadelen), omdat Belgacom dat niet aanbood, dan zijt ge blij dat ge diene zever terug kunt beluisteren!!

Ze komen en de Chinese is er ook.

Ja we moeten hier weg.
Als ze komen, gaat de deur open en kunnen we langs daar wegglippen.

Ze zijn net binnen en ik kan ongemerkt naar buiten.
Het is stikdonker en het motregent. Het grint glanst op sommige plekken.
Ik ren door de gang als een vervallen, vochtig berghok naar achter.
Daar staan de anderen te overleggen wat te doen. Maar ze komen en er is geen tijd te verliezen.
Ik leg mijn linkerhand op het hek dat net niet tot op borsthoogte komt, zwaai mijn linkerbeen omhoog zodat ik mijn voet op het hek kan zetten, trek mijn rechterbeen bij en kom als lucht aan de andere kant neer.
Ik neem de fiets en trap zo hard ik kan.
Er zitten verraderlijke sporen in het klamme zand, maar ik rijd erover alsof het macadam was.
De zon doet me elke toer van de pedalen meer verlangen naar het water waar ik heen fiets.
De vijver is zo helder dat ik overal waar ik waad de bodem kan zien.


Ik ben terug.
Ik moet naar 't toilet en het ene is kapot en in het andere ligt de vloer vol water.
Overal oude, vuile, witte betegeling en daarbuiten vochtige, in een lichte kleur beschilderde muren.
Richard, Frans uitgesproken, vraagt of ik niet weg was.
Ik ga de tuin in.
Alles is kil en vochtig.
De aarde is donker.
Hier en daar groeit wat koppig gras.
Ik ga net gehurkt zitten als de Chinese erbij komt en zich naast me zet.
'k Heb ooit een Aziatische danseres gezien in een nachtclub. Ze was zo mooi dat ik helemaal in haar wilde kruipen om haar vandaar uit mee te maken.
Als we klaar zijn om er aan te beginnen, komt er volk aan.
We blijven zitten en doen dan maar niets.

___________________________________

Het instrumentale stuk aan het einde (vanaf 3'29'') is als een arm die achter me gelegd wordt, waarvan de eigenaar zijn pink en duim net voorbij mijn haargrens neerzet en de twee langs mijn wervelkolom naar beneden strijkt tot waar mijn bekken begint.

Als mijn tante ...

.

Als ik sluw was geweest, was ik politicus geworden.
Als ik zelfdiscipline had gehad, was ik advocaat geworden.
Als ik soepel was geweest, was ik balletdanseres geworden.
Als ik doorzettingsvermogen had gehad, was ik journalist geworden.
Als ik talent had gehad, was ik actrice geworden.
Als ik creatief was geweest, was ik fotograaf, architect of schrijver geworden.
Als ik lef had gehad, was ik ontwerpster geworden.
Als ik zelfbewust was geweest, was ik psycholoog geworden.

'k Heb van alles een beetje en wilde het allemaal maar een beetje worden.

bron afbeelding: Pearls Before Swine

It's all about t*ts and *ss!

Soms heb je van die foto's waar je op het eerste gezicht niks mee kan doen.

Bio? Logisch!!

'k Heb het al gezegd. De mens bestaat al zo'n 250 000 jaar. Zoals iedereen wel weet, zijn we 't grootste stuk van die tijd te vinden geweest in een dierenvel met een knuppel of een tros bessen in ons hand, als je begrijpt wat ik bedoel.
Waarom wordt de invloed van zuiver biologische invloeden, van natuurlijke wetmatigheden op ons 'vermeend beredeneerd' gedrag zo sterk genegeerd. En waarom willen we sneller gaan dan het echt kan? Evolutie vraagt nu eenmaal tijd. Allez dat is toch zo? De evolutie gaat nog elke dag door met haar werk. En het is goed dat we werken aan onszelf. Maar dat is toch geen reden om het anders te willen zien als het is?

Als ik moeilijke, maatschappelijke vraagstukken bekijk, doe ik dat heel vaak vanuit dat biologisch oogpunt. 'k Heb het altijd al gedaan, zolang ik het me kan herinneren. Het leek me naast het verhaal van een god in de vorm van één specifiek wezen en een aantal andere, verder van de natuurlijke behoeften verwijderde theorieën, het enige systeem wat altijd een aannemelijk antwoord kon bieden.




Slechts drie voorbeelden:


Waarom willen kinderen doorgaans afstand nemen van hun ouders, maar ouders niet van hun kinderen?

Als kind moet men zich op een bepaald moment kunnen losmaken van zijn ouders. Er moet afstand genomen worden, om zelf een weg te kiezen en die buiten de sporen van de eigen ouders te laten vallen. Dat laatste is belangrijk inzake instandhouding van de diversiteit. De genen moeten worden verspreid. Moest een kind bij de ouders of binnen het gekende milieu willen blijven, dan zou het willen aangaan van incestueuze relaties geen afwijkend gedrag zijn.
Als ouder wilt men zijn kind(eren) zo lang en goed mogelijk in bescherming houden, omdat zij ons pakketje genen zijn dat we kost wat kost als deel van onszelf op de wereld willen achterlaten. Wanneer we de banden té sterk aanhalen, strooien we zelf roet in het eten. Dus drijven we ons nageslacht, meestal onbewust, van ons weg.

Als we met ons kind bijzonder goed kunnen opschieten, er een heel goede verstandhouding is, er sprake is van wederzijds respect, graag zien en al die andere mooie aspecten van een ouder-kind relatie, dan is het verdomde moeilijk om als kind te blijven en je toch los te maken.
Bij gezinnen waar voortdurend kleine conflicten plaatsvinden, zijn er telkens kleine stapjes die weg van elkaar gezet worden. Bijna onmerkbaar distantiëren we ons van onze ouders. De pijn is draaglijk, want het gaat over een zeer zachtjes wegdrijven, mee met de stroom van onze steeds sterker wordende onafhankelijkheid.
Wanneer die kleine conflicten ontbreken, kan de natuurlijke drang om los te komen evengoed niet weggeveegd worden. Dit kan ervoor zorgen dat een bagatel wordt aangegrepen als voertuig om toch eindelijk tot de ontsnapping te komen. Het moet sterk, hard en radicaal zijn, om als tegengewicht te dienen voor de gewichtigheid die emotioneel gedurende jaren en jaren aan de band met moeder en vader gekoppeld werd.
Soms staat een kind te dicht bij zijn ouders om half-en-half weg te kunnen gaan. Wanneer men het kind ontzettend sterk zichzelf heeft laten zijn, heb je het excellente wortels gegeven en krachtige vleugels die het kunnen dragen naar waar het heen wilt. Maar het hangt aan een gevoelsmatig koord, dat het door moet knippen.
Als ouder ziet men het graag, wil men het pakketje genen veilig stellen. Men moet trachten het in een ruimer kader te zien en blij zijn dat het de kracht heeft gehad om - zolang als nodig - afstand te nemen. Met daarbij de hoop, dat het ook zelf weet dat het zijn ouders nooit pijn zal kunnen doen. Niet door een mens te zijn, die alle prachtige geschenken gebruikt die het van zijn ouders gekregen heeft.


Waarom voeren mensen oorlog?

Meer macht, betekent meer mogelijkheden. Meer land, betekent meer ruimte voor verdere ontwikkeling. Wat we hebben willen we houden en vanaf het moment dat het kan willen we uitbreiden.
Elke mens wil, net als alle organismen, zijn genen verspreiden zoals ik al zei. De kinderen van onze kinderen moeten mogelijkheden hebben, want zij zijn onze uitlopers. In ons eentje staan we nergens. We sluiten ons aan bij een volk. Het volk waartussen we geboren zijn, of waar we zelf voor hebben gekozen. Als de groep waartoe we behoren het goed doet, stellen onze kinderen het goed. Daarom willen mensen oorlog voeren voor hun land.
Zolang we als mensheid geen gemeenschappelijke vijand hebben, of geen bewijs geleverd krijgen dat 'vrede en alles met elkaar delen' ons een onnoemelijk voordeel kan opleveren, zullen we verdeeld blijven. Een mens die zijn mogelijkheden niet kan vergroten, geen stempel kan drukken, richt niets uit. 'Niets' wilt een mens niet beschermen.
Gelieve de 'mogelijkheden' waarover ik spreek ruimer te zien als enkel materiële bezittingen.


Waarom wordt er gepest?

'Pesten' is iets waarvoor we nog niet ver genoeg gevorderd zijn in onze beschaving, om het al volledig uit ons gedrag te bannen. Wie 'anders' is, bracht/brengt de groep in gevaar. Door op te vallen voor vijanden, door niet de nodige capaciteiten te hebben om van enig 'nut' te zijn, ... Het 'niet passende element' werd/wordt weggejaagd, verstoten.
Enkel door eerlijk te onderzoeken of we dit wegjagen nog wel nodig hebben om ons tegen 'de vijand' te beschermen, kunnen we dit gedrag begrijpen en zodoende ook te weten komen hoe we het kunnen beheersen.
Bij roedeldieren is er trouwens ook een boksbal, die de klappen opvangt. Pesten is een manier om spanningen af te reageren.




Het is normaal en het heel begrijpelijk dat we aan ons gedrag willen werken om de evolutie zoveel mogelijk naar onze hand te zetten. Dat we weten waarom we bepaalde dingen doen, wilt niet zeggen dat we die moeten laten zoals ze zijn. Het wilt niet zeggen, dat er geen mogelijkheden zijn voor de mensheid om mooier te worden, enkel omdat wij de oplossingen nu nog niet kennen.
Moesten de oermensen pessimisten geweest zijn, dan liepen we nu nog met een knuppel op elkaars hoofd te kloppen. Neen, dat klopt niet. De oermensen zijn geworden als wij, omdat ze wilden uitbreiden. En dat is tot nu toe toch gelukt.

Misschien is dat wel genoeg.
Misschien moeten we er niet meer achter zoeken.
Misschien is dat ook niet mis.

Nikske:”Sorry man. Ik had uw land nodig om mijn patatten op te planten, want er zijn weer twee kinders bij gekomen.”
Eerder:”Gij waart toch waardeloos. Anders waart ge niet verloren, toch?”



En toch blijf ik kwaad worden bij de gedachte dat mensen andere mensen vernietigen. Vooral als het niet als een noodzakelijk kwaad maar wel als een triomf wordt bekeken.

Misschien wil ik me enkel afzetten tegen mijn ouders.
Misschien is dat omdat ik net als iedereen agressie en veroveringszucht in me heb.
Misschien neem ik het op voor wie aangevallen wordt, omdat ook ik vermoed dat die 'anderen' geen bedreiging zijn maar een versterking. Een veeeel grotere genenwinkel om in te shoppen als we kindjes willen kopen.

Helemaal weg

.




'Doodgaan' is een beangstigend, tegelijkertijd geruststellend en daarom mottig concept. Maar als ik met de telescoop naar de maan en de sterren zit te turen, confronteert mij dat zodanig sterk met mijn nietigheid dat het lijkt of ik nu al niet meer besta.

De foto is niet veel soeps in vergelijking met wat bvb. hier getoond wordt. 'k Wil er alleen mee benadrukken dat ik haar mooi en het langdurig bekijken waar vind. Soms vraag ik me even kort af hoe zij geraakt is waar ze nu is.

Stadium: een meetingpoint of liever niet?

Euhm ja ... 'k Ben weer eens op zoek.
Is er misschien een adviseur die gaat over consumentenbelangen in de zaal? Zou die persoon dan met mij eens willen dansen?



Zoals iedereen die hier af en toe komt lezen al door heeft, is 't niet gemakkelijk om ervoor te zorgen dat ik moeilijk ga doen. 'k Heb mijn gedacht, maar laat anderen daar doorgaans mee gerust. Dat is het beste, want ik heb nogal veel 'gedachten'.

Als ik echter iets opmerk wat me niet rechtvaardig lijkt, reageer ik beheerst maar toch betrekkelijk sterk – naar mijn normen. Ik blijf beleefd, maar wordt evengoed boos, stijfkoppig, kortom een klein venijn.

Sport, Meeting en Lifestylecenter Stadium legt er hun leden dik op. Dat is als de medewerker die ik aan de lijn had me correct geïnformeerd heeft. Ik vraag de contactgegevens van de verantwoordelijke en stuur hem een e-mail. Ik zet daarbij de adressen van de andere twee afdelingen van de organisatie in cc + de redactie van Gentblogt.be. Gentblogt vzw vermoedt dat ik me vergist heb. Ik laat weten van niet en bezorg de hele rim-ram aan Michel Vuijlsteke. Hij is bestuurslid bij Gentblogt en kan zich dus zeker uitspreken over het nut van de informatie. Michel, die veel rustiger en vooral rationeler blijkt bij dit soort zaken, bezorgt me een fijn antwoord, ook Jeronimo laat van zich horen en stuurt de resem e-mails door naar de schrijvers van Gentblogt.

Als mijn ontevredenheid gebaseerd is op slechte dienstverlening, dan heeft de medewerker van Stadium een flater begaan en eindigt dit na de publicatie van hun antwoord. Maar iets in mij zegt, dat het enigszins waarschijnlijk is, dat er nog meer als één mailtje zal volgen. Want ik herhaal: zo gemakkelijk ik doorgaans ben, bij dat soort zaken ben ik koppig.

Wie zin heeft om de hele mik-mak in 't lang en in 't breed door te nemen: ik heb het e-mailverkeer hieronder geplakt. Het oudste bericht staat onderaan.
Bereid u voor op een onuitstaanbare, walgelijk veel te vriendelijke slijmprop van een klacht. Je zal zien, moest jij mij als ontevreden klant hebben je zou vast liever failliet gaan als me nog te moeten bedienen!! Of je zou in een deuk liggen van het lachen ... Dat is ook goed mogelijk :-s

Voor wie enkel - of alvast, om beter te kunnen volgen - de inhoud van de klacht wilt kennen, om te weten of hij mij kan bijtreden, even op een drafje:

Als niet lid betaal je, of je nu alleen speelt of met twee, 8 euro per half uur per court.

Als lid betaal je niets, maar als je een niet-lid meeneemt moet je toch nog 4 euro opleggen, want 8 euro gedeeld door twee spelers is 4 euro.

Dus: Als niet-lid betaal je per terrein. Eens je lid bent geworden, betaal je per persoon.

-------- Originele bericht --------

Onderwerp:	Re: Stadium: een meetingpoint of liever niet?
Datum:	Fri, 23 Nov 2007 20:07:09 +0100
Van:	Michel Vuijlsteke
Aan:	Priskilla
Referenties:	...

(geschrapt door dP) ;-))

... : jazeker hoor, doe maar.

On Nov 23, 2007 7:38 PM, Priskilla wrote:

Hallo Michel


Super wel bedankt voor je tijd en 't advies!!

Natuurlijk heb je honderd procent gelijk i.v.m. de winstmarge die sterk zou dalen. Maar juist is het niet, zoals het nu wordt geregeld. Ik steek mijn licht op bij de andere aanspreekpunten.

Als Gentblogt hier niet meteen iets mee wilt doen, zou je 't dan ok vinden als ikzelf er wat over publiceer? Alleszins zéker met de bedoeling om ook de reactie van de club bekend te maken. Mag ik jouw reactie daarbij dan opnemen of kan dat voor jou niet?



Met vriendelijke groet,
Priskilla

Michel Vuijlsteke schreef:

Hallo Priskilla,

Meer dan sterk betrokken voelen: bestuurslid van de VZW Gentblogt, zelfs.

Ik begrijp je probleemstelling, maar ik zie het ook wel vanuit het standpunt van de mensen van Stadium: zij willen natuurlijk zo veel mogelijk mensen zo'n jaarabonnement aansmeren, en als je met één abonnement van 400 euro in de praktijk met twee een heel jaar kan squashen, scheuren ze daar hun broek redelijk aan.

Als je vaak met dezelfde partner komt, is het wellcht best om twee abonnementen te kopen, en als je vaak met verschillende mensen komt: misschien dat ze best een formule maken waarbij je voor pakweg 600 euro per jaar met twee kan komen? Met wat geluk zien ze dat wel zitten als je het voorstelt!

...maar daar geheel naast: dit is inderdaad interessant voor een artikel op Gentblogt, maar dan wel énkel als we de twee partijen aan het woord kunnen laten. En nog het liefst van al als we het wat ruimer kunnen kaderen, iets in de zin van "hoe zit het met abonnementen en zaalsport in Gent" of zo.

...en dààrbij is ons onmiddellijke probleem dat we allemaal vrijwilligers zijn met veels en veels te weinig tijd, en dat er niet meteen iemand in de redactie het ziet zitten om zich in de materie te verdiepen. :)

Vandaar dat wij wellicht niet de juiste mensen zijn om in CC te zetten in een dergelijke mail: best een krant, of AVS, of Test Aankoop of zo.

Vriendelijke groet,

Michel Vuijlsteke
Gentblogt VZW

-------- Originele bericht --------

Onderwerp:	Stadium: een meetingpoint of liever niet?
Datum:	Fri, 23 Nov 2007 18:24:25 +0100
Van:	Priskilla ...
Aan:	Michel Vuijlsteke

Beste Michel


Bij het lezen van jouw persoonlijk blog heb ik gemerkt dat jij je heel sterk betrokken voelt bij Gentblogt.
Vandaar dat ik jou graag een kopie bezorg van een bericht dat ik aan de redactie stuurde.

Neem het even door als je er de tijd voor vrij wilt maken en er überhaupt interesse in hebt.

Ik kan de 'kwestie' zelf ook bloggen natuurlijk, maar ik weet dat Gentblogt dichter bij de Gentenaars ligt als ik.

Bedankt!


Met vriendelijke groet,
Priskilla

...


-------- Originele bericht --------

Onderwerp:	Re: Stadium: een meetingpoint of liever niet?
Datum:	Fri, 23 Nov 2007 18:13:48 +0100
Van:	Priskilla ...
Aan:	Redactie Gentblogt
Referenties:

Beste


Het feit dat ik jullie adres in kopie heb gezet, is allesbehalve een vergissing. Dit blijkt aan het einde van het bericht, dat u wellicht nog niet heeft gelezen.

Indien u het bericht wel al de nodige aandacht heeft geschonken, mag ik hieruit dan opmaken dat de redactie van Gentblogt niet op de hoogte wilt blijven van de afloop? Is dit omdat de informatie volgens u niet interessant is voor Gentenaars of omdat de redactie geen blogger kan aanspreken die dit kan vertalen in een artikel?

Alvast bedankt voor de verduidelijking.


Met vriendelijke groet,
Priskilla

...

Redactie Gentblogt schreef:

Beste,

ik vermoed dat u een verkeerd e-mailadres gebruikt heeft...

vriendelijke groeten,
redactie gentblogt.be

On 23/11/2007, Priskilla wrote:


Betreft: prijs gebruik court


Beste Robbert


Naar aanleiding van een zonet gevoerd telefoongesprek met uw medewerker Frederik (of Frederic, met 'k' geschreven, omdat ik de man niet naar de spelling vroeg), hoop ik van u een volledig en onderbouwd antwoord te krijgen.

Ik wil graag lid worden met een 'Wildcard - All in'. Want dan betaal ik een forfait voor het zo vaak huren van een court als ik maar wil. Nu gebruik ik gemiddeld twee maal per week een terrein gedurende een uur en betaal daarvoor twee keer 16 euro. Perfect normaal, want zo is de prijs voor niet leden: 8 euro per half uur per court. Of ik het terrein alleen gebruik of met twee, ik betaal dezelfde prijs, want ik betaal niet per persoon maar wel per court.

Bij de verkoopsvoorwaarden las ik:
"De reservatie van een activiteit met meerdere spelers vereist het meedelen van de naam en het klantnummer van elk van de deelnemers. In geval van deelname van een niet-lid, kan telefonische reservatie enkel via het gebruik van het 'Gastenkrediet'."

Ik wilde graag informatie over dat Gastenkrediet, maar vond daarover niet terug op de webpagina's van Stadium. Wat het inhoudt vernam ik van uw medewerker. Toen me werd verteld waarvoor dit krediet bedoeld is, ontstond verwarring.


Uw medewerker Frederik zei me dat ik in geval ik een 'Wildcard - All in' neem, ik toch nog 8 euro extra moet betalen als ik een terrein gedurende een uur wil gebruiken met iemand die geen lid is. Zijn redenering werd opgebouwd uit:
Als niet lid betaal je 16 euro per uur. Da's 8 euro per persoon. Het lid betaalt niets. Het niet-lid betaalt 8 euro.
Wanneer ik hem confronteerde met het feit dat zijn redenering op het eerste gezicht logisch lijkt, maar niet overeenstemt met de prijs die Stadium echt vraagt, kon hij me niet vatten. Ik had uit zijn opbouw namelijk het volgende afgeleid:
Als ik voor het gebruik van een terrein per persoon betaal - per uur 8 euro in dit geval. Dan zou ik als ik het alleen in plaats van met twee wil gebruiken, slechts 4 euro per half uur (vergat ik te vermelden) moeten betalen. En ik merkte op, dat dit in de praktijk niet zo is. Ik betaal altijd evenveel.
Ter verdediging haalde Frederik aan, dat het niet de bedoeling is om 'alleen' squash te spelen. Of ik daar nu alleen of met vijf anderen erbij sta te klooien, dat maakt niets uit, want de prijs wordt gevoerd per court! Omdat ik geen zin had in een debat met subjectieve argumenten, vroeg ik hem naar de contactgegevens van de verantwoordelijke - u dus. Na enig aandringen kreeg ik uw e-mailadres.
Nu begrijp ik best, dat u uitdrukkelijk van uw medewerkers verlangt dat zij niet meteen elke 'lastige' vraag afwimpelen. Gelieve het Frederik daarom niet te verwijten, dat hij eerst en vooral voet bij stek hield dat hij me de info gegeven had die ik nodig heb.

Ik ben diegene die twee uur per week een terrein wilt gebruiken. Daarbij wil ik geregeld vrienden blijven uitnodigen om met mij mee te spelen. Als men iemand uitnodigt, vraagt men die persoon niet om te betalen. Maar dat doet hier niet eens ter zake.

• Nu betaal ik op jaarbasis zo'n 1664 euro: 32 euro x 52 (weken/jaar). Of ik nu heel het jaar door in mijn eentje speel of met twee.

• Als ik een 'Wildcard - All' in neem en ik speel altijd in mijn eentje, betaal ik 400 euro + 40 euro instap.

• Moest ik er in slagen om altijd met iemand samen te kunnen spelen, dan betaal ik mijn lidgeld 400 euro + 40 euro instap + 832 euro (omdat ik een niet lid mee neem op het court dat ik huur).

Met andere woorden als ik alleen speel, betaal ik per court.
Als ik iemand meeneem betaal ik per persoon???

Onderaan op de webpagina staat een advertentie:"Wildcard ... Hoe meer je sport, hoe voordeliger het wordt!" met een spaarvarkentje links en rechts. Maar ... Hoe vaker ik als lid iemand trakteer op een partijtje squash, hoe MINDER voordeel ik me doe.
Stadium profileert zich als 'meetingpoint', maar op deze manier lijkt het of het de bedoeling is, in tegenstelling tot wat Frederik zei, dat men zoveel mogelijk in zijn eentje op een terrein gaat staan.

Dit is natuurlijk al té absurd om waar te zijn. Ik vermoed dat er een vergissing in het spel is. Een vergissing die helemaal niet pijnlijk hoeft te worden.


U bent verantwoordelijke voor een afdeling van het grootste sport, meeting en lifestylecenter van Gent. Daarom is uw antwoord niet enkel interessant voor mezelf. Ik bezorg dit bericht, zoals u wellicht heeft opgemerkt, ook aan alle afdelingen van Stadium en aan de redactie van Gentblogt. Gelieve uw antwoord ook aan zowel mijzelf als aan de andere adressen die ik aanschreef te verzenden.


In afwachting van de opheldering van dit misverstand,
vriendelijke, sportieve groeten

Priskilla

...

Doe-het-zelven met Tefal

.



Alles komt terug. In de mode merkt iedereen het op. De ene revival na de andere.
Bij het koken waren we er na dui-zen-den jaren 'elk zijn plan trekken' in geslaagd, om het verantwoord te laten lijken dat er één slachtoffer naar de keuken wordt verbannen. We apprecieerden het gebaar van zelfopoffering, de bereidwilligheid om alle gezelligheid te ontberen en in potten en pannen te roeren, geur op te snuiven, zo vaak kleine beetjes te testen op smaak tot men gegarandeerd zonder nog iets van eetlust over te houden mee aan tafel schuift enkel en alleen om de anderen te zien genieten. Nu schakelen we met z'n allen terug over op zelf-doen. Waarom? Omdat er tegenwoordig nog maar weinig mensen goed kunnen koken? Willen we ons onttrekken aan de mogelijkheid om misprijzen op de gezichten van onze tafelgenoten af te lezen?


't Is nochtans niet dat 'koken' niet meer belangrijk wordt gevonden. Je kan je tv niet aanzetten of je krijgt een kookprogramma door je strot geduwd. Gisteren tijdens de Improcessie in 't Spijker bleek hoe bekend S.O.S. Piet geworden is. Wil je scoren met improvisatietheater, dan aanvaard je van je publiek het beste de suggesties waarvan je weet dat ze herkenbare taferelen opleveren. Ga voor Jamie Olliver, Nigella Lawson, Herwig Van Hoof en consorten. Altijd prijs (met Ahme-e-e-e-d)!!
Is koken dan iets geworden om naar te kijken op tv? Als je zo nu en dan een keer luistervinkt in 't echt of op de forums van de damesbladen, blijkt dat er nog zo dinges zijn die voornamelijk gekend zijn van op tv. Seks? Ik had het over kuisen!!
Dat is toch? Koken, kuisen en ja vast ook seksen zijn slechts enkele dingen waar een paar generaties terug niets van getoond werd, maar ze waren er wél mee bezig. Redelijk logisch eigenlijk. 't Is 't een of 't ander. Ofwel spendeer je tijd met kijken hoe een ander 't doet ofwel doe je 't zelf.


Zie je 't nog gebeuren? Dat we naar ons werk vertrekken en daar real life dingen gaan doen, die dan volledig geregistreerd worden, om daarna thuis te komen en ons in te pluggen in een machien en zo de bezigheden gewaarworden die we zelf willen ervaren. Of ... De hele ijskap smelt en Antarctica ook (doordat het zeewater warmer wordt) en bijna de hele wereld wordt overspoeld, er blijft nagenoeg niets meer over van alle technologische verworvenheden – want alleen de bergen zouden droog blijven en daar is nu niet specifiek een concentratie te vinden of zelfs te arrangeren tegen dan – en we gaan terug in een dierenvel gekleed, rond een vuurtje onze lor vlees bakken.
Een vriendin van me had een keer gelezen over een cursus 'koken in de grond' in de Ardennen. Aha!! Alle puzzelstukken vallen op hun plaats!! Ze weten het ze! De hoge Pieten weten het. Maar ze mogen 't ons niet zeggen.


Bwa ... misschien zal er nog een manier zijn om elektriciteit te produceren met waterkrachtcentrales. Tefal is in dat geval een zeeeeer vooruitstrevend bedrijf!!!

Preventief optreden tegen gestaar.

Je kent vast wel groene staar en grijze staar. Maar wist je dat een zonnebril ook werkt tegen gestaar?


Toen Lilith zichzelf "Oemfoefoe, The Sexy Zebra Bitch From Belgium" noemde, had je bij 't lezen van die blogpost maar één probleem: je moest zorgen dat je op 't toilet zat, want ... Ofwel kreeg je er de vliegende kaka van, ofwel piste je in je broek – die dus maar beter uit kon zijn - van 't lachen. You either hate it or love it. Er is geen tussenweg.
De reacties op haar artikel waren over het algemeen geruststellend bedoeld – voor haar that is!! - in de zin van:”Trek het u niet aan. Ik heb dat ook geregeld, dat er een man van Afrikaanse origine mij slechts lichtjes verdoken, oneerbare voorstellen doet.”

'k Heb toen zelf ook gereageerd met:
“In Kenia moest onze reisgids aan iemand van het hotelpersoneel duidelijk maken, dat ik niet kon geruild worden tegen zoveel runderen of zo. Ik was dan als zeventienjarige weer ontzettend fascinerend voor de Swahili-man, omdat ik zo ontzettend klein, fijn was en een rode schijn in mijn haar had. Toen de gids vertelde dat in België niets betaald wordt bij een huwelijk, liep de man helemaal over van affronte! Aan de gids: nog eens bedankt voor de tussenkomst!!!”


Nu moet ik zeggen, dat ik nadien nog vaak in Salsa-bars heb rond gehuppeld en daar werd ik ook door de gladde jongens voortdurend attent gemaakt op mijn onvoorstelbare aantrekkingskracht. Maar 't is gelijk een Latina mij ooit toevertrouwde – jaja 'toevertrouwde', want de gemiddelde Vlaamsche vrouw weet dat niet: een Latino houdt van kleine, grote, dikke, dunne, kortom van ALLE vrouwen. En ik druk mij bewust proper uit. In haar versie kwam de 'mama huevo' er minstens één keer bij.
Buiten de Salsa-community werd ik redelijk goed gerust gelaten. Eigenlijk is dat een understatement. Ik werd NIET aangesproken op straat!
Toen ik die reacties bij Lilith las, vroeg ik mij dan ook af waarom ik niet lastiggevallen werd. Wat was er mis met mij? Wetende dat je om bij het merendeel van de donkere mannen in de smaak te vallen slechts aan de minimumvoorwaarden – zijnde: in het bezit zijn van een vagina - moet voldoen, gaf mijn zelfvertrouwen een behoorlijke krimp.
Tot gisteren ... Want nu weet ook ik hoe het voelt om door de dragers van de tot mythologische figuur verheven penissen opgemerkt te worden.


Op een paar stevige hoge hakken en gekleed in een niet overdreven aansluitende jeans, een kort, roodbruin, imitatielederen jack met daarover een mosgroene poncho met fringels, met op mijn hoofd een roestkleurige cloche hoed, nam ik een pak sigaretten uit mijn grote, kunstlederen, tomatenrode reporterbag – denk voor het model aan de Sunair bags. Komt er een kleine neger – ja die gast was maar zo groot als ik en dat is klein! - naar mij:

k.n:”You have cigarette?”
'k Had mijn pak net weggestopt, dus ja ... Ik neem het pak en houd het geopend voor. Hij heeft vuur. Om zijn sigaret aan te steken mensen!!
“You kn?*% you l?*% very sessie?”
Ik kijk zoals Arnold indertijd en denk ook “What did you say there about me?!”, want ik had hem niet verstaan.
ik:”Sorry? You were saying?”
k.n:”You LOOK very SESSIE!”
ik:”Ohw ...” - 'Oemfoefoe' kijkt vanaf de overkant van de tramsporen toe en gooit mij een knipoog. - “Thank you”. Want ik heb ergens gelezen dat je alleen 'bedankt' moet zeggen, als je een compliment krijgt.
k.n:”You have phonenumber for me?”
Ik zeg niks, kijk verbaasd en dat is deze keer niet omdat ik hem niet verstaan heb.
k.n:”Do you have phonenumber for me?”
Ik denk “Ja, ik heb u wel verstaan gij brutale vlegel!”, maar ik zeg “No, it wouldn't be of any use to you.”
K.n. kijkt nu op zijn beurt verbaasd:”I did not understand.”
Ik denk:”Ah neen ... dat zal niet dat ge dat verstaan hebt.” en zeg:”You would be wasting your time. I prefer to be frank with you.”
k.n:”Oh that's ok. No problem. You would not be wasting time. Where are you going now?”
Ik denk:”De gast heeft het niet door hé zeg. Ik ken een madam die nu, terwijl ze dit leest, al op haar stoel zit te wippen van ongedurigheid en vindt dat ik moet zeggen:”Leave me alone you disrespectfull son of a bitch! Or do you think you can come around here and fuck every thing that crosses your path?! You can't!! Is that clear to you?!!”,
dus zeg ik zo onsexy mogelijk kijkend, the most boring thing:”I'm going to buy grosseries and than I'm going home.” want ik ben zo niet. Ik ben dweil- en voetveegachtig van aard, weet je?
k.n.:”Can you give me phonenumber?”
ik:”Look ... I'm with someone.”
k.n:”Ooohw ...” draait zijn rug naar me toe en wandelt weg.
Een stuk van mij denkt:”Awel merci!! Moet ik daarom sympathiek blijven??”. Het andere stuk is ongelooflijk opgelucht dat hij niet zei:”No problem! I don't mind.”

Even later, na een tramrit.

Ik wandel met mijn blik op een punt zo'n vier à vijf meter voor me op de grond gericht, zoals ik bijna altijd doe als ik in gedachten verzonken ben – en dat was ik toch wel. Uit de andere richting komt een koffie met melk-kleurige man. Ik ben op het voetpad. Hij is nog ongeveer vier meter van mij vandaan, stationeert zich op 't aangrenzend fietspad, kijkt mij glimlachend aan.
“Hal-lo-oo ... ça va?!”
Ik loop door, passeer hem terwijl hij dat zegt, kijk hem met mijn kin op mijn knieën aan en zie een fietser en bromfietser aankomen gereden. Wat doe ik?
“Pas op!” en ik doe teken dat hij op 't voetpad moet gaan staan.
“Vous parlez français?”
Ik vind dit vééél te lachwekkend om snel, snel door te lopen. En ik denk trouwens ook altijd, dat ge beter niet 't idee kunt geven dat ge bang zijt. Tot hiertoe heeft dat altijd al goed gewerkt.
“Oui.”
“Ou est-ce que vous allez?” vergeef mij de schrijffouten als die al te talrijk zouden zijn – choh, ik ga 't in 't Nederlands verder schrijven. Anders duurt dat nog zoveel langer.
“Ik ga boodschappen doen en dan naar huis eten maken.” Ik denk plots aan het prima afweermiddel dat ik net heb ontdekt en zeg erbij:”Pour mon mari” Ik gebruik 'mari' om te tonen dat 't serieus is als extra overtuigingsmiddel.
“Ton mari est Maroquin?”
“Non!” Waar haalt die dat nu uit allez?? Omdat ik een hoed op heb en niet met mijn gat bloot loop ofwat?
“Il est Belge?”
“Mais oui!” want ik wordt een beetje kregelig. Mij ambeteren ok, denken dat ik voor elk gat te vangen ben ook nog ok – want hij kan niet weten hoe deftig en braaf dat ik ben -, maar veronderstellingen doen waarvan ik de oorsprong niet begrijp ... dat kan zomaar niet hoor.
“Ah ok ... ik dacht dat je misschien iets wou drinken met mij.”
“Euh?!! Neen!!”
“Vodka? ... Vodka is goed hoor!!”
Ik schud mijn hoofd, glimlach, zeg “Daaag!”, draai mijn rug, loop door met mijn handen in mijn zakken.

Vijfentwintig meter verder staat er een gastje buiten aan een Tunesisch café. Eentje dat met moeite alleen kan pissen!
“Hoe is't?” en den toon maakte duidelijk dat 't niet uit naastenliede was dat 'em dat vroeg.
“Goed merci!! En met u?” zeg ik luid en glimlachend terug en ik loop direct door.

Ik kom dat anders nooit tegen, maar dit is dus écht gebeurd hé! Ik zweer het!!
Kunde geloven dat ik mij afvroeg waar de verborgen camera was???


Hoe zat dat nu? Waarom was dat? Het kan niet te maken hebben met een dik gat, want ik heb dat niet. Het kan niet te maken hebben met formidabel dikke tetten, want dat heb ik ook niet. Wat was 't dan?
Wel, ik moet fameus grote ogen getrokken hebben van pure verbazing. En dat is 't. Zo simpel is't!!

Die mannen vallen niet op konten en tetten. Die vallen op grote ogen! It makes sense!! Lilith heeft ook grote ogen. “Bolleketten” gelijk ze zeggen.
En dat is ook direct de verklaring waarom de dames die een boerka moeten dragen tóch nog verkracht worden. Vrouwenogen zijn het 'sessieste' dat er is voor die mannen. En zo'n sluier trekt alle aandacht daar naartoe!! Die worden daar zot van!!!
In Afrika, in de warme landen, lopen de vrouwkes hele dagen met blote tieten rond en dat lukt. Die worden niet langs alle kanten besprongen. Waarom? Omdat ze een zware lading op hun hoofd hebben en dus constant hun blik op de grond gericht moeten houden om niet in 't zand te bijten. Voilà!!

Moraal van 't verhaal:
Als ge wilt gerust gelaten worden door ALLE mannen? Steekt uw broek in uw botten, bedekt uw gat met een veel te grote driekwartjas, verstopt uwen boezem onder een poncho, draag een ondoorschijnend regenkapje en zet een zonnebril op. De mannen kunnen tegen hun eigen madame liegen, dat ze dat toch zo schoon vinden. He ;-) He ;-)
Weet mij te zeggen of 't werkt!

Vleervlindeu-eur

Ze is terug!! Ja, en z' heeft nog niets van haar zalig verfrissende lichtheid verloren. Als je iemand wil lezen die door 't leven dartelt - in plaats van spartelt zoals u en ik - één adres:

Vleervlinder
hier en ginder

@vleervlinder herself: Misschien lijkt het alleen maar zo en zit ook jij geregeld met lelijke muizennesten in je hoofd. Maar het werkt toch écht verlichtend om bij jou te komen lezen.
Da's mijn gedacht hé ... mijn gedacht.

Platgebouw

.

Een flatgebouw. Waar slaat dat op? 'Flat' wil zeggen vlak. Eén appartement in zo'n building is plat. Maar het hele gebouw toch helemaal niet?
Daar hebben we toch niet te goed over nagedacht toen we dat hebben overgenomen, mij dunkt 'e' mij.

Oep, knoep, daaag ...

Ga 'k op You Tube zoeken naar 'giant snails' en ge komt daar veneigens castaars tegen.

Maar tees zie'k liever niet gebeuren ze!!

Microcosmos in mijn ton!

'k Heb naar aanleiding van mijn vorige post nog maar eens geprobeerd, om een foto van mijn vissen te maken. Maar zelfs als ze bij 't oppervlak zwemmen, eens ik op anderhalve meter afstand ben, duiken ze weg. Toch bleef ik een tijdje gehurkt zitten en ontdekte dat de waterslak die 'k een paar dagen terug gezien had, niet alleen is. Er zat er nog eentje.

Veel kleiner maar toch. En nog één! En als ik dan echt goed keek, dacht ik:"Waouh!! Waar komen die allemaal vandaan?!"
Foto genomen en daarna gezocht op Wiki (is altijd handig om basisinfo te vinden). De slak zet eitjes vast op de blaadjes van drijvende waterplanten. Dus zullen die meegekomen zijn met het eendekroos dat ik erin gedaan heb. En nu zijn dat dus allemaal ietsie-pietsie-tietsie kleine slakjes geworden.

Bij 't bekijken van de foto's heb ik zelfs een worm opgemerkt! Niet zo'n made-achtig ding dat sportvissers gebruiken. Maar eentje dat op een regenworm lijkt. 'k Wist niet eens dat er in water ook wormen leven. Dat zal dan ook met de planten of de grond meegekomen zijn.






Ik wilde zo graag een diverse bevolking in mijn waterbiotoopje. Zo lijkt het wel of alles helemaal vanzelf gaat.

Het zwarte goud

Aan AL die mensen die zich al sinds 29 oktober jongstleden elke dag afvragen hoe 't met mijn vissen gaat:
“Het gaat goed met ze!”

Er zou volgens ervaren vijveraars niks mis zijn met zwarte vinnen.

Als je goed kijkt (klik op de foto om hem te vergroten), links onderaan op de foto tussen die fringel-plant, zie je twee oranje vlekjes. Dat zijn ze dus.

Dat water is nu toch wel héél helder zonder filter of iets?

10/10 voor Firefox

aanvulling voor wie dit al gelezen heeft: er was blijkbaar een keer goed geschud met de tekst, maar het is nu bezonken.


Er is een Google Toolbar voor Firefox!! Ik ben kierewiet van Google-toepassingen en heeeel blij met Firefox. En ik wist dat niet. 't Is te zeggen, niet direct.
Ja, een mens - als ik - krijgt - door zijn eigen toedoen - zo storend veel nieuwsbrieven in de bus, dat ze doorgaans meteen na ontvangst, ongelezen weggegooid worden.


En hij (Firefox) wint steeds meer aan populariteit lijkt mij. Kijk!





"Waarom ben die daar nu blij om?" vraag jij je misschien af. Wel, omdat Firefox nen helen toffenbrowser is: hij is handig, goed en gratis. En ik ben blij als andere mensen daar duidelijk van meegenieten. Zo ben ik. Ik heb graag dat anderen vollen bak plezier hebben.

Da's trouwens ook nog een reden waarom ik geen pakskes kan bewaren. 'k Denk altijd: als ik dat nu al geef, dan kan hij/zij het al gebruiken. Al goed dat ik geen buitenshuis wonend kind heb. 'k Zou verdorie niets meer in mijn kot hebben. "Pakt dat maar mee als ge dat graag ziet. 't Is laters toch allemaal voor u. Ge kunt er maar al geniet van hebben." Terwijl ik zelf op de grond zou moeten zitten, verplicht om met mijn handen te eten - bij frieten is dat plezant, maar bij stoemp met veel saus lijkt mij dat minder - en als 't een dochter met mijn maten zou zijn, zou 'k berrevoets in mijnen bloten moeten rondlopen. Ho!! Hooooola!!! Ja, da's juist. Die dingen - buiten stoemp met saus met mijn handen eten - doe 'k sowieso wel eens. Maar als 't van moeten is, lijkt er mij allemaal niks aan.

Erin ... Eruit ...

@karel:
Grappig?!! Gij vindt dat grappig?!! 'k Was er nu net in geslaagd om mijn gat te vegen aan de stats ... Voer ik mijn blogadres in en kom ik niet eens voor in de databank. En als ge dan in de top 100 geraakt en ge bengelt daar helemaal onderaan? Dan loopt ge elke dag het afschuwelijke risico om weer te verdwijnen in dezelfde gigantische vergeetput als waar ik in zit!!!

@Menck:
Gij hebt dat goed gezien. Verrader ... :-p



Neen ... Alle gekheid op een stokje. Oei! Neen, want 'stokjes' zijn helemaal 'out'!! En 'out' zeggen is ook 'out' ... Het is euh ... 'zo 2005!'??

Enfin, serieus. - ik kan serieus zijn - Ik weet goed genoeg dat ik geen 'invloed-blog' schrijf. Maar naast de Clickx-manie is deze MetaTale rank vast ook weer zoiets waar héél veel bloggers wél van wakker zullen liggen.

Kakkenestjes

.

Als je in een ruwbouw zestien wc's hebt klaar staan voor acht piepkleine studio's, dan is de titel toch wel gepast?

Spijkerhard!!

..............





Donderdag 22.11.2007 om 21 uur Café Het Spijker aan de Pensmarkt in Gent.

Als je van de Korenmarkt over dat pleintje bij de brug van de Gras- naar de Korenlei loopt, moet je er voorbij. Plat in 't centrum dus! Er stoppen aan de Korenmarkt bussen, trams, taxi's, er is de Sint-Michielsparking voor wie een auto rijk is, ...

En ge moogt nog GRATIS binnen ook!!!


Tot den donderdag tons? Als ge komt, laat weten wat ge gaat aandoen hé, dat ik u herken.

Leve de internetveilingen!!!

Weet je nog, de internettablet van Nokia waarover ik schreef? Wel ... Schrappen van my wishlist die handel, want ... The bullet is helemaal through the church!


Ik ben de laaiend enthousiaste bezitter van een PDA met daarbij een plooibaar klavier - allez, 't is te zeggen bijna, want ik moet hem nog ontvangen. De veilinginfo was:"A vdre : l'ensemble !!!!! : Ipaq h5400 (fonctionnement impeccable) avec logiciel d'origine + carte mémoire SD de 500 Mb + clavier pliable pour Ipaq (avec logiciel d'origine) + Antenne GPS Tomtom + Carte Tomtom Europe"
'k Heb nog gevraagd of het om een qwerty of azerty gaat, want dat is wel zo belangrijk als je blind wilt typen. En jeuh, 't is azerty-y-y!!


Dat pda-ding heeft bijna niks van geheugen! Ja, en dan? Met de huidige prijzen van de usb-sticks (zoals Michel zei) lig ik daar niet wakker van. Voor wat ik daar wil mee doen, is dat meer als genoeg.
De startprijs stond op 1 euro, maar je kon hem ook direct kopen voor 125. Gezien er nog geïnteresseerden waren, heb ik niet durven wachten. 'k Houd het nu al een tijdje in de gaten en dit soort van aanbiedingen - lees: praktisch én voor niet te veel geld - liggen niet voor 't rapen. Of 't moet zijn dat ik niet goed zie.


Ok, dit zal voor de fancy peoples niet al te flashy zijn, maar gelieve er rekening mee te houden dat mijn laptopke - dat ik trouwens enkel maar (permanent) in leen heb van een kameraad - een Compaq Armada E500 is met een stevige metalen behuizing van tien kilo - zo lijkt het toch - en ik daar ook héél content van ben! Ik ben echt niet zo moeilijk als ik hier vaak lijk hoor!!


Dat is 'em zie! Met alles erop en eraan ... En dees is weer opgetogen gelijk een klein kind op Sinterklaasdag!

Achtergestelde voorlopers?

De Middeleeuwen lang geleden?! Ik verzeker u, als je het in een ruimere context ziet, een context van 'de mens trippelt hier al ongeveer 250 000 jaar rond', dan is 507 onnozele jaartjes van niet veel betekenis meer.


Hoe halen wij dat nu ons hoofd allez, om te durven stellen dat het nooit meer zal worden zoals toen? Ja ok, exact hetzelfde wordt het niet. Maar dat wordt ook niet bedoeld. Als we hier zeggen 'zo', zeggen we 'even erg'. Mensen op de brandstapel zetten, omdat ze niet passen in 't plaatje. Dat is ondenkbaar geworden. Zo ondenkbaar dat in het Midden-Oosten vrouwen die het slachtoffer werden van een groepsverkrachting er nog een pak zweepslagen bovenop krijgen. Ik weet het, dan mogen ze van geluk spreken, want het is veel waarschijnlijker dat ze gestenigd worden. Maar ja ... Dat is bij ons niet. Dat zijn 'achtergestelde' culturen ... Achtergesteld?!! Daar komen we nog op terug!!


Hoe lang is 't geleden dat de Holocaust plaatsvond? 'k Begon gisteren te lezen in 'Misha' – het verhaal van een kind dat gedurende de tweede wereldoorlog in haar eentje rondzwierf door Europa, nadat haar ouders waren gedeporteerd. Of neen ... ik zal het woord 'afgevoerd' gebruiken. Misschien zegt ons dat nog iets. Want deporteren ... tja ... dat hebben we al zo veel gehoord. Een mens went aan alles, niet waar? Trouwens ... ene geflipten tiest die misbruik maakte van de wanhoop die er onder het volk heerste. Euh ... wacht hoor ... Neen, dat kennen we nu niet meer. Of wel? Wel?! Allez?!!


Een volk dat men wilt uitroeien. De laatste poging is zelfs niet van toen geleden hé mensen. Denk "Rwanda", om maar één voorbeeld te geven. Maar ja ... Waarom zou 'k een nieuwe formulering zoeken. We hebben de passe-partout. Dat is bij ons niet. Dat zijn 'achtergestelde' culturen ... Achtergesteld?!! Daar komen we nog op terug!!


“De Islam probeert de wereld te veroveren en ze zijn goed bezig.” hoor ik af en toe. Gisteren keken E en ik naar de documentaire 'Jesus Camp'. Een reportage over de aanpak van een flink percentage Evangelisten in de Verenigde Staten. Er wordt niets besproken, noch wordt er een oordeel geveld. Er wordt enkel beeld en klank bezorgd. Alsof de boodschap was:”Denk er van wat je wilt. 't Is dat je 't maar beter kunt weten.” - Kwestie van het 'Wir haben es nicht gewusst'-excuus uit de weg te ruimen?
Ja maar ... ja maar ... Dat is al veel dichter bij ons! Dat zijn toch geen 'achtergestelde' culturen? 'Achtergesteld' ... Wanneer is iets 'achtergesteld'? Als 't achter diegenen aanhinkt die al verder staan? Is de V.S. niet vaak een voorloper op het vlak van populaire cultuur? Wordt dit dan het voorbeeld? Is dát de methode waarmee men 'het' gaat oplossen?


Als je dat ziet en daarna voor het slapengaan nog een beetje verder leest in 'Misha' – wat trouwens vooral een prachtig verhaal over innerlijke kracht en doorzettingsvermogen is. Dan is het duidelijk hoe verontrustend weinig verschil er is tussen de Middeleeuwse toestanden en wat er nu gebeurt. En hoe krankzinnig het ook mag klinken, het is lijkt me nog logisch ook dat we nog niet verder staan dan dat. Want nogmaals, hoe lang zijn die Donkere Tijden nog maar geleden? Bespaar uzelf de moeite. 'k Heb het al even berekend. Van de hele tijd dat we hier al mogen prutsen: 0,2 %.
Hihi ... redelijk dom hé, om te denken dat wij in die periode wél zouden hebben geleerd wat in de andere 99,8 % van onze geschiedenis niet in onze koppen geraakt is.


E bedacht deze ochtend dat het eigenlijk best wel verwonderlijk was, dat hij daar geen nachtmerries van gekregen had. En geloof mij. Die gast is écht niet rap onder de indruk!!