de begeerte van een foorkraam

.
Shitonya gaf op dit stuk van Target o.a. volgende reactie:"liefdeloos is het meestal, want liefde is moeilijk te vinden"

Waarop ik dan weer zei:

"Ik denk - of ik voel het zo aan, geen idee eigenlijk -
Laat ik het houden op 'ik veronderstel' ...

Ik veronderstel dus, dat liefde moeilijk te vinden is, omdat ze vergelijkbaar is met zo'n kermisattractie waarbij je met ballen naar een stapel blikken moet werpen. Als je twijfelachtig werpt, kan je nooit raak gooien. Dus moet je veel kracht zijn doel zien missen, voor je uiteindelijk een keer 'prijs' hebt.

eu!! 't Is voor 't eerst dat ik het zelf zo bekijk en ik schrik er zelf van dat mijn metafoor eigenlijk toch wel ergens op slaat. Misschien moet ik dit gewoon op mijn blog zetten. Of nog beter: het ook voor mezelf onthouden.

ah en nog iets ... Op zo'n attractie staan alle stapels blikken dozen even ver en zijn ze allemaal even moeilijk te raken. 't Heeft dus geen zin om als 't niet direct lukt, snel weer een andere stapel te kiezen."


aanvulling naar aanleiding van de vraag:"En wat als het voor "de geraakte" te hard aankomt?"


De blikken dozen mogen hier in mijn beeldvorming enkel verwijzen naar wat overwonnen moet worden vooraleer er van vrijwillige beleving sprake kan zijn.

Als iemand een stapel omver gooit van een persoon waarmee geen liefde kan ontstaan, kan diegene wiens blikken op de grond liggen hoogstens even in de war zijn. Zelfs als de bal meer dan de blikken heeft geraakt. De boel wordt opgeraapt en het spel begint van voor af aan. De dozen blijven staan, tot er terug iemand voorbij komt die bereid is om te gooien.
Als iemand een stapel omver gooit van een persoon waarmee wel liefde kan ontstaan. Dan kan het eveneens zijn dat de bal tot tegen hem of haar vloog. Toch worden de blikken niet meer opgeraapt. Het spel is gespeeld. Speler en trofee zijn met elkaar opgezet. Soms in de ogen van 'de maatschappij' als een hond met vlooien. Maar dat raakt dan gelukkig niet. Want de maatschappij werpt altijd twijfelachtig.

.

cowboys op het dak

.
Weet je nog van de kraaien in Recommended for You - Burn? Eigenlijk hoor ik er hier geregeld. En de voorbije avond bleven ze lang genoeg in de buurt om zich te laten observeren.
Mmmmm ... Fijne beesten! Zo zeker van hun stuk. Rustig maar altijd alert. Ze zitten altijd de omgeving uit te kammen met hun kooltjes. Helemaal anders dan die doezelende stadsduiven die in groep, op de straatstenen van een plein hun kilometers halen. 't Lijkt of een kraai denkt:"Wij hebben jullie afval niet nodig hoor. We komen naar de stad, om jullie een beetje te kunnen gade slaan."


















.

wees gegroetje

.
Wees gegroet kind,
vol van genade.
't Goede is met u.
Gezegend zijt gij met alle kinderen,
want gezegend is de vrucht van een lichaam
Heilig mensje,
vraag naar ons, volwassenen,
nu en tot het uur van onze dood.


Want een kind is één van die goeie remedies tegen tamzakkerij, verzuipen in zelfbeklag, verloren lopen in je eigen hoofd of stoppen met zoeken naar de volgende steen in de beek.

Maria zelf werkt niet genoeg op de zenuwen als je 'r geen aandacht aan geeft.

.

randgebied

.

Een brede algemene ontwikkeling hoort het een mens gemakkelijker te maken zich in de maatschappij voort te bewegen, juist?
Voor die algemene ontwikkeling wordt grotendeels gezorgd in het onderwijs, juist?
Waarom heeft geen enkele les tijdens de middelbare school me dan geleerd dat er instrijkbaar zoom- en naadband bestaat om stukken textiel aan elkaar vast te maken?!

...

Zo één tipje per dag - of per week nog maar als er geen 1500 te vinden waren - had toch niet te veel tijd gekost? Of is wetenschap die enkel concreet bruikbaar is, per definitie misplaatst?

.

bag(-atel)

.
Enkel omwille van het oud zeer uit Gerenderde knoken met de 'tas van het seizoen'.

IT-BAG

UIT:
Brillen zijn de nieuwe it-bag (Nu.nl, 27 juli 2008)

CONTEXT:
'C'est brilliant' was de show die zondag op de Amsterdam International Fashion Week hoge ogen gooide. Brillen en jonge ontwerpers gingen gezamenlijk de catwalk op onder het motto dat de bril - met of zonder zon - de nieuwe IT-BAG is.

BETEKENIS:
onmisbaar modeaccessoire

UITSPRAAK:
[IT-bèèg] (met de g van 'goal')

WOORDFEIT:
Een it-bag is een tas van een bekend (duur) modemerk waar je - als je trendgevoelig bent - op een zeker moment mee gezien móét worden. De hotheid van zo'n tas duurt maar kort, vaak niet eens een modeseizoen. It is hier het Engelse voornaamwoord 'het'. De term is rond 1990 bedacht; vooral in de jaren negentig was dit een bekend verschijnsel. De tassenmarkt is sindsdien veranderd en de it-bag neemt in belang af, omdat het modellenaanbod tegenwoordig diverser en persoonlijker is. Kennelijk worden nu brillen als nieuwe must-have gezien en wordt it-bag daarvoor als metafoor gebruikt.




Alweer dankzij KriQ
.

waterpret op hoog niveau

.


Dag gaat nu zo al een paar dagen door, van 's morgens tot 's avonds. En ik kan u verzekeren, het klinkt zoals het eruit ziet: geesteu-eu-eu-eu-eug!!!!

.

Lekker!

.

Eten of drinken kan mij geen troost bieden als ik mij in een – eventueel zelfgegraven – dal bevind. Doorgaans geniet ik niet van eten. Het is iets wat een mens moet doen.

Als kind at ik enkel mijn bord leeg als ik niet de hele tijd aan tafel moest blijven zitten. Nu nog vind ik de tijd dat ik ermee bezig ben vaak verloren. Zelfs snoepen, omdat ik geen tijd wil nemen om deftig te eten, doe ik snel.
Tenzij het om iets lekker gaat, bijvoorbeeld iets uit onderstaande lijst.

• pizza met salami, zwarte olijven, kappertjes, ansjovis, tonijn – NIET allemaal tegelijk!
• zwarte olijven
• mini salamietjes pur porc
• allerhande pastagerechten met room – en géén Bolognaise
• Pineau Des Charentes – wit én rood
• Appolinaris
• Vichy Catalan – spijtig genoeg alleen in Spanje zelf te koop
• Mattheus – Rosé
• soyamelk met vanillesmaak
• praliné chocolade
• koffie met een beetje suiker, chocolademelk en slagroom
• slagroom
• witte druiven
• kleine appels die rood blozen
• Fruit & Fibre met een beetje gesuikerde maisvlokken en magere yoghurt
• het knapperige vel van een kip aan 't spit
• meloen in Parmaham
• meloen
• Parmaham
• rundscarpaccio
• slaatje met warme geitenkaas
• Oosterse gerechten met verse koriander
• aardappelkroketten
• aardappelpuree
• gebakken aardappelen
• gebakken champignons
• steak Roquefort
• echt krokante frieten

Nope! Geen fijnproever.
Wel een lekkerbek die gezegend is met een snelle verbranding.

.

lei-ei-deu-eu-eur!!!

.

In de auto 'Dear Mr. President' van Pink beluisterd vandaag.
En ik weet er geen weg mee.

Ik heb het evenmin met mannen die hun macht lijken uit te buiten in plaats van ze te GEbruiken – om de grootste gemene deler te helpen. Toch deed het nummer me plots stilstaan bij 't gemak waarmee wij 'onze leiders' – de goeie en slechte – ALLE negativiteit toedichten.

• How do you dream when a mother has no chance to say goodbye?

Is het Bush die voor een wet gezorgd heeft, dat we

1. met onze zatte botten mensen moeten omver rijden,
2. minstens een sjieke auto, dure kleren, ... moeten zien te verkrijgen via roofmoord,

• They're all sitting in your cells
  While you pave the road to hell.

Ik dacht dat die weg er al lag.
Of moest het gewoon rijmen?
Ah, oei, neen! Het gaat niet over aanleggen van de weg. 't Gaat over het versterken van ... Mja, dan kan ik hem niet verdedigen.

• Minimum wage

Is er dan in de V.S.A. - of in eender welk ander land in feite - een wet die verbiedt om meer dan het minimumloon te betalen? Behalve de wet van de sterkste – die meen ik niet enkel en alleen door Bush en collega's in stand gehouden wordt.

• And what kind of father might hate his own daughter if she were gay?

De vriend van mijn gewezen bazin? Zijn grootste nachtmerrie is dat zijn dochter een relatie begint met een Noord-Afrikaanse vrouw.

• Let me tell you 'bout hard work
  Building a bed out of a cardboard box

Is het alleen de politieke leider van een natie, die een handje toe kan steken?
Of heeft de aangesproken president een wet uitgevaardigd die verbiedt dat ook een megaster of wie dan ook kiest voor een leven zonder decadent overschot aan centen?

En daarnaast vind ik het net iets te veel Amerikaanse jeugdserie-titelsong-achtig klinken.

Het volledige nummer:

Pink – Dear Mr. President

.

Je lacht je dood!

.
Eigenlijk had ik het niet zo met de slogan van Improcessie.
Maar 'k heb mij al goed gehad de laatste dagen!!!

Gisteren voor de voorstelling:

“Gij zijt hier goed met onze kop aan 't lachen. Dat gij dat niet kent? Daar geloof ik niks van.”
Tegen een vrouw met een grote bek en een in mijn ogen hoog “Sex and the City”-gehalte, over een aantal attributen die niet worden gepresenteerd op een Upperdare Party.

Tijdens de voorstelling:

't Hele publiek, de acteurs die bezig waren, zij die achter hen zaten te wachten, de MC en ik lagen tegelijk zowat in een deuk. Zo'n momenten zijn bij impro waar je naartoe wilt.

Na de voorstelling:

Bij McDonalds een menukaart met daarop 'Braille – Grote Letters'
“Dat is voor blinden met dikke vingers!”
hahahahahahahahaaa
Daarboven, aan de muur een bord met daarop 'Kaart voor blinden en slechtzienden'
“Maar die mensen kunnen dat toch niet zien?”
“Ah neen ... Ze zouden hier ene moeten zetten die de hele tijd roept:”Kaart voor blinden en slechtzienden!”. Dan betalen ze dienen daar een hongerloon voor.”
“En dan kan hij dat hier opdoen, want dan heeft hij honger.”
hahahahahahahahaaa
Ja ... Eens op dreef lach je met alles. - Of toch met bijna alles.

Toch besloten om nog naar 'The Dark Knight' te gaan kijken. Ik, eerlijk gezegd, met een beetje schrik dat ik ook daar zou blijven doorgaan met gibberen over 't minste.
Zorgen voor niets, want nog nooit geweten dat ik bij een fantasy film zo vaak walgde van the villain.

Hij greep me regelrecht in mijn kruis, keek me in de ogen en vroeg:”En jij? Ben jij wel zo goed van inborst? Ben je wel zeker dat je zelf niet bij die mensen hoort die ik beschrijf? Je weet dat ik vaker gelijk heb dan je suikerzoete kant zou willen, niet?”

The Batman is niet zo'n figuur die één of andere superkracht heeft. En gelukkig ben ik onnozel genoeg om tijdens 't kijken van zo'n film héél, héél even de bedenking te maken:”Moest er iemand zijn met on-ge-loof-lijk veel centen en die zou dat willen doen, dan zou dat gewoon echt kunnen!!”. Anders was ik daar inderdaad veel te serieus buiten gekomen.

Een streepje muziek dat best wel past:

Killing Joke - The Wait

.

Op de tweede plaats

.
Ou-ou-ou-h
Lllllief-des verdriet

Wat?!
Niks 'Ou-ouh'!

Het leidt de aandacht tenminste heel even af van de meer belangrijke vragen in T' leven.
Zoals daar zijn:
"Waarom heb ik toch een nieuw stuk ongeluk op de wereld gezet?"
of, indien niet
"Waarom heb ik dit prachtige verschijnsel dat 'leven' heet, niet doorgegeven met mijn eigen lijf zoals waartoe 't in staat leek?"


Op de tweede plaats, maar minder krachtig dan pijn, komt de verliefdheid die noodzakelijkerwijs voorafgaat.




Diabetici, gelieve uzelf van het volgende te onthouden.


Joe Jackson - Be my number two






De publieksjury kent de tweede plaats toe aan ...
.

Over-?

.

Ooit zou ik de Bijbel van begin tot eind willen lezen.
De taal roept weer begrippen op:

• krachtdadigheid
• passie
• over-? .... allez ... hoe zeg je dan nu weer? ... over-?
  “overgeefsel” kreeg ik als suggestie
  Al klopt het evengoed, houd ik het toch op
  overgave

14 Vervloekt is de dag waarop ik ben geboren,
de dag waarop mijn moeder mij baarde.
Die dag mag niet gezegend zijn.
15 Vervloekt is de man die mijn vader het goede nieuws bracht,
en riep: “U hebt een kind, een jongen!”
16 Het zal die man vergaan
als de steden die de HEER meedogenloos verwoestte.
Hij hoort kreten om hulp in de morgen,
krijgsgeschreeuw op het middaguur.
17 Had hij me maar in de schoot gedood,
dan was mijn moeder mijn graf geworden,
dan was haar schoot voor altijd zwanger gebleven.
18 Waarom moest ik de moederschoot verlaten?
Ik heb alleen maar verdriet en pijn,
ik slijt mijn dagen in schande.’

Jeremia 20:14

KriQ had het vandaag over Jeremiëren.

.

Een stoornis als accessoire

.

Eén of andere stoornis hebben, lijkt populair. Omdat het in een maatschappij waar we vrijwel overal werden herleid tot materiaal met een serienummer, een middel is om 'anders' te zijn? Of omdat het de broodnodige steek-waarop biedt, als we niet (meer) mee kunnen?
Een flinke depressie (gehad) hebben, is helemaal vanzelfsprekend geworden. Nu al op de derde plaats als oorzaak van ziekteverzuim. En 't zou maar een kwestie van enkele jaren meer zijn, eer 't nummer één wordt. Chronisch Vermoeidheidssyndroom, Bipolaire Stoornis, Somatoforme stoornis, Angststoornis, ... noem maar op. Als je er iets over zou gaan lezen, is er vast veel kans dat je ergens tijdens het doornemen, terecht zou denken:"Hé, zou X daaraan lijden?" als je nu en dan al niet gewoonweg bij jezelf blijft hangen.
Kinderen met ADHD, een vorm van Autisme, ... Komt het vaker voor of horen we er alleen maar meer over praten? Is het enkel uit de taboesfeer gehaald? Of zijn de potentiële oorzaken meer voorradig? "Het zou bij mij niet waar zijn. Ik zou ze wel kweken!" hoor ik vaak zeggen en denk er zelf vaak precies 't zelfde over. Maar als het voedsel dat we eten, het onderwijs dat we krijgen, het volledige leven dat we leven en niet enkel het fragment opvoeding van tel is, kunnen we dat dan 'snel eventjes recht trekken'? Ik wijk af, want ik wou voornamelijk de indruk die ik hier over het algemeen bij heb meegeven.

Het is tegenwoordig zo acceptabel geworden om een stoornis te hebben, dat het lijkt of je het gewoon mee kunt nemen als accessoire en er voor de rest geen hinder van hoeft te ondervinden.
So? Je vertoont een afwijking. Dé reactie:"Wel ja ... Er schort aan iedereen wat hé? Tegenwoordig moet je daar toch niet meer mee inzitten." Moest het als behandeling volstaan om het uit de taboesfeer te halen, dan hadden alle therapeuten toch al lang aan hun patiënten gezegd:"Stuur aan iedereen die je kent een brief met vermelding van wat er met je aan de hand is. 't Moment dat iedereen 't gelezen heeft, ben je er vanaf. Genezen! Probleem opgelost!"
Moest de samenleving nu nog als begripvol en tolerant gekend staan, dan zou 'k nog zeggen:"Ok". Wat een psychische patiënt eerder kan verwachten is:"Allez, ge hebt het nu een keer allemaal kunnen vertellen. Doe dan nu maar weer wat je hoort te doen. Wij moeten dat ook."
Voilá! En dat ... Dát is om gek te worden.

Er kan nu over gepraat worden, wat er eigenlijk op neerkomt dat je niet meer absoluut zeker bent dat je opgesloten zal worden als je vertelt wat er in je hoofd en lijf omgaat, punt uit. Je krijgt inzicht in welke vijzen los en vast staan en er wordt met wat geluk een naam - of zelfs meerdere - op je toestand geplakt. Wat je met die wetenschap dan verder moet? Stel die vraag niet aan een therapeut, want die gaat dikke scheet nummer zoveel in zijn carrière laten. Wind, stinkende wind kan hij u verkopen. Want er is geen acceptabel advies voor een simpele, niet onbegrensd vermogende burger. De bedoeling is dat je, nu dat je weet dat je niet in 't hokje past, waarin men je wou duwen, heel erg aan jezelf gaat werken om tóch in het hokje te passen waarin men je wou duwen.

Dokter:"We gaan eerst de gevolgen behandelen en dan ... als 't weer beter gaat is het de bedoeling om niet meer terug te vallen."
Van Patiënten:"Ahaaa. Zo simpel! Gewoon niet terugvallen.
Mhmm
En hoe doe je dat?
Hoe zorg je dat je niet meer terugvalt?
Want ja, als ik dat had geweten, dan was het me ook de eerste keer niet overkomen hé, dacht ik zo, hé, juist hé, toch, toch??"
Dokter:"Ah op tijd reageren hé."
Van Patiënten:"En hoe weet ik zeker dat 't op tijd is? Als ik te lang wacht is 't om zeep. Maar als ik zeker op tijd wil zijn, dan moet ik eigenlijk al iets ondernemen als ik mij nog niet gevloerd voel. Dat kan toch ook niet de bedoeling zijn?"
Dokter:"Toch, toch ... Er geregeld bij stilstaan. Het niet uit de weg gaan."
Van Patiënten:"Leest u ook de Flair?"
Waarbij Flair kan vervangen worden door Goed Gevoel, Libelle, ...

't Is toch waar zekers? Alle boekjes staan vol met tips om allerhande narigheid te vermijden, zowel professioneel als relationeel, met zowel partner als kinderen, als ouders en schoonouders, ... En al die boekjes liggen in de wachtzalen van de dokters. En bij alle dokters moet je lang wachten. Je zou straks beter een deal proberen sluiten. "Ik had een afspraak, maar hier in uw wachtzaal is 't mij allemaal duidelijk geworden. Eigenlijk heb ik alleen nog een attestje nodig. Moet ik dan evenveel betalen?"
En als 't echt waar was dat 't je allemaal duidelijk geworden is dan ging 't zo:
Van Patiënten:"Ik was hier op het afgesproken uur.
U heeft veertig minuten verspilt van de tijd die ik broodnodig heb om in alle rust te herstellen. - Want zo is dat, het verhelpen van gelijk welke stoornis vraagt tijd, veel tijd. En die is enkel te koop via de dokter -
Heeft u er enig idee van hoeveel extra inkomensverlies dat voor mij betekent?
Ik zou het appreciëren moest u zich in de toekomst aan de door u voorgestelde planning houden.
Mijn attest aub?"
Dokter: kriebel, krabbel
Van Patiënten:"Dank u!
U begrijpt dat ik u voor deze gebrekkige zorg niet kan betalen?"
Dokter: ???
Van Patiënten:"Goed. Tot ziens dokter."
Want dat is de eenvoudigste oplossing: go with the flow, de weg van de minste weerstand, become a pain in the ass, een uitgedroogde, taai geworden rozijn ... overgoten met azijn, het hok in waar men je hebben wou. Met andere woorden: begraaf de hoop op symbiose tussen jou en de samenleving als je economisch geen gewicht in de schaal legt.
Wilt dat dan zeggen dat wie op economisch vlak zijn bijdrage levert volgens mij 'a pain in the ass' is? Yep!
Zou je mij een keer willen zeggen hoe begripvol en ondersteunend je zou reageren, moest de juffrouw bij de kassa van de supermarkt, als je aan de beurt bent plots zeggen:
"Vandaag kan er voor mij echt niets meer bij. Ik voel dat ik nu moet stoppen. Anders word ik gegarandeerd ... gestoord."?

Update (14 uur):
Ik blijk nu en dan onderwerpen te (be)spotten die een (zeer) breed publiek kunnen aanspreken!!
Humo publiceert deze week zowaar "De depressie-industrie: waarom wij steeds ongelukkiger worden". De link zal vast niet blijven werken, maar voor nu is hij te gepast om hier niet in te voegen.

.

bringen - brocht - gebrocht

.
Elke werkdag krijg ik van Lenthe KriQ een berichtje met de verklaring van een woord.

Vandaag gaat het over 'DOORWROCHT'
Het stukje etymologie dat er telkens bij komt, is 't leukste.


WOORDFEIT:
Ergens in de achttiende eeuw is in het Nederlands het werkwoord wrochten ontstaan. Dat is nieuw gevormd bij het voltooid deelwoord gewrocht, dat al wél bestond, maar dan als verouderde - en niet meer herkende - verledentijdsvorm van werken. Dat werkwoord had ooit de onregelmatige vervoeging wrocht - gewrocht, die enigszins vergelijkbaar is met brengen - bracht - gebracht en denken - dacht - gedacht. En daarbij is dan ook nog r-metathesis ('verspringing' van de r) opgetreden.
Doorwrocht is ontstaan als voltooid deelwoord van het werkwoord doorwérken: 'in allen dele grondig bewerken', zoals de grote Van Dale het omschrijft.


In mijn Waas' dialect wordt gezegd:

• bringen - brocht - gebrocht
• denken - docht - gedocht

En nu weet ik dus iets meer over de oorsprong van die vorm.
En ... dat we blijkbaar een beetje achterop hinken in de taalevolutie-race óf dat we karaktervolle babbelaars zijn en wars van overbodige aanpassingen.
Waaslanders en anderen die met '-ocht' opgebrocht zijn, sta mij bij en verdedigt ons!
.

Brantano en de html-maskerade

.
Mijn nieuwsbriefjes komen binnen, zonder dat de afbeeldingen standaard geladen worden. En dat blijkt zo zijn voordelen te hebben.


Platte tekst:




html:





Ooh?!
Waar is de startdatum van de actie naartoe?
Zou er op het laatste nippertje beslist zijn om toch niet aan 20 euro per paar te verkopen?


Ge zult op deze 22ste maar doen wat het masker adviseert en 'vandaag nog' naar ginder spurten!
Gewoon 't bericht uitprinten en meepakken. Benieuwd of je dan eindelijk voordeel zou kunnen halen uit het ontvangen van zo'n onverzorgde mailing.

.

haarbalslingeren

.

Michel zijn pas geadopteerd kitten, kruipt in de doos van 't oud papier om daar lief te liggen zijn. Een van zijn lezers zei dat daar troubles van komen, omdat katten de neiging hebben om daar een plasje te maken. Ja en neen. Hangt af van de kat. Er zijn er die 't enkel lekker vinden om daar te soezen. Andere mja ... die willen daar hun afval verstoppen.
Wat me wel vaker opvalt is, dat mensen met katten vaak communicatief zijn over wat hun exemplaar allemaal uitsteekt. Collega-kattenliefhebbers reageren ook spontaan op die ervaringen. Vandaar mijn oproep ...

Heb jij één of meerdere katten en herken je onderstaande bedenkingen? Laat een link achter naar jouw ventilatiekanaal met neerslag van de zottigheden die de beestjes uitsteken. Behoort je zelf niet tot de categorie, maar ken je wel iemand die zich daar volgens jou mag bij rekenen? Drop de link naar zijn of haar ervaringen.

Ik heb al betrekkelijk wat gelezen over kattengedrag. Omdat ik van 't standpunt bent, dat je in de omgang met een huisdier niet moet verwachten dat het zich verheft tot jouw niveau van communiceren. Jij wordt verondersteld de intelligentste van de twee te zijn. Leer dus hun taal en probeer die zo veel mogelijk te gebruiken.
Dankzij 't observeren erbij mag ik waarschijnlijk wel stellen dat ik redelijk goed geworden ben in 't interpreteren van mijn katten hun gedrag. Maar er zijn van die trekjes waarvoor ik de beweegreden nog altijd niet heb achterhaald.

Nono, éen van mijn twee katten, zet zich af en toe in de zetel met haar gezicht naar altijd diezelfde hoek van de kamer, kijkt naar boven, naar beneden, weer naar boven en miauwt een keer klaaglijk. Ze doet dat al van in begin dat we hier wonen. Voor een mens is er niets te zien, maar je zou zweren dat zij daar wel wat in de gaten heeft. Zeer vreemd!

Wat zowel zij als Puddy – die mij zou verwensen moest hij weten dat ik weer naar die foto verwijs die hem probeert te verlagen tot een kat die hij niet is - fijn vinden, is om terwijl ik lichtjes onderuitgezakt met de laptop op schoot in de zetel zit, voorzichtig over het vrije stukje buik te trippelen.

Ze blijven niet trappelen, zoals poezen zo graag doen op bijvoorbeeld een wollen trui of een zacht deken. Ze zoeken geen manier om me te overhalen hen plaats te geven om zich op mijn schoot te nestelen, want dat doen ze door zich gewoonweg op datzelfde stukje buik te leggen en de rest waarvoor niet genoeg ruimte is op de laptop te droppen.

De enige verklaring waartoe ik al ben gekomen, is dat ze het gewoon leuk vinden om tijdens het wandelen iets onder die pootjes te voelen dat anders meegeeft dan bijvoorbeeld een zetel. 'k Heb nog nooit in een waterbed gelegen, maar misschien is het verschil tussen mijn buik en de zetel wel vergelijkbaar met dat tussen een waterbed en één zonder water. Zou kunnen hé? Een kat kan prima haar evenwicht houden en misschien vinden ze 't wel leuk om te ondervinden dat ze zelfs bij het wandelen over een ondergrond die te klein is om eraan te kunnen wennen, niet wankelen.

Als je op je zij gaat liggen en een boek naast je legt, dan gaat elke kat daarop liggen. Vast omwille van de vaststelling:”Hé, ze kijkt altijd naar daar. Als ik daar ga liggen kijkt ze dus naar mij.”
Gebruik je een Extra Large size (19 x 25 cm) Moleskine Soft Notebook als alternatief voor een muismat, dan kan je maar beter zorgen dat je de muis daar zo rap als tellen oplegt wanneer je de laptop bij je neemt. Anders wordt die met mijn Nono in de buurt meteen een katmat.
Zij heeft sowieso de neiging om op een hand van me te gaan liggen als ze kan. Als ik die dan eventjes heel lichtjes beweeg, begint ze zacht te spinnen. Zou haar dat een gelijkaardig gevoel geven als de kittens die ze ooit had, omdat die ook lagen te wriemelen onder haar buik?

Puddy hoopt met elke vezel in zijn lijf dat er ooit iemand op 't idee gaat komen om lolly's voor katten op de markt te brengen. Tot dan houdt hij 't op met grote voldoening, traag likken aan plastic tassen en heel snel aan de badkraan. Ik wijt het niet aan een gebrek aan 't één of 't ander, want water heeft hij altijd staan en in plastic zitten vast geen miniralen of wat dan ook die hij mist in zijn dieet.

't Feit dat Puddy liever op schaduwen jaagt, dan op de speeltjes zelf, is mogelijks te wijten aan 't feit dat hij het extra spannend vindt, wegens er nog nooit in geslaagd om te winnen.

Zowel Nono als Puddy hebben ook maniertjes die enkel op 't eerste zicht gek zijn. Als ik ze kan verklaren, horen ze hier echter niet thuis. Dus moet er bijvoorbeeld niet verteld worden op welk moment Nono als een dolle het huis door spurt. En moet er niet gesproken worden over Puddy zijn protestacties tegenover nieuwelingen!

Toch ook op zijn minst vreemd te noemen dat men het haar dat een kat uitbraakt een 'haarbal' noemt, terwijl het eruit ziet als een haarslinger. Zou die in hun maag nog de vorm van een bal hebben?

.

Ik ben een kiwi!

.
Er zijn blijkbaar bedenkingen waar ik pas bij kan, als ik er eerst de colère van rond pel.

Nu dan ...

Beste Pipi Langkous

Mijn hooghartig en zoals ik al zei kinderachtig gedrag was op jou gericht.

Toen ik je via, via de link naar mijn blog bezorgde, ben ik er niet meteen toe gekomen om ook bij jou langs te gaan. Ik volg een paar blogs die me aanspreken, maar wil die selectie niet voortdurend uitbreiden op basis van een vluchtige kennismaking.

Wanneer ik dan merkte dat jij toch wel geregeld langs blijft komen, werd ik nieuwsgierig. Het gebeurt wel vaker dat mensen die 't hier even volhouden, zelf ook wat te zeggen hebben, wat mij dan weer kan raken.
't Moment dat ik naar de plek van onze ontmoeting terug wou keren, bleek die echter foetsie! 'k Dacht:”Ach, ze zal wel eens een reactie laten, met een link naar haar schrijfsels.” Maar dat gebeurde dus niet. En dat begon dan op mijn systeem te werken, omwille van 't feit dat je ontzettend vaak langskomt. Precies die frequentie deed mijn vermoeden nog groeien, dat je toch ergens één en ander herkent en ik dat mogelijks ook in jouw hersenspinsels zou doen.

Nog later begon de colère zich te ontpoppen. Onder invloed van nog heel wat meer dingen waarvan ik geen zin heb om ze hier nader te verklaren. Deels omdat ze misschien niet eens iets zouden bijdragen, deels omdat ik ze niet in de juiste vorm weet te gieten, deels omdat zelfs ik die geregeld best genante ontboezemingen op mijn blog smijt, niet over alles details wil verstrekken aan wie dan ook en dus evenmin aan mijn uitlaatklep.

Dus ... Bij deze mijn vraag of je alstublieft ergens in 't archief een willekeurig artikel zou willen aanklikken en daarop een reactie zou willen laten met verwijzing naar jouw stek. Ikzelf krijg daar dan melding van. En er is geen gek die heel mijn archief gaat afschuimen om die reactie op te zoeken, nietwaar? Moest je dat niet dé manier vinden, dan kan je misschien via via nog eens iets posten. Maar dan aub niet ergens wildweg in 't archief, want ook ik ga niet dagelijks heel dat archief doorploeteren op zoek naar jouw potentieel antwoord.

Zo! Ik hoop jou binnenkort te zullen mogen lezen.

Oprecht vriendelijke groet
van een madam die tot de vaststelling kwam dat we niet zonder reden naar beneden kakken

P.S: Als ik hier de bal compleet mis sla, omdat jij 't niet bent. Dan ... Ja, dan ben ik nog altijd een kiwi.

infantilisme

.

Ik weet 't!
Ik weet 't!

Iemand die heel braafjes en stilletjes, zonder iemand lastig te vallen uw blog komt lezen, bestoken met belachelijke bewerkingen van koterliedjes, is kinderachtig!

...

Sommige outfits zijn dat ook!

Kledingstukken en accessoires die iets kinderlijk en speels hebben, zijn in zekere opzicht best wel ok voor volwassen vrouwen.
Zelf heb ik echter een maatstaf. Als er helemaal nergens iets edgy of triggering aan zit, is 't voor kindjes.

Dollishious? I like! Maar onder een jurkje met franjes, frulletjes en spaghetti-bandjes, trek je géén t-shirt aan!! Of 't moet een jurkje zijn tot kort onder je bips. Than, I like! Op voorwaarde dat je ook even energiek en beweeglijk bent als een achtjarige.
Een beertje op je trui? Looooovely ... Op voorwaarde dat je een kop hebt waar twee hoge staartjes bij passen.
Enkelsokjes met een kanten boordje ... Hootshy cootshy! Op voorwaarde dat ze niet alleen maar op het moment dat je gaat zitten en je te korte broek – uit zichzelf! - optrekt, uitsteken boven een paar wit met goudkleurige sneakers. Eikes neen! Zelfs niet! Nooit! Lelijk! Altijd! Zelfs voor kindjes!

En geef toe, he-he-heeeel veel madams die zulke kleding dragen, voldoen niet aan de voorwaarden.

Wat is dan hun bedoeling? Willen ze zeggen:”Ik kleed me als een kind om dat ik net zo ongeschikt ben voor geslachtsgemeenschap!” Ze kunnen toch niet in die domme koppen van hun halen dat een vent met gezonde smaak, dát om hun lijf ziet als hij zonder wat te zien voor zich uit zit te staren?
Zijn het die vrouwen die niet terug achttien – ook al erg op zich, maar goed – maar zelfs liever terug acht zouden zijn, die dat soort spullen aantrekken? De tijd dat ze niet eens werden verondersteld om seks als iets normaal te zien.
Of zijn de berenvrouwen de exemplaren die in een onverschillige toestand, onder de deken met 't licht uit, gemiddeld hoe vaak zou 't zijn per hoeveel tijd zou 't zijn, genomen worden? Soms zou ik verdomme gaan denken dat je om als 'standaardneukertje' – zoals een collega blogger het ooit uitdrukte - geschikt bevonden te worden, dat uniform aan moet trekken bij de solicitatie op ... weet ik veel welk bureau ze elkaar vinden.

En mannen! Gulder! Ge denkt toch niet dat wij vrouwen die kinderstreken aan ons lijf hangen om enkel jullie een plezier te doen?

En ge denkt, dat al die getrouwde madams diezelfde kinderstreken aan hun lijf hangen om enkel hun echtgenoot een plezier te doen?

Women are either dumb, evil or misunderstood ...
Twee van de drie categorieën worden doorgaans aantrekkelijk bevonden. Zelfs met een jurk met franjes, frulletjes en spaghetti-bandjes, plus t-shirt, een beertje op 't borststuk én enkelsokjes met kanten boordje!

Lieve mannen, 't is zalig om madam te zijn!!

...

Euh!! Wil je erop letten dat ik héél duidelijk ben en veel fouten schrijf?!

.

een reader

.
Wil je weten of 't over jou ging? Just check out tha list!
- ja, een omhoog-kakster zegt op zijn minst 'tha' 8->

Jul 20 2008 8:27:11 pm
Jul 20 2008 6:21:33 pm
Jul 20 2008 3:09:19 pm
Jul 20 2008 1:38:41 pm
Jul 20 2008 12:27:44 pm
Jul 20 2008 9:09:21 am
Jul 20 2008 2:58:58 am
Jul 19 2008 10:57:12 pm
Jul 19 2008 9:26:36 pm

Niet over 't hoofd zien dat er een pi-pi-pi-pi-piep-klein kansje is, dat ik weet wie je bent.

Is het een vliegtuig?
Is het een vogel?
Nee, dat is het niet
Het is dP-Freaky!!!!
Die iets ziet, wat jij niet ziet ...

Een tip? Gebruik een reader.
Ah neen, dat is niet voldoende want daarmee kan je niet opvolgen of er niemand is die een reactie gelaten heeft, eens je het bericht hebt gelezen.

Wie het schoentje pas, mag de kous vanover zijn kop trekken!

.
Geachte mevrouw, mijnheer familienaam
Beste voornaam

Er zijn zo van die mensen die voort-du-rend komen lezen en nooit of te nimmer, vanzeleven niet, nergens ooit een reactie achterlaten.
Omdat ikzelf dat niet zou kunnen, vraag ik haar of hem:

• Wat kom je hier altijd weer koekeloeren, als er nooit, ever iets de moeite is om wat op te zeggen?
• Wil je weten wat (een) ander(en) als commentaar la(a)t(en)?
• Verveel jij je de stukken uit de muur en kom je daarom zelfs kijken naar een blog die je nog nooit heeft aangesproken? Of zeg je gewoon niets terug als je aangesproken wordt? Zoja, alleen op 't net of in 't echt ook? Indien in 't echt ook, a wel dan zijt ge (n)e(e)n toffe(n)!!
• Kan je wel lezen, maar niet schrijven?
• Heb je nooit wat zinnigs te zeggen? Laat een ander daar ook een keer zijn of haar gedacht van maken zeg!

Ik wéét, dat je wéét dat ik jou bedoel!! - Op 't moment dat jij dit leest natuurlijk. - En als je die kous niet van uwe kop wilt trekken, dan zijde (n)e(e)n *bijt in vuist, om het nog enigszins netjes te houden en omwille van ongeoefend zijn in verwijten van mensen aan de andere kant*

Ach ja ... Je zal wel jouw reden hebben zekers?

Met vriendelijke groet
een madam die denkt dat ze een keer omhoog moet proberen kakken


P.S.: Neen, 't is niet tegen u. Maar jullie hebben wel dezelfde provider! En daarom ook vind ik het ambetant. Dat jij langs komt, dat is plezant. Pottekijkers echter ... Ja ... Neen ... 'k Heb het er niet mee. 't Zal echt wel gewoon zijn, omdat ikzelf zo niet ineen zit.
.

Tea for two and two for tea

.

't volgende voornamelijk als afleiding voor mezelf:

dichtopeneeuwigheidikke, ikke, ikkeeindelijktriggerheadstompnaveluurhalfingeslikteerstraak!

Dit echter vind ik leuk om de aandacht op te vestigen:

"don't take this too seriously; this is pretty much a joke artsy fartsy video. the song is "ten thousand lines" by electric president." ( thelightslipped)

electric president - Good morning hypocrite

Allemaal lekker harmless ... Might just be my cup of tea at the moment.
Maar ik lust helemaal geen thee!!!

.

Recommended for You - Burn

.

Eigenlijk heeft You Tube nu en dan wel gelijk.

Voor het huis waar ik opgroeide lag een grote akker. Als de oogst eraf was gehaald, kon ik allerlei vogels zien scharrelen.
Vooral de kraaien trokken mijn aandacht. Een heks had een kraai op haar schouder. Ik wist toen nog niet dat heksen zich zelfs in een kraai kunnen veranderen.
't Waren er geen om mee te lachen, die beesten. Grote, sterke vogels die de rest verjoegen van de plekken waar 't meest op te pikken viel. En ze waren zwart ... En hadden ogen als kooltjes. Ze maakten een geluid dat leek op dat van cowboys die een kudde aandrijven. Duiven waren mietjes in vergelijking met hen.

Mijn grootvader bracht een jonge kraai die uit een nest sukkelde met de hand groot. Ze ging met hem mee op zijn schouder als hij ging wandelen in 't veld. Ze kon vrij rond vliegen en kwam telkens naar hem terug als hij buiten aan 't werken was. En dan opeens kwam ze niet meer weer. Hij was verdrietig maar legde me uit dat ze waarschijnlijk wou kweken. Als hij in 't veld kraaien zag, keek hij altijd naar haar uit en riep haar naam. Maar je kunt als mens geen soortgenootje vervangen.
Hij vertelde me ook dat er nóg grotere bestonden: raven. Sindsdien ben ik altijd blijven uitkijken naar de eerste raaf die ik ooit in 't echt zal zien.

Hier in Gent zitten er soms flink grote kraaien op een bouwwerf waar men met de funderingen is gestart. Ik kan ze dan met plezier minuten lang in de gaten houden, terwijl ik eigenlijk ergens onderweg naartoe was.

Wist je dat kraaien lijken op mensen? Ze kiezen een partner, maken een nest dat ze jaar na jaar een beetje uitbreiden. Als ze nu en dan wat pikken, zijn ze alleen op hun hoede voor de eigenaar omdat ze weten dat de andere soortgenoten zich er toch geen bal van aantrekken. En de deftige kraaien hebben een job.
Ze gidsen de overledenen naar het hiernamaals en als die nog unfinished business hebben, begeleiden ze hen terwijl ze hun taken afwerken.
Als je ze op een veld of een werf ziet, zitten ze dus eigenlijk op restaurant met vrienden en maken een praatje over wie en wat ze allemaal zijn tegengekomen de laatste tijd. Net als mensen ...

En héél, héél af en toe is er een gekke kraai, die een kat adopteert.

De 7.29 minuten versie

en de clip You Tube recommended me

╬ The Crow."Burn" (The Cure) ╬

.

nostalgia

.
Osahi zijn momentopnames vind ik fijn om te lezen. Al zijn ze zeker niet allemaal herkenbaar.

Kijken en luisteren naar Escrava Isaura. Er niet veel van verstaan maar jaren later jezelf wijsmaken dat je wél al genoeg begreep om te weten dat het zoveel beter was in vergelijking met de kilte hier bij ons.
Niemand hier had hun blik. - Zoals ook niemand kijkt als de personages uit 'The Bold and The Beautiful' de hemel zij geprezen!!
Het was toen alleszins genoeg om voor altijd verliefd te worden op de klank van het Portugees.

Had ik als prille puber O Amor Natural van Carlos Drummond de Andrade al gekend, dan hadden de spooktrillers die ik in 't huis van mijn moeder vond vast geen schijn van kans gehad.

Vanaf de 21ste zou 't warmer worden. Misschien wacht ik wel tot dan om er weer in te lezen.





.

schuif

.

De eerste avond van 't grote volksfeest. Dé gelegendheid om je eens helemaal te laten gaan. Het steekt niet. Wat je tijdens de Gentse Feesten doet, daar word je later niet op aangesproken. Of toch niet op een hinderlijke manier.

Dus heb ik dat gedaan. 'k Heb me daar nu toch een aanloop genomen man!! Dan schuif ... meters ver ... plat op mijnen buik ... bakkes aan de macadam geplakt.
En dat allemaal van in mijn zetel.

.

lichttherapie

.


De zonnebank is voor huppelkutjes! Highly fashionable (?) jufjes tussen de 15 en de 45 met valse, french manicured nagels aan handen én tenen, een zonneslag in hun haar (zie foto!!!) en altijd een 'ooh ...' 'aah ...' op de tong. Daarom ga ik dus niet meer onder de zonnebank. Ik ga in lichttherapie heb ik beslist. Voor mijn gezondheid.
Ik mis de zon. Ik heb van april tot nu gewerkt in een kantoor waar geen enkel venster zat. En ik sta erom bekend bedekt te zijn met fotovoltaïsche zonnecelletjes. Als het heet is buiten en de mensheid ligt te puffen, herontdek ik mijn pure goesting om bijvoorbeeld mijn kot te kuisen en schiet in actie.
Mijn ogen zijn mooier als je ze in 't zonlicht kunt zien. En mijn haarkleur komt pas tot zijn recht als er zonnestraaltjes in spelen. Maar dat volledig terzijde, wegens off topic, wegens niet te verhelpen met lichttherapie.
Neen serieus, ik heb dat nog meer als de gemiddelde mens, dat kak-weer mijn courage naar beneden haalt. En de zonnebank, die dus in mijn geval dient voor lichttherapie, is volgens mijn huisdokter van vele jaren en een viertal woonplaatsen geleden een prima hulpmiddel om de strijd tegen de gevolgen van te veel binnen zitten te winnen.

Dat ik de dikke piet heb, om na twee keer tien minuten - in vier dagen tijd - al duidelijk kleurverschil te hebben, is slechts een leuke bijkomstigheid ;-) Want 't feit dat mijn huid niet wit maar grijs wordt als ze te lang te weinig zon ziet, daar wordt ik helemaal niet moedeloos van hoor ...

dP:"Bah neun."
X:"Neun?"
dP:"Tuurlijk niet!!"
X:"Sjerieus?"
dP:"Euh ... neun.
Maar 'k ga toch niet alleen maar daarvoor! Bij mij is dat anders. 'k Heb dat nodig."

.

potentieel gesprek

.
X:"Maar dP ... Waarom word jij toch altijd zo aangetrokken door wat lelijk is?"
dP:"Ik houd wel van een scheet die niet pretendeert naar roosjes te ruiken."
.

ţuică en pepers

.

Connections maakt in hun nieuwsbrief reclame voor de minder gekende bestemmingen in Oost-Europa onder de titel 'Onbekend is onbemind'.

425 euro voor een vlucht naar Sibiu. Wel, ik vind dat je naar Roemenië met de auto toe moet.

Want ...

dan kan je in Hongarije vlammen over een eindeloos lijkende autosnelweg in perfecte staat.

Dan kan je aan de grensposten van Roemenië aanschuiven, je afvragen of en zoja hoeveel je zal moeten dokken om te mogen doorrijden en terwijl je wacht en het land van bestemming inkijkt, jezelf afvragen of er nog iets anders te zien zal zijn dan stof. Dat laatste op voorwaarde dat je de trip maakt terwijl het daar snikheet is.

Dan kan je meteen na het passeren van de grens, je mond laten openvallen van verbazing over het desolate dat je van overal om je heen aanstaart. Autosnelweg is er niet meer. De verharde wegen zitten vol grote gaten. In de grachten langs de kant liggen geplunderde wrakken van auto's, karren en vrachtwagens. De huizen zijn tot op de draad versleten. De blik van de mensen die je wagen met Europese nummerplaat bekijken, is leeg. Ze hebben niets – geen bezittingen, geen trots, geen klachten en verwachten ook niets, zo lijkt het.

Dan kan je onverantwoord rijden net als de knettergekke lokale chauffeurs. Op een tweevaksbaan inhalen als er op korte afstand een tegenligger aankomt, doe je dat niet? Er is toch veel kans dat die bestuurder wilt blijven leven? Dan gaat die toch wel opzij? Ja, inderdaad. Die gaat dus opzij. Enfin ... al die keren dat wij het zagen en deden toch.

Dan kan je verblijven bij een gastgezin in een godvergeten gat als Orlat. Een dorp waar geen verharde wegen zijn. Waar 's morgens de koe de straat op loopt, mee met de rest om te gaan grazen op een weiland en 's avonds met den hoop terugkomt en zelf weet welke binnenkoer ze op moet wandelen.
Waar de Roma wonen in een mini vestiging van zelf in elkaar geknutselde krotten, vlak buiten het dorp en gemeden wordt als de pest, omdat ze 'gevaarlijk' zijn. Waar nagenoeg elk gezin een kleine hond aan een ketting heeft liggen als vervanging van een deurbel en/of alarm. Waar je gastvrouw je elke dag vanaf 't ontbijt, net als de eerste avond bij de aankomst, uitstekend help om van de vervelende wereld te geraken of te blijven, door je meteen ţuică voor te zetten. Waar je per se net als je reisgenoten de pepers wilt proeven die door de Roemenen worden gegeten als jonge worteltjes. En net als die reisgenoten moet toegeven dat je tong, gehemelte, tandvlees, de binnenkant van je wangen én je keel zo ongelooflijk hard pijn doen, dat je vreest dat je huid volledig is weggevreten en het lachen je na tien minuten, een kwartier begint te vergaan, omdat de pijn nog altijd niet in 't minste aan 't verzachten is.

Dan kan je met de auto op bezoek bij vrienden in de rest van het dorp, waar je dankzij diezelfde auto met open armen wordt ontvangen. Waar je altijd vier drankjes tegelijkertijd voorgeschoteld krijgt: koffie – gebrouwen in een pannetje, zelf gemaakte wijn, ţuică en frisdrank. Noch de kop, noch de glazen krijg je ooit leeg tot op de bodem, tenzij je ze in één teug leegdrinkt. Ben je bij de helft, dan wordt er bijgevuld. Wil je vertrekken, dan laat je je glas onaangeroerd. Wordt er niet bijgevuld, dan ben je vast niet welkom. Zolang je dat niet door hebt, blijf je 24/24 zat uit pure beleefdheid.
Waar een vrouw haar hard werkende en drinkende man met jou bedriegt, omdat jij haar als hard drinkende vakantieganger even kunt laten laten geloven dat het leven van op tv – via jou met de glimmende auto, het flesje goedkope parfum uit 't Kruidvat en een paar stuks uit de zakken vol mooie tweedehands kleren die je hier ronselde - voor haar binnen handbereik ligt. Zeg haar dat de vrouw in je gezelschap niet weet hoe 't leven in elkaar steekt. Zeg haar dat ZIJ het weet en ze wil die dingen met je doen waarvan ze de dag nadien misschien spijt heeft als ze jouw glimmende auto alweer bij het huis van een andere dromer ziet staan.
Waar je elke jonge meid bereidwillig maakt en het voorbeeld van elke jonge gast bent, als je lazarus naar dé discotheek en paar kilometer verderop rijdt – waar de populairste Roemeense hits uit krakende boxen galmen en ze zelfs discolampen hebben! Terwijl de moeder wéét en aanvaardt dat haar rijke weldoener zijn eigen agenda heeft en de vader je begrijpt.

Als 'welgestelde' vrouw ben je – met een hijsende man als reisgenoot - als je 't niet wilt geen onderwerp van nijd en afgunst, maar een bondgenote.
De dames zitten er nog altijd in het rollenpatroon dat wij al grotendeels achter ons hebben, maar ze zijn in zekere zin meer geëmancipeerd als wij. Ze zijn al op het punt geraakt waar het van hen wordt aanvaard dat ze doen waar ze het beste in zijn: netten strikken, listen bouwen, raderen voor de ogen draaien van al wie zich door (minsten een van) de drie wil laten vangen.
Watch, learn and never ever acknowledge!

Roemenië ... Onbekend is onbemind inderdaad.

Eens je er kennis mee hebt gemaakt echter ... Hoe zal ik het noemen? Een bestemming die garant staat voor boeiende ervaringen?

.

Deed u mee?

De Tijd kopt:"Winstalarm bij Delhaize na slecht tweede kwartaal".

:-O

Zouden er wel meer mensen zo'n lijstje gemaakt hebben, zoals ik deed bij 'Bio! Logisch?'?
Al was het maar in 't koppeke.

Wie moet in de hoek?

.

'k Heb niet meegedaan met het onophoudelijke geweeklaag over verlies aan koopkracht en in de plaats daarvan mijn gewoonten wat aangepast. 'k Heb me nooit geënerveerd in het politieke gestuntel van de laatste tijd.
Ik vernam een paar weken terug via 't nieuws op tv, dat er steeds meer mensen zijn die hun medicijnen niet meer kunnen betalen. Het aantal daklozen zou ook fors toenemen.

En altijd heb ik bij dat soort moeilijkheden dezelfde reactie: de indruk dat het beslissingsrecht zich te ver boven mij bevindt. De invloed komt uit een wereld die de mijne niet is.
Ja, toch wel. 't Is wel mijn wereld, maar het is er een afgesloten deel van.
Altijd bij iets wat heel veel mensen aanbelangt, heb ik de neiging om er vanuit te gaan dat er macht uitgeoefend wordt vanuit hoeken die voor ons – gewone niet-machtigen – volkomen donker blijven. We weten dat die hoeken er zijn, maar hebben geen idee of er iets in staat of niet, laat staan wat. En ik vind dat normaal. Want dan komt mijn overtuiging weer bovendrijven, dat de mens niets doet als hij zich niet mentaal en/of materieel kan verrijken. Wie kan – door geboorte onder een financieel goed gesternte of door bedrevenheid – zal doorgaans macht nastreven, en willen houden eens hij van de voordelen heeft geproefd. Macht schuilt in weten wat niet iedereen weet. En zo geraken zij met de sterkste invloed in die hoeken die voor ons donker blijven.

Ja hoor, ik met mijn nieuwsgierige aard zou wel graag weten wie waar zijn neus insteekt en wie waar wat in de pap te brokkelen heeft.

En neen, ik wil mijn politieke verantwoordelijkheid niet ontlopen. Ik vind nog altijd dat we onze kiesplicht het beste als de vrucht van een lange strijd zien en dus maar beter bewust gebruik maken van onze stem.

Alleen kan ik me ermee verzoenen, dat de invloed van de man in de straat altijd beperkt zal blijven. De publieke opninie is goed als barometer voor wat de massa bezighoudt. Maar de mening van Jan Met de Pet en mij mag niet dé voornaamste leidraad zijn, bij de beleidsvorming. Wij – Jan en ik - hebben geen overzicht, kennen enkel ons segment. Keuzes moeten gemaakt worden door iemand die het belang van de grootste gemene deler kan, wil en durft verdedigen.

OF we zo iemand hebben hier bij ons, dat durf ik te betwijfelen. Ook niet simpel om die grootste gemene deler te vinden in ons land. Daarover ga 'k niet uitwijden. 'k Heb er namelijk geen - naar mijn zin - voldoende genuanceerde mening over.

Misschien laat ik me doorgaans ook niet snel opjutten door de actualiteiten, omdat ik er allemaal nog redelijk gerust in ben. Er zijn wat moeilijkheden, ok. Als ik dan de grote wereld in kijk, vind ik dat we hier nog niet te veel redenen hebben om op onze poot te spelen.

Ter verduidelijking heb ik de moeite genomen om een liedjestekst te vertalen.

Toen ik daarstraks het nummer voor 't eerst in jaren nog eens beluisterde, viel het me op hoe toepasselijk vrij veel onderdelen ook hier bij ons geworden zijn. Bij zo'n bedenking is 't zaak om je niet te laten mee trekken in overdreven zelfmedelijden en het gigantische verschil te willen blijven zien.

Als je de vertaling hebt gelezen of Spaans verstaat, zal het je - bij 't beluisteren en bekijken van de clip - net als mij misschien opvallen hoe verschillend wij en zij met onze ontevredenheid omgaan.

El Costo de La Vida - Juan Luis Guerra

Le Corbeau et Le Lapin

.
Le corbeau sur un arbre était perché
A ne rien faire toute la journée.
Un lapin voyant ainsi le corbeau,
L'interpelle et lui dit aussitôt
« Moi aussi, comme-toi, puis-je m'asseoir
Et ne rien faire du matin jusqu'au soir ? »
Le corbeau lui répond de sa branche
«Bien sûr, ami à la queue blanche,
Je ne vois ce qui pourrait t'empêcher
Le repos, de la sorte, rechercher. »
Blanc lapin s'assoit alors par terre,
Et sous l'arbre reste à ne rien faire,
Tant et si bien qu'un renard affamé,
Voyant ainsi le lapin somnoler,
S'approchant du rongeur en silence,
D'une bouchée en fait sa pitance.

Moralité
Pour rester assis à ne rien branler,
Il vaut mieux être très haut placé.


Geen idee wie de oorspronkelijke schrijver is.
Op allerhande sites te vinden.
Gebaseerd op Le Corbeau et Le Renard van Jean de la Fontaine
.

Nieuw kastje (label): FW
Net zo'n 80 Mb aan domme filmpjes uit mijn mailbox gegooid. 'k Heb namelijk de fijne gewoonte om de boel wat te laten opstapelen voor ik me daar doorheen wroet. In plaats van een linkje te sturen naar You Tube worden er ook nog altijd bestanden zelf verstuurd. Om de seskes te krijgen!!! Ik zie er 't nut niet van in.
Af en toe zit er nog een keer iets leutig bij.
Weinig kans dat in het kastje 'FW' dingen komen die je sowieso niet al in je mailbox kreeg dus.
Maar goed ... Het zegt iets over wat ik fijn en/of de moeite van 't lezen of bekijken waard vind.

Burbujas y ángelitas

.
Gisteren bij wijze van salut aan 'Ghent as we know it' - tot na de Gentse Feesten - nog een keer gelijk een amateur zwalp-ei de helft van 't centrum afgedweild.
's Middags met de collega's lekker gegeten bij Alaturka in de Nederkouter met rode porto als aperitief. In de namiddag, ter gelegenheid van de verjaardag van een van de dochters van den baas, in de schuimwijn gehangen. 's Avond een spaghetti van 't huis in 't Krochtje met alweer rode porto. Daarna rode wijn in de Kinky Star en dan bij gebrek aan Charlatan afgezakt naar Café Central in de Hoogpoort met nog meer rode wijn. Tof spel ze de Club Central. Daar niet van. Alleen heb je na ooit vijf jaar te hebben samen geleefd met een Latino, de scene zo wel wat gezien.

Bijna geen volk en toch langs de dansvloer één jonge gast met twee schoon meiskes. Met een van hen was hij een bachata aan 't dansen toen ik hen opmerkte. Even later: de evidente salsa-klanken. De jonge gast was even weg en de deernen stonden langs de kant wortel te schieten.
'k Dacht:"Foert ze! Ik ga vragen om te dansen." Ik had het vooral gemunt op die met haar donkerbruin, sluik, lang haar met volgens mijn principes obligate frou-frou. 't Was haar lieve, bijzonder mooie, frisse, soepel met haar bekken bewegende, grote, blauwe ogen met onschuldige blik bezittende, lang, golvend, blond harige vriendin die glimlachend van haar kruk sprong en haar hand uitstak. Omdat ik niet de minste intentie had om duidelijk te maken dat zij initieel tweede keus was en ik zoveel enthousiasme - vooral ook van ons moeder natuur! - sowieso niet wil weerstaan, danste ik dan maar met haar. 'k Moet toegeven dat 't toch wel een tien à vijftien seconden geduurd heeft, voor ik haar tijdens 't dansen gewoon durfde aan te kijken. 'k Dacht:"Choh ... een engeltje ... daar ga 'k nu toch wel een keer naar kijken terwijl ze hier is."
Kijken alleen is zo vies, dus maakte ik er een praatje bij.
"Is 't hier altijd zo kalm?"
"Nu 't vakantie is wel. Maar anders staat 't hier vol."
"Dans je al lang?"
"Een paar jaar. Wel ja ... twee. Maar ik dans meestal, allez bijna altijd met mijn vaste danspartner"
...

Mijne maat - die geen Latijns-Amerikaanse dansen kent - zijn commentaar:"Ja, ja ... Daar is alles op en aan."

Ettelijke dansjes met haar, haar danspartner en haar vriendin - een magere zonder kont - en vast al een uur later.
"'k Heb zo een beetje een vriendje. Maar hij kan helemaal niet dansen. Ook niet gewoon dansen. En ik denk dan, dat 't nooit gaat lukken omdat ik daar zo erg mee bezig ben."
"Een ander vriendje kiezen?" - Zelfs een engeltje bescherm ik niet voor mijn wickedness.
"Ja, maar waar vind je zo'n vriendje?" Heuh?! Een lieve jongen zomaar buiten pieren, omdat hij niet kan dansen? Engeltje blijkt er enkel uit te zien als een engeltje. "En een Latino nemen, gewoon maar omdat die dan goed kan dansen ... "
"Hebben ook een beetje 'n andere mentaliteit hé." - Ja, wat moet een mens daar anders op gaan zeggen? In de kersverse veronderstelling dat ze er blijkbaar alleen maar hemels uitziet, de vettige opmerking maken, dat die nog wel meer kwaliteiten hebben?
...

Een zwarte Cubaan van kop tot teen gekleed in wit linnen komt toe met een kliek blanke vrienden - die ver, ver, héél ver van de dansvloer blijven - en stort zijn dans-passie op haar als een vlieg op een koeienvlaai. Als ze naar 't toilet gaat, moet hij ook. 't Lukt haar om niet verorberd te worden. Ik mag verdorven suggestietjes doen, maar hij moet zijn gretige klauwen van haar afhouden. Hoe gaat ze anders onbevlekt ontvangen, zoals 't voor haar voorbestemd moet zijn?


Mijn bedenkingen achteraf:

Dat is toch niet te verstaan dat lesbiennes voetbal willen spelen? Als er nu één vrijetijdsbesteding is, waarbij er altijd veel meer vrouwen zijn dan mannen, dan is 't toch dansen? En de exemplaren die je daar ziet, dat zijn tenminste op en top vrouwelijke vrouwen. Terwijl ik van de voetbalsters - Misschien volkomen ten onrechte. Prove it to me IF I'm wrong, please! - toch de indruk heb dat 't hoofdzakelijk om stoere bonken van wijven gaat.
'k Heb sowieso nooit begrepen waarom zo veel lesbische vrouwen vallen op een exemplaar dat meer weg heeft van een man. Hoe zit dat eigenlijk in elkaar? Willen die alles van een man, behalve de geslachtsdelen? Buiten de op hetero mannen gerichte filmpjes, heb ik nog nooit twee lieflijke dames gewillig aan elkaar zien hangen.
Een madame die 'k oppervlakkig ken, is voor de vrouwen. Ze heeft een fameuze boezem die ze doorgaans minimaal bedekt, een kont als een zwarte en draagt hakken. "Wel dan?" Niks wel dan! Ze loopt, zit en spreekt als een vent en haar vriendin is een prototype.
Ik kijk zo graag naar mooie vrouwen. 'k Ben niet lesbisch, maar ik reken mezelf bij de categorie die hen met slechts een beetje moeite wel zou kunnen verstaan. Zo'n keer een schoon creatuurke delen met een man die ons gegarandeerd allebei 'een goed gevoel' kan geven, zegt mij zelfs wel wat.
Maar als 't gaat over dé lesbische vrouw haar smaak, haar drive, blijf ik erbij:"Ik snap daar niets van!"



Juan Louis Guerra - Burbujas de Amor

Klinkt zoals de donkere, in de regen dansende ángelita er uitziet.

Smijt u!

.

Liefhebbers van Spijkerhard, geduld wordt af en toe beloond.

Improcessie speelt tijdens de Gentse Feesten in Theater Krakeel te Gentbrugge.

Wanneer?
24, 25, 26, 27 juli (2008! voor diegenen die dit lezen in het jaar 2009 en daarna) telkens om 19 uur

Waar?
Teaterstraat 33
9050 Gentbrugge

Wa kost da?
8 euro

Ja, ja, ja ... 't is buiten 't centrum en 't is niet gratis.
Zemelaars!!

Ons kent ons, dus voor 't gemak een paar plannen.

Voor wie op 't openbaar vervoer rekent:

Voor wie 't zonder moteur wilt doen:

Wie wel kunstmatige aandrijving rijk is, verdient geen compasje. Zoekt zelf! Of laat u begeleiden door uw GPS-madam.

Niet te schatten hoeveel mensen tegenwoordig GPS hebben. Zelfs ik heb er één en ik heb niet eens een auto. Zat bij een pda die 'k tweedehands kocht. Kon moeilijk zeggen van:”Ja maar zo niet hé. Dan moet ik hem niet hebben.”
Dat geheel terzijde, maar ... 't Is mijn blog en ik zet hier toch wat ik wil zekers?!

Wie zelf ook een keer op zijn bek wilt gaan – zonder daarom zat of zo weg als een ei te zijn –, kan zaterdag 26 juli voor 3 euro naar de 'open training'.
Jezelf langer dan een uur onsterfelijk belachelijk maken. Daar kan dat ook door helemaal niets te doen. Allez kom aan. Zou 't de eerste keer zijn?

Voor alle reservaties

Relax, don’t do it
...

via het www met een formulier
telefonisch op het nummer 0498 43 43 32

Come!

.

Niemand kan 't beter.

.

In '84 was ik elf. Vanaf de eerste keer dat ik het nummer hoorde, vond ik het verdovend.

Nu:

Er zijn verliefdheden en verliefdheden.
Dit is er ene waar ik me nog altijd met groot gemak in kan herkennen.

We stare into each other's eyes
And what we see is no surprise
Got a feeling most with treasure
And a love so deep we cannot measure

Rufus & Chaka Khan - Ain't Nobody
.

wakker, wanhoop, wemelend, woest, wachten, week

.

Ice.
Your only rivers run cold,
These city lights,
They shine as silver and gold,
Dug from the night.
Your eyes as black as coal.

Zoals hij het zong op hun muziek, nog altijd een van de meest sensuele intro's die ik ooit heb gehoord.

Aandacht wordt gepakt, stukken vel en vlees worden wakker gemaakt. Tintelingen ...

Walk on by, walk on through,
Walk till you run.
And dont look back.
For here, I am.

Als je écht met heel je lijf en lieve lenden wilt dat iemand naar je toe komt, is er geen overtuigender manier om dat duidelijk te maken.

Carnival, the wheels fly and the colors spin
Through alcohol.
Red wine that punctures the skin.
Face to face in a dry and waterless place.

Alles in één! Er zijn niet veel momenten dat een mens van alles in één keer kan voelen.

Walk on by, walk on through
So sad to besiege your love so,
Head on, stay this time.
Stay tonight, in a lie.
I'm only asking but I think that you know.

Als 't echt niet meer uitmaakt.
Dit is het punt waar sensualiteit overgaat in puur, rauw, obsessief verlangen.

Come on take me away.

Come on take me away.
Come on take me home.
Home again.

Dik van de kloten als je meent te weten dat je er kunt geraken, maar het vervoermiddel door de ander bestuurd wordt.

And if the mountain should crumble,
Or disappear into the sea.
Not a tear, no not I stay in this time.
Stay tonight in a light.
Ever after, this love in time.
And if you save it all, save your love.
Dont push me too far tonight.

Een verwittiging ...

De klank ook weer. Dit is de weekmaker. Het moment dat ik m'n armen boven m'n hoofd leg, m'n hals onbeschermd laat en opgeef.

U2 - The Unforgettable Fire

.

U2 - The unforgettable fire
Uploaded by Shakki

.

bezeken vals blond

.

Kinderen die ik van haar of pluimen ken, vind ik irritant.
Maar zelfs een lelijk vos jongetje met een onnozel gezicht kan mij ontwapenen, simpelweg door me op mijn woorden te pakken.
Toen hij me kon helpen met inkleuren – ja op 35 inch kunnen we geen kleurenkopies nemen :-s
“Die plannen moeten we bezorgen aan mensen die de planten in de tuin gaan zetten. Dit is 't origineel en daar mogen we niet meer aankomen.”
“Maar we moeten toch nog afkijken van dat plan?”
“Mm! Juist, we mogen er wel nog aankomen! Wat ik bedoelde is, dat we aan dit plan niets meer mogen veranderen.”

Van kinderen die 't niet getroffen hebben, verdraag ik doorgaans ook iets meer.
Laat je visualisatievermogen even zijn werk doen en beeld je in:
Een ton met poten in een legging eronder. Ik schat haar midden de twintig. Een gezicht gelijk een volle maan en daarrond in moedeloze slierten, van dat tot wit afgebleekt haar waar nadien elke dag een keer goed op gepist wordt om het die typische gele schijn te geven en de bijhorende centimeters lange donkere uitgroei. Rond het tonnenlijf een roos dekbed in twee gevouwen met mouwen aan.
In haar omgeving bevinden zich altijd een viertal kinderen. Ik zeg een viertal omdat ze tellen voor het dubbel. Twee op de basisschool een peuter en een baby in een kinderwagen.
De toon die ze aanslaat als ze op de tram tegen een van hen wat zegt, doet me zin krijgen om de noodstop te gebruiken en haar vals bezeken blond aan de tram te binden, zodat ze net dat beetje sneller uit haar lijden wordt verlost.
Als afstapt, laat ze het instinct van haar genen zijn gang gaan. Ze kijkt niet om. Zij hangt achter haar kinderwagen en de rest volgt, verspreid over een meter of zeven.
Hier bij ons wordt iedereen met dezelfde kansen geboren! Yeah wright!!

Of zouden al die bengels producten zijn van verkrachting? En zou ze er net om te vermijden dat ze nog vaker met haar rug tegen de muur gezet wordt, zo verstandelijk sjofel willen uitzien? Of zou ze gewoon te dom zijn om te weten dat je de pil bijvoorbeeld niet tussen je knieën maar in uwen toot moet steken?
Eén ding is duidelijk. Als een vrouw valt op mannen, is 't genoeg dat ze er niet walgelijk uitziet om zo nu en dan een lading zaad in ontvangst te kunnen nemen. Op voorwaarde echter dat ze er niet van wakker ligt waar 't vandaan komt - vermoed ik.

.

kat in de bankvijs

.




Zo'n achttien jaar geleden vertelde iemand me, hoe hij met maten voor de fun een kat haar kop in een bankvijs had gestopt.
Tot op de dag van vandaag vraag ik mij nog geregeld af, wat ik met hem had moeten doen.

.